ΝΑΙ, ΣΤΗΡΙΖΩ ΤΟΥΣ ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ. ΚΙ ΑΣ ΔΙΝΕΙ Η ΚΟΡΗ ΜΟΥ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ…
Του ΓΙΑΝΝΗ ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗ*
Αρνούμαι να μπω στη λογική του εύκολου λιθοβολισμού των καθηγητών. Αρνούμαι να υποκύψω στο λαϊκισμό και τη λογική τουδιαχωρισμού των κοινωνικών ομάδων, που με τόσο απροκάλυπτο τρόπο χρησιμοποιεί η κυβέρνηση με κάθε ευκαιρία, για να περάσει κάθε επιλογή της και κάθε σχέδιό της. Αρνούμαι να καταδικάσω τουςανθρώπους που μαθαίνουν γράμματα στα παιδιά μου και με περίσσια υποκρισία να τους ρίξω ευθύνες ή να τους ζητήσω να αποδεχθούν πράγματα σε βάρος τους, στο όνομα μιας υποτιθέμενης προστασίας των παιδιών, των γονέων και της κοινωνίας.
Δεν επιλέγω αυτή τη στάση με την ασφάλεια του αδιάφορου και του ξένου, προς το πρόβλημα.
Την επιλέγω με πόνο και μετά από σκέψη βασανιστική. Γιατί πανελλαδικές εξετάσεις δίνει και η δική μου κόρη. Δεν είμαι απλός παρατηρητής, είμαι άμεσα ενδιαφερόμενος.
Επειδή όμως η ιδιότητα του γονιού δεν με κάνει ούτε «κουφό», ούτε «τυφλό», αλλά θέλω να είμαι και πολίτης με κρίση και άνθρωπος με ευαισθησία, δεν υποκύπτω στην καραμέλα της κυβερνητικής προπαγάνδας, και του «κανιβαλισμού». Ξέρω ότι την ευθύνη για την αναστάτωση δεν την έχουν οι καθηγητές, αλλά η κυβέρνηση, η οποία άνοιξε αυτή την περίοδο θέματα, που ήξερε ότι θα προκαλούσαν την αντίδραση της εκπαιδευτικής κοινότητας.
Και πιθανότατα γι αυτό το λόγο τα άνοιξε τώρα. Επιδίωξε δηλαδή να αφαιρέσει τη δυνατότητα από τους καθηγητές να αντιδράσουν, γιατί η αντίδρασή τους αυτή την περίοδο θα τους έφερνε αντιμέτωπους με τους μαθητές και τους γονείς. Θα τους έβαζε σε δίλλημα, πιθανόν και σε διχόνοια.
Φοβερή αφορμή για να στραφούν τα μέσα ενημέρωσε εναντίον των καθηγητών, αλαλάζοντας ότικρατούν ομήρους και εκβιάζουν τις χιλιάδες οικογένειες των μαθητών – έχει συμβεί με δεκάδες κοινωνικές ομάδες και κλάδους εργαζομένων κάτι παρόμοιο την τελευταία τριετία.
Στην πραγματικότητα είναι η κυβέρνηση που εκβιάζει τους καθηγητές να μην κάνουν απεργίες, γιατί αλλιώς θα βρεθούν αντιμέτωποι με τους ίδιους τους μαθητές τους και τους γονείς.
Προσπαθούν δηλαδή να τους «ευνουχίσουν» χρησιμοποιώντας τους μαθητές εναντίον τους! Μου θυμίζει την ταινία «Πράσινο μίλι», που ο παρανοϊκός δολοφόνος σκοτώνει τα δυο κοριτσάκια χρησιμοποιώντας την αγάπη του ενός για το άλλο.
Εδώ η κυβέρνηση επιχειρεί να «σκοτώσει» κάθε πνεύμα διεκδίκησης, κάθε πνεύμα αγωνιστικής διάθεσης και στους καθηγητές, αλλά και στους νέους ανθρώπους.
«Μην κάνετε τίποτα, μην αντιδράτε, δεχθείτε ό,τι σας λέμε γιατί αλλιώς δεν αγαπάτε τους μαθητές σας, τις οικογένειες, την κοινωνία», λέει υποκριτικά η κυβέρνηση στους καθηγητές.
Το λέει στους καθηγητές, αλλά το απευθύνει στους πάντες. Και φυσικά και στους μαθητές, τους αυριανούς εργαζόμενους. Θέλει να τους χειραγωγήσει από τώρα, να τους εκπαιδεύσει στην υποταγή, στην οποία βάζει την «προβιά» της δήθεν ευθύνης.
Ε, λοιπόν έχω μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στους καθηγητές και στο δικό τους αγωνιστικό μήνυμα προς τα παιδιά, παρά στην κυβέρνηση και τους εκπροσώπους του συγκεκριμένου πολιτικού συστήματος.
Και θέλω να προσέξει η κόρη μου το δικό τους μήνυμα της μη υποταγής και όχι εκείνο μιας κουτοπόνηρης πολιτικής ηγεσίας, που λέει ναι στους ισχυρούς, αλλά κάνει επίδειξη πυγμής στους αδύναμους.
Αυτό είναι σημαντικότερο κι από το αν οι εξετάσεις θα γίνουν στην ώρα τους ή αργότερα. Σιγά μην ενδιαφέρεται η κυβέρνηση του μνημονίου και της ανεργίας του 64% στους νέους ανθρώπους περισσότερο από τους καθηγητές για τους μαθητές.
Η στάση ζωής, που υιοθετεί κανείς έχει σημασία, όχι τα χρονοδιαγράμματα ενός υπουργείου. Η αλληλεγγύη προς τους πολίτες, που δοκιμάζονται και αγωνίζονται, όχι η τήρηση ενός προγράμματος, λες και θα χαθούν τα πανεπιστήμια και οι σπουδές…
Ειλικρινά δεν ξέρω αν η απεργία είναι η καλύτερη επιλογή δράσης. Από τη στιγμή, που το αποφάσισαν και το θεώρησαν το κατάλληλο μέσο για να υπερασπιστούν τα δικαιώματά τους το σέβομαι και δεν πρόκειται να τους αποδοκιμάσω... Γιατί αλλιώς δεν έχει νόημα η συνταγματική κατοχύρωση του δικαιώματος στην απεργία. Γιατί ίσως αύριο βρεθώ εγώ σε μία τέτοια δύσκολη θέση. Και ακόμη περισσότερο η κόρη μου, οι συνάδελφοί της, οι φίλοι της…
Στην οποία κόρη λέω ότι περισσότερο κι από τις πανελλαδικές εξετάσεις, σημασία έχει τι κάνει κανείς στις εξετάσεις ζωής…
*Δημοσιεύθηκε στο protothema.gr το Σάββατο 11 Μάη 2013
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου