Χτες στις ειδήσεις άκουσα στα πεταχτά ότι ¨Εγκρίνεται η άδεια εισόδου επιλεγμένων εκπροσώπων της Ελληνικής Ομοσπονδίας Τσίρλιντινγκ - Αθλητικού Ομαδικού Χορού σε Δημοτικά, Γυμνάσια και Λύκεια¨. Αμέσως σκέφτηκα ότι πρόκειται για ιντερνετικό αστείο και πως το περιεχόμενο της είδησης δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Στη συνέχεια με μία γρήγορη αναζήτηση στο διαδίκτυο διαπίστωσα ότι η είδηση είναι έγκυρη και αληθής. Η Ελληνική Ομοσπονδία Τσίρλιντινγκ - Αθλητικού Ομαδικού Χορού ζήτησε από το υπουργείο Παιδείας άδεια για να μπορούν εκπρόσωποί της να επισκεφτούν τα σχολεία και πως την άδεια αυτή ενέκρινε το υπουργείο «στο πλαίσιο διάδοσης του αθλητικού πνεύματος και της ενασχόλησης των νέων παιδιών με τον αθλητισμό». Δηλαδή, συγγνώμη, από τη μία κόβουν ώρες από τη μουσική και τα καλλιτεχνικά (κάτι που έγινε γνωστό την προηγούμενη εβδομάδα) και στη συνέχεια εισάγουν στην εκπαίδευση το Τσίρλιντινγκ;
Τι πιστεύουν, δηλαδή, ότι με την κίνηση αυτή αναπληρώνουν το ¨κενό¨ στην τέχνη που οι ίδιοι δημιούργησαν; Και, δε λέω, καλό το οφθαλμόλουτρο, μήπως όμως, οξύνει τις διαφορές, τους ανταγωνισμούς και τις αντιπαραθέσεις των κορασίδων μας, πού ήδη στην εποχή του facebook και του Instagram έχουν αρχίσει να δημιουργούνται εξαιτίας της υπερέκθεσης; Ο όρος μπουλινγκ έχει πλέον εδραιωθεί για τα καλά. Τι επιζητούμε, επομένως; Την εξάλειψη του φαινομένου ή την καθιέρωση του μέσα στο πλαίσιο της εκπαιδευτικής κοινότητας; Αυτό η κυβέρνηση των αρίστων το έχει αναρωτηθεί;
Από την άλλη, αν κοπεί ο ομφάλιος λώρος που συνδέει την Τέχνη με το εκπαιδευτικό σύστημα, πού θα βρουν το έναυσμα, την έμπνευση, την όρεξη για κάτι διαφορετικό-ανατρεπτικό όλοι αυτοί οι νέοι και μελλοντικοί μας καλλιτέχνες; Με μια ψύχραιμη ματιά και αψηφώντας τη λογική του ωχαδερφισμού που αναμασούν ότι «έλα μωρέ τώρα, ποιος έκανε μάθημα στα καλλιτεχνικά και στη μουσική»; Ναι, ήταν η ώρα του παιδιού, ναι γινόταν χαμός-φασαρία στο μάθημα, όμως όλοι έχουμε κάτι να θυμόμαστε που έχουμε σχεδιάσει , που έχουμε τραγουδήσει και μας πιάνουν τα γέλια.ΥΓ1: Μερικοί σαν και εμένα δεν θα είχαν πιάσει ποτέ ξυλομπογιά στα χέρια τους, ούτε θα είχαν ζωγραφίσει ένα σπιτάκι αν δεν παρακολουθούσαμε την ώρα των καλλιτεχνικών και φυσικά να μην ξεχνάμε και τα παιδαγωγικά οφέλη που προσκομίζουν τα παιδιά που στελεχώνουν τις δομές της ειδικής αγωγής !!!
ΥΓ2:Πολλά σημερινά ταλέντα, είτε του θεάματος, είτε της μουσικής, έδωσαν τα πρώτα δείγματα γραφής ήδη από τα σχολικά τους χρόνια με την παρότρυνση ασφαλώς των καθηγητών μουσικής και καλλιτεχνικών!
Θεόδωρος Καμπούρης, καθηγητής μαθηματικών ειδικής αγωγής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου