Γράφει η ψυχολόγος, Ξένια Ταραβίρα
Οι δυσκολίες της καθημερινότητας είναι πολλές.
Ερχόμαστε αντιμέτωποι με διαφόρων ειδών προβλήματα, εντός και εκτός σπιτιού, που μας δημιουργούν αναστάτωση.
Αρκετές φορές, δεν είναι εύκολο να αποφύγουμε τις εντάσεις και ίσως ένα καβγά στον οποίο θα είναι μάρτυρες τα παιδιά μας.
Σε κανένα παιδί δεν αρέσει να βλέπει τους γονείς του σε διαμάχη, είτε πρόκειται για (βρέφος)-νήπιο που, λανθασμένα, θεωρούμε ότι δεν καταλαβαίνει είτε για έναν έφηβο, που πολλές φορές μπορεί να δείχνει μια φαινομενική αδιαφορία για ό,τι συμβαίνει μέσα στο σπίτι.
Τα παιδιά έχουν την ικανότητα να διαισθάνονται στο περιβάλλον τους την ένταση, από τη στιγμή που έρχονται στον κόσμο σχεδόν. Άρα η έκφραση «ειναι μικρό δεν καταλαβαίνει» είναι ένας μύθος.
Είναι λογικό τα παιδιά που βρίσκονται συχνά μπροστά σε γονεϊκές διαμάχες να κατακλύζονται από συναισθήματα άγχους και φόβου.
Βλέπουν τα πιο κοντινά τους πρόσωπα που τα φροντίζουν και τα προστατεύουν, που αποτελούν την ασφάλειά τους να βγαίνουν εκτός ελέγχου, με φωνές ακόμα και χειρονομίες που θα τρομοκρατήσουν τα παιδιά, τα οποία μπορεί και να φοβηθούν ότι οι γονείς θα κάνουν κακό ο ένας στον άλλο.
Μία τέτοιου είδους ταραχή μπορεί να οδηγήσει ένα παιδί σε εκρήξεις θυμού, ιδιαίτερα σε νήπια έως 4 ετών τα οποία είναι αποδέκτες μιας τεταμένης ατμόσφαιρας αλλά αδυνατούν λεκτικά να εκφράσουν την ταραχή τους. Επειδή λοιπόν αντιλαμβάνονται καθετί που συμβαίνει μέσα στο σπίτι, πάντα βρίσκουν έναν τρόπο να αντιδράσουν. Μία στρεσογόνα περίοδος που μπορεί να διανύουν οι γονείς, ένα φορτωμένο πρόγραμμα που δημιουργεί κούραση και ένταση ή μία φανερή διαμάχη ανάμεσα στους γονείς είναι πιθανές πηγές αναστάτωσης για τα παιδιά.
Σίγουρα είναι καλό να αποφεύγονται οι καβγάδες μπροστά στα παιδιά της οικογένειας. Αυτό ανθρώπινα δεν είναι πάντα εφικτό διότι μπορεί να προκύψει ξαφνικά ενώ η οικογένεια είναι συγκεντρωμένη ή από κάποια ασήμαντη αφορμή λόγω υπερβολικής κούρασης ή έλλειψης υπομονής.
Αν δεν καταφέρουμε να αποφύγουμε μια ένταση, μπορούμε να εξηγήσουμε αργότερα με ηρεμία στα παιδιά ότι κι εμείς οι ίδιοι αν και είμαστε η μαμά και ο μπαμπάς που φαινόμαστε πάντα δυνατοί καμιά φορά δεν συμφωνούμε σε όλα και αυτό είναι απόλυτα λογικό ή χάνουμε την ψυχραιμία μας και μπορεί να μαλώσουμε. Είναι σημαντικό να το συζητήσουμε μαζί τους αν αντιληφθούμε την ταραχή τους, ακόμα και να τους ζητήσουμε συγνώμη γι αυτό που έγινε μπροστά τους και να τα παροτρύνουμε να λύνουν, όσο γίνεται, τις δικές τους διαφωνίες με ηρεμία.
Ας έχουμε πάντα στο μυαλό μας ότι το σπίτι είναι η «φωλιά» των παιδιών. Είναι το μέρος που πρέπει να αισθάνονται πιο ασφαλή και ήρεμα από οπουδήποτε αλλού. Επίσης, κάθε συμπεριφορά δική μας, θετική ή αρνητική, επιθυμητή ή ανεπιθύμητη, αντιγράφεται από τα παιδιά. Γι αυτό καλό θα ήταν να είμαστε ιδιαιτέρως προσεκτικοί στο τι είδους ερεθίσματα εκθέτουμε τα παιδιά μας.
boro.gr
Οι δυσκολίες της καθημερινότητας είναι πολλές.
Ερχόμαστε αντιμέτωποι με διαφόρων ειδών προβλήματα, εντός και εκτός σπιτιού, που μας δημιουργούν αναστάτωση.
Αρκετές φορές, δεν είναι εύκολο να αποφύγουμε τις εντάσεις και ίσως ένα καβγά στον οποίο θα είναι μάρτυρες τα παιδιά μας.
Σε κανένα παιδί δεν αρέσει να βλέπει τους γονείς του σε διαμάχη, είτε πρόκειται για (βρέφος)-νήπιο που, λανθασμένα, θεωρούμε ότι δεν καταλαβαίνει είτε για έναν έφηβο, που πολλές φορές μπορεί να δείχνει μια φαινομενική αδιαφορία για ό,τι συμβαίνει μέσα στο σπίτι.
Τα παιδιά έχουν την ικανότητα να διαισθάνονται στο περιβάλλον τους την ένταση, από τη στιγμή που έρχονται στον κόσμο σχεδόν. Άρα η έκφραση «ειναι μικρό δεν καταλαβαίνει» είναι ένας μύθος.
Είναι λογικό τα παιδιά που βρίσκονται συχνά μπροστά σε γονεϊκές διαμάχες να κατακλύζονται από συναισθήματα άγχους και φόβου.
Βλέπουν τα πιο κοντινά τους πρόσωπα που τα φροντίζουν και τα προστατεύουν, που αποτελούν την ασφάλειά τους να βγαίνουν εκτός ελέγχου, με φωνές ακόμα και χειρονομίες που θα τρομοκρατήσουν τα παιδιά, τα οποία μπορεί και να φοβηθούν ότι οι γονείς θα κάνουν κακό ο ένας στον άλλο.
Μία τέτοιου είδους ταραχή μπορεί να οδηγήσει ένα παιδί σε εκρήξεις θυμού, ιδιαίτερα σε νήπια έως 4 ετών τα οποία είναι αποδέκτες μιας τεταμένης ατμόσφαιρας αλλά αδυνατούν λεκτικά να εκφράσουν την ταραχή τους. Επειδή λοιπόν αντιλαμβάνονται καθετί που συμβαίνει μέσα στο σπίτι, πάντα βρίσκουν έναν τρόπο να αντιδράσουν. Μία στρεσογόνα περίοδος που μπορεί να διανύουν οι γονείς, ένα φορτωμένο πρόγραμμα που δημιουργεί κούραση και ένταση ή μία φανερή διαμάχη ανάμεσα στους γονείς είναι πιθανές πηγές αναστάτωσης για τα παιδιά.
Σίγουρα είναι καλό να αποφεύγονται οι καβγάδες μπροστά στα παιδιά της οικογένειας. Αυτό ανθρώπινα δεν είναι πάντα εφικτό διότι μπορεί να προκύψει ξαφνικά ενώ η οικογένεια είναι συγκεντρωμένη ή από κάποια ασήμαντη αφορμή λόγω υπερβολικής κούρασης ή έλλειψης υπομονής.
Αν δεν καταφέρουμε να αποφύγουμε μια ένταση, μπορούμε να εξηγήσουμε αργότερα με ηρεμία στα παιδιά ότι κι εμείς οι ίδιοι αν και είμαστε η μαμά και ο μπαμπάς που φαινόμαστε πάντα δυνατοί καμιά φορά δεν συμφωνούμε σε όλα και αυτό είναι απόλυτα λογικό ή χάνουμε την ψυχραιμία μας και μπορεί να μαλώσουμε. Είναι σημαντικό να το συζητήσουμε μαζί τους αν αντιληφθούμε την ταραχή τους, ακόμα και να τους ζητήσουμε συγνώμη γι αυτό που έγινε μπροστά τους και να τα παροτρύνουμε να λύνουν, όσο γίνεται, τις δικές τους διαφωνίες με ηρεμία.
Ας έχουμε πάντα στο μυαλό μας ότι το σπίτι είναι η «φωλιά» των παιδιών. Είναι το μέρος που πρέπει να αισθάνονται πιο ασφαλή και ήρεμα από οπουδήποτε αλλού. Επίσης, κάθε συμπεριφορά δική μας, θετική ή αρνητική, επιθυμητή ή ανεπιθύμητη, αντιγράφεται από τα παιδιά. Γι αυτό καλό θα ήταν να είμαστε ιδιαιτέρως προσεκτικοί στο τι είδους ερεθίσματα εκθέτουμε τα παιδιά μας.
boro.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου