Alfavita
Μετά τη μεγάλη αποδοχή του εκπαιδευτικού κόσμου στα άρθρα για παιδιά με διαταραχή θυμού (Θ.Ε.ΠΑ.) ανταποκρινόμενος στις ερωτήσεις και τις αγωνίες των συναδέλφων παραθέτω ένα απόσπασμα από το βιβλίο μου «ΕΝΤΑΞΗ ΠΑΙΔΙΩΝ ΜΕ ΔΙΑΤΑΡΑΧΗ Θ.Ε.ΠΑ.» ελπίζοντας ότι θα βοηθήσω στην αντιμετώπιση αυτών των παιδιών.
Έχετε μαθητές με θυμό; Επιθετικότητα; Διαταραχή διαγωγής; Περιστατικά σχολικού εκφοβισμού; Νέο Βιβλίο που θα σας βοηθήσει να δώσετε λύση στο Πρόβλημα - Αποκτήστε το από τις ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΕΠΑΦΟΣ εδώ
Β 1. ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ «ΑΜΕΣΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ» ΕΝΟΣ
ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟΥ ΔΙΑΤΑΡΑΧΗΣ Θ.Ε.ΠΑ.
Β 1.1. ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΜΕΣΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΕΝΟΣ
ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟΥ ΔΙΑΤΑΡΑΧΗΣ Θ.Ε.ΠΑ. ΣΕ «ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΧΩΡΟ»
ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟΥ ΔΙΑΤΑΡΑΧΗΣ Θ.Ε.ΠΑ.
Β 1.1. ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΜΕΣΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΕΝΟΣ
ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟΥ ΔΙΑΤΑΡΑΧΗΣ Θ.Ε.ΠΑ. ΣΕ «ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΧΩΡΟ»
Αν προχωρήσει σε μια ενέργεια επιθετικότητας ή παραβατικής συμπεριφοράς, πρέπει ο εκπαιδευτικός να είναι έτοιμος να το αντιμετωπίσει άμεσα.
Ενέργειες τέτοιες είναι:
1. Αν υπάρχει επιθετική ενέργεια από τον μαθητή εκείνη τη στιγμή προστατέψτε τα
παιδιά και τον μαθητή βάζοντας το σώμα σας ανάμεσα στα παιδιά και, αν είναι
δυνατόν, κόψτε την οπτική του επαφή. Μπορείτε επίσης να τον μεταφέρετε σε ένα
άλλο χώρο για λίγα λεπτά (χρήση γωνιάς σκέψης στην τάξη), όπου δεν μπορεί να
κάνει κακό στον εαυτό του ή σε κάποιον άλλον συμμαθητή του. Αν δεν υπάρχει, βγάλτε
τον έξω από την τάξη, στην πόρτα, διατηρώντας την οπτική επαφή με τον μαθητή αλλά
και την τάξη. Ο μαθητής χρειάζεται ένα μέρος «αποσυμφόρησης» αλλά πάντα να είστε
κοντά του και να μην ακολουθούν «οι φίλοι», «οι περίεργοι», «οι παθόντες από άλλα
περιστατικά». Κανένα άλλο παιδί δεν σηκώνεται από την καρέκλα του. Αν υπάρχουν
δύο μαθητές που εκδηλώσουν επιθετική συμπεριφορά επιλέγουμε τον πιο επιθετικό
και τον πιο «δυνατό».
2. Αν υπάρχει η «γωνιά σκέψης», μπορείτε να τη χρησιμοποιήσετε. Πρέπει να μην
υπάρχει οπτική επαφή με τους μαθητές ώστε να έχει την ηρεμία του και τον δικό του
χώρο. Εφοδιάστε τον χώρο με υλικά που θα βοηθήσουν π.χ. μαξιλάρια ή
μπαλάκια λούτρινα, που να μπορεί να τα ζουλίξει, να τα αγκαλιάσει, λούτρινα ζωάκια
για να ηρεμήσει, ένα «Κουτί Θυμού» για να γράψει ή να ζωγραφίσει το παράπονό του,
ένα αγαπημένο του παιχνίδι να παίξει και να ξεχαστεί, μια κουβέρτα «ηρεμίας» να
σκεπαστεί ή να κουκουλωθεί και να ακούσει μια αγαπημένη του μουσική με ακουστικά ή
και να χορέψει.
3. Κάντε μια «γρήγορη συμφωνία» μαζί του, αλλά αποφύγετε τους εκβιασμούς.
4. Τη στιγμή που βρίσκεστε δίπλα του, μην πιέσετε έντονα το παιδί να ζητήσει συγγνώμη
για τη συμπεριφορά του. Μπορεί να θυμώσει ακόμα περισσότερο γιατί θα θεωρεί ότι
αδικείται. Και να ζητήσει συγγνώμη μπορεί να μην το πιστεύει.
5. Προτείνετε του να πάρει βαθιές ανάσες ή να μετρήσει από μέσα του μέχρι το δέκα.
6. Υπενθυμίστε του ότι τον θυμό τον «αποδέχεστε» (ανάλογα το περιστατικό), όχι όμως
την λεκτική και σωματική βία. Αυτά είναι τα όρια του σχολείου.
7. Όταν ηρεμήσει, μιλήστε μαζί του μόνοι σας με χαμηλό τόνο. Μιλήστε δομημένα και
σύντομα.
8. Δεν σκύβουμε από πάνω του, δεν πλησιάζουμε κοντά στο πρόσωπό του, δεν
φωνάζουμε δυνατά, δεν τον τιμωρούμε άμεσα (εκτός αν ακολουθείτε κάποιο
εκπαιδευτικό πρόγραμμα) όταν βρίσκεται σε αυτή την κατάσταση.
9. Αν πρέπει να τιμωρήσουμε τον μαθητή το κάνουμε αργότερα. Πρέπει να του
τονίσουμε ότι αυτός αποφάσισε να τιμωρηθεί με την ενέργεια του και είναι δική του
επιλογή.
10. Αφήστε τον να εκφραστεί, να μιλήσει γι΄ αυτό που νιώθει, δώστε του χρόνο, ζητήστε
του να σας εξηγήσει τα σημεία που δεν καταλαβαίνετε.
11. Χρησιμοποιήστε το χιούμορ και κάντε του ένα αστείο.
12. Χρησιμοποιήστε την αναγνώρισή του ως «μεγάλο παιδί» και ότι η συμπεριφορά του
δεν αρμόζει στην ηλικία του.
13. Ταυτιστείτε μαζί του λέγοντας του ότι έχετε κάνει το ίδιο λάθος και εξηγώντας του τις
συνέπειες της συμπεριφοράς σας.
14. Χρησιμοποιήστε ένα χάδι, ένα χτύπημα στην πλάτη, μία αγκαλιά κ.α. Πείτε του ότι
παρόλο που θύμωσε, εσείς τον αγαπάτε.
15. Δώστε του την ευκαιρία αργότερα να ζητήσει συγγνώμη, παροτρύνοντας τους άλλους
μαθητές να την αποδεχτούν, αν η ενέργεια δεν είναι πολύ κακή.
16. Χρησιμοποιήστε την τεχνική «της παρεξήγησης» και του «λάθους».
17. Περπατήστε μαζί του για να εκτονωθεί με την άσκηση, δώστε του μια μπάλα να
ασκηθεί μόνο του ή μαζί σας στη γωνιά της σκέψης. Αν είναι στην προσχολική δώστε
του τη δυνατότητα να κάνει ένα παιχνίδι, υποδυόμενος ένα αμάξι που τρέχει, ένα
αεροπλάνο που πετάει, ένα ζωάκι που τρέχει κ.α.
18. Ζητήστε από το παιδί, αν φωνάζει ακόμα, να ηρεμήσει και να σταματήσει. Τότε
μπορείτε να συζητήσετε μαζί του και να βρείτε μαζί μία λύση.
19. Καταγράψτε το γεγονός και ενημερώστε το σύλλογο διδασκόντων.
20. Να σκέφτεστε πάντα ότι μπορεί να μην ευθύνεται ο μαθητής με Θ.Ε.ΠΑ. για την ενέρ-
γεια αλλά κάποιος άλλος μαθητής που τον προκάλεσε ή τον ενόχλησε και ότι δεν
μπορεί να διαχειριστεί το θυμό του εκείνη τη συγκεκριμένη στιγμή.
1. Αν υπάρχει επιθετική ενέργεια από τον μαθητή εκείνη τη στιγμή προστατέψτε τα
παιδιά και τον μαθητή βάζοντας το σώμα σας ανάμεσα στα παιδιά και, αν είναι
δυνατόν, κόψτε την οπτική του επαφή. Μπορείτε επίσης να τον μεταφέρετε σε ένα
άλλο χώρο για λίγα λεπτά (χρήση γωνιάς σκέψης στην τάξη), όπου δεν μπορεί να
κάνει κακό στον εαυτό του ή σε κάποιον άλλον συμμαθητή του. Αν δεν υπάρχει, βγάλτε
τον έξω από την τάξη, στην πόρτα, διατηρώντας την οπτική επαφή με τον μαθητή αλλά
και την τάξη. Ο μαθητής χρειάζεται ένα μέρος «αποσυμφόρησης» αλλά πάντα να είστε
κοντά του και να μην ακολουθούν «οι φίλοι», «οι περίεργοι», «οι παθόντες από άλλα
περιστατικά». Κανένα άλλο παιδί δεν σηκώνεται από την καρέκλα του. Αν υπάρχουν
δύο μαθητές που εκδηλώσουν επιθετική συμπεριφορά επιλέγουμε τον πιο επιθετικό
και τον πιο «δυνατό».
2. Αν υπάρχει η «γωνιά σκέψης», μπορείτε να τη χρησιμοποιήσετε. Πρέπει να μην
υπάρχει οπτική επαφή με τους μαθητές ώστε να έχει την ηρεμία του και τον δικό του
χώρο. Εφοδιάστε τον χώρο με υλικά που θα βοηθήσουν π.χ. μαξιλάρια ή
μπαλάκια λούτρινα, που να μπορεί να τα ζουλίξει, να τα αγκαλιάσει, λούτρινα ζωάκια
για να ηρεμήσει, ένα «Κουτί Θυμού» για να γράψει ή να ζωγραφίσει το παράπονό του,
ένα αγαπημένο του παιχνίδι να παίξει και να ξεχαστεί, μια κουβέρτα «ηρεμίας» να
σκεπαστεί ή να κουκουλωθεί και να ακούσει μια αγαπημένη του μουσική με ακουστικά ή
και να χορέψει.
3. Κάντε μια «γρήγορη συμφωνία» μαζί του, αλλά αποφύγετε τους εκβιασμούς.
4. Τη στιγμή που βρίσκεστε δίπλα του, μην πιέσετε έντονα το παιδί να ζητήσει συγγνώμη
για τη συμπεριφορά του. Μπορεί να θυμώσει ακόμα περισσότερο γιατί θα θεωρεί ότι
αδικείται. Και να ζητήσει συγγνώμη μπορεί να μην το πιστεύει.
5. Προτείνετε του να πάρει βαθιές ανάσες ή να μετρήσει από μέσα του μέχρι το δέκα.
6. Υπενθυμίστε του ότι τον θυμό τον «αποδέχεστε» (ανάλογα το περιστατικό), όχι όμως
την λεκτική και σωματική βία. Αυτά είναι τα όρια του σχολείου.
7. Όταν ηρεμήσει, μιλήστε μαζί του μόνοι σας με χαμηλό τόνο. Μιλήστε δομημένα και
σύντομα.
8. Δεν σκύβουμε από πάνω του, δεν πλησιάζουμε κοντά στο πρόσωπό του, δεν
φωνάζουμε δυνατά, δεν τον τιμωρούμε άμεσα (εκτός αν ακολουθείτε κάποιο
εκπαιδευτικό πρόγραμμα) όταν βρίσκεται σε αυτή την κατάσταση.
9. Αν πρέπει να τιμωρήσουμε τον μαθητή το κάνουμε αργότερα. Πρέπει να του
τονίσουμε ότι αυτός αποφάσισε να τιμωρηθεί με την ενέργεια του και είναι δική του
επιλογή.
10. Αφήστε τον να εκφραστεί, να μιλήσει γι΄ αυτό που νιώθει, δώστε του χρόνο, ζητήστε
του να σας εξηγήσει τα σημεία που δεν καταλαβαίνετε.
11. Χρησιμοποιήστε το χιούμορ και κάντε του ένα αστείο.
12. Χρησιμοποιήστε την αναγνώρισή του ως «μεγάλο παιδί» και ότι η συμπεριφορά του
δεν αρμόζει στην ηλικία του.
13. Ταυτιστείτε μαζί του λέγοντας του ότι έχετε κάνει το ίδιο λάθος και εξηγώντας του τις
συνέπειες της συμπεριφοράς σας.
14. Χρησιμοποιήστε ένα χάδι, ένα χτύπημα στην πλάτη, μία αγκαλιά κ.α. Πείτε του ότι
παρόλο που θύμωσε, εσείς τον αγαπάτε.
15. Δώστε του την ευκαιρία αργότερα να ζητήσει συγγνώμη, παροτρύνοντας τους άλλους
μαθητές να την αποδεχτούν, αν η ενέργεια δεν είναι πολύ κακή.
16. Χρησιμοποιήστε την τεχνική «της παρεξήγησης» και του «λάθους».
17. Περπατήστε μαζί του για να εκτονωθεί με την άσκηση, δώστε του μια μπάλα να
ασκηθεί μόνο του ή μαζί σας στη γωνιά της σκέψης. Αν είναι στην προσχολική δώστε
του τη δυνατότητα να κάνει ένα παιχνίδι, υποδυόμενος ένα αμάξι που τρέχει, ένα
αεροπλάνο που πετάει, ένα ζωάκι που τρέχει κ.α.
18. Ζητήστε από το παιδί, αν φωνάζει ακόμα, να ηρεμήσει και να σταματήσει. Τότε
μπορείτε να συζητήσετε μαζί του και να βρείτε μαζί μία λύση.
19. Καταγράψτε το γεγονός και ενημερώστε το σύλλογο διδασκόντων.
20. Να σκέφτεστε πάντα ότι μπορεί να μην ευθύνεται ο μαθητής με Θ.Ε.ΠΑ. για την ενέρ-
γεια αλλά κάποιος άλλος μαθητής που τον προκάλεσε ή τον ενόχλησε και ότι δεν
μπορεί να διαχειριστεί το θυμό του εκείνη τη συγκεκριμένη στιγμή.
Πρέπει ο εκπαιδευτικός να έχει στο μυαλό του και τα «μηνύματα» που του στέλνει ένα παιδί όταν έχει αρχίσει να ενοχλείται, για να προλάβει ένα περιστατικό διαταραχής θυμού (Θ.Ε.ΠΑ.)
ΣΩΜΑΤΙΚΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ
• νευρικές κινήσεις σε χέρια και πόδια
• στριφογυρίσματα στην καρέκλα
• σηκώνεται από την καρέκλα του
• το βλέμμα του δεν έχει επαφή με το περιβάλλον
• ανασαίνει έντονα, κοκκινίζει και ιδρώνει
• ταχυπαλμία
• σφιγμένο σαγόνι, σφιγμένες γροθιές, τρέμουλο
• νευρικές κινήσεις σε χέρια και πόδια
• στριφογυρίσματα στην καρέκλα
• σηκώνεται από την καρέκλα του
• το βλέμμα του δεν έχει επαφή με το περιβάλλον
• ανασαίνει έντονα, κοκκινίζει και ιδρώνει
• ταχυπαλμία
• σφιγμένο σαγόνι, σφιγμένες γροθιές, τρέμουλο
• αρνείται να παίξει & να συνεργαστεί σε πράγματα που πριν έκανε
• αρνείται να μιλήσει, να απαντήσει, πράγμα που πριν έκανε
• φαίνεται να σκέφτεται κάτι πολύ έντονα
• αρνείται εργασίες ,ισχυρίζεται ότι δεν καταλαβαίνει
• ασχολείται έντονα με κάποιο αντικείμενο και μπορεί να αρχίσει να το καταστρέφει εσωτερικός μονόλογος
• χτυπάει το θρανίο ή τον εαυτό του
Με τιμή
ΜΠΟΥΚΑΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ
Εκπαιδευτικός Ειδικής Αγωγής - Συγγραφέας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου