Προς τους γονείς της Φιλιππιάδας
[ Γιώργος X. Παπασωτηρίου / Ελλάδα / 21.09.16 ]
Αυτούς τους ξέρω. Τον ρατσιστή που αναφέρεται στους «λαθρομετανάστες». Τον φασίστα που μιλάει για «αλλοίωση του ελληνικού χαρακτήρα των σχολείων», τον φανατικό και τον θρησκόληπτο που θωρεί στην έλευση των Άλλων «το χτύπημα της θρησκείας» του και την «ισλαμοποίηση» της κοινωνίας. Τον νεοναζί που βλέπει σε κάθε μουσουλμάνο κι έναν τρομοκράτη, τον ξέρω…
Τους ξέρω πλέον και τους αναγνωρίζω καθώς το μίσος αφήνει το αποτύπωμά του στο πρόσωπό τους. Θυμάμαι την έκπληξή μας από τις ύβρεις της ηλικιωμένης, όταν αναζητούσαμε στη Φιλιππιάδα το στρατόπεδο Πετροπουλάκη. Αυτούς, λοιπόν, τους αναγνωρίζω.
Εκείνους που δεν ξέρω, είναι οι εθνο-προοδευτικοί, οι «εθνο-αριστεροί», που έχουν σώμα αριστερού και κεφάλι ρατσιστή και οι οποίοι μιλούν για την «καθαρότητα» της φυλής, και για την ανόθευτη και αλώβητη συνέχειά μας! Τους θυμάμαι να μένουν άλαλοι στη ρήση πως «η φύση αγαπά τα μπάσταρδα γιατί είναι πιο δυνατά και πιο ανθεκτικά».
Δεν ξέρω, επίσης, εκείνους, τους δήθεν μετριοπαθείς που σε εγκαλούν για έλλειψη ενσυναίσθησης και σου λένε: «Αν ήταν το δικό σου παιδί στο σχολείο που θα φιλοξενήσει τα προσφυγόπουλα πως θα αντιδρούσες;» Ε, ναι, λοιπόν, τα δικά μου παιδιά είχαν συμμαθητές τους ξένους εκείνης της εποχής, τους Αλβανούς. Είχαν φίλους Αλβανούς. Τότε που το σύνθημα των «καθαρών» ήταν: «Αλβανέ, Αλβανέ δεν θα γίνεις Έλληνας ποτέ». Τότε που η αντιπαράθεση στο εσωτερικό της ελληνικής κοινωνίας ήταν αν έπρεπε οι μαθητές με αλβανική καταγωγή να φέρουν ή όχι την ελληνική σημαία!
Ε, λοιπόν, θα πρέπει να εξηγήσουμε σ’ αυτούς που ξέρουμε και σ’ αυτούς που δεν ξέρουμε, στους λόγω άγνοιας και ανασφάλειας ρατσιστές ότι η καλύτερη εκπαίδευση γίνεται μέσα από τα μεγάλα ταξίδια της γνώσης. Και να τώρα, τα παιδιά της Φιλιππιάδας, του Ωραιόκαστρου θα έχουν την τύχη να «ταξιδέψουν», εντελώς δωρεάν και άκοπα, σε άλλους τόπους, σε άλλους πολιτισμούς, γνωρίζοντας ανθρώπους και κοινωνίες που δεν θα γνώριζαν ποτέ. Πάνω σε τέτοια ταξίδια ίδρυαν τη σοφία τους οι παλιοί, στους οποίους τόση αδυναμία (επίπλαστη και επιλεκτική) έχουν οι Ελληναράδες, όπως αλλιώς λένε σήμερα τους προ-φασίστες στη χώρα μας.
Για όσους λοιπόν ανησυχούν για την εκπαίδευση των παιδιών τους, ας μάθουν πως αυτά θα μπορέσουν να γνωρίσουν από πρώτο χέρι για τις αληθινές, σύγχρονες οδύσσειες ομηλίκων τους, για το τι είναι πόλεμος, για το τι σημαίνει να ξεριζώνεσαι, να θαλασσοπνίγεσαι, να ζεις χωρίς να ζεις σε ένα αντίσκηνο, σε ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης που κατ’ ευφημισμό αποκαλούν κέντρο φιλοξενίας, σ’ ένα γκέτο, που πλέον το ελέγχουν οι μαφίες, θα μάθουν πως, τελικά, δένεται τ’ ατσάλι. Θα μάθουν, ακόμα, στην πράξη τι σημαίνει συμπάσχειν, θα γνωρίσουν εν τοις πράγμασι τι σημαίνει αλληλεγγύη, αλληλοβοήθεια, και πραγματική, μπεσαλίδικη αγάπη. Έτσι θα μπορέσουν να αγαπήσουν και να αγαπηθούν και τα ίδια. Δεν μιλώ για την Αγάπη γενικώς, ούτε για εκείνη την μισαγάπη που λέει «αγάπα τους δικούς σου μόνο» ή «αγάπα τον πλησίον σου πλην των Αμαληκιτών». Τέτοια αγάπη έχουν και οι χρυσαυγίτες μεταξύ τους. Αναφέρομαι στην Αγάπη για τον Άλλο, τον όλο Άλλο, τον διαφορετικό, τον αλλόφυλο, τον αλλοεθνή, τον ομοφυλόφιλο, τον πάσχοντα… Η πραγματική Αγάπη, όπως και ο έρωτας, σημαίνει «κένωση» από Εγώ, έτσι ώστε να πληρωθείς πλήρως από τον Άλλο, να τον δεχθείς δηλαδή απολύτως, όπως είναι και όχι όπως εσύ θα ήθελες να είναι, δηλαδή εντάσσοντάς τον, τουτέστιν εξαφανίζοντάς τον. Γι' αυτό λέω ότι αυτή η βιωματική εκπαίδευση θα κάνει καλύτερα τα παιδιά μας...
Όσο για το τι μπορεί να φοβάται σήμερα ένας γονιός, το πρωταρχικό είναι η ανεργία, αυτή που δημιουργεί ζωντανούς-νεκρούς και η οποία στέλνει τους νέους στην ξενιτιά. Αυτά, άραγε, τα 300.000 σπουδασμένα ελληνόπουλα, που ξενητεύτηκαν, όπως θα ξενητευτούν και πάρα πολλά από τα σημερινά παιδιά, δεν τα βλέπουν οι γονείς του σχολείου της Φιλιππιάδας και του Ωραιόκαστρου; Δυστυχώς δεν τα βλέπουν. Γιατί έχουν τυφλωθεί από την εγωτική, αυτιστική και εντέλει ηλίθια αντίληψη ότι αυτοί θα γλυτώσουν, πως δεν θα έχουν την τύχη των άλλων...
Υ.Γ. Και δεν θα ξεχάσω την εικόνα αυτών των παιδιών, που κάποιοι δεν θέλουν στο σχολείο με τα δικά τους παιδιά, να μοιράζουν στους κατοίκους της Φιλιππιάδας αγριολούλουδα που είχαν μαζέψει από το στρατόπεδό τους, με ένα σημείωμα που έγραφε: "Σας ευχαριστούμε. Συγνώμη για την αναστάτωση που σας προκαλέσαμε". Και λέω πως ναι, είναι αλήθεια, ένας πολιτισμός αξιολογείται με κριτήριο την Ευγένεια που Παράγει.
artinews
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου