Τα προσφυγόπουλα των Δομών ανά την Επικράτεια, χιλιάδες παιδιά, βρίσκονται από τον Μάρτιο του 2020 εκτός κάθε εκπαιδευτικής διαδικασίας, όχι μόνον όταν όλα τα σχολεία είναι επιβεβλημένα λόγω πανδημίας κλειστά, όχι μόνον όταν κατά καιρούς σε κάποιες Δομές συντρέχουν πράγματι επιδημιολογικοί λόγοι που πρώτοι επισημαίνουμε, αλλά μονίμως.
Μονίμως και σχεδόν παντού, λόγω μιας επαναλαμβανόμενης Κ.Υ.Α που θέτει περιορισμό εξόδου από τις Δομές για όλους χωρίς να τα εξαιρεί και η οποία δεν τροποποιείται παρά τις παρεμβάσεις θεσμικών και διοικητικών αρχών, οργανισμών και φορέων μήνες τώρα.
Πολλοί θα προσπεράσετε. Ο κόσμος βυθίζεται, θα πείτε, άνθρωποι χάνουν τη δουλειά τους και πεινάνε, η οικονομία καταρρέει, η εκπαίδευση βαλτώνει για όλους και μικροί-μεγάλοι βιώνουν την κατάθλιψη, τα προσφυγόπουλα μας εμάραναν.
Μας εμάραναν όμως.
Γιατί ακόμα κι αν δεν μας ενδιαφέρουν Διεθνείς Συμβάσεις, Νόμοι και Σύνταγμα που βίαια παραβιάζονται, Ανθρώπινα Δικαιώματα, Δικαιώματα του Παιδιού και άλλες τέτοιες " ανθρωπιστικές πολυτέλειες ", τα παιδιά χωρίς σχολείο εισέρχονται βαθμιαία και υπόγεια στο σκοτεινό φάσμα μιας αγριότητας.
Ξεχνούν ό,τι με κόπο χτίστηκε τέσσερα χρόνια τώρα, με μεγάλο κόπο αλλά και πολύ χρήμα, ξεχνούν τη γλώσσα μας, αρχές, σχολική πειθαρχία και τάξη, συντροφικότητα, ομαδικότητα, αλληλεγγύη.
Αποκλεισμένα στις Δομές κοντά ένα χρόνο τώρα παιδιά ήδη αναγνωρισμένοι πρόσφυγες ή περιμένοντας την έκδοση της έγκρισης ασύλου, γνωρίζοντας πως τα σχολεία λειτουργούν και πως μονάχα για αυτά είναι κλειστά, μαθαίνουν πια βιωματικά το τι συνιστά ρατσισμό και ξενοφοβία, χάνουν κάθε ημέρα που περνάει την εμπιστοσύνη τους στα πρόσωπα όλων μας.
Σταματούν να μας χαμογελούν κι αυτό δεν ξέρουμε πού μπορεί να φτάσει και πού να τα οδηγήσει στην μελλοντική τους ζωή στη χώρα μας, γιατί εδώ θα μείνουν.
Εδώ θα μείνουν και τελικά συμπαθούντες ή όχι τους πρόσφυγες οφείλουμε να κατανοήσουμε πως ο μοναδικός δρόμος ομαλής τους ένταξης είναι η έγκαιρη κοινωνικοποίησή τους και να συμφωνήσουμε πως η συμμετοχή στο Ελληνικό Σχολείο είναι για τα παιδιά πρόσφυγες ο μοναδικός ασφαλής δρόμος για μια μελλοντική ειρηνική συνύπαρξη των δικών μας παιδιών μαζί τους.
Νάγια Καραμπάση
Συντονίστρια Εκπαίδευσης Προσφύγων Δομής Οινοφύτων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου