Στους δρόμους βγήκαν γονείς και μαθητές στο Ασβεστοχώρι, απαιτώντας να κάνουν μάθημα σε άνετες και φωτεινές αίθουσες. Ο πρόεδρος του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων Δημοτικών Σχολείων Ασβεστοχωρίου, Γ. Γαρυφάλλου, μιλάει στο tvxs και καταγγέλλει ότι παρά τη διαρκή και επίμονη πίεση, κανείς δεν δείχνει το παραμικρό ενδιαφέρον να δώσει λύση στο σοβαρότατο πρόβλημα της σχολικής στέγης.
Οι μαθητές του λυκείου στο Φίλυρο κάνουν μάθημα στους χώρους του παλιού κοινοτικού καταστήματος. Στο Χορτιάτη το δημοτικό σχολείο χτίστηκε πριν από έναν χρόνο, αλλά ήδη ξεπεράστηκε και ετοιμάζονται προκάτ κατασκευές στην αυλή του.
Όπως αναφέρει ο Γ. Γαρυφάλλου, το γυμνάσιο και το λύκειο Ασβεστοχωρίου στεγάζει 19 τμήματα σε μικρούς, ακόμα και υπόγειους χώρους. Επίσης, έχουν καταργηθεί χημεία, εργαστήρια και ημιυπαίθριοι χώροι για να λειτουργήσουν ως τάξεις.
Κατά τον κ. Γαρυφάλλου, υπάρχουν ορατές λύσεις, όμως οι αρμόδιοι φορείς αδιαφορούν εδώ και οκτώ χρόνια για το γεγονός αυτό. Έτσι, το Συμβούλιο Γονέων αποφάσισε σε σχετική του συνέλευση ότι δεν υπάρχει άλλη λύση πέρα από τις διαρκείς κινητοποιήσεις.
Για το λόγο αυτό, συγκεντρώθηκαν σήμερα το πρωί έξω από το δημαρχείο Χορτιάτη μαθητές με πλακάτ και φωνάζοντας συνθήματα, αποφασισμένοι να διεκδικήσουν τα αυτονόητα. Στη συγκέντρωση συμμετείχαν και οι γονείς τους «απαιτώντας κάτι καλύτερο για τα παιδιά τους», όπως αναφέρει ο Γ. Γαρυφάλλου.
Ο κ. Γαρυφάλλου αναφέρει ότι η αύξηση του πληθυσμού στην περιοχή συνεπάγεται, όπως είναι αυτονόητο, και περισσότερα παιδιά. Παραταύτα, κανείς δεν ασχολήθηκε με αυτό το θέμα και έτσι τα παιδιά στριμώχνονται στην κυριολεξία για να κάνουν μάθημα.
Φανερά αγανακτισμένος ο κ. Γαρυφάλλου συμπληρώνει πως ήρθε η ώρα να γίνει κάτι χειροπιαστό για να αλλάξει η σημερινή ντροπιαστική κατάσταση που επικρατεί.
Πέμπτη 28 Μαΐου 2009
Κυριακή 24 Μαΐου 2009
ΕΝΑ ΣΧΟΛΕΙΟ ΓΙΑ ΤΗ ΓΑΖΑ!
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟ ΛΑΟ ΤΗΣ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗΣ
Την Παρασκευή 22 Μαΐου 2009 πραγματοποιήθηκε σύσκεψη των εκπαιδευτικών σωματείων που συμμετέχουν στην πρωτοβουλία «Ένα σχολείο για τη Γάζα». Στην συζήτηση που διεξήχθη καταδικάστηκε με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο ο συνεχιζόμενος αποκλεισμός της Γάζας που οδηγεί σε νέα μαζική εξόντωση τον παλαιστινιακό λαό και αναζητήθηκαν τρόποι να σπάσει στην πράξη το εμπάργκο. Επίσης έγινε απολογισμός της-ως τώρα- δράσης των σωματείων και κατατέθηκαν προτάσεις για τις πρωτοβουλίες της επόμενης περιόδου.
Συγκεκριμένα:
- Έγινε ενημέρωση για τα χρήματα που έχουν συγκεντρωθεί: έως σήμερα έχουν κατατεθεί στο λογαριασμό της πρωτοβουλίας «Ένα σχολείο για τη Γάζα» 30.000 ευρώ. Αποτελεί κοινή πεποίθηση όλων των σωματείων η διάθεση να συνεχιστεί η δράση των σωματείων και την επόμενη σχολική χρονιά.
- Μεταφέρθηκε η πλούσια εμπειρία από την συζήτηση με τους συναδέλφους, τους μαθητές αλλά και πολλούς άλλους εργαζόμενους που αγκάλιασαν και στηρίζουν αυτή την προσπάθεια. Η προσπάθεια αυτή δεν περιορίζεται στα όρια του σχολείου αλλά απλώνεται και στην κοινωνία. Σε αυτά τα πλαίσια προτείνεται προς τα σωματεία:
- Η αποστολή ολιγομελούς αντιπροσωπείας στη Γάζα με τριπλό στόχο: το σπάσιμο του αποκλεισμού, την έμπρακτη έκφραση αλληλεγγύης στον παλαιστινιακό λαό και την επιτόπου εκτίμηση της κατάστασης του συγκεκριμένου σχολείου για να διασφαλιστεί ότι η οικονομική βοήθεια θα φτάσει σε αυτό και θα χρησιμοποιηθεί για την ανοικοδόμησή του. Η αποστολή θα αναχωρήσει την Πέμπτη 11 Ιουνίου. Τα έξοδα της αποστολής θα καλυφθούν είτε από τα σωματεία στα οποία ανήκουν οι συνάδελφοι είτε από τους ίδιους προσωπικά. Όποιος συνάδελφος επιθυμεί να συμμετέχει στην αποστολή πρέπει να το δηλώσει το αργότερο ως την Πέμπτη 28-05-09.
- Η πραγματοποίηση συνέντευξης τύπου στα γραφεία της ΔΟΕ (Ξενοφώντος 15Α, 3ος όροφος) πριν την αναχώρηση της αποστολής για τη Γάζα.
- Η δημιουργία περιπτέρου στο αντιρατσιστικό φεστιβάλ.
Καλούμε τα εκπαιδευτικά σωματεία να πλαισιώσουν και να στηρίξουν αυτή την προσπάθεια. Καλούμε κάθε δάσκαλο, καθηγητή, γονιό και μαθητή να εκφράσει την αλληλεγγύη του στον παλαιστινιακό λαό και να βοηθήσει στην ανοικοδόμηση του συγκεκριμένου σχολείου.
ΣΥΛΛΟΓΟΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ Π.Ε.: Α΄Αθήνας, Αθηνά, Αργοσαρωνικού, Άνω Λιοσίων-Ζεφυρίου-Φυλής, Αριστοτέλης, Βόνιτσας, «Γληνός», Γλυφάδας, «Κ. Σωτηρίου», «Παρθενώνα», Κερατσινίου-Περάματος «Νίκος Πλουμπίδης», Νέας Σμύρνης, Νίκαιας-Πειραιά, Πειραιά-«Ρήγας Φεραίος», Πειραιά-« η Πρόοδος»
ΕΛΜΕ: Α΄Αθήνας, Β΄ Αθήνας, Γ΄Αθήνας, Ε΄Αθήνας, Ε΄Ανατολικής Αττικής, Άνω Λιοσίων-Ζεφυρίου-Φυλής, Β ΄Δυτικής Αττικής,Β΄ Δωδεκανήσου, Β΄ Εβρου, Ελευσίνας, Καλλιθέας-Ν.Σμύρνης- Μοσχάτου, Πειραιά, Φθιώτιδας
Αριθμός λογαριασμού
4260100830920 ΑΓΡΟΤΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ
Επικοινωνία: enasxoleiogiatigazablogspot.com
e-mail enasxoleiogiatigaza@gmail.com
τηλ. Επικοινωνίας 6972210342
Τρίτη 19 Μαΐου 2009
19/5/2009
Μεγαλώστε πανέξυπνα παιδιά
Λανθασμένη η άποψη ότι η ευφυΐα είναι κληρονομική, αποδεικνύουν νέες έρευνες
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: Νατάσα Μπαστέα
Τα τελευταία χρόνια οι επιστήμονες έτειναν να πιστέψουν ότι η ευφυΐα εξαρτάται κυρίως από τα γονίδιά μας και ότι το περιβάλλον μάς επηρεάζει ελάχιστα. Η άποψη αυτή τώρα ανατρέπεται δίνοντας σε όλους την ευκαιρία να μεγαλώσουν με πανέξυπνα παιδιά που δεν θα επηρεαστούν από τα δικά μας κληρονομικά ελαττώματα...
Εάν δεν ήσασταν καλοί στα μαθηματικά στο σχολείο, ίσως κατηγορούσατε τους γονείς σας γιατί και αυτοί είχαν την ίδια αδυναμία. Εάν μάλιστα περάσατε στα παιδιά σας την ίδια άποψη, τότε κι αυτά μάλλον δεν θα τα καταφέρουν στον τομέα αυτό. Πολλές έρευνες έγιναν τα τελευταία χρόνια για να αποδείξουν την κληρονομικότητα της ευφυΐας- πιο γνωστή αυτή με τα δίδυμα τα οποία πολύ νωρίς υιοθετήθηκαν από διαφορετικές οικογένειες. Όταν αργότερα υποβλήθηκαν σε τεστ, αποδείχθηκε ότι είχαν τον ίδιο βαθμό ευφυΐας και οι επιστήμονες κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι αυτό συνέβη επειδή διέθεταν τα ίδια γονίδια. Τώρα ήρθε η ώρα να ξανακοιτάξουμε εκείνη τη μελέτη.
Ο Ρίτσαρντ Νίσμπετ είναι καθηγητής Ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν και συγγραφέας του βιβλίου «Η ευφυΐα και πώς να την αποκτήσετε». Όπως λέει στην εφημερίδα «Sunday Τimes», επί πολλά χρόνια πίστευε ότι η ευφυΐα είναι κληρονομική. «Συνειδητοποίησα όμως ότι οι έρευνες δεν έχουν διεξαχθεί σωστά αλλά και ότι αυτή η άποψη είναι ιδιαίτερα ατυχής, επειδή υπονοεί ότι ακόμα και με σκληρή δουλειά δεν μπορεί να υπάρξει βελτίωση. Ευτυχώς, γίνεται πλέον ξεκάθαρο ότι είναι λανθασμένη».
Το μήνυμα του Νίσμπετ, ότι δηλαδή η ευφυΐα μας δεν είναι προαποφασισμένη αλλά μπορεί να βελτιώνεται διαρκώς, είναι ιδιαίτερα αισιόδοξο. Για τους γονείς σημαίνει ότι τα παιδιά τους δεν είναι καταδικασμένα να επαναλάβουν τα ίδια λάθη, για τα σχολεία σημαίνει ότι δεν υπάρχουν μαθητές ανεπίδεκτοι μαθήσεως και για την κοινωνία σημαίνει ότι τα χαμηλά επιτεύγματα κάποιων κοινωνικών ομάδων δεν έχουν γενετικές αιτίες, όπως ισχυρίζονται κάποιοι, αλλά πολιτιστικές- και άρα μπορούν να αλλάξουν.
Η μελέτη των διδύμων
Ο Νίσμπετ κοίταξε κατ΄ αρχήν την έρευνα με τα δίδυμα που χωρίστηκαν και κατέληξε ότι διεξήχθη λανθασμένα κυρίως διότι οι ερευνητές υπέθεσαν ότι οι οικογένειες που τα υιοθέτησαν ήταν πολύ διαφορετικές μεταξύ τους. Όμως στην πράξη οι οικογένειες που επιλέγονται για υιοθεσία είναι έτοιμες να δώσουν τα πάντα στα παιδιά, κίνητρα και εφόδια για τη ζωή. «Οι οικογένειες που υιοθετούν είναι σχεδόν ίδιες», παρατηρεί ο Νίσμπετ. «Εάν κάποιος μεγαλώνει σε μια οικογένεια της ανώτερης-μέσης τάξης έχει 12 με 18 βαθμούς ευφυΐας περισσότερους απ΄ ό,τι εάν μεγαλώνει σε ένα περιβάλλον κατώτερης τάξης- πολύ σημαντική διαφορά». Οι γονείς της μεσαίας τάξης μιλούν στα παιδιά τους, τους διαβάζουν και τα ενθαρρύνουν διαρκώς- επηρεάζοντας άμεσα τον βαθμό ευφυΐας τους.
Σημαντική στη διερεύνηση της ευφυΐας είναι και η έρευνα του Τζέιμς Φλιν, που συνέκρινε τεστ ευφυΐας από όλο τον κόσμο, τον τελευταίο αιώνα. Βρήκε ότι κάθε δεκαετία, το ΙQ των νέων αυξάνεται, κατά μέσο όρο, 3 βαθμούς απ΄ ό,τι την προηγούμενη δεκαετία. Αυτό σημαίνει ότι τα τελευταία 100 χρόνια, το ΙQ στον δυτικό κόσμο έχει αυξηθεί κατά 30 βαθμούς, γεγονός που καταρρίπτει το «γενετικό» επιχείρημα, καθώς δείχνει ότι το περιβάλλον επιδρά άμεσα και πολύ περισσότερο απ΄ ό,τι πιστεύαμε μέχρι τώρα.
ΕΝΑ ΣΧΟΛΕΙΟ ΓΙΑ ΤΗ ΓΑΖΑ!
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟ ΛΑΟ ΤΗΣ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗΣ
Τέσσερις ολόκληρους μήνες μετά τη λήξη των φονικών αεροπορικών βομβαρδισμών και χερσαίων επιχειρήσεων του ισραηλινού στρατού συνεχίζεται ο απαράδεκτος αποκλεισμός της Γάζας που οδηγεί σε νέα μαζική εξόντωση τον παλαιστινιακό λαό.
Η κυβέρνηση του Ισραήλ σε αγαστή συμφωνία με τη κυβέρνηση των ΗΠΑ και με την ανοχή και συνενοχή των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων αλλά και των αραβικών καθεστώτων συνεχίζει το φονικό της έργο: δεν επιτρέπει να περάσει στη Γάζα η παραμικρή βοήθεια(φάρμακα, τρόφιμα, ιατρικά μηχανήματα κλπ) προσπαθώντας με αυτό τον τρόπο να κάμψει την αντίσταση του παλαιστινιακό λαού.
Την ίδια στιγμή καραβάνια αλληλεγγύης ξεκινούν από δεκάδες χώρες από όλο τον κόσμο μεταφέροντας βοήθεια αλλά και τη συμπαράσταση των λαών στους δοκιμαζόμενους Παλαιστίνιους.
Σε αυτά τα πλαίσια η καμπάνια των εκπαιδευτικών σωματείων «ΕΝΑ ΣΧΟΛΕΙΟ ΓΙΑ ΤΗ ΓΑΖΑ» βρήκε μεγάλη ανταπόκριση σε χιλιάδες εκπαιδευτικούς, μαθητές και εργάζόμενους.
Την Παρασκευή 22-05-09, στις 20:00, στα γραφεία της ΔΟΕ (Ξενοφώντος 15Α, 3ος όροφος ) πραγματοποιείται-όπως είχε συμφωνηθεί στη σύσκεψη στις 9-04-09- νέα σύσκεψη των σωματείων στην οποία θα γίνει απολογισμός του πρώτου κύκλου της καμπάνιας, θα ανακοινωθεί το συνολικό ποσό που συγκεντρώθηκε έως τώρα, θα συγκεκριμενοποιηθεί η ημερομηνία αναχώρησης της αποστολής για τη Γάζα και θα προγραμματιστούν τα επόμενα βήματα.
Καλούμε τα εκπαιδευτικά σωματεία να πλαισιώσουν και να στηρίξουν αυτή την προσπάθεια. Καλούμε κάθε δάσκαλο, καθηγητή, γονιό και μαθητή να εκφράσει την αλληλεγγύη του στον παλαιστινιακό λαό και να βοηθήσει στην ανοικοδόμηση του συγκεκριμένου σχολείου.
ΣΥΛΛΟΓΟΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ Π.Ε.: Α΄Αθήνας, Αθηνά, Αργοσαρωνικού, Άνω Λιοσίων-Ζεφυρίου-Φυλής, Αριστοτέλης, Βόνιτσας, «Γληνός», Γλυφάδας, «Κ. Σωτηρίου», Κερατσινίου-Περάματος «Νίκος Πλουμπίδης», «Παρθενώνα», Νέας Σμύρνης, Νίκαιας-Πειραιά, Πειραιά-«Ρήγας Φεραίος», Πειραιά-« η Πρόοδος»
ΕΛΜΕ: Α΄Αθήνας, Β΄ Αθήνας, Γ΄Αθήνας, Ε΄Αθήνας, Ε΄Ανατολικής Αττικής, Άνω Λιοσίων-Ζεφυρίου-Φυλής, Β ΄Δυτικής Αττικής,Β΄ Δωδεκανήσου, Β΄ Εβρου, Ελευσίνας, Καλλιθέας-Ν.Σμύρνης- Μοσχάτου, Πειραιά
Αριθμός λογαριασμού
4260100830920 ΑΓΡΟΤΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ
Επικοινωνία: enasxoleiogiatigazablogspot.com
e-mail enasxoleiogiatigaza@gmail.com
19/5/2009
ΗΜΕΡΙΔΑ ΤΟΥ ΚΕΘΕΑ
Κατώτερου θεού τα παιδιά των μεταναστών
Σε σύγκριση με τα ελληνόπουλα έρχονται πιο συχνά αντιμέτωπα με τον κρατικό μηχανισμό
Τα ποσοστά εμπλοκής των παιδιών των μεταναστών στην Ελλάδα σε παραβατικές πράξεις έχουν μικρές αποκλίσεις σε σχέση με τα ελληνόπουλα. Παρ΄ όλα αυτά, η μεταχείρισή τους από την Αστυνομία ή τους δικαστικούς λειτουργούς διαφέρει. Αυτό επεσήμαναν χθες οι ειδικοί σε ημερίδα του Κέντρου Θεραπείας Εξαρτημένων Ατόμων (ΚΕΘΕΑ) που διοργανώθηκε στην Αθήνα με τίτλο «Κατάχρηση ουσιών και διαφορετικότητα». Ειδικότερα, σύμφωνα με έρευνα για τα παιδιά των μεταναστών που έγινε σε σχολεία του κέντρου της Αθήνας, όσον αφορά τη χρήση ουσιών τα ελληνόπουλα έχουν δοκιμάσει κάνναβη σε ποσοστό λίγο μεγαλύτερο από το αντίστοιχο των παιδιών των μεταναστών.
Ωστόσο, αν και η παραβατικότητα που σχετίζεται με τις ουσίες είναι ανάλογη στους δύο πληθυσμούς, ο τρόπος αντιμετώπισης των μεταναστών από την Αστυνομία ή τους δικαστικούς λειτουργούς φέρνει τα παιδιά των μεταναστών συχνότερα αντιμέτωπα με τα διάφορα στάδια του συστήματος της ποινικής δικαιοσύνης.
Ακόμη, έρευνες που αφορούν την προσαρμογή των παιδιών των μεταναστών στο εκπαιδευτικό περιβάλλον αναδεικνύουν τα προβλήματα που ενισχύουν τις χαμηλές επιδόσεις, τη σχολική αποτυχία και την εγκατάλειψη της εκπαίδευσης, η οποία αυξάνεται στο γυμνάσιο και κορυφώνεται στο λύκειο.
Τα προβλήματα αυτά σχετίζονται με τα υψηλά ποσοστά άγχους, τη μειωμένη αυτοεκτίμηση, τις δυσκολίες στη γλώσσα, τα κοινωνικο-οικονομικά προβλήματα, την πρόσβαση στα κέντρα ενημέρωσης και πληροφοριών κ.ά. Ωστόσο, την τελευταία διετία παρατηρείται μείωση της... διαρροής των παιδιών μεταναστών από τα σχολεία, αύξηση της φοίτησης στο Γενικό Λύκειο, αλλά και στα ανώτατα ιδρύματα, όπου για παράδειγμα το ποσοστό των αλβανών φοιτητών έχει τετραπλασιαστεί.
Σε σχέση με την προσβασιμότητα σε υπηρεσίες θεραπείας της εξάρτησης, φαίνεται ότι είναι περιορισμένη για τους μετανάστες, καθώς στα προγράμματα του ΚΕΘΕΑ αποτελούν μόνο το 2% των προσερχομένων.
ΗΜΕΡΙΔΑ ΤΟΥ ΚΕΘΕΑ
Κατώτερου θεού τα παιδιά των μεταναστών
Σε σύγκριση με τα ελληνόπουλα έρχονται πιο συχνά αντιμέτωπα με τον κρατικό μηχανισμό
Τα ποσοστά εμπλοκής των παιδιών των μεταναστών στην Ελλάδα σε παραβατικές πράξεις έχουν μικρές αποκλίσεις σε σχέση με τα ελληνόπουλα. Παρ΄ όλα αυτά, η μεταχείρισή τους από την Αστυνομία ή τους δικαστικούς λειτουργούς διαφέρει. Αυτό επεσήμαναν χθες οι ειδικοί σε ημερίδα του Κέντρου Θεραπείας Εξαρτημένων Ατόμων (ΚΕΘΕΑ) που διοργανώθηκε στην Αθήνα με τίτλο «Κατάχρηση ουσιών και διαφορετικότητα». Ειδικότερα, σύμφωνα με έρευνα για τα παιδιά των μεταναστών που έγινε σε σχολεία του κέντρου της Αθήνας, όσον αφορά τη χρήση ουσιών τα ελληνόπουλα έχουν δοκιμάσει κάνναβη σε ποσοστό λίγο μεγαλύτερο από το αντίστοιχο των παιδιών των μεταναστών.
Ωστόσο, αν και η παραβατικότητα που σχετίζεται με τις ουσίες είναι ανάλογη στους δύο πληθυσμούς, ο τρόπος αντιμετώπισης των μεταναστών από την Αστυνομία ή τους δικαστικούς λειτουργούς φέρνει τα παιδιά των μεταναστών συχνότερα αντιμέτωπα με τα διάφορα στάδια του συστήματος της ποινικής δικαιοσύνης.
Ακόμη, έρευνες που αφορούν την προσαρμογή των παιδιών των μεταναστών στο εκπαιδευτικό περιβάλλον αναδεικνύουν τα προβλήματα που ενισχύουν τις χαμηλές επιδόσεις, τη σχολική αποτυχία και την εγκατάλειψη της εκπαίδευσης, η οποία αυξάνεται στο γυμνάσιο και κορυφώνεται στο λύκειο.
Τα προβλήματα αυτά σχετίζονται με τα υψηλά ποσοστά άγχους, τη μειωμένη αυτοεκτίμηση, τις δυσκολίες στη γλώσσα, τα κοινωνικο-οικονομικά προβλήματα, την πρόσβαση στα κέντρα ενημέρωσης και πληροφοριών κ.ά. Ωστόσο, την τελευταία διετία παρατηρείται μείωση της... διαρροής των παιδιών μεταναστών από τα σχολεία, αύξηση της φοίτησης στο Γενικό Λύκειο, αλλά και στα ανώτατα ιδρύματα, όπου για παράδειγμα το ποσοστό των αλβανών φοιτητών έχει τετραπλασιαστεί.
Σε σχέση με την προσβασιμότητα σε υπηρεσίες θεραπείας της εξάρτησης, φαίνεται ότι είναι περιορισμένη για τους μετανάστες, καθώς στα προγράμματα του ΚΕΘΕΑ αποτελούν μόνο το 2% των προσερχομένων.
Δευτέρα 18 Μαΐου 2009
Τα γεγονότα του Δεκέμβρη, μέσα από τα μάτια 211 παιδιών από όλη την Ελλάδα, που όμως εκείνες τις μέρες βρίσκονταν στην Αθήνα, παρουσιάζονται από το μαθητικό περιοδικό Schooligans.
Το 97% των παιδιών αναφέρει ότι έγιναν εκείνες τις μέρες πορείες στην πόλη τους και το 75% δηλώνει ότι συμμετείχε. Στην ερώτηση «γιατί πήγες στην πορεία» οι απαντήσεις ποικίλλουν:
-Γιατί έβραζα!
-Γιατί πιστεύω ότι ήταν καθήκον μου σαν πολίτης
-Γιατί κάπως έτσι αποτρέπουμε παρόμοια περιστατικά στο μέλλον
-Γιατί ένιωθα υποχρέωση απέναντι στον Αλέξη
-Γιατί μπορεί να ήμουν στη θέση του
-Γιατί δεν είμαι νεοέλληνας
-Γιατί θέλω κάποια στιγμή να κάνω κάτι για να αλλάξει αυτός ο γαμημένος κόσμος
-Γιατί δεν γουστάρω αυτοί που φέρουν το σήμα της πατρίδας μου στο χέρι και στην καρδιά να σκοτώνουν
-Γιατί ένιωσα ότι απειλούνται τα δικαιώματά μου και ότι το κράτος δικαίου για το οποίο έμαθα στο σχολείο δεν υφίσταται
Το 37% των παιδιών που πήραν μέρος στην έρευνα δηλώνει ότι οι γονείς τους ενθάρρυναν να πάνε στις πορείες, το 34% τονίζει ότι οι γονείς του δεν πήραν θέση. Ακόμα, το 81% αναφέρει ότι δεν πέταξε αντικείμενα ενώ το 18% παραδέχεται ότι το έκανε. Από αυτούς, το 45% πέταξε νεράτζια, αβγά, γιαούρτια, μπουκάλια νερό, ντομάτες κλπ, το 36% πέτρες, το 9% μολότοφ και το 10% λουλούδια, καφέδες κλπ. Σχετικά με τον ποιον στόχευαν αυτά τα αντικείμενα, το 68% αναφέρει ότι τα πέταξε εναντίον αστυνομικών και το 21% εναντίον τράπεζας.
Τα παιδιά αναφέρουν και για ποιους λόγους πέταξαν αντικείμενα:
-Πέταξα στις τράπεζες γιατί κλέβουν τον κόσμο
- Πετάξαμε μπαλονάκια με χρώμα στους αστυνομικούς. Δώσαμε χρώμα στις θλιμμένες φάτσες τους.
- Γιατί εκείνη τη στιγμή τους μισούσα.
- Πέταξα ένα δακρυγόνο πίσω σε έναν αστυνομικό που με χτύπησε με κλομπ.
- Τους πέταξα πέτρες γιατί μου πέταξαν κι αυτοί.
Επιπλέον, το 40% των παιδιών επισημαίνει ότι τους έχει φερθεί άσχημα αστυνομικός, το 55% δηλώνει το αντίθετο. Στην ερώτηση πως ένιωθαν εκείνον τον καιρό, απαντούν:
-Νευριασμένη με τους μπάτσους που ήταν στον κόσμο τους, με αυτούς που την είδαν επαναστάτες 9ενώ έκαναν αυτά που κατηγορούσαν) και με τον εκθεσά που δεν έκανε ούτε μια τόσο δα συζήτηση μέσα στην τάξη.
-Ότι πολεμάω για κάτι δίκαιο
-Νεκρός
-Ζωντανός
-Πολιτικοποιημένη. Επιτέλους.
-Ένιωθα λες και η πόλη ήταν επιτέλους δική μας.
- Νευριασμένος επειδή όλοι νοιάζονταν μόνο να υπερασπίσουν τις ιδέες τους: πολιτικοί, αναρχικοί, αστυνομικοί.
- Ένιωθα σαν να ήμουν στην ταινία «Sin City». Ήταν περίεργο εκεί που είχες συνηθίσει να κυλάνε όλα ήρεμα και βαρετά σε αυτή την πόλη, να την βλέπεις ξαφνικά να καίγεται. Κάτι μου άρεσε σε αυτό.
Στην ερώτηση αν πιστεύουν πως άλλαξε κάτι μετά των Δεκέμβριο, έδωσαν τις εξής απαντήσεις:
-Τίποτα
-ΤΑ ΠΑΝΤΑ!
-Μπα...όλοι ξέχασαν.
-Μόνο μέσα μου.
-Μια μικρή αναταραχή συνείδησης στους περισσότερους που χάνεται με τον καιρό.
- Άλλαξε η γνώμη μου για τους αστυνομικούς. Τους μίσησα αν και δεν είναι όλοι ίδιοι.
- Σε μένα, ναι. Στους αστυνομικούς και στους μεγάλους, όχι. Τα ίδια σκατά παρέμειναν.
- Τίποτα. Γιατί είστε όλοι πρόβατα.
- Απλώς ο λαός πήρε επιτέλους το πάνω χέρι για λίγες μέρες
- Μπα. Τις ίδιες μαλακίες θα κάνουν πάντα οι μπάτσοι.
- Ίσως ο κόσμος να έγινε πιο συντηρητικός.
- Απλά βρήκανε στήριγμα για διάφορες μαλακίες όπως το να μας σταματάνε όταν μας βλέπουν με κουκούλα.
- Γίναμε, νομίζω, λιγότερο εγωιστές. Πιστεύω ότι ο καθένας μας έκανε σκέψεις που τον έκαναν καλύτερο άνθρωπο
- Όχι. Όλοι πέσανε για ύπνο πάλι. Καληνύχτα Κεμάλ. Αυτός ο κόσμος δεν θα αλλάξει ποτέ.
- Τα κανάλια μπήκαν σε μια φάση τρομοκρατίας των πολιτών και κάπως έτσι τέθηκε πάλι το θέμα της χρήσης καμερών
- Κατάλαβαν ότι δεν είμαστε όσο ρομπότ νομίζουν
- εν είμαι πια αμέτοχος σε ό,τι έχει να κάνει με καταπάτηση των δικαιωμάτων μου
- Οι γονείς μας γίνανε πιο κλειστοφοβικοί. Θέλουν να βγαίνουμε πλέον με δόσεις.
- Ο κόσμος δεν κοιμάται πια.
Πηγή: Scooligans
Φωτογραφία: 3.bp.blogspot.com
Το 97% των παιδιών αναφέρει ότι έγιναν εκείνες τις μέρες πορείες στην πόλη τους και το 75% δηλώνει ότι συμμετείχε. Στην ερώτηση «γιατί πήγες στην πορεία» οι απαντήσεις ποικίλλουν:
-Γιατί έβραζα!
-Γιατί πιστεύω ότι ήταν καθήκον μου σαν πολίτης
-Γιατί κάπως έτσι αποτρέπουμε παρόμοια περιστατικά στο μέλλον
-Γιατί ένιωθα υποχρέωση απέναντι στον Αλέξη
-Γιατί μπορεί να ήμουν στη θέση του
-Γιατί δεν είμαι νεοέλληνας
-Γιατί θέλω κάποια στιγμή να κάνω κάτι για να αλλάξει αυτός ο γαμημένος κόσμος
-Γιατί δεν γουστάρω αυτοί που φέρουν το σήμα της πατρίδας μου στο χέρι και στην καρδιά να σκοτώνουν
-Γιατί ένιωσα ότι απειλούνται τα δικαιώματά μου και ότι το κράτος δικαίου για το οποίο έμαθα στο σχολείο δεν υφίσταται
Το 37% των παιδιών που πήραν μέρος στην έρευνα δηλώνει ότι οι γονείς τους ενθάρρυναν να πάνε στις πορείες, το 34% τονίζει ότι οι γονείς του δεν πήραν θέση. Ακόμα, το 81% αναφέρει ότι δεν πέταξε αντικείμενα ενώ το 18% παραδέχεται ότι το έκανε. Από αυτούς, το 45% πέταξε νεράτζια, αβγά, γιαούρτια, μπουκάλια νερό, ντομάτες κλπ, το 36% πέτρες, το 9% μολότοφ και το 10% λουλούδια, καφέδες κλπ. Σχετικά με τον ποιον στόχευαν αυτά τα αντικείμενα, το 68% αναφέρει ότι τα πέταξε εναντίον αστυνομικών και το 21% εναντίον τράπεζας.
Τα παιδιά αναφέρουν και για ποιους λόγους πέταξαν αντικείμενα:
-Πέταξα στις τράπεζες γιατί κλέβουν τον κόσμο
- Πετάξαμε μπαλονάκια με χρώμα στους αστυνομικούς. Δώσαμε χρώμα στις θλιμμένες φάτσες τους.
- Γιατί εκείνη τη στιγμή τους μισούσα.
- Πέταξα ένα δακρυγόνο πίσω σε έναν αστυνομικό που με χτύπησε με κλομπ.
- Τους πέταξα πέτρες γιατί μου πέταξαν κι αυτοί.
Επιπλέον, το 40% των παιδιών επισημαίνει ότι τους έχει φερθεί άσχημα αστυνομικός, το 55% δηλώνει το αντίθετο. Στην ερώτηση πως ένιωθαν εκείνον τον καιρό, απαντούν:
-Νευριασμένη με τους μπάτσους που ήταν στον κόσμο τους, με αυτούς που την είδαν επαναστάτες 9ενώ έκαναν αυτά που κατηγορούσαν) και με τον εκθεσά που δεν έκανε ούτε μια τόσο δα συζήτηση μέσα στην τάξη.
-Ότι πολεμάω για κάτι δίκαιο
-Νεκρός
-Ζωντανός
-Πολιτικοποιημένη. Επιτέλους.
-Ένιωθα λες και η πόλη ήταν επιτέλους δική μας.
- Νευριασμένος επειδή όλοι νοιάζονταν μόνο να υπερασπίσουν τις ιδέες τους: πολιτικοί, αναρχικοί, αστυνομικοί.
- Ένιωθα σαν να ήμουν στην ταινία «Sin City». Ήταν περίεργο εκεί που είχες συνηθίσει να κυλάνε όλα ήρεμα και βαρετά σε αυτή την πόλη, να την βλέπεις ξαφνικά να καίγεται. Κάτι μου άρεσε σε αυτό.
Στην ερώτηση αν πιστεύουν πως άλλαξε κάτι μετά των Δεκέμβριο, έδωσαν τις εξής απαντήσεις:
-Τίποτα
-ΤΑ ΠΑΝΤΑ!
-Μπα...όλοι ξέχασαν.
-Μόνο μέσα μου.
-Μια μικρή αναταραχή συνείδησης στους περισσότερους που χάνεται με τον καιρό.
- Άλλαξε η γνώμη μου για τους αστυνομικούς. Τους μίσησα αν και δεν είναι όλοι ίδιοι.
- Σε μένα, ναι. Στους αστυνομικούς και στους μεγάλους, όχι. Τα ίδια σκατά παρέμειναν.
- Τίποτα. Γιατί είστε όλοι πρόβατα.
- Απλώς ο λαός πήρε επιτέλους το πάνω χέρι για λίγες μέρες
- Μπα. Τις ίδιες μαλακίες θα κάνουν πάντα οι μπάτσοι.
- Ίσως ο κόσμος να έγινε πιο συντηρητικός.
- Απλά βρήκανε στήριγμα για διάφορες μαλακίες όπως το να μας σταματάνε όταν μας βλέπουν με κουκούλα.
- Γίναμε, νομίζω, λιγότερο εγωιστές. Πιστεύω ότι ο καθένας μας έκανε σκέψεις που τον έκαναν καλύτερο άνθρωπο
- Όχι. Όλοι πέσανε για ύπνο πάλι. Καληνύχτα Κεμάλ. Αυτός ο κόσμος δεν θα αλλάξει ποτέ.
- Τα κανάλια μπήκαν σε μια φάση τρομοκρατίας των πολιτών και κάπως έτσι τέθηκε πάλι το θέμα της χρήσης καμερών
- Κατάλαβαν ότι δεν είμαστε όσο ρομπότ νομίζουν
- εν είμαι πια αμέτοχος σε ό,τι έχει να κάνει με καταπάτηση των δικαιωμάτων μου
- Οι γονείς μας γίνανε πιο κλειστοφοβικοί. Θέλουν να βγαίνουμε πλέον με δόσεις.
- Ο κόσμος δεν κοιμάται πια.
Πηγή: Scooligans
Φωτογραφία: 3.bp.blogspot.com
18/5/2009
Οι «ξεχασμένοι» του Δεκέμβρη
Έξι συλληφθέντες παραμένουν στον Κορυδαλλό 6 μήνες μετά
ΡΕΠΟΡΤΑΖ: Μίνα Μουστάκα
Είκοσι μία προφυλακίσεις ήταν ο ποινικός απολογισμός των επεισοδίων του περασμένου Δεκεμβρίου που ακολούθησαν τη δολοφονία του 15χρονου Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, στα Εξάρχεια.
Από τον «άγριο Δεκέμβρη της ΕΛ.ΑΣ.», όπως έγραφαν οι εφημερίδες, μέχρι σήμερα οι περισσότεροι από εκείνους που είχαν οδηγηθεί στη φυλακή είναι πια ελεύθεροι. Ωστόσο, έξι κατηγορούμενοι, οι οποίοι από την αρχή έχουν αρνηθεί οποιαδήποτε ανάμειξη στα βίαια επεισόδια, πέντε μήνες μετά τη σύλληψή τους εξακολουθούν να παραμένουν κρατούμενοι. Οι δικαστικές αρχές, παρά τους υπερασπιστικούς ισχυρισμούς των κατηγορουμένων και τους μάρτυρες που ενόρκως βεβαιώνουν ότι ήταν αμέτοχοι στα επεισόδια, επιμένουν ότι οι δράστες αν αφεθούν ελεύθεροι ενδέχεται να διαπράξουν και νέες αξιόποινες πράξεις.
Τα κατηγορητήρια που έχουν συνταχθεί εις βάρος τους είναι βαρύτατα. Κατά περίπτωση περιλαμβάνουν σοβαρά κακουργήματα, όπως κατοχή εκρηκτικών, έκρηξη που θα μπορούσε να προκαλέσει κίνδυνο σε ανθρώπινες ζωές ή εμπρησμό. Σε όλες τις δικογραφίες υπάρχουν δύο αστυνομικοί- μάρτυρες κατηγορίας που αναγνωρίζουν τους κατηγορούμενους ως δράστες των αξιοποίνων πράξεων.
Χωρίς στοιχεία
Από την πλευρά τους οι νεαροί κατηγορούμενοι, διά των συνηγόρων τους, αμφισβητούν την αξιοπιστία των αστυνομικών και αντιτείνουν ότι δεν είχαν σχέση με τα επεισόδια και πολύ περισσότερο με τη ρίψη μολότοφ που τους αποδίδεται. Αντιτείνουν μάλιστα ότι κατά τη σύλληψή τους δεν βρέθηκε κάποιο «ύποπτο» αντικείμενο στην κατοχή τους, ούτε έγινε έλεγχος στα εγκληματολογικά εργαστήρια της Ασφάλειας ώστε να διαπιστωθεί αν στα ρούχα τους υπήρχαν ίχνη βενζίνης ή άλλης εύφλεκτης ύλης. Επιπλέον, οι συλληφθέντες επικαλούνται μάρτυρες από το φιλικό τους περιβάλλον ή άλλους αυτόπτες μάρτυρες, που δεν έχουν καμία σχέση μαζί τους, επιχειρώντας να αποδείξουν το αναίτιο της σύλληψής τους.
Οι αρμόδιοι ανακριτές που έκριναν τις διαφορετικές αυτές περιπτώσεις έπρεπε να σταθμίσουν τη βασιμότητα και την αξιοπιστία των καταθέσεων των μαρτύρων κατηγορίας και υπεράσπισης, όπως εξάλλου συμβαίνει σε όλες τις υποθέσεις. Από την απόφαση των δικαστών φάνηκε ότι οι μαρτυρίες των αστυνομικών μέτρησαν περισσότερο στη δικανική τους κρίση όταν αποφάνθηκαν υπέρ της προφυλάκισης των κατηγορουμένων. «Ούτε ένας, ούτε τρεις. Πουθενά- ανά την Ελλάδα- δεν έτυχε να βρεθεί για κάποιον κατηγορούμενο ένας μάρτυρας λιγότερος ή περισσότερος. Συμβαίνει όμως παντού οι δύο αστυνομικές καταθέσεις που ενοχοποιούν τον κάθε κατηγορούμενο να είναι “καρμπόν” η μία με την άλλη, επίσης πουθενά να μην απαντώνται μάρτυρες μη αστυνομικοί, ούτε και να υπάρχουν πειστήρια που να ενισχύουν την αστυνομική άποψη. Σημεία των καιρών; Δεκάδες άνθρωποι- μεταξύ των οποίων αρκετοί ανήλικοι- προφυλακίστηκαν με τέτοιο αποδεικτικό υλικό. Μερικοί κρατούνται ακόμα. Όλοι αντιμετωπίζουν το ενδεχόμενο καταδίκης σε πολυετείς ποινές. Πρόκειται για ομηρία των ίδιων, για- μη επιτρεπόμενη συνταγματικά- εκδικητικότητα του κράτους εναντίον τους ή για παραδειγματισμό όσων σκεφτούν στο μέλλον ακόμα και να συμμετάσχουν σε μία απλή διαδήλωση;», λέει η δικηγόρος κ. Βούλα Γιαννακοπούλου, η οποία υπερασπίζεται έναν από τους κρατούμενους και έχει γνώση των συναφών δικογραφιών που σχηματίστηκαν τον περασμένο Δεκέμβριο.
Οι αποφυλακίσεις
Τους μήνες που μεσολάβησαν οι ίδιοι δικαστικοί λειτουργοί, που έστειλαν τους κατηγορουμένους στη φυλακή, εκτιμώντας τα νεώτερα στοιχεία της δικογραφίας σε συνδυσμό με την προσωπικότητα των δραστών τους άφησαν ελεύθερους κρίνοντας ότι δεν είναι ύποπτοι φυγής ή τέλεσης νέων αδικημάτων. Ωστόσο, έξι νεαροί παραμένουν κρατούμενοι, αν και- όπως λένε οι δικηγόροι τους- δεν υπάρχουν εις βάρος τους άλλα στοιχεία εκτός από τις καταθέσεις των αστυνομικών και επιπλέον πληρούν τις προϋποθέσεις που θέτει ο νόμος για την αποφυλάκισή τους.
Οι αιτήσεις αποφυλάκισής τους έπεσαν στο κενό. Είναι χαρακτηριστικό ότι σε μία περίπτωση σημειώνεται στην ανακριτική διάταξη ότι: «Οι ενέργειες του κατηγορουμένου ενέχουν βαριά προσβολή του κράτους δικαίου και συνταγματικά κατοχυρωμένων εννόμων αγαθών της ζωής, της ιδιοκτησίας και της σωματικής ακεραιότητας. Η προσωρινή κράτησή του κρίθηκε αναγκαία για την εξουδετέρωση της εγκληματικής του δραστηριότητας και την προστασία της κοινωνίας μέχρις ότου εππιληφθεί της βασιμότητας της κατηγορίας το αρμόδιο δικαστικό όργανο».
Από την πλευρά τους πάντως, οι κατηγορούμενοι αναμένεται να προσφύγουν στα δικαστικά συμβούλια που έχουν το δικαίωμα να... εξαφανίσουν τα εντάλματα προσωρινής τους κράτησης και να διατάξουν την αποφυλάκισή τους.
Ο ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ
Από τους 21 κρατουμένους για τα επεισόδια του Δεκεμβρίου οι 15 έχουν αποφυλακιστεί
«Μήπως το “έγκλημά” μου είναι οι απόψεις μου;»
ΕΚΑΤΟΝ ΣΑΡΑΝΤΑ ΕΞΙ μέρες μετρά στις φυλακές Κορυδαλλού ο Θοδωρής Ηλιόπουλος, ο οποίος είναι ένας από τους συλληφθέντες στη διάρκεια των επεισοδίων του περασμένου Δεκεμβρίου. Ο νεαρός κατηγορούμενος με επιστολή του στα «ΝΕΑ» μέσα από τον Κορυδαλλό δίνει τη δική του εκδοχή, υποστηρίζοντας ότι άδικα παραμένει προφυλακισμένος.
Πριν από λίγες μέρες απορρίφθηκε η αίτηση για την αποφυλάκισή του.
Απόγευμα Τετάρτης 18 του Δεκέμβρη.
Συλλαμβάνομαι επί της οδού Ακαδημίας, δέχομαι δυο κλωτσιές στο κεφάλι, υβρίζομαι κατ΄ εξακολούθηση με έναν σεξιστικό χαρακτηρισμό και οδηγούμαι στη ΓΑΔΑ συντροφιά με ένα σωρό κατηγορίες.
Το ότι δεν κατείχα οτιδήποτε πάνω μου που θα μπορούσε να με ενοχοποιήσει, καθώς και οι μαρτυρίες φίλων με τους οποίους βρισκόμασταν μαζί εκείνο το μοιραίο απόγευμα, δεν στάθηκαν ικανά ώστε αυτή η ιστορία να έχει αίσιο τέλος. Αντίθετα, οι μαρτυρίες των δυο αστυνομικών που με συνέλαβαν και με αναγνώρισαν ως το άτομο που επί τρεις ώρες πρωτοστατούσε στα επεισόδια εκείνης της ημέρας, επικύρωσαν την απόφαση της προφυλάκισής μου.
Προφυλάκιση άδικη κατά ομολογία δική μου αλλά και άλλων ατόμων, παρόντων εκείνη τη χρονική στιγμή στο σημείο σύλληψής μου.
Πέντε ημέρες μετά, στις 23 του Δεκέμβρη, μεταφέρομαι στις Δικαστικές Φυλακές Κορυδαλλού, στις οποίες παραμένω ακόμη και σήμερα, 11 Μαΐου. Οι όποιες προσπάθειες για την άρση της προσωρινής μου κράτησης δεν απέφεραν καρπούς, καθώς, χαρακτηρισμένος πλέον ως “επικίνδυνο άτομο για την κοινωνία” είναι πολύ πιθανό να προβώ στις ίδιες, κακουργηματικού χαρακτήρα πράξεις.
Πράξεις στις οποίες ποτέ δεν προέβηκα! Πώς ένας άνθρωπος 31 ετών, με καθαρό ποινικό μητρώο, με ουδεμία ώς τώρα προσαγωγή και μοναδικό επιχείρημα την κατάθεση 2 αστυνομικών οργάνων, γίνεται να χαρακτηριστεί ως άνωθεν;
Μήπως οι πεποιθήσεις και οι ανησυχίες που διέπουν την προσωπικότητά μου, για ένα καλύτερο μέλλον, για ισότητα και δικαιοσύνη για όλους, μεταφράζονται ως εγκληματικές πράξεις οπότε δικαίως αυτή τη στιγμή παραμένω έγκλειστος σε ένα από τα σωφρονιστικά ιδρύματα της Δημοκρατικής Ελλάδας του 21ου αιώνα;
Οι «ξεχασμένοι» του Δεκέμβρη
Έξι συλληφθέντες παραμένουν στον Κορυδαλλό 6 μήνες μετά
ΡΕΠΟΡΤΑΖ: Μίνα Μουστάκα
Είκοσι μία προφυλακίσεις ήταν ο ποινικός απολογισμός των επεισοδίων του περασμένου Δεκεμβρίου που ακολούθησαν τη δολοφονία του 15χρονου Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, στα Εξάρχεια.
Από τον «άγριο Δεκέμβρη της ΕΛ.ΑΣ.», όπως έγραφαν οι εφημερίδες, μέχρι σήμερα οι περισσότεροι από εκείνους που είχαν οδηγηθεί στη φυλακή είναι πια ελεύθεροι. Ωστόσο, έξι κατηγορούμενοι, οι οποίοι από την αρχή έχουν αρνηθεί οποιαδήποτε ανάμειξη στα βίαια επεισόδια, πέντε μήνες μετά τη σύλληψή τους εξακολουθούν να παραμένουν κρατούμενοι. Οι δικαστικές αρχές, παρά τους υπερασπιστικούς ισχυρισμούς των κατηγορουμένων και τους μάρτυρες που ενόρκως βεβαιώνουν ότι ήταν αμέτοχοι στα επεισόδια, επιμένουν ότι οι δράστες αν αφεθούν ελεύθεροι ενδέχεται να διαπράξουν και νέες αξιόποινες πράξεις.
Τα κατηγορητήρια που έχουν συνταχθεί εις βάρος τους είναι βαρύτατα. Κατά περίπτωση περιλαμβάνουν σοβαρά κακουργήματα, όπως κατοχή εκρηκτικών, έκρηξη που θα μπορούσε να προκαλέσει κίνδυνο σε ανθρώπινες ζωές ή εμπρησμό. Σε όλες τις δικογραφίες υπάρχουν δύο αστυνομικοί- μάρτυρες κατηγορίας που αναγνωρίζουν τους κατηγορούμενους ως δράστες των αξιοποίνων πράξεων.
Χωρίς στοιχεία
Από την πλευρά τους οι νεαροί κατηγορούμενοι, διά των συνηγόρων τους, αμφισβητούν την αξιοπιστία των αστυνομικών και αντιτείνουν ότι δεν είχαν σχέση με τα επεισόδια και πολύ περισσότερο με τη ρίψη μολότοφ που τους αποδίδεται. Αντιτείνουν μάλιστα ότι κατά τη σύλληψή τους δεν βρέθηκε κάποιο «ύποπτο» αντικείμενο στην κατοχή τους, ούτε έγινε έλεγχος στα εγκληματολογικά εργαστήρια της Ασφάλειας ώστε να διαπιστωθεί αν στα ρούχα τους υπήρχαν ίχνη βενζίνης ή άλλης εύφλεκτης ύλης. Επιπλέον, οι συλληφθέντες επικαλούνται μάρτυρες από το φιλικό τους περιβάλλον ή άλλους αυτόπτες μάρτυρες, που δεν έχουν καμία σχέση μαζί τους, επιχειρώντας να αποδείξουν το αναίτιο της σύλληψής τους.
Οι αρμόδιοι ανακριτές που έκριναν τις διαφορετικές αυτές περιπτώσεις έπρεπε να σταθμίσουν τη βασιμότητα και την αξιοπιστία των καταθέσεων των μαρτύρων κατηγορίας και υπεράσπισης, όπως εξάλλου συμβαίνει σε όλες τις υποθέσεις. Από την απόφαση των δικαστών φάνηκε ότι οι μαρτυρίες των αστυνομικών μέτρησαν περισσότερο στη δικανική τους κρίση όταν αποφάνθηκαν υπέρ της προφυλάκισης των κατηγορουμένων. «Ούτε ένας, ούτε τρεις. Πουθενά- ανά την Ελλάδα- δεν έτυχε να βρεθεί για κάποιον κατηγορούμενο ένας μάρτυρας λιγότερος ή περισσότερος. Συμβαίνει όμως παντού οι δύο αστυνομικές καταθέσεις που ενοχοποιούν τον κάθε κατηγορούμενο να είναι “καρμπόν” η μία με την άλλη, επίσης πουθενά να μην απαντώνται μάρτυρες μη αστυνομικοί, ούτε και να υπάρχουν πειστήρια που να ενισχύουν την αστυνομική άποψη. Σημεία των καιρών; Δεκάδες άνθρωποι- μεταξύ των οποίων αρκετοί ανήλικοι- προφυλακίστηκαν με τέτοιο αποδεικτικό υλικό. Μερικοί κρατούνται ακόμα. Όλοι αντιμετωπίζουν το ενδεχόμενο καταδίκης σε πολυετείς ποινές. Πρόκειται για ομηρία των ίδιων, για- μη επιτρεπόμενη συνταγματικά- εκδικητικότητα του κράτους εναντίον τους ή για παραδειγματισμό όσων σκεφτούν στο μέλλον ακόμα και να συμμετάσχουν σε μία απλή διαδήλωση;», λέει η δικηγόρος κ. Βούλα Γιαννακοπούλου, η οποία υπερασπίζεται έναν από τους κρατούμενους και έχει γνώση των συναφών δικογραφιών που σχηματίστηκαν τον περασμένο Δεκέμβριο.
Οι αποφυλακίσεις
Τους μήνες που μεσολάβησαν οι ίδιοι δικαστικοί λειτουργοί, που έστειλαν τους κατηγορουμένους στη φυλακή, εκτιμώντας τα νεώτερα στοιχεία της δικογραφίας σε συνδυσμό με την προσωπικότητα των δραστών τους άφησαν ελεύθερους κρίνοντας ότι δεν είναι ύποπτοι φυγής ή τέλεσης νέων αδικημάτων. Ωστόσο, έξι νεαροί παραμένουν κρατούμενοι, αν και- όπως λένε οι δικηγόροι τους- δεν υπάρχουν εις βάρος τους άλλα στοιχεία εκτός από τις καταθέσεις των αστυνομικών και επιπλέον πληρούν τις προϋποθέσεις που θέτει ο νόμος για την αποφυλάκισή τους.
Οι αιτήσεις αποφυλάκισής τους έπεσαν στο κενό. Είναι χαρακτηριστικό ότι σε μία περίπτωση σημειώνεται στην ανακριτική διάταξη ότι: «Οι ενέργειες του κατηγορουμένου ενέχουν βαριά προσβολή του κράτους δικαίου και συνταγματικά κατοχυρωμένων εννόμων αγαθών της ζωής, της ιδιοκτησίας και της σωματικής ακεραιότητας. Η προσωρινή κράτησή του κρίθηκε αναγκαία για την εξουδετέρωση της εγκληματικής του δραστηριότητας και την προστασία της κοινωνίας μέχρις ότου εππιληφθεί της βασιμότητας της κατηγορίας το αρμόδιο δικαστικό όργανο».
Από την πλευρά τους πάντως, οι κατηγορούμενοι αναμένεται να προσφύγουν στα δικαστικά συμβούλια που έχουν το δικαίωμα να... εξαφανίσουν τα εντάλματα προσωρινής τους κράτησης και να διατάξουν την αποφυλάκισή τους.
Ο ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ
Από τους 21 κρατουμένους για τα επεισόδια του Δεκεμβρίου οι 15 έχουν αποφυλακιστεί
«Μήπως το “έγκλημά” μου είναι οι απόψεις μου;»
ΕΚΑΤΟΝ ΣΑΡΑΝΤΑ ΕΞΙ μέρες μετρά στις φυλακές Κορυδαλλού ο Θοδωρής Ηλιόπουλος, ο οποίος είναι ένας από τους συλληφθέντες στη διάρκεια των επεισοδίων του περασμένου Δεκεμβρίου. Ο νεαρός κατηγορούμενος με επιστολή του στα «ΝΕΑ» μέσα από τον Κορυδαλλό δίνει τη δική του εκδοχή, υποστηρίζοντας ότι άδικα παραμένει προφυλακισμένος.
Πριν από λίγες μέρες απορρίφθηκε η αίτηση για την αποφυλάκισή του.
Απόγευμα Τετάρτης 18 του Δεκέμβρη.
Συλλαμβάνομαι επί της οδού Ακαδημίας, δέχομαι δυο κλωτσιές στο κεφάλι, υβρίζομαι κατ΄ εξακολούθηση με έναν σεξιστικό χαρακτηρισμό και οδηγούμαι στη ΓΑΔΑ συντροφιά με ένα σωρό κατηγορίες.
Το ότι δεν κατείχα οτιδήποτε πάνω μου που θα μπορούσε να με ενοχοποιήσει, καθώς και οι μαρτυρίες φίλων με τους οποίους βρισκόμασταν μαζί εκείνο το μοιραίο απόγευμα, δεν στάθηκαν ικανά ώστε αυτή η ιστορία να έχει αίσιο τέλος. Αντίθετα, οι μαρτυρίες των δυο αστυνομικών που με συνέλαβαν και με αναγνώρισαν ως το άτομο που επί τρεις ώρες πρωτοστατούσε στα επεισόδια εκείνης της ημέρας, επικύρωσαν την απόφαση της προφυλάκισής μου.
Προφυλάκιση άδικη κατά ομολογία δική μου αλλά και άλλων ατόμων, παρόντων εκείνη τη χρονική στιγμή στο σημείο σύλληψής μου.
Πέντε ημέρες μετά, στις 23 του Δεκέμβρη, μεταφέρομαι στις Δικαστικές Φυλακές Κορυδαλλού, στις οποίες παραμένω ακόμη και σήμερα, 11 Μαΐου. Οι όποιες προσπάθειες για την άρση της προσωρινής μου κράτησης δεν απέφεραν καρπούς, καθώς, χαρακτηρισμένος πλέον ως “επικίνδυνο άτομο για την κοινωνία” είναι πολύ πιθανό να προβώ στις ίδιες, κακουργηματικού χαρακτήρα πράξεις.
Πράξεις στις οποίες ποτέ δεν προέβηκα! Πώς ένας άνθρωπος 31 ετών, με καθαρό ποινικό μητρώο, με ουδεμία ώς τώρα προσαγωγή και μοναδικό επιχείρημα την κατάθεση 2 αστυνομικών οργάνων, γίνεται να χαρακτηριστεί ως άνωθεν;
Μήπως οι πεποιθήσεις και οι ανησυχίες που διέπουν την προσωπικότητά μου, για ένα καλύτερο μέλλον, για ισότητα και δικαιοσύνη για όλους, μεταφράζονται ως εγκληματικές πράξεις οπότε δικαίως αυτή τη στιγμή παραμένω έγκλειστος σε ένα από τα σωφρονιστικά ιδρύματα της Δημοκρατικής Ελλάδας του 21ου αιώνα;
Κυριακή 17 Μαΐου 2009
17/5/2009
Η πολιτική αλογία πηγάζει από το σχολείο
Tου Χρηστου Γιανναρα
Ποια είναι η πρώτη (υπ’ αριθμόν ένα) αιτία κακοδαιμονίας της χώρας σήμερα; Ανεπιφύλακτα θα ψήφιζα: η αλογία, η έκλειψη της λογικής, ο παραλογισμός.
Σαν σε κυνήγι μαγισσών κυνηγάμε σκάνδαλα πολιτικών. Σκάνδαλα σε ατέρμονη αλληλουχία. Δεν μας ενδιαφέρει η ολοφάνερη κοινή αιτία όλων των σκανδάλων, δεν προσπαθούμε να εξαλείψουμε την αιτία ώστε να λείψουν τα σκάνδαλα. Το κυνήγι των σκανδάλων έχει αυτονομηθεί καθεαυτό, είναι αυτοσκοπός – χρειαζόμαστε το κυνήγι, όχι την εξάλειψη των σκανδάλων.
Κι αυτό, επειδή η παρανοϊκή φενάκη, που τη λογαριάζουμε σαν πολιτικό βίο, λειτουργεί στη βάση της πρόκλησης και της διαχείρισης εντυπώσεων – δεν έχει σχέση ούτε με πραγματικά προβλήματα ούτε με πραγματική προσπάθεια λύσης προβλημάτων. Καίρια πτυχή αυτού του παιχνιδιού των εντυπώσεων είναι το κυνήγι των σκανδάλων. Αυτό ρίχνει κυβερνήσεις, το κυνήγι - παιχνίδι των εντυπώσεων, όχι η πραγματικότητα του διεφθαρμένου κομματικού παρακράτους, των ανίκανων κυβερνήσεων, των κωμικά ολίγιστων αρχηγών.
Το 1989, το 1993, το 2004 ο λαός καταψήφισε σκάνδαλα, δεν υπερψήφισε καινοτόμες πολιτικές προτάσεις. Ψήφισε ποντάροντας στην ελπίδα λιγότερων ή ευφυέστερα συγκαλυμμένων σκανδάλων, όχι σε μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα ρεαλιστικής εξάλειψης των προϋποθέσεων που γεννάνε τα σκάνδαλα. Οπως στις δημοσκοπήσεις θεωρεί ο λαός, πάντοτε, καταλληλότερο για πρωθυπουργό τον υπάρχοντα πρωθυπουργό, έστω και αν αποδοκιμάζει συντριπτικά την πολιτική του και το κόμμα του, έτσι και με την ψήφο του στην κάλπη θεωρεί ο λαός άγγελο - εξολοθρευτή των σκανδάλων τον πιο πρόσφατο καταγγέλτη σκανδάλων, έστω και αν ήταν ο ίδιος ο καταγγέλτης πριν από λίγα χρόνια δεινά καταγγελλόμενος. Ιλιγγος παραλογισμού.
Ναι, συναινούν οι ψηφοφόροι στο κυνήγι των μαγισσών, στο στημένο παιχνίδι των εντυπώσεων. Γι’ αυτό και παραμένει ανατριχιαστικά ανήθικη η αδιαφορία των πολιτικών για τα πραγματικά προβλήματα, τον πόνο, την αδικία, τον βασανισμό του πολίτη. Ο πολίτης με την ψήφο του τους επιτρέπει να παίζουν αδιάντροπα μαζί του, αυτός, δίχως αντιστάσεις λογικής, γίνεται έρμαιο των «επικοινωνιακών» τεχνασμάτων της κομματοκρατίας, τεχνασμάτων πρόκλησης και διαχείρισης εντυπώσεων. Να γιατί λέμε ότι ο παραλογισμός, η αλογία, είναι το πρώτο (υπ’ αριθμόν ένα) αίτιο κακοδαιμονίας της χώρας.
Βλέπει και ξέρει ο πολίτης ότι αυτοί που καταγγέλλουν σήμερα τα σκάνδαλα στην ακτοπλοΐα, είναι οι ίδιοι που χθες μοιράζονταν με τα δικά τους λαμόγια την καταλήστευση των άγονων γραμμών, οι ίδιοι που τους βαραίνει καίρια ενοχή για τον φρικώδη πνιγμό των ογδόντα τεσσάρων ψυχών στο «Σαμίνα». Και αυτοί που κόπτονται για τα σκάνδαλα της Ζήμενς ή του Βατοπεδίου είναι οι ίδιοι που πρώτοι εντόπισαν την κότα με τα χρυσά αυγά, αλλά τους πρόλαβαν οι ατζαμήδες, οι ανίκανοι να κρύψουν τις πομπές τους. Τα ξέρει αυτά ο πολίτης και μύρια ανάλογα, αλλά δεν συνδέει τις επικαιρικές εντυπώσεις με την ιστορική του μνήμη. Την ψήφο του την κατευθύνει ο πιο πρόσφατος συνεπαρμός, όχι η λογική πραγματιστική σύνδεσή της με τα ρεαλιστικά δεδομένα της εμπειρίας του.
Η ψήφος μεγάλης, κρίσιμης για το εκλογικό αποτέλεσμα μερίδας πολιτών είναι φανερό ότι υπακούει σε εξωλογικές παρορμήσεις: σε απηχήσεις μυστικιστικών οραματισμών εγκεντρισμένων στον παιδικό ψυχισμό από την ατμόσφαιρα του πατρικού σπιτιού, σε φαντασιώσεις οφειλόμενης «μάχης» για την «Αριστερά» ή για τη «Δεξιά», όπως μας φάνταξαν στα νεανικά μας διαβάσματα από βιβλία και μπροσούρες εισαγόμενων ιδεολογημάτων. Και πρέπει να είναι ασήμαντος ο αριθμός των ψηφοφόρων που κάθεται να λογαριάσει, λογικά και ψύχραιμα, τι θετικό και ποιες συμφορές επισώρευσε κάθε κόμμα και κάθε αρχηγός στη χώρα – πόσα από τα επιφανή στελέχη των μεταδικτατορικών «κομμάτων εξουσίας» θα εξέτιαν σήμερα βαρύτατες ποινές κάθειρξης, αν λειτουργούσε δημοκρατική, ορθολογική νομοθεσία περί ευθύνης (και συνυπευθυνότητας) υπουργών.
Αν η ψήφος των σημερινών Ελλήνων ήταν κατά πλειονότητα καρπός ορθολογικής στάθμισης και υπεύθυνης κρίσης, τα υπάρχοντα σήμερα στη Βουλή κόμματα θα είχαν προ πολλού αφανιστεί από προσώπου γης. Ποια λογική θα επέτρεπε στον πολίτη να αναθέτει τη διαχείριση της ζωής του και του μέλλοντος των παιδιών του σε φτηνούς επαγγελματίες του εντυπωσιασμού, ανθρώπους ψυχοπαθολογικά παγιδευμένους στην ιδιοτέλεια και στην εξουσιολαγνεία, διασυρμένους για την κωμικοτραγική ανικανότητά τους και τα εγκληματικής ασυνειδησίας λάθη τους;
Η αλογία, η έκλειψη της λογικής, ο παραλογισμός δεν είναι συμπτώματα που προέκυψαν αναίτια και τυχαία στην ελλαδική κοινωνία. Είναι οργανικές συνέπειες της εκπαίδευσής μας των Ελλήνων, του εκπαιδευτικού στην Ελλάδα συστήματος, εδώ και μισό περίπου αιώνα. Από την πρώτη «εκπαιδευτική μεταρρύθμιση» που επιχείρησε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής στη δεκαετία του 1950, ο στόχος ήταν επιπόλαια χρησιμοθηρικός: Να πλουτιστεί η διδακτέα στην εκπαίδευση ύλη με πληροφοριακό υλικό για τα καινούργια θησαυρίσματα γνώσης που προσπορίζει η ραγδαία εξέλιξη των επιστημών. Και να συνδεθεί αυτή η «εκσυγχρονισμένη» πληροφόρηση με τις ανάγκες και σκοπιμότητες της παραγωγικής διαδικασίας, της οικονομικής ανάπτυξης.
Πενήντα χρόνια τώρα η εκπαίδευση στην Ελλάδα είναι παγιδευμένη σε αυτή τη χρησιμοθηρική προτεραιότητα «ενημερωτικής» επάρκειας της διδακτέας ύλης. Πρωτεύον εκπαιδευτικό ζητούμενο (δηλαδή πρώτιστος κοινωνικός στόχος της εκπαίδευσης) δεν είναι η άσκηση του μαθητή στην κριτική σκέψη, στη δημιουργική φαντασία και αυτενέργεια, στο πού και πώς θα βρει την πληροφορία, πώς θα ελέγξει την εγκυρότητά της. Γι’ αυτό και προτεραιότητα στην εκπαίδευση δεν έχει η γλώσσα ως λογική ούτε τα μαθηματικά ως γλώσσα. Στόχος είναι η κονσερβοποιημένη πληροφοριακή «ενημερότητα», δηλαδή η απομνημόνευση. Αποκλειστικός τρόπος διδασκαλίας είναι οι από έδρας «παραδόσεις» και κυρίαρχο εξεταστικό σύστημα... η αντιγραφή!
Με αυτά τα δεδομένα, θα μπορούσε ποτέ να υπάρξει, σε οποιαδήποτε τάξη του σχολείου, μάθημα, λ. χ., Κριτικής Ανάγνωσης του Τύπου ή μάθημα Συγκριτικής των Πολιτευμάτων; Το ελλαδικό εκπαιδευτικό σύστημα, θελημένα ή συμπτωματικά, αντανακλά την όλη αποχαυνωτική παραζάλη του καταναλωτικού ευδαιμονισμού που συνέχει την ελλαδική κοινωνία. Ετοιμάζει κομματικούς οπαδούς, όχι πολίτες, αφιονισμένους συνδικαλιστές (από το δημοτικό κιόλας σχολείο) που μαθαίνουν να εκβιάζουν, όχι να σκέπτονται – ετοιμάζει παθητικούς καταναλωτές, όχι ανθρώπους που μπορούν να ξεχωρίσουν ποιότητες.
Αυτό το εκπαιδευτικό σύστημα συντηρεί και διαιωνίζει τη συλλογική ντροπή που είναι τα κόμματα του ελλαδικού κοινοβουλίου σήμερα. Γι’ αυτό και το μόνο που έχουν να πουν για την παιδεία τα κόμματα (τα ίδια ή οι εκάστοτε «σοφοί» παρατρεχάμενοί τους) είναι ότι θα αυξήσουν τα κονδύλια ή θα ξεκινήσουν εξ υπαρχής «διάλογο» ή θα βελτιώσουν το «σύστημα» μετάβασης από τα εξαχρειωμένα σχολειά στα διαλυμένα πανεπιστήμια.
Η πολιτική αλογία πηγάζει από το σχολείο
Tου Χρηστου Γιανναρα
Ποια είναι η πρώτη (υπ’ αριθμόν ένα) αιτία κακοδαιμονίας της χώρας σήμερα; Ανεπιφύλακτα θα ψήφιζα: η αλογία, η έκλειψη της λογικής, ο παραλογισμός.
Σαν σε κυνήγι μαγισσών κυνηγάμε σκάνδαλα πολιτικών. Σκάνδαλα σε ατέρμονη αλληλουχία. Δεν μας ενδιαφέρει η ολοφάνερη κοινή αιτία όλων των σκανδάλων, δεν προσπαθούμε να εξαλείψουμε την αιτία ώστε να λείψουν τα σκάνδαλα. Το κυνήγι των σκανδάλων έχει αυτονομηθεί καθεαυτό, είναι αυτοσκοπός – χρειαζόμαστε το κυνήγι, όχι την εξάλειψη των σκανδάλων.
Κι αυτό, επειδή η παρανοϊκή φενάκη, που τη λογαριάζουμε σαν πολιτικό βίο, λειτουργεί στη βάση της πρόκλησης και της διαχείρισης εντυπώσεων – δεν έχει σχέση ούτε με πραγματικά προβλήματα ούτε με πραγματική προσπάθεια λύσης προβλημάτων. Καίρια πτυχή αυτού του παιχνιδιού των εντυπώσεων είναι το κυνήγι των σκανδάλων. Αυτό ρίχνει κυβερνήσεις, το κυνήγι - παιχνίδι των εντυπώσεων, όχι η πραγματικότητα του διεφθαρμένου κομματικού παρακράτους, των ανίκανων κυβερνήσεων, των κωμικά ολίγιστων αρχηγών.
Το 1989, το 1993, το 2004 ο λαός καταψήφισε σκάνδαλα, δεν υπερψήφισε καινοτόμες πολιτικές προτάσεις. Ψήφισε ποντάροντας στην ελπίδα λιγότερων ή ευφυέστερα συγκαλυμμένων σκανδάλων, όχι σε μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα ρεαλιστικής εξάλειψης των προϋποθέσεων που γεννάνε τα σκάνδαλα. Οπως στις δημοσκοπήσεις θεωρεί ο λαός, πάντοτε, καταλληλότερο για πρωθυπουργό τον υπάρχοντα πρωθυπουργό, έστω και αν αποδοκιμάζει συντριπτικά την πολιτική του και το κόμμα του, έτσι και με την ψήφο του στην κάλπη θεωρεί ο λαός άγγελο - εξολοθρευτή των σκανδάλων τον πιο πρόσφατο καταγγέλτη σκανδάλων, έστω και αν ήταν ο ίδιος ο καταγγέλτης πριν από λίγα χρόνια δεινά καταγγελλόμενος. Ιλιγγος παραλογισμού.
Ναι, συναινούν οι ψηφοφόροι στο κυνήγι των μαγισσών, στο στημένο παιχνίδι των εντυπώσεων. Γι’ αυτό και παραμένει ανατριχιαστικά ανήθικη η αδιαφορία των πολιτικών για τα πραγματικά προβλήματα, τον πόνο, την αδικία, τον βασανισμό του πολίτη. Ο πολίτης με την ψήφο του τους επιτρέπει να παίζουν αδιάντροπα μαζί του, αυτός, δίχως αντιστάσεις λογικής, γίνεται έρμαιο των «επικοινωνιακών» τεχνασμάτων της κομματοκρατίας, τεχνασμάτων πρόκλησης και διαχείρισης εντυπώσεων. Να γιατί λέμε ότι ο παραλογισμός, η αλογία, είναι το πρώτο (υπ’ αριθμόν ένα) αίτιο κακοδαιμονίας της χώρας.
Βλέπει και ξέρει ο πολίτης ότι αυτοί που καταγγέλλουν σήμερα τα σκάνδαλα στην ακτοπλοΐα, είναι οι ίδιοι που χθες μοιράζονταν με τα δικά τους λαμόγια την καταλήστευση των άγονων γραμμών, οι ίδιοι που τους βαραίνει καίρια ενοχή για τον φρικώδη πνιγμό των ογδόντα τεσσάρων ψυχών στο «Σαμίνα». Και αυτοί που κόπτονται για τα σκάνδαλα της Ζήμενς ή του Βατοπεδίου είναι οι ίδιοι που πρώτοι εντόπισαν την κότα με τα χρυσά αυγά, αλλά τους πρόλαβαν οι ατζαμήδες, οι ανίκανοι να κρύψουν τις πομπές τους. Τα ξέρει αυτά ο πολίτης και μύρια ανάλογα, αλλά δεν συνδέει τις επικαιρικές εντυπώσεις με την ιστορική του μνήμη. Την ψήφο του την κατευθύνει ο πιο πρόσφατος συνεπαρμός, όχι η λογική πραγματιστική σύνδεσή της με τα ρεαλιστικά δεδομένα της εμπειρίας του.
Η ψήφος μεγάλης, κρίσιμης για το εκλογικό αποτέλεσμα μερίδας πολιτών είναι φανερό ότι υπακούει σε εξωλογικές παρορμήσεις: σε απηχήσεις μυστικιστικών οραματισμών εγκεντρισμένων στον παιδικό ψυχισμό από την ατμόσφαιρα του πατρικού σπιτιού, σε φαντασιώσεις οφειλόμενης «μάχης» για την «Αριστερά» ή για τη «Δεξιά», όπως μας φάνταξαν στα νεανικά μας διαβάσματα από βιβλία και μπροσούρες εισαγόμενων ιδεολογημάτων. Και πρέπει να είναι ασήμαντος ο αριθμός των ψηφοφόρων που κάθεται να λογαριάσει, λογικά και ψύχραιμα, τι θετικό και ποιες συμφορές επισώρευσε κάθε κόμμα και κάθε αρχηγός στη χώρα – πόσα από τα επιφανή στελέχη των μεταδικτατορικών «κομμάτων εξουσίας» θα εξέτιαν σήμερα βαρύτατες ποινές κάθειρξης, αν λειτουργούσε δημοκρατική, ορθολογική νομοθεσία περί ευθύνης (και συνυπευθυνότητας) υπουργών.
Αν η ψήφος των σημερινών Ελλήνων ήταν κατά πλειονότητα καρπός ορθολογικής στάθμισης και υπεύθυνης κρίσης, τα υπάρχοντα σήμερα στη Βουλή κόμματα θα είχαν προ πολλού αφανιστεί από προσώπου γης. Ποια λογική θα επέτρεπε στον πολίτη να αναθέτει τη διαχείριση της ζωής του και του μέλλοντος των παιδιών του σε φτηνούς επαγγελματίες του εντυπωσιασμού, ανθρώπους ψυχοπαθολογικά παγιδευμένους στην ιδιοτέλεια και στην εξουσιολαγνεία, διασυρμένους για την κωμικοτραγική ανικανότητά τους και τα εγκληματικής ασυνειδησίας λάθη τους;
Η αλογία, η έκλειψη της λογικής, ο παραλογισμός δεν είναι συμπτώματα που προέκυψαν αναίτια και τυχαία στην ελλαδική κοινωνία. Είναι οργανικές συνέπειες της εκπαίδευσής μας των Ελλήνων, του εκπαιδευτικού στην Ελλάδα συστήματος, εδώ και μισό περίπου αιώνα. Από την πρώτη «εκπαιδευτική μεταρρύθμιση» που επιχείρησε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής στη δεκαετία του 1950, ο στόχος ήταν επιπόλαια χρησιμοθηρικός: Να πλουτιστεί η διδακτέα στην εκπαίδευση ύλη με πληροφοριακό υλικό για τα καινούργια θησαυρίσματα γνώσης που προσπορίζει η ραγδαία εξέλιξη των επιστημών. Και να συνδεθεί αυτή η «εκσυγχρονισμένη» πληροφόρηση με τις ανάγκες και σκοπιμότητες της παραγωγικής διαδικασίας, της οικονομικής ανάπτυξης.
Πενήντα χρόνια τώρα η εκπαίδευση στην Ελλάδα είναι παγιδευμένη σε αυτή τη χρησιμοθηρική προτεραιότητα «ενημερωτικής» επάρκειας της διδακτέας ύλης. Πρωτεύον εκπαιδευτικό ζητούμενο (δηλαδή πρώτιστος κοινωνικός στόχος της εκπαίδευσης) δεν είναι η άσκηση του μαθητή στην κριτική σκέψη, στη δημιουργική φαντασία και αυτενέργεια, στο πού και πώς θα βρει την πληροφορία, πώς θα ελέγξει την εγκυρότητά της. Γι’ αυτό και προτεραιότητα στην εκπαίδευση δεν έχει η γλώσσα ως λογική ούτε τα μαθηματικά ως γλώσσα. Στόχος είναι η κονσερβοποιημένη πληροφοριακή «ενημερότητα», δηλαδή η απομνημόνευση. Αποκλειστικός τρόπος διδασκαλίας είναι οι από έδρας «παραδόσεις» και κυρίαρχο εξεταστικό σύστημα... η αντιγραφή!
Με αυτά τα δεδομένα, θα μπορούσε ποτέ να υπάρξει, σε οποιαδήποτε τάξη του σχολείου, μάθημα, λ. χ., Κριτικής Ανάγνωσης του Τύπου ή μάθημα Συγκριτικής των Πολιτευμάτων; Το ελλαδικό εκπαιδευτικό σύστημα, θελημένα ή συμπτωματικά, αντανακλά την όλη αποχαυνωτική παραζάλη του καταναλωτικού ευδαιμονισμού που συνέχει την ελλαδική κοινωνία. Ετοιμάζει κομματικούς οπαδούς, όχι πολίτες, αφιονισμένους συνδικαλιστές (από το δημοτικό κιόλας σχολείο) που μαθαίνουν να εκβιάζουν, όχι να σκέπτονται – ετοιμάζει παθητικούς καταναλωτές, όχι ανθρώπους που μπορούν να ξεχωρίσουν ποιότητες.
Αυτό το εκπαιδευτικό σύστημα συντηρεί και διαιωνίζει τη συλλογική ντροπή που είναι τα κόμματα του ελλαδικού κοινοβουλίου σήμερα. Γι’ αυτό και το μόνο που έχουν να πουν για την παιδεία τα κόμματα (τα ίδια ή οι εκάστοτε «σοφοί» παρατρεχάμενοί τους) είναι ότι θα αυξήσουν τα κονδύλια ή θα ξεκινήσουν εξ υπαρχής «διάλογο» ή θα βελτιώσουν το «σύστημα» μετάβασης από τα εξαχρειωμένα σχολειά στα διαλυμένα πανεπιστήμια.
Σάββατο 16 Μαΐου 2009
Ζητούν λιγότερη σχολική ύλη
Σάββατο, 16.05.09
Το «κυνήγι της ύλης» σκοτώνει το σχολείο. Μεγάλη έρευνα του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου, που παρουσιάζει σήμερα ο ΕΤ, επιβεβαιώνει τις εισηγήσεις που δέχεται ο υπουργός Παιδείας και δικαιώνει το βασικό προσανατολισμό του Συμβουλίου Μπαμπινιώτη για μείωση της ύλης.
Για την ανεπάρκεια του σχολικού χρόνου διαμαρτυρήθηκαν όλοι οι ερωτηθέντες, μαθητές, εκπαιδευτικοί, διευθυντές σχολείων, σχολικοί σύμβουλοι, προϊστάμενοι διευθύνσεων.
Ο χρόνος που αφιερώνεται στη διδασκαλία κάθε μαθήματος δεν επαρκεί για να κατανοήσουν την ύλη οι μαθητές του Λυκείου. Το 57% των ερωτηθέντων απάντησε αρνητικά στη σχετική ερώτηση. Εντελώς διαφορετική είναι η εικόνα όταν απαντούν στην ίδια ερώτηση οι μαθητές των Γυμνασίων.
Το 70% δήλωσε ότι δεν έχει πρόβλημα με την κατανόηση της ύλης.
Για τα σχολικά βιβλία οι εκπαιδευτικοί δεν έχουν πολλά καλά λόγια. Αν και το 59% θεωρεί ότι τα βιβλία «περιέχουν έγκυρη επιστημονική γνώση», μόνο 4 στους 10 πιστεύουν ότι «ανταποκρίνονται στα ενδιαφέροντα των μαθητών και προωθούν την κριτική σκέψη».
Οι 6 στους 10 δεν τα θεωρούν «ευχάριστα από αισθητική άποψη», ενώ οι 7 στους 10 πιστεύουν ότι οι διδακτικές προσεγγίσεις που προτείνουν τα βιβλία «δεν ανταποκρίνονται στις συνθήκες εργασίας της τάξης», είναι εκτός σχολικής πραγματικότητας.
«Απαξιώνονται τα βιβλία και τα παιδιά από την Α’ Δημοτικού. Θέλουν λυσάρι σε κάθε μάθημα (…).
Τα βιβλία είναι έτσι φτιαγμένα ώστε να μη διευκολύνουν την αυτόνομη λειτουργία του μαθητή», είναι η άποψη γονέα που συμμετείχε με συνέντευξή του στην έρευνα του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου.
Η διδακτική πράξη, συμπέραναν οι ερευνητές, φαίνεται να παραμένει κυρίως στο Λύκειο αρκετά «θεωρητική, παραδοσιακή και προσκολλημένη σε μεθόδους που εν μέρει ανταποκρίνονται στις επίσημες προδιαγραφές». Αυτό συσχετίζεται με παράλληλο συμπέρασμα της έρευνας ότι ο νέος διδακτικός προσανατολισμός που προτείνουν τα σημερινά αναλυτικά προγράμματα σπουδών «δεν φαίνεται να διαμορφώνει ένα νέο εκπαιδευτικό κλίμα στα σχολεία, καθώς οι εκπαιδευτικοί της υποχρεωτικής εκπαίδευσης είναι επιφυλακτικοί ως προς την επιβαλλόμενη καινοτομία».
«Κάποιοι καθηγητές ασχολούνται με συγκεκριμένα παιδιά, αυτά που έχουν υψηλή βαθμολογία, τα άλλα τα παραμελούν», είναι το παράπονο μαθητή που έδωσε συνέντευξη στους ερευνητές του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου. Εξι στους δέκα καθηγητές του Γυμνασίου και του Λυκείου δηλώνουν ότι «στο ελληνικό σχολείο δεν καλλιεργείται η ανάπτυξη της κριτικής σκέψης των μαθητών».
Οι εξετάσεις
Συντριπτικά είναι τα ποσοστά των θετικών απαντήσεων στο ερώτημα εάν η επιτυχία των μαθητών στις εισαγωγικές εξετάσεις οφείλεται κυρίως στη φροντιστηριακή τους προετοιμασία. Θετικά απάντησαν το 71% των δασκάλων, το 56% των καθηγητών Γυμνασίου, το 74% των γονέων.
Σε πείσμα όλων αυτών, οι «θιγόμενοι» από την απαξίωση της δικής τους συμβολής στην επιτυχία των μαθητών τους, οι καθηγητές των Λυκείων, απάντησαν αρνητικά στο παραπάνω ερώτημα σε ποσοστό 63%.
Απογοητευτικά είναι τα αποτελέσματα της έρευνας για τη χρήση των νέων τεχνολογιών στα σχολεία. Το 64% των εκπαιδευτικών απάντησε ότι δεν χρησιμοποιεί εκπαιδευτικό λογισμικό, το 60% δεν χρησιμοποιεί ηλεκτρονικό ταχυδρομείο, αλλά το 57% χρησιμοποιεί εκπαιδευτική πύλη.
Η έρευνα πραγματοποιήθηκε από το Τμήμα Ποιότητας της Εκπαίδευσης του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου, ξεκίνησε το 2005 και ολοκληρώθηκε το 2008.
ΜΑΝΩΛΗ ΓΙΟΥΛΗ
Σάββατο, 16.05.09
Το «κυνήγι της ύλης» σκοτώνει το σχολείο. Μεγάλη έρευνα του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου, που παρουσιάζει σήμερα ο ΕΤ, επιβεβαιώνει τις εισηγήσεις που δέχεται ο υπουργός Παιδείας και δικαιώνει το βασικό προσανατολισμό του Συμβουλίου Μπαμπινιώτη για μείωση της ύλης.
Για την ανεπάρκεια του σχολικού χρόνου διαμαρτυρήθηκαν όλοι οι ερωτηθέντες, μαθητές, εκπαιδευτικοί, διευθυντές σχολείων, σχολικοί σύμβουλοι, προϊστάμενοι διευθύνσεων.
Ο χρόνος που αφιερώνεται στη διδασκαλία κάθε μαθήματος δεν επαρκεί για να κατανοήσουν την ύλη οι μαθητές του Λυκείου. Το 57% των ερωτηθέντων απάντησε αρνητικά στη σχετική ερώτηση. Εντελώς διαφορετική είναι η εικόνα όταν απαντούν στην ίδια ερώτηση οι μαθητές των Γυμνασίων.
Το 70% δήλωσε ότι δεν έχει πρόβλημα με την κατανόηση της ύλης.
Για τα σχολικά βιβλία οι εκπαιδευτικοί δεν έχουν πολλά καλά λόγια. Αν και το 59% θεωρεί ότι τα βιβλία «περιέχουν έγκυρη επιστημονική γνώση», μόνο 4 στους 10 πιστεύουν ότι «ανταποκρίνονται στα ενδιαφέροντα των μαθητών και προωθούν την κριτική σκέψη».
Οι 6 στους 10 δεν τα θεωρούν «ευχάριστα από αισθητική άποψη», ενώ οι 7 στους 10 πιστεύουν ότι οι διδακτικές προσεγγίσεις που προτείνουν τα βιβλία «δεν ανταποκρίνονται στις συνθήκες εργασίας της τάξης», είναι εκτός σχολικής πραγματικότητας.
«Απαξιώνονται τα βιβλία και τα παιδιά από την Α’ Δημοτικού. Θέλουν λυσάρι σε κάθε μάθημα (…).
Τα βιβλία είναι έτσι φτιαγμένα ώστε να μη διευκολύνουν την αυτόνομη λειτουργία του μαθητή», είναι η άποψη γονέα που συμμετείχε με συνέντευξή του στην έρευνα του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου.
Η διδακτική πράξη, συμπέραναν οι ερευνητές, φαίνεται να παραμένει κυρίως στο Λύκειο αρκετά «θεωρητική, παραδοσιακή και προσκολλημένη σε μεθόδους που εν μέρει ανταποκρίνονται στις επίσημες προδιαγραφές». Αυτό συσχετίζεται με παράλληλο συμπέρασμα της έρευνας ότι ο νέος διδακτικός προσανατολισμός που προτείνουν τα σημερινά αναλυτικά προγράμματα σπουδών «δεν φαίνεται να διαμορφώνει ένα νέο εκπαιδευτικό κλίμα στα σχολεία, καθώς οι εκπαιδευτικοί της υποχρεωτικής εκπαίδευσης είναι επιφυλακτικοί ως προς την επιβαλλόμενη καινοτομία».
«Κάποιοι καθηγητές ασχολούνται με συγκεκριμένα παιδιά, αυτά που έχουν υψηλή βαθμολογία, τα άλλα τα παραμελούν», είναι το παράπονο μαθητή που έδωσε συνέντευξη στους ερευνητές του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου. Εξι στους δέκα καθηγητές του Γυμνασίου και του Λυκείου δηλώνουν ότι «στο ελληνικό σχολείο δεν καλλιεργείται η ανάπτυξη της κριτικής σκέψης των μαθητών».
Οι εξετάσεις
Συντριπτικά είναι τα ποσοστά των θετικών απαντήσεων στο ερώτημα εάν η επιτυχία των μαθητών στις εισαγωγικές εξετάσεις οφείλεται κυρίως στη φροντιστηριακή τους προετοιμασία. Θετικά απάντησαν το 71% των δασκάλων, το 56% των καθηγητών Γυμνασίου, το 74% των γονέων.
Σε πείσμα όλων αυτών, οι «θιγόμενοι» από την απαξίωση της δικής τους συμβολής στην επιτυχία των μαθητών τους, οι καθηγητές των Λυκείων, απάντησαν αρνητικά στο παραπάνω ερώτημα σε ποσοστό 63%.
Απογοητευτικά είναι τα αποτελέσματα της έρευνας για τη χρήση των νέων τεχνολογιών στα σχολεία. Το 64% των εκπαιδευτικών απάντησε ότι δεν χρησιμοποιεί εκπαιδευτικό λογισμικό, το 60% δεν χρησιμοποιεί ηλεκτρονικό ταχυδρομείο, αλλά το 57% χρησιμοποιεί εκπαιδευτική πύλη.
Η έρευνα πραγματοποιήθηκε από το Τμήμα Ποιότητας της Εκπαίδευσης του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου, ξεκίνησε το 2005 και ολοκληρώθηκε το 2008.
ΜΑΝΩΛΗ ΓΙΟΥΛΗ
Παρασκευή 15 Μαΐου 2009
Προστατεύοντας τα παιδιά
Του ΙΕΡΟΘΕΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ*
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, προσφάτως, ενέκρινε μια πρόταση, με την οποία ενισχύεται και εκσυγχρονίζεται το νομοθετικό πλαίσιο που διέπει το σημαντικότατο ζήτημα της σεξουαλικής κακοποίησης και εκμετάλλευσης των παιδιών.
Αυτές οι εγκληματικές ενέργειες, άλλωστε, δημιουργούν πολυάριθμα τραύματα στα θύματα και απαιτείται ιδιαίτερη φροντίδα και προστασία για όλη τους τη ζωή.
Το ζήτημα καταλαμβάνει μεγαλύτερες απ' ό,τι οι περισσότεροι πιστεύουμε διαστάσεις, καθώς, σύμφωνα με τελευταίες μελέτες, ένα μεγάλο ποσοστό παιδιών στην Ευρώπη, μεταξύ 10 - 20%, πέφτουν θύματα ασέλγειας κατά την παιδική τους ηλικία. Η αντιμετώπιση του προβλήματος, ωστόσο, χαρακτηρίζεται εξαιρετικά δύσκολη, καθώς αυτής της μορφής η εγκληματικότητα έχει συγκεκριμένα χαρακτηριστικά.
Κατ' αρχάς, τα θύματα συνήθως ντρέπονται και φοβούνται να μιλήσουν. Είναι και παραμένουν για μεγάλο χρονικό διάστημα ευάλωτα σε κάθε εξωτερικό ερέθισμα. Σ' άλλες περιπτώσεις, το θύμα και ο θύτης πιθανόν να προέρχονται από διαφορετικές χώρες, με αποτέλεσμα να καθίσταται αναγκαία η διακρατική συνεργασία μεταξύ των Αρχών. Τότε οι διαφορές στο νομοθετικό πλαίσιο -από χώρα σε χώρα- δυσκολεύουν τις Αρχές στον εντοπισμό και τη σύλληψη αυτών των εγκληματιών.
Επίσης, στο ζήτημα της παραγωγής και μετάδοσης υλικού παιδικής πορνογραφίας, η ραγδαία εξάπλωση του Διαδικτύου καθιστά ευκολότερη τη δόλια προσέγγιση παιδιών, κάτι που ενισχύεται και από την έλλειψη συνεκτικού νομοθετικού πλαισίου γύρω από το Διαδίκτυο.
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, αναλαμβάνοντας πρωτοβουλίες νομοθετικού περιεχομένου, εστιάζει στην προσέγγιση παιδιών μέσω του Διαδικτύου. Παρέχει τη δυνατότητα ποινικών κυρώσεων για νέες μορφές κακοποίησης, όπως είναι η προσέγγιση παιδιών μέσω του Διαδικτύου («grooming») και η διάπραξη ασέλγειας σε βάρος τους. Η τακτική αυτή αποτελεί καίριο ζήτημα για τους Ευρωπαίους γονείς, καθώς το 60% αυτών -σύμφωνα με έρευνα του Ευρωβαρόμετρου (12/2008)- δηλώνει ότι ανησυχεί πως το παιδί του θα πέσει θύμα ανάλογης κακοποίησης. Η ανησυχία των γονέων εντείνεται σε χώρες όπως η Ελλάδα, που με ποσοστό 78% βρίσκεται στις πρώτες θέσεις αυτής της λίστας.
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή προσανατολίζεται επίσης στη διευκόλυνση των παιδιών να καταγγείλουν τέτοιες πράξεις. Στο εξής, τα θύματα θα προσέρχονται ως μάρτυρες χωρίς να απαιτείται να αντικρίσουν τον δράστη στο δικαστήριο, αλλά με μαγνητοσκοπημένες καταθέσεις, ώστε να προστατεύονται από περαιτέρω ηθικά τραύματα, και θα τυγχάνουν δωρεάν υπηρεσιών δικηγόρου.
Επιπλέον, μετά την έγκριση της συγκεκριμένης πρότασης και τη μεταφορά της στις εθνικές νομοθεσίες, θα θεσπιστούν διατάξεις για τη διευκόλυνση των ερευνών και της απαγγελίας κατηγοριών για εγκλήματα αυτού του είδους, ακόμη και όταν το θύμα δεν καταγγείλει την κακοποίησή του αλλά αυτή προκύπτει από στοιχεία που έχουν συλλεχθεί από τις Αρχές.
Η προστασία της ψυχικής υγείας του παιδιού αποτελεί μια από τις προτεραιότητες της Ε.Ε. Απαιτείται διαρκής και διακρατική συνεργασία των Αρχών αλλά και των κοινωνικών εταίρων, ώστε και τα αδικήματα αυτά να τιμωρηθούν και οι παιδικές ψυχές να προστατευθούν.
Η Ευρώπη οφείλει να λειτουργεί ως ασπίδα προς τα παιδιά, που αποτελούν το μέλλον της αλλά και το μέλλον όλου του κόσμου, θέτοντας τους πλέον φιλόδοξους στόχους όσον αφορά την καταπολέμηση της σεξουαλικής κακοποίησης και εκμετάλλευσης του παιδιού.
* Ο Ιερόθεος Παπαδόπουλος είναι ο εκπρόσωπος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στην Ελλάδα.
Του ΙΕΡΟΘΕΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ*
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, προσφάτως, ενέκρινε μια πρόταση, με την οποία ενισχύεται και εκσυγχρονίζεται το νομοθετικό πλαίσιο που διέπει το σημαντικότατο ζήτημα της σεξουαλικής κακοποίησης και εκμετάλλευσης των παιδιών.
Αυτές οι εγκληματικές ενέργειες, άλλωστε, δημιουργούν πολυάριθμα τραύματα στα θύματα και απαιτείται ιδιαίτερη φροντίδα και προστασία για όλη τους τη ζωή.
Το ζήτημα καταλαμβάνει μεγαλύτερες απ' ό,τι οι περισσότεροι πιστεύουμε διαστάσεις, καθώς, σύμφωνα με τελευταίες μελέτες, ένα μεγάλο ποσοστό παιδιών στην Ευρώπη, μεταξύ 10 - 20%, πέφτουν θύματα ασέλγειας κατά την παιδική τους ηλικία. Η αντιμετώπιση του προβλήματος, ωστόσο, χαρακτηρίζεται εξαιρετικά δύσκολη, καθώς αυτής της μορφής η εγκληματικότητα έχει συγκεκριμένα χαρακτηριστικά.
Κατ' αρχάς, τα θύματα συνήθως ντρέπονται και φοβούνται να μιλήσουν. Είναι και παραμένουν για μεγάλο χρονικό διάστημα ευάλωτα σε κάθε εξωτερικό ερέθισμα. Σ' άλλες περιπτώσεις, το θύμα και ο θύτης πιθανόν να προέρχονται από διαφορετικές χώρες, με αποτέλεσμα να καθίσταται αναγκαία η διακρατική συνεργασία μεταξύ των Αρχών. Τότε οι διαφορές στο νομοθετικό πλαίσιο -από χώρα σε χώρα- δυσκολεύουν τις Αρχές στον εντοπισμό και τη σύλληψη αυτών των εγκληματιών.
Επίσης, στο ζήτημα της παραγωγής και μετάδοσης υλικού παιδικής πορνογραφίας, η ραγδαία εξάπλωση του Διαδικτύου καθιστά ευκολότερη τη δόλια προσέγγιση παιδιών, κάτι που ενισχύεται και από την έλλειψη συνεκτικού νομοθετικού πλαισίου γύρω από το Διαδίκτυο.
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, αναλαμβάνοντας πρωτοβουλίες νομοθετικού περιεχομένου, εστιάζει στην προσέγγιση παιδιών μέσω του Διαδικτύου. Παρέχει τη δυνατότητα ποινικών κυρώσεων για νέες μορφές κακοποίησης, όπως είναι η προσέγγιση παιδιών μέσω του Διαδικτύου («grooming») και η διάπραξη ασέλγειας σε βάρος τους. Η τακτική αυτή αποτελεί καίριο ζήτημα για τους Ευρωπαίους γονείς, καθώς το 60% αυτών -σύμφωνα με έρευνα του Ευρωβαρόμετρου (12/2008)- δηλώνει ότι ανησυχεί πως το παιδί του θα πέσει θύμα ανάλογης κακοποίησης. Η ανησυχία των γονέων εντείνεται σε χώρες όπως η Ελλάδα, που με ποσοστό 78% βρίσκεται στις πρώτες θέσεις αυτής της λίστας.
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή προσανατολίζεται επίσης στη διευκόλυνση των παιδιών να καταγγείλουν τέτοιες πράξεις. Στο εξής, τα θύματα θα προσέρχονται ως μάρτυρες χωρίς να απαιτείται να αντικρίσουν τον δράστη στο δικαστήριο, αλλά με μαγνητοσκοπημένες καταθέσεις, ώστε να προστατεύονται από περαιτέρω ηθικά τραύματα, και θα τυγχάνουν δωρεάν υπηρεσιών δικηγόρου.
Επιπλέον, μετά την έγκριση της συγκεκριμένης πρότασης και τη μεταφορά της στις εθνικές νομοθεσίες, θα θεσπιστούν διατάξεις για τη διευκόλυνση των ερευνών και της απαγγελίας κατηγοριών για εγκλήματα αυτού του είδους, ακόμη και όταν το θύμα δεν καταγγείλει την κακοποίησή του αλλά αυτή προκύπτει από στοιχεία που έχουν συλλεχθεί από τις Αρχές.
Η προστασία της ψυχικής υγείας του παιδιού αποτελεί μια από τις προτεραιότητες της Ε.Ε. Απαιτείται διαρκής και διακρατική συνεργασία των Αρχών αλλά και των κοινωνικών εταίρων, ώστε και τα αδικήματα αυτά να τιμωρηθούν και οι παιδικές ψυχές να προστατευθούν.
Η Ευρώπη οφείλει να λειτουργεί ως ασπίδα προς τα παιδιά, που αποτελούν το μέλλον της αλλά και το μέλλον όλου του κόσμου, θέτοντας τους πλέον φιλόδοξους στόχους όσον αφορά την καταπολέμηση της σεξουαλικής κακοποίησης και εκμετάλλευσης του παιδιού.
* Ο Ιερόθεος Παπαδόπουλος είναι ο εκπρόσωπος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στην Ελλάδα.
Κέντρα ειδικού σωφρονισμού ή εισαγωγή μικρών σκλάβων για αγροτικές και λοιπές εργασίες;
/ ΕΛΛΑΔΑ
Κέντρα ειδικού σωφρονισμού ή εισαγωγή μικρών σκλάβων για αγροτικές και λοιπές εργασίες;
Ημερομηνία δημοσίευσης: 14/05/2009
ΤΗΣ ΑΘΑΝΑΣΙΑΣ Π. ΣΥΚΙΩΤΟΥ*
Πριν από ένα χρόνο σε δημοσίευμα της εφημερίδας «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία» της 2.3.2008 με τίτλο «Αναμορφωτήρια για Γερμανούς εφήβους στην Ελλάδα» αναφέρθηκε ότι εδώ και 20 χρόνια ιδιωτικές γερμανικές εταιρείες εισάγουν στη χώρα μας εφήβους (παιδιά 13-18 ετών) από τη Γερμανία που θεωρούνται ότι έχουν προβλήματα κοινωνικής προσαρμογής στη χώρα τους με σκοπό την τοποθέτησή τους σε ειδικά «κέντρα αναμόρφωσης» σε απομονωμένες περιοχές. Οι ανήλικοι αυτοί, που υποτίθεται ότι στη χώρα τους θεωρούνται εξαιρετικά δύσκολες περιπτώσεις, χωρίς ωστόσο να είναι παραβάτες, έχουν μέχρι σήμερα τοποθετηθεί σε κάποιους οικισμούς στα χωριά Κοίλα και Ιτέα του Έβρου, στο χωριό Καζαβίτης της Θάσου και σε ανάδοχες οικογένειες Γερμανών και Ελλήνων που ζουν στη Χαλκιδική και στη Θάσο (Λιμενάρια). Μάλιστα, το δημοσίευμα αναφέρει ότι τον τελευταίο χρόνο (2007) τοποθετήθηκαν και δύο Έλληνες ανήλικοι 16 ετών που αντιμετώπιζαν πρόβλημα με τα ναρκωτικά. Συνολικά μέχρι σήμερα φαίνεται να έχουν περάσει μ' αυτόν τον τρόπο περίπου 300 Γερμανοί ανήλικοι.
Τα κέντρα αυτά διαχειρίζονται εταιρείες μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα (όπως η εταιρεία με την επωνυμία Kinder und Jungendhilfe Verbund eV που δημιουργήθηκε το 1986 ή η εταιρεία «Κότσιους» που πρωτοεμφανίστηκε στην Ελλάδα το 1988). Οι εταιρείες αυτές κατά το δημοσίευμα δεν φαίνεται να έχουν άδεια λειτουργίας (το κέντρο στα Κοίλα πήρε μόνον άδεια εγκατάστασης το 2004 ως «υποκατάστημα κυπριακής εταιρείας με σκοπό την παροχή υπηρεσιών επιστημονικής και ψυχοσωματικής στήριξης σε παιδιά με ειδικές ανάγκες σε ειδικά διαμορφωμένους χώρους»).
Το γεγονός είναι ότι στα συγκεκριμένα χωριά, έφηβοι, χωρίς να έχουν διαπράξει κανένα αδίκημα και χωρίς να εκτίουν συγκεκριμένη ποινή εξορίζονται κυριολεκτικά από τη χώρα τους και τοποθετούνται σε απομονωμένες περιοχές να διαβιούν σε οικήματα με στοιχειώδεις συνθήκες διαβίωσης και εξαναγκαζόμενοι να δουλεύουν σε αγροτικές εργασίες υπό την «επίβλεψη» Γερμανών και ελλήνων επιμελητών που δουλεύουν για τις ιδιωτικές εταιρείες και όλα αυτά με το πρόσχημα της επανένταξής τους στη (γερμανική) κοινωνία. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι κατά το δημοσίευμα οι ανήλικοι απασχολούνται και στον δήμο για την αποκομιδή σκουπιδιών!
Όσο και αν επιτρέπεται από το γερμανικό δίκαιο η μεταφορά ανηλίκων στο εξωτερικό για κάποιους λόγους, δεν παύει η χώρα υποδοχής -εν προκειμένω η Ελλάδα- να έχει την ευθύνη ολόκληρη για την μεταχείριση των ανηλίκων που βρίσκονται στο έδαφός της, βάσει των διεθνών συνθηκών που έχει υπογράψει και φυσικά βάσει του ίδιου του Συντάγματος (άρθ.21 παρ. 1 που προστατεύει την παιδική ηλικία θέτοντας την υπό την προστασία του κράτους και παρ. 3 του ίδιου άρθρου που ορίζει ότι το Κράτος λαμβάνει ειδικά μέτρα για την προστασία της νεότητας) που δεν κάνει διαχωρισμό μεταξύ ημεδαπών και αλλοδαπών ανηλίκων.
Τα ερωτήματα που γεννώνται είναι πολλά και σοβαρά και το ίδιο και οι ευθύνες για το ελληνικό κράτος.
Πέρα από το βασικό ερώτημα: πώς είναι δυνατόν να φανταστεί κανείς ότι αυτή η απομόνωση αποτελεί μέθοδο επανένταξης των ανηλίκων -και μάλιστα με την πλήρη αποκοπή τους από την οικογένεια (και ιδιαίτερα ανηλίκων που δεν έχουν διαπράξει κανένα αδίκημα, ούτε συνακόλουθα εκτίουν κάποια «ποινή» ή αναμορφωτικό μέτρο, γεγονός που αντιβαίνει σε όλες τις διεθνείς κατευθυντήριες γραμμές για τη μεταχείριση των παραβατικών ανηλίκων), τα ζητήματα που ανακύπτουν σχετίζονται:
Με την ευθύνη από πλευράς κυβέρνησης για την «εισαγωγή» των Γερμανών εφήβων (λαμβανομένου υπόψη ότι δεν υπάρχει -τουλάχιστον εξ όσων γνωρίζουμε- διακρατική συμφωνία μεταξύ Ελλάδος και Γερμανίας για την τοποθέτηση αυτή).
Με τη φύση και τις προϋποθέσεις λειτουργίας των «κέντρων» που έχουν αναλάβει τη μεταχείριση των ανηλίκων στο ελληνικό έδαφος.
Με την ανυπαρξία επιβλέπουσας αρχής από πλευράς ελληνικού δημοσίου.
Με τα κριτήρια επιλογής των ανάδοχων οικογενειών (που μαζί με τα κέντρα δέχονται ανηλίκους) και τις προϋποθέσεις για την τοποθέτηση εκεί των ανηλίκων.
Με τις ειδικότερες συνθήκες διαβίωσης των ανηλίκων και το είδος εργασιών που υποχρεώνονται να παρέχουν ως μέρος της αναμόρφωσής τους.
Περαιτέρω δεν είναι γνωστό για πόσο χρονικό διάστημα τοποθετούνται οι ανήλικοι στα κέντρα και στις ανάδοχες οικογένειες, ούτε υπό ποιες προϋποθέσεις αίρεται το μέτρο (αν αίρεται)... και ποιο όργανο αποφασίζει σ' αυτή την περίπτωση.
Τέλος, αν αληθεύει ότι τοποθετούνται και Έλληνες ανήλικοι σ' αυτά τα κέντρα η ευθύνη είναι ακόμη μεγαλύτερη για τα κέντρα αυτά σε καμια περίπτωση δεν μπορούν να θεωρηθούν εταιρείες προστασίας ανηλίκων ή ιδρύματα αγωγής κατά το ελληνικό δίκαιο.
Οι κάτοικοι της περιοχής βεβαίως δηλώνουν ευχαριστημένοι και έχουν κάθε λόγο να είναι, αφού έχουν δωρεάν εργατικά χέρια για αγροτικές και άλλες εργασίες.
Μήπως θα πρέπει να ανησυχήσουμε σοβαρά -πλην των νομικών ζητημάτων που ανακύπτουν μ’αυτή την κατάσταση- και για το επίπεδο πολιτισμού μας όταν υπάρχει τέτοια αδιαφορία για τη μεταχείριση ανήλικων παιδιών;
* Η Αθανασία Π. Συκιώτου είναι λέκτωρ Εγκληματολογίας της Νομικής Σχολής ΔΠ
/ ΕΛΛΑΔΑ
Κέντρα ειδικού σωφρονισμού ή εισαγωγή μικρών σκλάβων για αγροτικές και λοιπές εργασίες;
Ημερομηνία δημοσίευσης: 14/05/2009
ΤΗΣ ΑΘΑΝΑΣΙΑΣ Π. ΣΥΚΙΩΤΟΥ*
Πριν από ένα χρόνο σε δημοσίευμα της εφημερίδας «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία» της 2.3.2008 με τίτλο «Αναμορφωτήρια για Γερμανούς εφήβους στην Ελλάδα» αναφέρθηκε ότι εδώ και 20 χρόνια ιδιωτικές γερμανικές εταιρείες εισάγουν στη χώρα μας εφήβους (παιδιά 13-18 ετών) από τη Γερμανία που θεωρούνται ότι έχουν προβλήματα κοινωνικής προσαρμογής στη χώρα τους με σκοπό την τοποθέτησή τους σε ειδικά «κέντρα αναμόρφωσης» σε απομονωμένες περιοχές. Οι ανήλικοι αυτοί, που υποτίθεται ότι στη χώρα τους θεωρούνται εξαιρετικά δύσκολες περιπτώσεις, χωρίς ωστόσο να είναι παραβάτες, έχουν μέχρι σήμερα τοποθετηθεί σε κάποιους οικισμούς στα χωριά Κοίλα και Ιτέα του Έβρου, στο χωριό Καζαβίτης της Θάσου και σε ανάδοχες οικογένειες Γερμανών και Ελλήνων που ζουν στη Χαλκιδική και στη Θάσο (Λιμενάρια). Μάλιστα, το δημοσίευμα αναφέρει ότι τον τελευταίο χρόνο (2007) τοποθετήθηκαν και δύο Έλληνες ανήλικοι 16 ετών που αντιμετώπιζαν πρόβλημα με τα ναρκωτικά. Συνολικά μέχρι σήμερα φαίνεται να έχουν περάσει μ' αυτόν τον τρόπο περίπου 300 Γερμανοί ανήλικοι.
Τα κέντρα αυτά διαχειρίζονται εταιρείες μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα (όπως η εταιρεία με την επωνυμία Kinder und Jungendhilfe Verbund eV που δημιουργήθηκε το 1986 ή η εταιρεία «Κότσιους» που πρωτοεμφανίστηκε στην Ελλάδα το 1988). Οι εταιρείες αυτές κατά το δημοσίευμα δεν φαίνεται να έχουν άδεια λειτουργίας (το κέντρο στα Κοίλα πήρε μόνον άδεια εγκατάστασης το 2004 ως «υποκατάστημα κυπριακής εταιρείας με σκοπό την παροχή υπηρεσιών επιστημονικής και ψυχοσωματικής στήριξης σε παιδιά με ειδικές ανάγκες σε ειδικά διαμορφωμένους χώρους»).
Το γεγονός είναι ότι στα συγκεκριμένα χωριά, έφηβοι, χωρίς να έχουν διαπράξει κανένα αδίκημα και χωρίς να εκτίουν συγκεκριμένη ποινή εξορίζονται κυριολεκτικά από τη χώρα τους και τοποθετούνται σε απομονωμένες περιοχές να διαβιούν σε οικήματα με στοιχειώδεις συνθήκες διαβίωσης και εξαναγκαζόμενοι να δουλεύουν σε αγροτικές εργασίες υπό την «επίβλεψη» Γερμανών και ελλήνων επιμελητών που δουλεύουν για τις ιδιωτικές εταιρείες και όλα αυτά με το πρόσχημα της επανένταξής τους στη (γερμανική) κοινωνία. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι κατά το δημοσίευμα οι ανήλικοι απασχολούνται και στον δήμο για την αποκομιδή σκουπιδιών!
Όσο και αν επιτρέπεται από το γερμανικό δίκαιο η μεταφορά ανηλίκων στο εξωτερικό για κάποιους λόγους, δεν παύει η χώρα υποδοχής -εν προκειμένω η Ελλάδα- να έχει την ευθύνη ολόκληρη για την μεταχείριση των ανηλίκων που βρίσκονται στο έδαφός της, βάσει των διεθνών συνθηκών που έχει υπογράψει και φυσικά βάσει του ίδιου του Συντάγματος (άρθ.21 παρ. 1 που προστατεύει την παιδική ηλικία θέτοντας την υπό την προστασία του κράτους και παρ. 3 του ίδιου άρθρου που ορίζει ότι το Κράτος λαμβάνει ειδικά μέτρα για την προστασία της νεότητας) που δεν κάνει διαχωρισμό μεταξύ ημεδαπών και αλλοδαπών ανηλίκων.
Τα ερωτήματα που γεννώνται είναι πολλά και σοβαρά και το ίδιο και οι ευθύνες για το ελληνικό κράτος.
Πέρα από το βασικό ερώτημα: πώς είναι δυνατόν να φανταστεί κανείς ότι αυτή η απομόνωση αποτελεί μέθοδο επανένταξης των ανηλίκων -και μάλιστα με την πλήρη αποκοπή τους από την οικογένεια (και ιδιαίτερα ανηλίκων που δεν έχουν διαπράξει κανένα αδίκημα, ούτε συνακόλουθα εκτίουν κάποια «ποινή» ή αναμορφωτικό μέτρο, γεγονός που αντιβαίνει σε όλες τις διεθνείς κατευθυντήριες γραμμές για τη μεταχείριση των παραβατικών ανηλίκων), τα ζητήματα που ανακύπτουν σχετίζονται:
Με την ευθύνη από πλευράς κυβέρνησης για την «εισαγωγή» των Γερμανών εφήβων (λαμβανομένου υπόψη ότι δεν υπάρχει -τουλάχιστον εξ όσων γνωρίζουμε- διακρατική συμφωνία μεταξύ Ελλάδος και Γερμανίας για την τοποθέτηση αυτή).
Με τη φύση και τις προϋποθέσεις λειτουργίας των «κέντρων» που έχουν αναλάβει τη μεταχείριση των ανηλίκων στο ελληνικό έδαφος.
Με την ανυπαρξία επιβλέπουσας αρχής από πλευράς ελληνικού δημοσίου.
Με τα κριτήρια επιλογής των ανάδοχων οικογενειών (που μαζί με τα κέντρα δέχονται ανηλίκους) και τις προϋποθέσεις για την τοποθέτηση εκεί των ανηλίκων.
Με τις ειδικότερες συνθήκες διαβίωσης των ανηλίκων και το είδος εργασιών που υποχρεώνονται να παρέχουν ως μέρος της αναμόρφωσής τους.
Περαιτέρω δεν είναι γνωστό για πόσο χρονικό διάστημα τοποθετούνται οι ανήλικοι στα κέντρα και στις ανάδοχες οικογένειες, ούτε υπό ποιες προϋποθέσεις αίρεται το μέτρο (αν αίρεται)... και ποιο όργανο αποφασίζει σ' αυτή την περίπτωση.
Τέλος, αν αληθεύει ότι τοποθετούνται και Έλληνες ανήλικοι σ' αυτά τα κέντρα η ευθύνη είναι ακόμη μεγαλύτερη για τα κέντρα αυτά σε καμια περίπτωση δεν μπορούν να θεωρηθούν εταιρείες προστασίας ανηλίκων ή ιδρύματα αγωγής κατά το ελληνικό δίκαιο.
Οι κάτοικοι της περιοχής βεβαίως δηλώνουν ευχαριστημένοι και έχουν κάθε λόγο να είναι, αφού έχουν δωρεάν εργατικά χέρια για αγροτικές και άλλες εργασίες.
Μήπως θα πρέπει να ανησυχήσουμε σοβαρά -πλην των νομικών ζητημάτων που ανακύπτουν μ’αυτή την κατάσταση- και για το επίπεδο πολιτισμού μας όταν υπάρχει τέτοια αδιαφορία για τη μεταχείριση ανήλικων παιδιών;
* Η Αθανασία Π. Συκιώτου είναι λέκτωρ Εγκληματολογίας της Νομικής Σχολής ΔΠ
Τετάρτη 13 Μαΐου 2009
13/5/2009
Επιδημία το ιντερνετ για τους εφήβους
Παγκόσμια πρωτιά στο διαδικτυακό εθισμό
ΣΒΩΛΟΥ ΑΛΕΞΙΑ
Πρωταθλητές αναδεικνύονται διεθνώς τα Ελληνόπουλα στο διαδικτυακό εθισμό, ενώ εξίσου «κολλημένα» εμφανίζονται και με τα video games. Tο συμπέρασμα που προκύπτει από πρόσφατη έρευνα της Ελληνικής Παιδοψυχιατρικής Εταιρίας αποκτά ακόμα πιο ανησυχητικές διαστάσεις, αν ληφθεί υπόψη ότι στη χώρα μας η διείσδυση του Iντερνετ ειδικά στη νεολαία παραμένει χαμηλή σε σχέση με την υπόλοιπη Ευρώπη αλλά και τους αναπτυσσόμενους ασιατικούς «γίγαντες», όπως η Κίνα.
Μετά την Ελλάδα που φιγουράρει πρώτη στη νέα αυτή μορφή εθισμού ακολουθούν η γειτονική μας Ιταλία, η Κίνα, η Νορβηγία και η Κορέα με 1,6%, σύμφωνα με αντίστοιχες μελέτες. Οι εθισμένοι έφηβοι είναι σχεδόν αποκλειστικά αγόρια με ηλικία δεκαπέντε ετών κατά μέσον όρο, που παίζουν διαδικτυακά παιχνίδια τουλάχιστον 5,5 ώρες την ημέρα. Ακόμα χειρότερο είναι το σκορ των νέων της επαρχίας, όπου λόγω των περιορισμένων διεξόδων τους σε ό,τι αφορά στην ψυχαγωγία η διαδικτυακή κατάχρηση αγγίζει τις 10 ώρες ημερησίως (σχεδόν το μισό 24ωρο!). Είναι δε χαρακτηριστικό ότι το Σαββατοκύριακο τα παιδιά αυτά εξαφανίζονται από το σπίτι τους (αν δεν διαθέτουν δικό τους ηλεκτρονικό υπολογιστή) και κλείνονται σε Ιντερνετ καφέ όπου «παίζουν» από το πρωί έως τα μεσάνυχτα.
Ψυχική υγεία
Η ψυχική υγεία των Ελληνόπουλων ωστόσο δεν κινδυνεύει μόνο από τις νέες τεχνολογίες αλλά και από έναν παλιό «γνώριμο»: το προβληματικό εκπαιδευτικό σύστημα, που τους προκαλεί επιδημία αγχωδών διαταραχών. Στο φαινόμενο συμβάλλει και η υπερβολική πίεση που δέχονται οι μαθητές από τους γονείς τους προκειμένου να πετύχουν στις πανελλαδικές εξετάσεις και να εισαχθούν στο Πανεπιστήμιο. Ως αποτέλεσμα φτάνουν στο σημείο να μην μπορούν να κοιμηθούν και να αδυνατούν να παρακολουθήσουν σε καθημερινή βάση τα σχολικά μαθήματα.
Τα δύο προβλήματα είναι βέβαια αλληλένδετα, αφού η υπερβολική ενασχόληση με το Ιντερνετ επιτείνει τα μαθητικά προβλήματα, ενώ παράλληλα ανάβει το πράσινο φως και για άλλες ψυχικές διαταραχές όπως είναι οι εκδηλώσεις βίας. Αυτές εντοπίζονται και στο σχολείο με τη μορφή του εκφοβισμού -που μετρά ως «θύματα» έναν στους τέσσερις μαθητές- αλλά και στους δρόμους. «Βλέπουμε πως τα Ελληνόπουλα βγαίνουν πιο εύκολα στις διαδηλώσεις για να τα σπάσουν σε σχέση με τους εφήβους των άλλων χωρών», διαπιστώνει ο παιδοψυχίατρος Δημήτρης Γεωργιάδης, πρόεδρος της Παιδοψυχιατρικής Εταιρίας Ελλάδος, που προσθέτει: «Αλλά και όσοι δεν σπάνε βιτρίνες στους δρόμους υιοθετούν μια εξίσου ακραία συμπεριφορά, αφού μένουν στο σπίτι και σερφάρουν με τη μοναξιά τους στο Ιντερνετ».
Oρισμός
Επειδή ο εθισμός στο Διαδίκτυο είναι νεοεμφανιζόμενο πρόβλημα, οι ειδικοί δεν έχουν αποφασίσει ακόμα πού σταματά η κατάχρηση και πού αρχίζει η εξάρτηση. Ετσι μετρούν την τελευταία με την εκδήλωση παθοφυσιολογικών συμπτωμάτων.
Πέμπτη 7 Μαΐου 2009
7/5/2009
Μεγάλο το ποσοστό των παιδιών που δεν τελειώνουν το γυμνάσιο
Του ΜΑΝΟΛΗ Γ. ΔΡΕΤΤΑΚΗ*
Σε μια ανάλυση που κάναμε στα αποτελέσματα της απογραφής του 2001, διαπιστώσαμε ότι το 11,7% του πληθυσμού ηλικίας 20-24 ετών, το 13,2% των ηλικίας 25-29 ετών και το 17% των ηλικίας 29-34 ετών δεν έχει τελειώσει το γυμνάσιο (βλέπε σχετικά το βιβλίο μας «Εκπαίδευση η Αχίλλειος Πτέρνα της Ελλάδας», που εκδόθηκε τον Δεκέμβριο του 2006).
Το ερώτημα που γεννιέται είναι, αν η διαρροή μαθητών από τα γυμνάσια συνεχίζεται και αν ναι, ποια είναι η έκτασή της. Μια απάντηση στο ερώτημα αυτό μπορεί να δώσουν τα στοιχεία και αφορούν τον μαθητικό πληθυσμό των γυμνασίων σε 3 διαδοχικά έτη. Ομοιογενή στοιχεία της ΕΣΥΕ για τα γυμνάσια υπάρχουν για τα σχολικά έτη 2001/4-2005/06. Στο άρθρο αυτό, λόγω του περιορισμένου χώρου, θα χρησιμοποιήσουμε μόνο τα στοιχεία για τα σχολικά έτη 2003/04 και 2005/06.
Στην 1η στήλη του πρώτου μέρους του Πίνακα που ακολουθεί δίνεται ο αριθμός των εγγεγραμμένων μαθητών στην Α' τάξη γυμνασίου στην έναρξη του σχολικού έτους 2003/05 και ο αριθμός εκείνων που εγκατέλειψαν το γυμνάσιο στη διάρκεια των τριών σχολικών ετών 2003/04-2005/06. Στην 1η στήλη του δεύτερου μέρους δίνεται ο αριθμός των μαθητών που παρέμειναν εγγεγραμμένοι στην Γ' τάξη γυμνασίου το σχολικό έτος 2005/06, αυτών που διέκοψαν αδικαιολόγητα και δεν προσήλθαν στις εξετάσεις της Γ' τάξης γυμνασίου, αυτών που απορρίφθηκαν, αυτών που πήραν απολυτήριο γυμνασίου και το σύνολο των μαθητών της Α' τάξης γυμνασίου του σχολικού έτους 2003/05 που δεν πήραν απολυτήριο της Γ' γυμνασίου στη λήξη του σχολικού έτους 2005/06 (αυτοί είναι το άθροισμα των μαθητών που εγκατέλειψαν το γυμνάσιο, αυτών που διέκοψαν αδικαιολόγητα και εκείνων που απορρίφθηκαν στην Γ' τάξη). Στη 2η στήλη του Πίνακα δίνονται τα ποσοστά που αντιπροσωπεύουν οι διάφορες κατηγορίες των μαθητών στον αριθμό των εγγεγραμμένων στην Α' τάξη γυμνασίου το σχολικό έτος 2003/04.
Από τη 2η στήλη του Πίνακα φαίνεται:
@TABLE
Μαθητές εγγεγραμμένοι στην Α' τάξη γυμνασίου στην
έναρξη του σχολ. έτους 2003/04 και πορεία των μαθητών
αυτών μέχρι την Γ' τάξη στη λήξη του σχολ. έτους 2005/06
ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΜΑΘΗΤΩΝ ΜΑΘΗΤΕΣ ΩΣ % Α' ΤΑΞΗΣ
ΣΧΟΛΙΚΑ ΕΤΗ 2003/04, 2004/05 ΚΑΙ 2005/06
Εγγεγραμμένοι Α' τάξη, έναρξη 2003/04 114.960 100,0
Εγκατέλειψαν
το Γυμνάσιο 14.708 12,8
Γ' Τάξη, λήξη 2005/06
Παρέμειναν εγγεγραμμένοι 100.252 87,2
Διέκοψαν αδικαιολόγητα 2.161 1,9
Προσήλθαν στις εξετάσεις 98.091 85,3
Απορρίφθηκαν 4.405 3,8
Πήραν απολυτήριο 93.686 81,5
Από τους εγγεγραμμένους στην
Α' τάξη 2003/04 δεν πήραν απολυτήριο 21.274 18,5
@/TABLE
- Το μεγαλύτερο ποσοστό (12,8%) των παιδιών που δεν πήραν απολυτήριο γυμνασίου διέρρευσε στη διάρκεια των τριών ετών.
- Ενα μικρό ποσοστό (1,9%), παρ' ότι παρέμεινε μέχρι και την Γ' τάξη γυμνασίου, δεν προσήλθε στις εξετάσεις.
- Ενα σημαντικό ποσοστό (3,8%) απορρίφθηκε στις εξετάσεις για το απολυτήριο γυμνασίου.
- Συνολικά το 18,5% των μαθητών που ήταν εγγεγραμμένοι στην Α' τάξη γυμνασίου το 2003/04 δεν πήραν απολυτήριο γυμνασίου το 2005/06.
Και αν ακόμα υποθέσουμε ότι ένα ποσοστό αυτών που απορρίφθηκαν στην Γ' τάξη θα πάρουν απολυτήριο γυμνασίου, και πάλι το ποσοστό των παιδιών που δεν τελειώνουν το γυμνάσιο στη χώρα μας ξεπερνά το 15% (και ίσως και το 17%). Με μικρές διαφορές, παρόμοια είναι και τα ποσοστά των παιδιών που δεν πήραν απολυτήριο γυμνασίου στη λήξη των δύο προηγούμενων σχολικών ετών (2003/04 και 2004/05).
Αναζητήσαμε τους λόγους για τους οποίους εξακολουθεί να είναι πολύ υψηλό το ποσοστό των παιδιών που δεν παίρνουν απολυτήριο γυμνασίου με βάση τα στοιχεία της ΕΣΥΕ. Στην έναρξη των σχολικών ετών 2003/04 και 2005/06 υπάρχουν στοιχεία για τους μαθητές με γηγενείς, παλιννοστούντες και αλλοδαπούς γονείς. Με βάση τα στοιχεία έναρξης των ετών 2003/04 και 2005/06 (δυστυχώς στη λήξη των σχολικών ετών υπάρχουν στοιχεία μόνο για το σύνολο και όχι τις τρεις ομάδες μαθητών), διαπιστώσαμε ότι το ποσοστό της διαρροής στις τρεις τάξεις του γυμνασίου των (λίγων) μαθητών με παλιννοστούντες γονείς είναι σχεδόν διπλάσιο και των (πολύ περισσότερων) μαθητών με αλλοδαπούς γονείς υπερδιπλάσιο από εκείνο των μαθητών με γηγενείς γονείς. Οι μαθητές, όμως, αυτοί αντιπροσωπεύουν μόνο το 12% των μαθητών της Α' τάξης γυμνασίου. Κατά συνέπεια, το ποσοστό των μαθητών με γηγενείς γονείς που δεν τελειώνουν το γυμνάσιο θα πρέπει να ξεπερνά το 15%.
Ολα τα παιδιά με παλιννοστούντες γονείς και η συντριπτική πλειονότητα των παιδιών με αλλοδαπούς γονείς θα μείνουν και θα σταδιοδρομήσουν στη χώρα μας. Κατά συνέπεια, για όλα αυτά τα παιδιά, όπως και για τα παιδιά με γηγενείς γονείς, ισχύει η διάταξη του Συντάγματος για την 9χρονη υποχρεωτική εκπαίδευση. Δυστυχώς, 25 ολόκληρα χρόνια μετά την έναρξη της εφαρμογής της διάταξης αυτής, τα ποσοστά αυτά εξακολουθούν να είναι πολύ υψηλά (παρόμοια με τα ευρήματα της διδακτορικής διατριβής της Μαρίας Λαρίου-Δρεττάκη, η οποία εγκρίθηκε από το Πανεπιστήμιο Κρήτης το 1991 και η οποία αφορούσε τα σχολικά έτη 1981/2-1983/4).
Προκειμένου όλα τα παιδιά να τελειώνουν τουλάχιστον την 9χρονη υποχρεωτική εκπαίδευση (η οποία θα πρέπει να γίνει 12χρονη), επιβάλλεται η άμεση λήψη δραστικών μέτρων από την Πολιτεία, για να εκλείψει το φαινόμενο αυτό, το οποίο εγκυμονεί τον κίνδυνο για τα παιδιά που εγκαταλείπουν το γυμνάσιο να αντιμετωπίσουν σοβαρές δυσκολίες στην επαγγελματική τους αποκατάσταση και στη ζωή τους γενικότερα.
* Πρώην: αντιπρόεδρος της Βουλής, υπουργός και καθηγητής της ΑΣΟΕΕ
Δευτέρα 4 Μαΐου 2009
Απειλεί τη ζωή των παιδιών στις φτωχότερες χώρες της Ασίας, η κρίση
Προειδοποίηση από ανώτερο στέλεχος της Ασιατικής Τράπεζας Ανάπτυξης.
Τον θάνατο σε πάνω από 56.000 παιδιά στις φτωχότερες χώρες της Ασίας υπάρχει κίνδυνος να προκαλέσει η παγκόσμια οικονομική κρίση, προειδοποίησε σήμερα ανώτατο στέλεχος της Ασιατικής Αναπτυξιακής Τράπεζας (BAD).
Η μείωση της ανάπτυξης «θα έχει σοβαρές οικονομικές και κοινωνικές επιπτώσεις στην περιοχή», τόνισε ο γενικός διευθυντής της BAD Ραζάτ Νάγκ, στα περιθώρια της ετήσιας γενικής συνέλευσής της στο Μπαλί, έως τις 5 Μαΐου.
«Δεν πρόκειται πλέον μόνον για μία οικονομική κρίση, αλλά επίσης για μία κοινωνική κρίση», πρόσθεσε.
«Οι εκτιμήσεις μας αποδεικνύουν πως στις αναπτυσσόμενες χώρες η οικονομική κρίση θα έχει σοβαρές συνέπειες, προκαλώντας τον θάνατο σε πάνω από 56.000 παιδιά στην περιοχή», πρόσθεσε ο Νάγκ.
Τον Φεβρουάριο, η Παγκόσμια Τράπεζα είχε ανακοινώσει πως εάν συνεχισθεί η κρίση, 200 έως 400.000 παιδιά κινδυνεύουν με θάνατο κάθε χρόνο σε όλον τον κόσμο για την περίοδο 2009-2015.
www.kathimerini.gr με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ
Προειδοποίηση από ανώτερο στέλεχος της Ασιατικής Τράπεζας Ανάπτυξης.
Τον θάνατο σε πάνω από 56.000 παιδιά στις φτωχότερες χώρες της Ασίας υπάρχει κίνδυνος να προκαλέσει η παγκόσμια οικονομική κρίση, προειδοποίησε σήμερα ανώτατο στέλεχος της Ασιατικής Αναπτυξιακής Τράπεζας (BAD).
Η μείωση της ανάπτυξης «θα έχει σοβαρές οικονομικές και κοινωνικές επιπτώσεις στην περιοχή», τόνισε ο γενικός διευθυντής της BAD Ραζάτ Νάγκ, στα περιθώρια της ετήσιας γενικής συνέλευσής της στο Μπαλί, έως τις 5 Μαΐου.
«Δεν πρόκειται πλέον μόνον για μία οικονομική κρίση, αλλά επίσης για μία κοινωνική κρίση», πρόσθεσε.
«Οι εκτιμήσεις μας αποδεικνύουν πως στις αναπτυσσόμενες χώρες η οικονομική κρίση θα έχει σοβαρές συνέπειες, προκαλώντας τον θάνατο σε πάνω από 56.000 παιδιά στην περιοχή», πρόσθεσε ο Νάγκ.
Τον Φεβρουάριο, η Παγκόσμια Τράπεζα είχε ανακοινώσει πως εάν συνεχισθεί η κρίση, 200 έως 400.000 παιδιά κινδυνεύουν με θάνατο κάθε χρόνο σε όλον τον κόσμο για την περίοδο 2009-2015.
www.kathimerini.gr με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)