Η ενδοσχολική βία ως πολιτική επιλογή - «Οι εκπαιδευτικοί λειτουργούν ως χωροφύλακες»
Alfavita NewsroomΑυξημένα παραμένουν τα περιστατικά ενδοσχολικής βίας, μίας κατάστασης που αντικατοπτρίζει την γενικότερη βιαιότητα της κοινωνίας.
Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει η Εκπαιδευτική Προοπτική ΣΥΝΕΚ, με αφορμή το περιστατικό βίας στο 9ο Γυμνάσιο Ηρακλείου, «Η διάρρηξη της κοινωνικής συνοχής και οι αφόρητες πιέσεις που ασκούνται στα κοινωνικά κύτταρα, όπως η οικογένεια, έχουν ως φυσικό επακόλουθο την έξαρση της βίας «από τα κάτω», έκφανση της οποίας αποτελεί και η ενδοσχολική βία. Το σχολείο όπως λειτουργεί σήμερα, με τα κραυγαλέα ελλείμματά του σε διδακτικό και ειδικό εκπαιδευτικό προσωπικό (ψυχολόγοι, κοινωνικοί λειτουργοί), με την κατάργηση των κοινωνικών σπουδών και της καλλιτεχνικής παιδείας, με τον στυγνό προσανατολισμό του στη διεκπεραίωση ύλης, το στοίβαγμα υπερβολικά μεγάλου αριθμού μαθητών/τριών σε ακατάλληλες αίθουσες και τα ασφυκτικά γεμάτα προαύλια που συχνά θυμίζουν σωφρονιστικά ιδρύματα, επιδεινώνει την κατάσταση αντί να λειτουργεί αποσυμπιεστικά».
Οι εκπαιδευτικοί, πλέον, εξαναγκάζονται να έχουν τον ρόλο του χωροφύλακα, του γραφειοκράτη, του ψυχολόγου, του κηδεμόνα και ούτω καθεξής.
Καταδικάζεται, ακόμα, η επίθεση που δέχτηκε ο διευθυντής του 9ου Γυμνασίου Ηρακλείου.
Η ανακοίνωση
«Η πρόσφατη επίθεση από μαθητή σε διευθυντή σχολείου στο Ηράκλειο, αποτελεί ένα ακόμη περιστατικό που απλώς επιβεβαιώνει μια πραγματικότητα: η βία είναι εδώ, σταθερά παρούσα και με ανησυχητικά αυξητικές τάσεις.
Μια κοινωνία που δέχεται βία και καταπίεση σε όλα τα επίπεδα, δεν μπορεί παρά να γεννά βία. Η οικονομική εξαθλίωση της πλειονότητας των πολιτών, η διαρκής επισφάλεια στον καθημερινό αγώνα τους για επιβίωση, η διάψευση των προσδοκιών και η διαρκής αίσθηση ματαίωσης που βιώνουν, η απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων, η διάλυση του κοινωνικού κράτους και των δημόσιων υποδομών σε υγεία και παιδεία, η απαξίωση των θεσμών από διαπλεκόμενα οικονομικά και πολιτικά κέντρα, είναι ωμές πράξεις βίας στο καταταλαιπωρημένο κοινωνικό σώμα.
Η διάρρηξη της κοινωνικής συνοχής και οι αφόρητες πιέσεις που ασκούνται στα κοινωνικά κύτταρα, όπως η οικογένεια, έχουν ως φυσικό επακόλουθο την έξαρση της βίας «από τα κάτω», έκφανση της οποίας αποτελεί και η ενδοσχολική βία. Το σχολείο όπως λειτουργεί σήμερα, με τα κραυγαλέα ελλείμματά του σε διδακτικό και ειδικό εκπαιδευτικό προσωπικό (ψυχολόγοι, κοινωνικοί λειτουργοί), με την κατάργηση των κοινωνικών σπουδών και της καλλιτεχνικής παιδείας, με τον στυγνό προσανατολισμό του στη διεκπεραίωση ύλης, το στοίβαγμα υπερβολικά μεγάλου αριθμού μαθητών/τριών σε ακατάλληλες αίθουσες και τα ασφυκτικά γεμάτα προαύλια που συχνά θυμίζουν σωφρονιστικά ιδρύματα, επιδεινώνει την κατάσταση αντί να λειτουργεί αποσυμπιεστικά.
Μέσα σε αυτό το περιβάλλον, οι εκπαιδευτικοί έχουμε εξαναγκαστεί να λειτουργούμε ως χωροφύλακες, ως γραφειοκράτες, ως ψυχολόγοι, ως κηδεμόνες και ως… «φορείς εξωστρέφειας», όντας με τη σειρά μας κι εμείς μέσα στην οικονομική επισφάλεια, τη διαρκή ματαίωση του παιδαγωγικού και μορφωτικού μας ρόλου, τη γενικευμένη απαξίωση και την εργασιακή εξουθένωση. Παρόλα αυτά, καταβάλλουμε υπεράνθρωπες προσπάθειες – ενίοτε λειτουργώντας ως μαθητευόμενοι μάγοι – για να σταθούμε στο πλευρό των μαθητών/τριών μας, συχνά πέρα από το μέτρο του δυνατού.
Όσο συνεχίζονται οι πολιτικές που ασκούν ωμή βία και καταπίεση στην κοινωνία από αυτούς που αρέσκονται υποκριτικά να καταδικάζουν τη βία «από όπου κι αν προέρχεται», όσο το σχολείο εξακολουθεί να θεωρείται και να αντιμετωπίζεται ως χώρος φύλαξης και όχι ως παιδαγωγική και εκπαιδευτική μονάδα, όσο οι εκπαιδευτικοί συνεχίζουν να απαξιώνονται από την ίδια την Πολιτεία, τα φαινόμενα ενδοσχολικής βίας, δυστυχώς, θα επιτείνονται. Αναμείνατε στο ακουστικό σας για το επόμενο περιστατικό.
Ως Εκπαιδευτική Προοπτική καταδικάζουμε απερίφραστα την επίθεση που δέχτηκε ο συνάδελφος διευθυντής και στεκόμαστε στο πλευρό του. Όπως πιστεύουμε και ότι η κατασταλτική αντιμετώπιση των φαινομένων δεν μπορεί να αποτελεί πανάκεια. Θεωρούμε τη διογκούμενη ενδοσχολική βία αποτέλεσμα συγκεκριμένων πολιτικών και εξακολουθούμε σταθερά να διεκδικούμε την εφαρμογή των πολιτικών εκείνων που θα ανακουφίσουν την κοινωνία και θα αναδείξουν το δημόσιο σχολείο στις διαστάσεις που θα έπρεπε να έχει.
Δε μπορούμε να ξεχνάμε, άλλωστε, ότι οι μαθητές μας αποτελούν τους πιο ευάλωτους δέκτες της διάρρηξης της κοινωνικής συνοχής και των κυρίαρχων πολιτικών επιλογών.»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου