18/5/2009
Οι «ξεχασμένοι» του Δεκέμβρη
Έξι συλληφθέντες παραμένουν στον Κορυδαλλό 6 μήνες μετά
ΡΕΠΟΡΤΑΖ: Μίνα Μουστάκα
Είκοσι μία προφυλακίσεις ήταν ο ποινικός απολογισμός των επεισοδίων του περασμένου Δεκεμβρίου που ακολούθησαν τη δολοφονία του 15χρονου Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, στα Εξάρχεια.
Από τον «άγριο Δεκέμβρη της ΕΛ.ΑΣ.», όπως έγραφαν οι εφημερίδες, μέχρι σήμερα οι περισσότεροι από εκείνους που είχαν οδηγηθεί στη φυλακή είναι πια ελεύθεροι. Ωστόσο, έξι κατηγορούμενοι, οι οποίοι από την αρχή έχουν αρνηθεί οποιαδήποτε ανάμειξη στα βίαια επεισόδια, πέντε μήνες μετά τη σύλληψή τους εξακολουθούν να παραμένουν κρατούμενοι. Οι δικαστικές αρχές, παρά τους υπερασπιστικούς ισχυρισμούς των κατηγορουμένων και τους μάρτυρες που ενόρκως βεβαιώνουν ότι ήταν αμέτοχοι στα επεισόδια, επιμένουν ότι οι δράστες αν αφεθούν ελεύθεροι ενδέχεται να διαπράξουν και νέες αξιόποινες πράξεις.
Τα κατηγορητήρια που έχουν συνταχθεί εις βάρος τους είναι βαρύτατα. Κατά περίπτωση περιλαμβάνουν σοβαρά κακουργήματα, όπως κατοχή εκρηκτικών, έκρηξη που θα μπορούσε να προκαλέσει κίνδυνο σε ανθρώπινες ζωές ή εμπρησμό. Σε όλες τις δικογραφίες υπάρχουν δύο αστυνομικοί- μάρτυρες κατηγορίας που αναγνωρίζουν τους κατηγορούμενους ως δράστες των αξιοποίνων πράξεων.
Χωρίς στοιχεία
Από την πλευρά τους οι νεαροί κατηγορούμενοι, διά των συνηγόρων τους, αμφισβητούν την αξιοπιστία των αστυνομικών και αντιτείνουν ότι δεν είχαν σχέση με τα επεισόδια και πολύ περισσότερο με τη ρίψη μολότοφ που τους αποδίδεται. Αντιτείνουν μάλιστα ότι κατά τη σύλληψή τους δεν βρέθηκε κάποιο «ύποπτο» αντικείμενο στην κατοχή τους, ούτε έγινε έλεγχος στα εγκληματολογικά εργαστήρια της Ασφάλειας ώστε να διαπιστωθεί αν στα ρούχα τους υπήρχαν ίχνη βενζίνης ή άλλης εύφλεκτης ύλης. Επιπλέον, οι συλληφθέντες επικαλούνται μάρτυρες από το φιλικό τους περιβάλλον ή άλλους αυτόπτες μάρτυρες, που δεν έχουν καμία σχέση μαζί τους, επιχειρώντας να αποδείξουν το αναίτιο της σύλληψής τους.
Οι αρμόδιοι ανακριτές που έκριναν τις διαφορετικές αυτές περιπτώσεις έπρεπε να σταθμίσουν τη βασιμότητα και την αξιοπιστία των καταθέσεων των μαρτύρων κατηγορίας και υπεράσπισης, όπως εξάλλου συμβαίνει σε όλες τις υποθέσεις. Από την απόφαση των δικαστών φάνηκε ότι οι μαρτυρίες των αστυνομικών μέτρησαν περισσότερο στη δικανική τους κρίση όταν αποφάνθηκαν υπέρ της προφυλάκισης των κατηγορουμένων. «Ούτε ένας, ούτε τρεις. Πουθενά- ανά την Ελλάδα- δεν έτυχε να βρεθεί για κάποιον κατηγορούμενο ένας μάρτυρας λιγότερος ή περισσότερος. Συμβαίνει όμως παντού οι δύο αστυνομικές καταθέσεις που ενοχοποιούν τον κάθε κατηγορούμενο να είναι “καρμπόν” η μία με την άλλη, επίσης πουθενά να μην απαντώνται μάρτυρες μη αστυνομικοί, ούτε και να υπάρχουν πειστήρια που να ενισχύουν την αστυνομική άποψη. Σημεία των καιρών; Δεκάδες άνθρωποι- μεταξύ των οποίων αρκετοί ανήλικοι- προφυλακίστηκαν με τέτοιο αποδεικτικό υλικό. Μερικοί κρατούνται ακόμα. Όλοι αντιμετωπίζουν το ενδεχόμενο καταδίκης σε πολυετείς ποινές. Πρόκειται για ομηρία των ίδιων, για- μη επιτρεπόμενη συνταγματικά- εκδικητικότητα του κράτους εναντίον τους ή για παραδειγματισμό όσων σκεφτούν στο μέλλον ακόμα και να συμμετάσχουν σε μία απλή διαδήλωση;», λέει η δικηγόρος κ. Βούλα Γιαννακοπούλου, η οποία υπερασπίζεται έναν από τους κρατούμενους και έχει γνώση των συναφών δικογραφιών που σχηματίστηκαν τον περασμένο Δεκέμβριο.
Οι αποφυλακίσεις
Τους μήνες που μεσολάβησαν οι ίδιοι δικαστικοί λειτουργοί, που έστειλαν τους κατηγορουμένους στη φυλακή, εκτιμώντας τα νεώτερα στοιχεία της δικογραφίας σε συνδυσμό με την προσωπικότητα των δραστών τους άφησαν ελεύθερους κρίνοντας ότι δεν είναι ύποπτοι φυγής ή τέλεσης νέων αδικημάτων. Ωστόσο, έξι νεαροί παραμένουν κρατούμενοι, αν και- όπως λένε οι δικηγόροι τους- δεν υπάρχουν εις βάρος τους άλλα στοιχεία εκτός από τις καταθέσεις των αστυνομικών και επιπλέον πληρούν τις προϋποθέσεις που θέτει ο νόμος για την αποφυλάκισή τους.
Οι αιτήσεις αποφυλάκισής τους έπεσαν στο κενό. Είναι χαρακτηριστικό ότι σε μία περίπτωση σημειώνεται στην ανακριτική διάταξη ότι: «Οι ενέργειες του κατηγορουμένου ενέχουν βαριά προσβολή του κράτους δικαίου και συνταγματικά κατοχυρωμένων εννόμων αγαθών της ζωής, της ιδιοκτησίας και της σωματικής ακεραιότητας. Η προσωρινή κράτησή του κρίθηκε αναγκαία για την εξουδετέρωση της εγκληματικής του δραστηριότητας και την προστασία της κοινωνίας μέχρις ότου εππιληφθεί της βασιμότητας της κατηγορίας το αρμόδιο δικαστικό όργανο».
Από την πλευρά τους πάντως, οι κατηγορούμενοι αναμένεται να προσφύγουν στα δικαστικά συμβούλια που έχουν το δικαίωμα να... εξαφανίσουν τα εντάλματα προσωρινής τους κράτησης και να διατάξουν την αποφυλάκισή τους.
Ο ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ
Από τους 21 κρατουμένους για τα επεισόδια του Δεκεμβρίου οι 15 έχουν αποφυλακιστεί
«Μήπως το “έγκλημά” μου είναι οι απόψεις μου;»
ΕΚΑΤΟΝ ΣΑΡΑΝΤΑ ΕΞΙ μέρες μετρά στις φυλακές Κορυδαλλού ο Θοδωρής Ηλιόπουλος, ο οποίος είναι ένας από τους συλληφθέντες στη διάρκεια των επεισοδίων του περασμένου Δεκεμβρίου. Ο νεαρός κατηγορούμενος με επιστολή του στα «ΝΕΑ» μέσα από τον Κορυδαλλό δίνει τη δική του εκδοχή, υποστηρίζοντας ότι άδικα παραμένει προφυλακισμένος.
Πριν από λίγες μέρες απορρίφθηκε η αίτηση για την αποφυλάκισή του.
Απόγευμα Τετάρτης 18 του Δεκέμβρη.
Συλλαμβάνομαι επί της οδού Ακαδημίας, δέχομαι δυο κλωτσιές στο κεφάλι, υβρίζομαι κατ΄ εξακολούθηση με έναν σεξιστικό χαρακτηρισμό και οδηγούμαι στη ΓΑΔΑ συντροφιά με ένα σωρό κατηγορίες.
Το ότι δεν κατείχα οτιδήποτε πάνω μου που θα μπορούσε να με ενοχοποιήσει, καθώς και οι μαρτυρίες φίλων με τους οποίους βρισκόμασταν μαζί εκείνο το μοιραίο απόγευμα, δεν στάθηκαν ικανά ώστε αυτή η ιστορία να έχει αίσιο τέλος. Αντίθετα, οι μαρτυρίες των δυο αστυνομικών που με συνέλαβαν και με αναγνώρισαν ως το άτομο που επί τρεις ώρες πρωτοστατούσε στα επεισόδια εκείνης της ημέρας, επικύρωσαν την απόφαση της προφυλάκισής μου.
Προφυλάκιση άδικη κατά ομολογία δική μου αλλά και άλλων ατόμων, παρόντων εκείνη τη χρονική στιγμή στο σημείο σύλληψής μου.
Πέντε ημέρες μετά, στις 23 του Δεκέμβρη, μεταφέρομαι στις Δικαστικές Φυλακές Κορυδαλλού, στις οποίες παραμένω ακόμη και σήμερα, 11 Μαΐου. Οι όποιες προσπάθειες για την άρση της προσωρινής μου κράτησης δεν απέφεραν καρπούς, καθώς, χαρακτηρισμένος πλέον ως “επικίνδυνο άτομο για την κοινωνία” είναι πολύ πιθανό να προβώ στις ίδιες, κακουργηματικού χαρακτήρα πράξεις.
Πράξεις στις οποίες ποτέ δεν προέβηκα! Πώς ένας άνθρωπος 31 ετών, με καθαρό ποινικό μητρώο, με ουδεμία ώς τώρα προσαγωγή και μοναδικό επιχείρημα την κατάθεση 2 αστυνομικών οργάνων, γίνεται να χαρακτηριστεί ως άνωθεν;
Μήπως οι πεποιθήσεις και οι ανησυχίες που διέπουν την προσωπικότητά μου, για ένα καλύτερο μέλλον, για ισότητα και δικαιοσύνη για όλους, μεταφράζονται ως εγκληματικές πράξεις οπότε δικαίως αυτή τη στιγμή παραμένω έγκλειστος σε ένα από τα σωφρονιστικά ιδρύματα της Δημοκρατικής Ελλάδας του 21ου αιώνα;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου