Η φωτιά που περικύκλωσε το χωριό Παλαγία στον Έβρο, έκαψε δυστυχώς και το πλήρως λειτουργικό δημοτικό σχολείο που είχε δημιουργηθεί την δεκαετία του ’90 σε μια προσπάθεια να καλυφθούν οι ανάγκες των παιδιών που είχαν φτάσει στο χωριό από τον Εύξεινο Πόντο.
Όπως περιγράφει σε αναλυτικό της δημοσίευμα στο eniko.gr η Κωνσταντίνα Χαϊνά, οι κάτοικοι του χωριού είχαν φύγει άρον άρον προς την Αλεξανδρούπολη, και την επόμενη ημέρα επέστρεψαν στον τόπο τους προκειμένου να δουν τι έχει απομείνει και τι σώθηκε. Λύπη, πόνος, οργή και αγανάκτηση είναι τα αισθήματα που τους πλημμύρισαν όταν αντίκρισαν το εξατάξιο σχολείο που φιλοξενούσε περίπου 100 μαθητές.
«Κάθε διευθυντής του σχολείου έβαζε το δικό του λιθαράκι για να γίνει όλο και καλύτερο, όπως και οι γονείς. Όπως στο χωριό, έτσι και στο σχολείο ήμασταν μία μικρή οικογένεια, φροντίζαμε ο ένας τον άλλον και χαιρόμασταν που δίναμε επί χρόνια ό,τι καλύτερο μπορούσαμε στα παιδιά του χωριού μας, καθώς δεν μας έλειπε τίποτα, σε σύγκριση με τα σχολεία των γύρω πόλεων. Τα παιδάκια, οι μαθητές, ήταν όλα απορημένα και κατσουφιασμένα. Μας κοιτούσαν μες τα μάτια και μας έλεγαν “τώρα τι θα κάνουμε; Πού θα πηγαίνουμε σχολείο;”» αναφέρει στο enikos.gr ο Φίλιππος Κετίκογλου, πρόεδρος του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων του σχολείου της Παλαγίας.
Η ιστορία του σχολείου στην Παλαγία στον Έβρο
Το σχολείο, σύμφωνα με τον κ. Κετίκογλου, είναι μία κατασκευή προκάτ, με λυόμενες αίθουσες και υπόστεγα το οποίο είχε δημιουργηθεί την δεκαετία του ’90, για τις ανάγκες διδασκαλίας των δεκάδων μικρών παιδιών που έφτασαν στο χωριό με τις οικογένειές τους από τον Εύξεινο Πόντο. Με την επιχείρηση «Χρυσόμαλλο Δέρας» που πραγματοποίησε τον Αύγουστο του 1993 το Ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό, είχαν μεταφερθεί πάνω από 1.000 άμαχοι Έλληνες του Πόντου από το Σοχούμι, όπου είχε ξεσπάσει πόλεμος, στο λιμάνι της Αλεξανδρούπολης, κι έτσι το χωριό Παλαγία έγινε ένα από τα βασικότερα κέντρα υποδοχής των παλιννοστούντων.
«Εκείνο το διάστημα στο χωριό δεν υπήρχαν πολλοί κάτοικοι και τα παιδιά ήταν λιγοστά, οπότε δεν υπήρχε σχολείο. Έκαναν τα μαθήματά τους σε καφενεία και σε άλλους παρόμοιους χώρους. Ωστόσο, από την παρουσία των παλιννοστούντων αλλά και από την άφιξη υπολοίπων Ελλήνων στον οικισμό μας, αυξήθηκε και ο αριθμός των παιδιών, και παρέστη ανάγκη να δημιουργηθεί ένα σχολείο. Αυτός ήταν τότε ο ιδανικότερος χώρος, και με τρεις λυόμενες αίθουσες οι οποίες ενώθηκαν φτιάχτηκε ένα εξατάξιο σχολείο, ενώ αργότερα προσθέσαμε ακόμη δύο, με την βοήθεια των γονέων αλλά και των δασκάλων.
Με το πέρασμα του χρόνου προσπαθούσαμε να κάνουμε ανανεώσεις στο σχολείο μας και προσθέταμε οτιδήποτε μπορούσαμε. Χτίσαμε κάποια κιόσκια, φτιάξαμε γυμναστήριο, όπως και αίθουσα υπολογιστών σε ακάλυπτους χώρους που εμείς οι ίδιοι τους κλείσαμε, πέρα από τις αίθουσες διδασκαλίας που υπήρχαν. Ήταν ένα κανονικό σχολείο και δεν του έλειπε τίποτα. Είχαμε εκπαιδευτικούς, μουσικό, όπως και δασκάλα καλλιτεχνικών. Σαν χώρος κάλυπτε όλες τις ανάγκες που ήταν απαραίτητες, ήταν το αποτέλεσμα από την αγάπη μας για τον τόπο μας και τα παιδιά, όμως οι εγκαταστάσεις του δεν ήταν αυτές που έχουν πλέον τα καινούρια σχολεία, και έτσι, κάηκε ένα μέρος του από την φωτιά».
Αν και η μανία και η ταχύτητα της φωτιάς ήταν τεράστια, δεν κατάφερε να καταστρέψει ολοσχερώς το σχολείο. Βέβαια, προκάλεσε σημαντικές φθορές στην στέγη του, όπως και σε τουλάχιστον δύο αίθουσες, αλλά και στο γυμναστήριο, ενώ παράλληλα, κάηκαν εξωτερικά καλώδια με αποτέλεσμα να μην έχει ρεύμα.
«Στοίχημα» να είναι έτοιμο το σχολείο στο πρώτο κουδούνι
Την αποκατάσταση των ζημιών στο δημοτικό σχολείο Παλαγιάς από την πυρκαγιά που πλήττει στον Έβρο ανέλαβε η ΔΕΠΑ Εμπορίας, έπειτα από συνεννόηση με τον δήμο Αλεξανδρούπολης.
Ο Διευθύνων Σύμβουλος της ΔΕΠΑ Εμπορίας, Κωνσταντίνος Ξιφαράς, δήλωσε: «Επιδίωξή μας είναι το σχολείο να είναι έτοιμο να υποδεχτεί τους μαθητές του για το πρώτο κουδούνι της νέας σχολικής χρονιάς».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου