Έχοντας πια μια σφαιρική εικόνα του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος καθώς εργάζομαι 18 χρόνια σε Δημόσιο σχολείο στη Δευτεροβάθμια εκπαίδευση και 8 χρόνια πριν σε Φροντιστήρια, ενώ τα παιδιά μου φοιτούν στις μικρές τάξεις του Δημοτικού, διαπιστώνω τα εξής:
- Υπάρχουν κάποια βιβλία και στην Πρωτοβάθμια και στη Δευτεροβάθμια εκπαίδευση, που είναι κυριολεκτικά για τα σκουπίδια! Άμεσα έρχονται για παράδειγμα στο μυαλό μου το βιβλίο Μαθηματικών της Β΄ Δημοτικού ή το βιβλίο Φυσικής Α΄ Λυκείου (το τελευταίο παραμένει εδώ και 21 χρόνια). Φυσικά δεν είναι τα μόνα.
- Η κατανομή της ύλης ανά τάξη και οι διδακτικές ώρες που αντιστοιχούν σε αυτή, είναι πολύ συχνά απολύτως λανθασμένα επιλεγμένες. Δεν πρόκειται μόνο για απαρχαιωμένες ή βαθιά συντηρητικές επιλογές (π.χ Θρησκευτικά- κατήχηση, Ιστορία χωρίς 20ο αιώνα κ.α.). Πρόκειται, ακόμα χειρότερα, για μια άστοχη εντατικοποίηση, παιδαγωγικά απαράδεκτη, με κατέβασμα ύλης σε ολοένα και μικρότερες τάξεις, ωσάν αυτό να είναι το πρόβλημα για το κακό μορφωτικό επίπεδο των αποφοίτων του σχολείου. Ενδεικτικά στην Α΄ Δημοτικού οι μαθητές μαθαίνουν πότε μια λέξη παίρνει 2 τόνους! (π.χ. «άκουσέ με»), ενώ στη Β΄ Δημοτικού σχεδόν μαθαίνουν αν στην πρόταση «Η γιαγιά μας διαβάζει παραμύθια», το «μας» είναι κτητικό στη γιαγιά, ή αναφέρεται στα παιδιά ( ως έμμεσο αντικείμενο). Πολλά τέτοια βέβαια τα παιδιά ούτε στο Λύκειο τα έχουν κατακτήσει, καθώς έχουν καεί στην προθέρμανση! Ούτε φυσικά κανείς καταλαβαίνει σε μια διαρκώς επαναλαμβανόμενη ύλη, πότε ήρθε πράγματι η ώρα να μάθει τη συγκεκριμένη γνώση, ή αν πρόκειται για μια ακόμα ...εισαγωγή! Στη Β΄ Δημοτικού επίσης κάνουν αφαίρεση με κρατούμενο ( και μάλιστα από ένα βιβλίο ...ποίημα), ενώ σε μια ... πρώτη γεύση της προπαίδειας υπάρχουν ασκήσεις του τύπου _ X _ = 63, λες κι αυτό είναι για εισαγωγή στην προπαίδεια!
- Οι οδηγίες διδασκαλίας είναι επίσης συχνά για τα πανηγύρια, ενώ όλες οι οδηγίες αναπλήρωσης ύλης και εσχάτως οι συμβουλές για τα πιο σημαντικά που πρέπει να διδαχθούν, είναι προκλητικά άστοχες, σα να είναι γραμμένες από ανθρώπους που δεν έχουν καμία σχέση με την εκπαίδευση!
- Θα μπορούσε κανείς να γράψει κατεβατά για τα αναρίθμητα στραβά της Εκπαίδευσης, που δεν είναι θέμα υποχρηματοδότησης ( Ξένες γλώσσες με δομή και βιβλία αλλού για αλλού. Φυσικές επιστήμες χωρίς εργαστηριακές ώρες, ενώ τα εργαστήρια είναι άρτια εξοπλισμένα. Μαθηματικά, Φυσική, Χημεία με ελλιπέστατο αριθμό ωρών διδασκαλίας, σε κάποιες τάξεις. Ανυπαρξία ελκυστικών μαθημάτων (καλλιτεχνικά, μουσική Θεατρολογία κ.α.). Αναθέσεις μαθημάτων σε ειδικότητες εκπαιδευτικών αλλού για αλλού. Ο κατάλογος δεν έχει τέλος.
Μέσα σε ένα τέτοιο περιβάλλον και παρά τις φιλότιμες προσπάθειες του μεγάλου μέρους των εκπαιδευτικών, δεν υπάρχει σωτηρία. Μαθητές που εγγενώς δυσκολεύονται έστω και λίγο, μαθητές που δεν έχουν συνεχή βοήθεια από τους γονείς τους ή τα Φροντιστήρια, είναι απολύτως καταδικασμένοι!
Δε μπορώ να μη καυτηριάσω ότι μέσα σε μια τέτοια εκπαιδευτική πραγματικότητα, τα σωματεία των εκπαιδευτικών στην πλειοψηφία τους, προτάσσουν και συνθηματολογούν το «όχι στην αξιολόγηση- χειραγώγηση» και όχι στον ιμπεριαλισμό.
Δυστυχώς δεν έχουν καταλάβει ότι η αντίσταση στο ιμπεριαλισμό είναι πολύ πιο πιθανό κάποια στιγμή να γίνει από μορφωμένους και καλλιεργημένους ανθρώπους, παρά από αμόρφωτους παραμυθιασμένους!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου