δίκτυο για τα δικαιώματα των μαθητών

Εκπαίδευση31.12.2019 - 16:52

Πρώτα κομμωτήριο, μετά το σχολείο στις γυναικείες φυλακές Κορυδαλλού

 Alfavita

 0

Η καθυστέρηση αποκλείει ουσιαστικά και φέτος τις κρατούμενες στον Κορυδαλλό από την εκπαίδευση, κάτι που αντιτίθεται στον νόμο και εγείρει ζητήματα έμφυλης ισότητας και κοινωνικής δικαιοσύνης - Από την Εφημερίδα των Συντακτών

Παρότι ο νόμος 4521/2018 προβλέπει την ίδρυση Δημοτικών Σχολείων Δεύτερης Ευκαιρίας και δημόσιων ΙΕΚ σε όλα τα καταστήματα κράτησης της χώρας, 125 κρατούμενες στις Γυναικείες Φυλακές Κορυδαλλού, που στην πλειονότητά τους είναι αναλφάβητες ή δεν έχουν τελειώσει την υποχρεωτική εκπαίδευση, δεν μπορούν να πάνε σχολείο, όπως οι άνδρες κρατούμενοι στο παρακείμενο κατάστημα κράτησης. Ωστόσο, το προσεχές διάστημα οι γυναίκες θα μπορούν να πηγαίνουν κομμωτήριο...

Σύμφωνα με δηλώσεις της διευθύντριας των Γυναικείων Φυλακών Κορυδαλλού, Τριανταφύλλης Κωνσταντοπούλου, στο ethnos.gr (29.12.2019, «Ρεβεγιόν στη φυλακή: 9 ανθρώπινες ιστορίες γυναικών»), «τελευταίος μας στόχος είναι η ίδρυση ενός κομμωτηρίου», στο οποίο θα εργάζονται κρατούμενες που είναι κομμώτριες, ενώ άλλες κάνουν ήδη μεροκάματα στο καφενείο, στο ιατρείο, στη βιβλιοθήκη, στο μαγειρείο και όλες έχουν τη δυνατότητα να παρακολουθήσουν δραστηριότητες, όπως γιόγκα και θέατρο.

Το δημοσίευμα φιλοξενεί ιστορίες γυναικών, που οι περισσότερες κάνουν για πρώτη φορά γιορτές στη φυλακή και περιγράφουν τα συναισθήματά τους, τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν αλλά και τις καλές διαπροσωπικές σχέσεις που έχουν αναπτύξει με το προσωπικό του καταστήματος, και καταλήγει με τα λόγια μιας κρατούμενης που, ενώ ήταν έγκλειστη, συμμετείχε στις πανελλαδικές εξετάσεις και σπουδάζει εξ αποστάσεως στη Θεολογική Σχολή Αθηνών: «Στη φυλακή έχεις πολύ χρόνο για διάβασμα. Εγώ ποτέ δεν φυλακίστηκα. Τα όνειρά µου, η ζωή µου, οι φιλοδοξίες µου είναι έξω».

Ερωτήματα

Ασφαλώς κάθε δραστηριότητα εντός της φυλακής είναι προς όφελος των κρατουμένων, ωστόσο η απόφαση για τη δημιουργία κομμωτηρίου, τη στιγμή που ακόμα δεν έχει λειτουργήσει το σχολείο, δημιουργεί τα ακόλουθα ερωτήματα:

■ Γιατί δίνεται προτεραιότητα στην ίδρυση κομμωτηρίου και όχι σχολείου και παραβλέπεται ότι με τη φοίτηση στο σχολείο οι γυναίκες αποκτούν επίσημο τίτλο απόλυσης (απολυτήριο) που ανοίγει άλλες εκπαιδευτικές και επαγγελματικές προοπτικές και κατά τη φυλάκιση και κατά την αποφυλάκιση, κάτι που καμία εθελοντική, περιστασιακή εκπαιδευτική δράση δεν μπορεί να προσφέρει;

■ Για ποιον λόγο, ενώ, σύμφωνα με τον ισχύοντα Νόμο 4521/2018 – Αρθρο 31 «Αναβάθμιση και επέκταση της λειτουργίας των σχολείων των φυλακών», ορίστηκε συντονίστρια εκπαίδευσης με τριετή θητεία στις Γυναικείες Φυλακές Κορυδαλλού, η διοίκηση του καταστήματος κράτησης, το υπουργείο Παιδείας και το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη δεν μεριμνούν για τη δημιουργία σχολείου;

■ Πόσες περισσότερες γυναίκες μπορούν να ωφεληθούν από τον ευεργετικό υπολογισμό της ποινής (μεροκάματα) μέσα από την παρακολούθηση καθημερινών μαθημάτων απ’ ό,τι στους χώρους δραστηριοτήτων;

■ Γιατί η διευθύντρια χαρακτηρίζει «τελευταίο στόχο» την ίδρυση κομμωτηρίου; Ο στόχος για την ίδρυση σχολείου παραπέμπεται στις ελληνικές καλένδες, χωρίς να λαμβάνεται υπόψη ότι οι ίδιες οι κρατούμενες «νιώθουν ότι σπουδάζοντας είναι εκτός φυλακής»;

Στις 25 Οκτωβρίου 2019, η υπουργός Παιδείας Νίκης Κεραμέως δήλωνε από το Ειδικό Κατάστημα Κράτησης Αυλώνα: «σχολεία υπάρχουν και στις φυλακές, όπου οι προκλήσεις μαθητών και εκπαιδευτικών είναι διαφορετικές. Τα σχολεία αυτά προσφέρουν πραγματική ελπίδα στους νέους για επανένταξη στην κοινωνία. Η πολιτεία θα τα στηρίξει με όλες της τις δυνάμεις».

Ομως, η κωλυσιεργία για την ίδρυση σχολείου στις Γυναικείες Φυλακές Κορυδαλλού εντοπίζεται στην κοινή συμφωνία υπουργείου Παιδείας και υπουργείου Προστασίας του Πολίτη όσον αφορά τον χώρο στέγασης του σχολείου, ο οποίος πρωτίστως πρέπει να τηρεί τους όρους της ασφάλειας για το κατάστημα κράτησης.

Αλλά η καθυστέρηση αυτή, παραμονή του νέου έτους, αποκλείει ουσιαστικά και φέτος τις κρατούμενες στον Κορυδαλλό από την εκπαίδευση, κάτι που και αντιτίθεται στον ισχύοντα νόμο και εγείρει ζητήματα έμφυλης ισότητας και κοινωνικής δικαιοσύνης.

Από την Εφημερίδα των Συντακτών