Γιατί στα σχολεία τα παιδιά μας να μαθαίνουν το ανάποδο από αυτό που βλέπουν στην πραγματικότητα;
Ήρθε ο Σεπτέμβρης και πάλι θα ακούν τα παιδιά στο σχολείο περί φθινοπώρου, για τα πρωτοβρόχια και για το πέσιμο των φύλλων.
Τα έχουν ξανακούσει πολλές φορές και αν τους ρωτήσει κάποιος τι γίνεται αυτήν την εποχή, αυτά είναι που θα αναφέρουν, αφού τα μάθαν στο σχολείο.
Στη Νότια και Κεντρική Ελλάδα και στα νησιά του Αιγαίου, βέβαια, σαν βγουν έξω θα νιώσουν τη ζέστη να είναι αμείωτη, τα πρωτοβρόχια ανύπαρκτα και φύλλα πουθενά να πέφτουν.
Θα μου πείτε «…η κλιματική αλλαγή!...»
Όχι, αγαπητοί, αυτά συνέβαιναν αιώνες τώρα στην Ελλάδα.
Κι όταν έρθουν τα πρωτοβρόχια – καμιά μέρα τέλη Σεπτέμβρη ή μέσα στον Οκτώβρη- τότε θα δουν τα παιδιά όχι να πέφτουν τα φύλλα, αλλά οι θάμνοι και τα φυτά να βγάζουν καινούργια φυλλαράκια!!! Αφήστε που τα δέντρα που υπάρχουν δεν είναι φυλλοβόλλα! Ελιές, χαρουπιές, πικροδάφνες, κυπαρίσσια, δάφνες! Aυτά είναι τα δέντρα που κατακλύζουν τη χώρα μας εκτός από τα ορεινά.
Με τα πρωτοβρόχια η φύση στην Ελλάδα αναγεννάται.
Φεύγει η νεκρή περίοδος, που δεν είναι ο χειμώνας εκτός από τα ψηλά βουνά, αλλά το καυτό και άνυδρο καλοκαίρι, που όλα πεθαίνουν.
Και όσο για την έννοια του φθινόπωρου η λέξη σημαίνει «φθίνουν τα οπώρα», δηλαδή τελειώνουν τα φρούτα. Το φθινόπωρο λοιπόν έρχεται, όταν μειώνονται τα φρούτα. Σεπτέμβρη όμως γινώνουν τα ρόδια, πολλά σταφύλια εννοείται, τα μήλα, τα καρπούζια και τα πεπόνια ακόμη, κάποιες ποικιλίες σύκων, φραγκόσυκα, δαμάσκηνα και άλλα που μου διαφεύγουν. Δε μειώνονται τα φρούτα. Από Οκτώβρη ίσως.
Και θα μου πείτε «…και γιατί λοιπόν τα διδάσκουν στα σχολεία και τα μαθαίνουμε εδώ και δεκαετίες;;;;;».
Και η απάντηση είναι:
Γιατί όλα αυτά είναι αντιγραφές από τα σχολικά βιβλία της Κεντρικής και Βόρειας Ευρώπης!!!!
Εκεί έρχονται βροχές από Σεπτέμβρη και εκεί ρίχνουν τα δέντρα τα φύλλα τους, αφού προετοιμάζονται για τη νεκρή περίοδο του χρόνου, το χειμώνα! Που ισχύει για αυτές τις χώρες.
Και όχι για τη δικιά μας!!
Τα παραπάνω τα έχει γράψει και ο περιβαντολλόγος πανεπιστημιακός Νίκος Μάργαρης, μα το πρόβλημα παραμένει.
Και το αποτέλεσμα είναι τα παιδιά μας να μαθαίνουν το ανάποδο από αυτό που βλέπουν στην πραγματικότητα.
Και δυστυχώς έτσι κάναμε κι εμείς.
Και με αυτό τον τρόπο κατ’ επέκταση μαθαίνουμε να μην συνδέουμε τις γνώσεις μας με την πραγματικότητα και στο τέλος να αποκτούμε σχιζοφρένεια και να γινόμαστε διχασμένες προσωπικότητες!!!!!!
Εφόσον, βέβαια, πιστεύουμε ότι κάθε γνώση πρέπει να συνδέεται με τον άμεσο χώρο στον οποίο ζουν και κινούνται τα παιδιά.
«…Άλλα μου λεν τα μάτια μου και άλλα το μυαλό μου!»
Σε αυτό που διαφοροποιείται πρακτικά το φθινόπωρο από το καλοκαίρι στη χώρα μας -και γίνεται φανερό τον Σεπτέμβρη- είναι η διάρκεια της ηλιοφάνειας. Δηλαδή απλά κι ωραία ότι πέφτει η νύχτα και το σκοτάδι πιο νωρίς και ξημερώνει πιο αργά. Αργεί να γίνει μέρα το πρωί και η νύχτα είναι μεγάλη.
Αυτό από μόνο του είναι αρκετό, κατά τη γνώμη μου, για την απαραίτητη διαφοροποίηση του φθινοπώρου από το καλοκαίρι στη διδασκαλία μας στα παιδιά.
Άλκης Πασχαλίδης
παιδαγωγός, γονιός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου