Σε λίγες μέρες τα σχολεία ανοίγουν! Ας μιλήσουμε στους μαθητές μας για να ανοίξουν οι χαραμάδες της Ζωής!
Alfavita NewsroomΝα ένας ωραίος φωτεινός λόγος από την εκπαιδευτικό Βιολέττα Πατέλη, για όσα χρειάζεται να δοθούν ως εφόδια στους νέους ανθρώπους για να ανοίξουν οι χαραμάδες της Ζωής!!!
Σε λίγες μέρες τα σχολεία ανοίγουν
Σήμερα που για άλλη μια φορά καίγεται η ψυχή μας μαζί με αγαπημένους τόπους, δέντρα, ζώα και ανθρώπους να μην ξεχάσουμε να μιλήσουμε στα παιδιά μας, στις/στους μαθητές όλων των ηλικιών ( και μην ακούσω δε λέγονται αυτά κλπ γιατί βαρέθηκα να βλέπω παιδιά πολύ μικρής ηλικίας να βλέπουν και να ακούνε πραγματα επικίνδυνα για την ψυχή, το μυαλό )
Τα μαθήματα αρχίζουν!
Να τις/ τους μάθουμε να αγαπάνε, να γελάνε, να χορεύουν, να τραγουδούν δυνατά, να γυμνάζονται, να αποφασίζουν, να δρουν συλλογικά, να μιλάνε και να εκφράζουν συναισθήματα, να ενεργοποιούν τη σκέψη και την κρίση τους, να διαβάζουν πολύ και να γράφουν περισσότερο. Να χαίρονται και να αναπτύσσονται στην ομάδα.
Να μην κρύβουμε. Να φωτίσουμε τις αλήθειες.
Να διδάξουμε Γεωγραφία και να δείξουμε τι είχαμε και τι χάσαμε! Όχι γιατί μας τα πήραν οι «οχτροί» αλλά γιατί μας τα πήρε η αδιαφορία, η ανοργανωσιά, οι δασοκτόνοι νόμοι που η εφαρμογή τους σκοτώνει το δάσος και κάθε ζωή μέσα σε αυτό!
Να τους μάθουμε τι είναι πίστη. Όχι αυτή την τυφλή θρησκευτική που θέλει λιτανείες και περιφορά εικόνων την ώρα του χαμού αλλά την πίστη και τον συλλογικό όρκο στην υπεράσπιση της ζωής και των δικαιωμάτων όλων των έμβιων και άβιων πλασμάτων αυτού του πλανήτη.
Να μιλήσουμε στην κοινωνική κι πολιτική αγωγή και να τους πούμε ότι δεν υπάρχουν δικαιώματα σε έναν νεκρό πλανήτη!
Να τους μάθουμε την ιστορία των μεταναστών και προσφύγων παππούδων μας. Να τους εξηγήσουμε ότι κανένας δε βάζει το παιδί του σε βάρκα , ούτε αφήνει τον έφηβο γιο του να περπατά νύχτες και μέρες σε σκοτεινά δάση κι άγνωστους τόπους «Κανένας δεν αφήνει την πατρίδα εκτός αν η πατρίδα είναι μια ιδρωμένη φωνή στο αυτί σου που λέει φύγε τρέξε μακριά μου τώρα δεν ξέρω τι έχω γίνει αλλά ξέρω ότι οπουδήποτε αλλού θα είσαι πιο ασφαλής απ΄ ό,τι εδώ.» από το ποίημα Πατρίδα, της Warsan Shire (Βρετανο – Σομαλή ποιήτρια) .
Να τολμήσουμε να διδάξουμε ότι δεν υπάρχουν άνθρωποι λάθρο.....και μόνο τα ασφαλή και νόμιμα περάσματα προστατεύουν ζωές. Να διηγηθούμε το ναυάγιο της Πύλου!
Να τους πούμε για τα παιδιά μας στα Τέμπη. Να πούμε ότι ήταν θύματα μια εγκληματικής πολιτικής αδιαφορίας. Να τους μάθουμε να διεκδικούν το δίκαιο το σωστό, να συμβάλλουν στο ωραίο, το μεγάλο.
Να τους πούμε ότι κάθε φορά σε κάθε ιστορική φάση που αυτός ο τόπος ύψωνε σύνορα και φράχτες παρήκμαζε, βυθιζόταν μα όταν γινόταν γέφυρα ένωνε και φώτιζε τον κόσμο ολάκερο.
Να τους μιλήσουμε για τον πατριωτισμό και τους πατριώτες. Να τους πούμε ότι πατριώτες δεν είναι αυτοί με τα σημαιάκια στις παρελάσεις , αλλά αυτοί που υπερασπίζονται τη δημόσια υγεία, την παιδεία, τον πολιτισμό, τα αρχαία μνημεία και την πρόσβαση όλων σε όλα αυτά. Πατριώτες είναι αυτοί που θέλουν αυτός ο τόπος να είναι κληρονομιά στα παιδιά τους κι όχι αποικία με τα παιδιά του δούλους, υποτελείς. «Να, λοιπόν, ποιος είναι ο πατριωτισμός τους! Αυτός φτάνει μέχρι το σημείο που δεν θίγονται τα οικονομικά τους συμφέροντα. Αυτοί λοιπόν οι ίδιοι που μας κατηγορούν ότι επιδιώκουμε την κατάργηση των συνόρων και την διάλυση του κράτους, αυτοί τα ξεπουλάνε αυτά στην πρώτη ευκαιρία.» Από την πάντα επίκαιρη ιστορική ομιλία του Άρη Βελουχιώτη την 29 Οκτωβρίου 1944.
Να πούμε ποιοι επέτρεψαν το ξεπούλημα του τόπου. Να τους πούμε για τα αγορασμένα νησιά και τα χωριά μας. Να τους εξηγήσουμε ότι αν έχεις χρήμα αγοράζεις και παίρνεις χρυσή Βίζα διαμονής και το προσωνύμιο του επενδυτή αλλά αν είσαι φτωχός είσαι λάθρο….
Να μιλήσουμε στα παιδιά μας για τον φασισμό και τον σύγχρονο. Να μιλήσουμε για τη δολοφονία του Μιχάλη από φασίστες. Να τους πούμε ότι ο αθλητισμός ενώνει και ο φασισμός και η οπαδική βία που αυτός καλλιεργεί, δολοφονεί.
Να τους μιλήσουμε για ρατσισμό και να τους δείξουμε ότι όταν ο Έβρος καίγεται και άνθρωποι απανθρακώνονται ο ρατσισμός βάζει σε κλειστά τρέιλερ κομμάτια-ανθρώπους φοβισμένους για να ξεπλύνει την ολιγωρία και την αδιαφορία της κυβέρνησης.
Να μιλήσουμε στα παιδιά για τους αρχαιολόγους που υπερασπίζονται την πατρίδα από τη Μύκονο ως την Ακρόπολη και τη Θεσσαλονίκη αλλά η Υπουργός των ιδιωτικών συλλογών και συμφερόντων τους απειλεί, τους τιμωρεί.
Να γνωρίσουμε, να μιλήσουμε για την τέχνη και τον διωγμό της από τα σχολεία και τη ζωή μας!
Να δείξουμε τα πρόσωπα των σύγχρονων ηρώων- αδικοχαμένων αεροπόρων που έπεσαν στη μάχη με τη φωτιά, τον Μανώλη Ψαρρό τον αρχαιολόγο που ξυλοκοπήθηκε άγρια γιατί κατήγγειλε τις οικοδομικές αυθαιρεσίες σε αρχαίες θέσεις στη Μύκονο, τους γιατρούς και νοσηλευτές του νοσοκομείου Αλεξανδρούπολης, τους πυροσβέστες, τους δασκάλους των ακριτικών νησιών.
Να μιλήσουμε για το αυτονόητο δικαίωμα όλων σε ελεύθερες και δημόσιες παραλίες. Να τους δείξουμε τα μέρη που αυτό εφαρμόζεται Να μη θεωρούν καμία κανονικότητα τις ξαπλώστρες των 50 & των 100 ευρώ ακόμη κι αν έχουν να τα δώσουν!
Να τους μιλήσουμε για τους τόπους natura από τη Δαδιά μέχρι το Ελαφονήσι που όταν δεν τους αφήνουν να καούν τους ξεπουλάνε τους υπερεκμεταλλεύονται τους βυθίζουν για 30 αργύρια! Να δουν τα πουλιά, τα κρινάκια της άμμου, τις αμμοθίνες.
Να πάμε τα παιδιά μας στο θέατρο, στα μνημεία, κατασκήνωση, εκδρομές, πεζοπορίες, να τα μάθουμε να φυτεύουν , να αναγνωρίζουν, να μαζεύουν με τα χέρια τους καρπούς, φυτά χόρτα, βότανα. Να αγαπήσουν, να γεμίσουν, να δράσουν.
Να μάθουν να βοηθούν τις μέλισσες με απλούς τρόπους στα μέρη που κάψανε και δεν υπάρχουν πηγές τροφίμων γι' αυτές τους φθινοπωρινούς μήνες.
Να τα πάμε στα καμένα. Σε όλες τις γειτονιές της Ελλάδας θα έχουμε καμένα. Να δουν, να μυρίσουν το χώμα, να δουν τη στάχτη που αφήνει όχι η κλιματική αλλαγή αλλά η εγκληματική πολιτική.
Να τους μιλήσουμε για την πολιτική. Να πούμε ότι πολιτική είναι κάθε πράξη μας, κάθε δράση, κάθε απόφασή μας και να ξεκαθαρίσουμε ότι η εκπαίδευση των παιδιών μας είναι πολιτική και αν κάποιοι δεν τη θέλουν έτσι είναι γιατί δε θέλουν εκπαίδευση αλλά μόνο διαχείριση κατακερματισμένης γνώσης. Εργαστήρια παρωχημένων, ροζ, δραστηριοτήτων με αξιολογήσεις φούμαρα σε ατομικούς φακέλους.
Να τους διαβάσουμε βιβλία, να τους δείξουμε video, να ακούσουμε μαζί τους τραγούδια όμορφα, ανθρώπινα, μελωδικά που κρύβουν ιστορίες. Να τους πούμε ιστορίες πολλές, παραμύθια. Να τους μάθουμε να φτιάχνουν τις δικές τους.
Να μιλήσουμε για τις κοινωνικές αξίες.
Να κάνουμε μαθηματικά στο ύψος των μισθών των υποαμειβόμενων υγειονομικών, εκπαιδευτικών, καλλιτεχνών, επιστημόνων, ερευνητών. Να κάνουμε συγκριτικά με αυτούς των υπεραμειβόμενων πολιτικών που φάγανε ότι χρήμα βρισκόταν μπροστά τους αλλά όταν έρχονται τα δύσκολα είναι όλοι εξαφανισμένοι.
Να τα μάθουμε να μην αδιαφορούν. Να τους μάθουμε να νοιάζονται
Από το φβ της violetta.pateli
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου