Λουκέτα και πάλι στα σχολεία. Μια «συνήθεια» που κρατάει εδώ και δεκαετίες ως μέσο των μαθητικών διεκδικήσεων. Ειδικά στην Πάτρα, αμέσως με το ξεκίνημα της χρονιάς 39 εκπαιδευτικές δομές βρέθηκαν και πάλι σε απραξία εξαιτίας κινητοποιήσεων. Μια σχολική χρονιά που ξεκίνησε με χιλιάδες αβλεψίες δείχνει πως θα συνεχιστεί(?) με πολλές δυσκολίες.
Κι αν θεωρήσει κανείς αυτού του είδους την κινητοποίηση αδιέξοδη, αν σταθεί σε αυτό, σίγουρα χάνει το δάσος κοιτώντας επίμονα το δέντρο. Τα παιδιά από ότι φαίνεται αντιδρούν στον συνωστισμό στις αίθουσες (15-17 μαθητές ανά τάξη την στιγμή που σε άλλους μαζικούς χώρους προβλέπονται 9) αλλά και σε συγκεκριμένα εκπαιδευτικά ζητήματα όπως πχ η περιβόητη «Τράπεζα Θεμάτων.»
Ανεξαρτήτως της προσέγγισης του καθενός εκείνο που πρέπει να αναλογιστούμε είναι πως οι νέοι αντιδρούν και διεκδικούν. Είναι οι ίδιοι, που κατηγορούνται από τους μεγάλους για αδράνεια, παθητικοποίηση και εφησυχασμό. Είναι όμως, το πιο ζωντανό κύτταρο της κοινωνίας κι όσο κι αν διαφωνούμε με τις πράξεις του οφείλουμε να το ακούσουμε. Εξάλλου πια οι 17αρηδες είναι και ψηφοφόροι. Κι αν η μάσκα εμποδίζει την αντιπαράθεση ιδεών και τις εκφράσεις του προσώπου, ας εστιάσουμε στα μάτια. Αυτά τα λένε όλα.*Ο Διονύσης Γ. Γράψας είναι Ιστορικός και εργάζεται στην ιδιωτική δευτεροβάθμια εκπαίδευση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου