Κάποτε σου είπαν πως πρέπει να είσαι “καλό παιδί”.
Να μην απογοητεύσεις κανέναν.
Να μην κάνεις λάθη.
Να προσπαθείς πάντα για το τέλειο.
Και κάπως έτσι… μεγάλωσες με μια τεράστια ταμπέλα στο κεφάλι σου που λέει:
“Αν δεν το κάνεις τέλεια, καλύτερα μην το κάνεις καθόλου.”
Δεν είναι τεμπελιά αυτό που ζεις.
Δεν είσαι “αναβλητικός”.
Είναι απλώς φόβος.
Φόβος μήπως δεν είσαι αρκετός.
Γιατί μέσα σου έχεις συνδέσει την αξία σου με το αποτέλεσμα.
Με το πώς θα φανείς. Με το αν θα σε εγκρίνουν.
Αλλά άκου κάτι.
Η ζωή δεν είναι για τα “καλά παιδιά”.
Είναι για τους γενναίους.
Για εκείνους που ξεκινάνε ακόμα κι όταν δεν ξέρουν.
Για εκείνους που πέφτουν, που μπερδεύονται, που δοκιμάζουν.
Για εκείνους που λένε:
“Θα το κάνω, κι ας μην είμαι έτοιμος.”
Θες να προχωρήσεις;
Άσε την τελειότητα.
Ξεκίνα. Μίλα. Γράψε. Δράσε.
Κάνε το πρώτο βήμα. Και μετά το επόμενο.
Μη ζεις για να είσαι το καλό παιδί.
Ζήσε για να είσαι ο ελεύθερος ενήλικας που δεν περιμένει άδεια για να υπάρξει.
Η ζωή σου ανήκει.
Όχι στους άλλους. Σε σένα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου