Alfavita
Πολλά και ποικίλα είναι τα περιστατικά σχολικού εκφοβισμού που λαμβάνουν χώρα στο σχολείο, το φροντιστήριο αλλά και τους αθλητικούς χώρους
Όσο πιο πολλά παιδιά, τόσο μεγαλύτερη η πιθανότητα εκδήλωσης του φαινομένου.
Τις περισσότερες βέβαια φορές, αν όχι όλες, προβαίνουμε στην άμεση τιμωρία του παιδιού που εκφόβισε (για λόγους συντομίας θύτης). Η άμεση τιμωρία του όμως που συχνά μπορεί να είναι και άδικη, δεν συνετεί το παιδί θύτη πού σίγουρα δεν είναι ένα "κακό" παιδί. Γιατί κανένα παιδί δεν είναι κακό. Κανένα παιδί δε γεννιέται κακό. Ας αποφεύγουμε να το γεμίζουμε τύψεις και ενοχές και να πλήττουμε την αυτοπεποίθησή του μειώνοντάς το με λέξεις που θα αποτυπωθούν στο μυαλό του , θα πληγώνουν την καρδιά του και σε πολλές περιπτώσεις θα επηρεάζουν την ενήλικη ζωή του.
«Πώς πιστεύεις ότι μπορεί να ένιωσε; Πώς θα ένιωθες εσύ αν σου έκαναν το ίδιο;»
Έχουμε ποτέ σκεφτεί τι μπορεί να προκαλεί την επιθετικότητα ενός παιδιού;
Μας φωνάζει με τον δικό του τρόπο να στρέψουμε και να επικεντρώσουμε την προσοχή μας στις ανάγκες του που πιθανώς δεν καλύπτονται, στα θέλω του που ίσως δεν ακούγονται.
Την επόμενη φορά που θα βιαστούμε να τιμωρήσουμε και να πούμε ότι ήταν κακό παιδί, ας ψάξουμε πού ίσως να ευθυνόμαστε εμείς.
Η σχέση με το παιδί χτίζεται και δοκιμάζεται καθημερινά. Γί αυτό ας φροντίζουμε καθημερινά με υπομονή και σταθερότητα.
- να χτίσουμε μια σχέση εμπιστοσύνης και σεβασμού,
- να μην το συγκρίνουμε με άλλα παιδιά αλλά *να επιβραβεύουμε ο,τι καλό κάνει.
- να μην είμαστε τιμωρητικοί αλλά
- να επιλέγουμε τον διάλογο και να ακούμε την δική τους αλήθεια. Τέλος,
- να θέτουμε όρια και κανόνες που ακόμα και αν αντιδρούν σε αυτά στην αρχή, έπειτα θα αναγκαστούν να τα ακολουθήσουν και θα νιώθουν την απαιτούμενη ασφάλεια.
Μη ξεχνάμε πώς εμείς πρώτα από όλους πρέπει να αποτελούμε καλό πρότυπο για τα παιδιά μας που με τις πράξεις και τη συμπεριφορά μας θα δώσουμε το καλό παράδειγμα το οποίο θα μιμηθούν υποσυνείδητα και τα ίδια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου