Εκπαιδευτικοί γονείς παιδιών ΑΜΕΑ:
Θέμα: Αδυναμία υποβολής αίτησης διορισμού λόγω της αναλγησίας της ηγεσίας του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων.
Αξιότιμε κύριε Πρωθυπουργέ,σας αποστέλλουμε την παρούσα ως ύστατη προσπάθεια άμεσης παρέμβασής σας σεπροβλήματα που αντιμετωπίζουν οι εκπαιδευτικοί γονείς παιδιών με αναπηρία, οι οποίοι ουδέποτε επιδίωξαν την υπαγωγή τους σε αυτήν την κοινωνική ομάδα.
Όταν αναλάβατε την εξουσία χαρήκαμε για τον επιπλέον λόγο ότι προέρχεστε από οικογένεια που έχει βιώσει την αναπηρία από πολύ κοντά και σίγουρα έχει ενσυναίσθηση για τις οικογένειες αυτές. Δυστυχώς την ίδια ενσυναίσθηση δε φαίνεται να έχει η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων, η οποία επιδεικτικά ένα χρόνο τώρα δεν έχει μπει στη διαδικασία, παρά τις αλλεπάλληλες προσπάθειες μας, να μας συναντήσει, ώστε να της παρουσιάσουμε και από κοντά τα προβλήματα μας και τις πρακτικές δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε. Γεγονός πρωτόγνωρο για εμάς και άκρως απογοητευτικό.
Η παντελής άγνοια της πολιτικής ηγεσίας για τα προβλήματά μας φάνηκε και νομοθετικά, στα άρθρα του νόμου που αφορούν στις μετεγγραφές φοιτητών, καθώς κατατάσσει τα μη ανάπηρα παιδιά μας, μοριοδοτώντας τα πολύ χαμηλά στον πίνακα μετεγγραφών, πολύ πιο κάτω από τους πολύτεκνους και τρίτεκνους, με αποτέλεσμα η μοριοδότηση που δίνει να είναι μόνο στα χαρτιά αφού εν τέλει, δεν τα μετεγγράφει. Τα δε στελέχη του Υπουργείου υιοθετούν κατά διαστήματα ορολογίες (π.χ. διπλομοριοδότηση) οι οποίες δεν έχουν καμία νομική υπόσταση και προέρχονται από ομάδες με δικές τους σκοπιμότητες πιθανόν, ουσιαστικά συκοφαντώντας μία ειδική κατηγορία που κανονικά θα έπρεπε να υποστηρίζουν.
Πριν λίγες μέρες, ανακοινώθηκαν τα κενά, για τους νεοδιοριζόμενους στην Ειδική Αγωγή, με βάση τα οποία αρκετοί από εμάς – σε επίπεδο αριθμών περίπου 100 άτομα - που είμαστε σε υψηλή θέση στους πίνακες, έχοντας τα ακαδημαϊκά προσόντα και προϋπηρεσία διοριζόμαστε, ωστόσο δεν θα αποδεχθούμε το διορισμό μας ή δε θα υποβάλλουμε καν αίτηση διορισμού, καθώς απομακρυνόμαστε από τον τόπο κατοικίας μας. Η αποδοχή του διορισμού μας σε τόπο μακριά από τον τόπο κατοικίας μας, θα σήμαινε για τα παιδιά μας – ας μας συγχωρήσετε για την ακραία ορολογία – επιβολή θανατικής ποινής σε επίπεδο υγείας, σωματικής και ψυχικής. Μιλάμε για παιδιά τα οποία η αναπηρία δεν επιδέχεται καμίας αλλαγής ούτε σε επίπεδο ρουτίνας ή ούτε σε επίπεδο ιατρικής φροντίδας.
Αυτό το απλό και κατανοητό για όλους δεν εννοεί να το κατανοήσει η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου, καθώς θα μπορούσε τόσο καιρό να προχωρήσει σε αντίστοιχη τροπολογία, την οποία την έχουμε ετοιμάσει μαζί με την αιτιολογική έκθεσή της. Οργανικά κενά στην ειδική αγωγή και εκπαίδευση υπάρχουν σε όλη την Ελληνική Επικράτεια, καθώς ποτέ δεν είχαν γίνει διορισμοί στο παρελθόν, όποτε δεν ζητάμε να δημιουργηθεί κάποιο κενό για να τοποθετηθούμε, δημιουργώντας παράλληλα δαπάνη για το δημόσιο. Επιπλέον, νομοθετικά βρίσκεται σε ισχύ το Π.Δ. 50/1996, με βάση το οποίο είμαστε εκπαιδευτικοί «Ειδικών κατηγοριών μετάθεσης» (άρθ. 13) και δεν υποχρεούμαστε να υπηρετήσουμε την οργανική θέση (παρ. 4, αρθ. 8). Ο τότε πρόεδρος της Δημοκρατίας κύριος Στεφανόπουλος πριν 24 χρόνια είχε κατανοήσει τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι οικογένειες μας και είχε νομοθετήσει αυτή την ευνοϊκή διάταξη για εμάς, προκειμένου να μιλάμε για ισότητα ευκαιριών. Είναι πράγματι απορίας άξιο για ποιον λόγο η ηγεσία του Υπουργείου δεν προχωρά σε μια διόρθωση της αστοχίας της παρ. 5, άρθ. 62 του νόμου 4589/2019 η οποία μας υποχρεώνει να παραμείνουμε χωρίς καμία υπηρεσιακή μεταβολή για δύο χρόνια στον τόπο διορισμού μας, ο οποίος μπορεί να είναι πολύ μακριά από το σπίτι μας.
Μας είναι αδιανόητο να σκεφτούμε ότι σε ένα κράτος το οποίο μπορεί και θα έπρεπε να προωθήσει την ανισότητα ευκαιριών, για να φτάσουμε στην ισότητα, αυτό δεν γίνεται ούτε για λιγότερα από 100 περίπου άτομα στους 3.459 διορισμούς. Να επισημάνουμε εδώ ότι στους 3.459 διορισμούς οι εκπαιδευτικοί που ανήκουν στις «ειδικές κατηγορίες μετάθεσης» είναι: 350 γονείς ΑΜΕΑ και ΑΜΕΑ και 19 πολύτεκνοι πολλοί δε εξ αυτών έχουν διττό ρόλο.
Ελπίζοντας ότι πίσω από αυτήν τη μη νομοθετική ρύθμιση δεν κρύβεται σκοπιμότητα, εκτιμούμε ότι μάλλον αυτό οφείλεται σε άγνοιά για τα θέματα που αντιμετωπίζουμε. Έχουμε προσπαθήσει, ωστόσο, με κάθε δυνατό και αξιοπρεπές μέσο να ευαισθητοποιήσουμε την πολιτική ηγεσία (επιστολές, συναντήσεις με βουλευτές, τηλεφωνικές επικοινωνίες και επικοινωνία με στελέχη του Υπουργείου), ωστόσο καμία προσπάθεια μας δεν έχει φέρει το επιθυμητό αποτέλεσμα, το οποίο δεν είναι άλλο από μια αξιοπρεπή ζωή για τα παιδιά μας.
Πιθανόν, ο μόνος τρόπος να κατανοηθεί το μέγεθος των δυσκολιών που αντιμετωπίζουμε θα ήταν η καθημερινή και επί 24ώρου βάσης βιντεοσκόπηση της ζωής των παιδιών μας, αλλά αυτό θα στερούσε κάθε δικαίωμα για ιδιωτική ζωή σε εκείνα. Ίσως θα ήταν πιο αποτελεσματικό να επισκεφθούμε με τα παιδιά μας την Υπουργό, για να κατανοήσει δια ζώσης τι εννοούμε όταν μιλάμε για Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση, που εμείς την υπηρετούμε καθημερινά επί 24ώρου βάσεως και στο σπίτι μας.
Ευελπιστώντας να παρέμβετε έστω και αυτήν την τελευταία στιγμή για εμάς, ευχαριστούμε για την ανάγνωση της παρούσας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου