Τρίτη 5 Φεβρουαρίου 2019


Και πάνω που πίστεψε ότι όλα θα στρώσουν, με το παιδί να έχει παράλληλη στήριξη από ειδικούς δασκάλους του Δημοσίου, και επιπλέον από ιδιώτη ειδικό και με την απαραίτητη φαρμακευτική αγωγή, αίφνης το παιδί απειλείται με έξωση από το σχολείο επειδή είναι έξω από τη νόρμα, κλότσησε μια πόρτα και αποπειράθηκε να κάνει κακό… στον εαυτό του
Συντάκτης: Απόστολος Λυκεσάς
«Το παιδί μου θα πάει αύριο [σήμερα] κανονικά στο σχολείο, όπως το ορίζει ο νόμος και η συνείδησή μου. Θα το αντιμετωπίσουμε κι αυτό μαζί με τους ανθρώπους που καταλαβαίνουν – και δεν είναι λίγοι».
Ο πατέρας στην άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής, συντετριμμένος, κομματιασμένος –όπως και ο δωδεκάχρονος γιος του– αλλά όρθιος, μόλις μας έχει αφηγηθεί μια μακροσκελή ιστορία αντιμετώπισης του κοινωνικού τέρατος που γενικόλογα καλείται «ρατσισμός», αλλά είναι κάτι πολύ χειρότερο, είναι η ανθρώπινη κτηνωδία, ο Λεβιάθαν που καλύπτεται μέσα στις συνήθειες της αγέλης και αιτείται νομιμοποίησης όταν βρίσκεται αντιμέτωπη με το διαφορετικό, που βλέπει ένα παιδί σαν καρφί που εξέχει στον τοίχο της «νοικοκυροσύνης», που αντιμετωπίζει έναν άνθρωπο σαν να είναι τουβλάκι lego.
Είναι απίστευτης αγριότητας όσα υφίσταται ένα δωδεκάχρονο παιδί στο 2ο Γυμνάσιο Καλαμαριάς, ένα παιδί αλλιώτικο, αλλά ευφυές, ένα παιδί για το οποίο κάποιοι συμμαθητές του έκαναν χθες κατάληψη (!) για να το διώξουν από το σχολείο, αναρτώντας στην καγκελόπορτα του σχολείου ανακοίνωση, κατονομάζοντας τον συμμαθητή τους και επικαλούμενοι βαριές συκοφαντίες ως αιτίες για να απαγορευθεί η είσοδός του σε αυτό.
Τι ντροπή για τη διεύθυνση του σχολείου να ανέχεται τέτοια δημόσια διαπόμπευση και να χρειάζεται η παρέμβαση του περιφερειακού διευθυντή Παναγιώτη Ανανιάδη για να κατέβει η κατάπτυστη ανακοίνωση.
Απερίγραπτος διασυρμός
Μοιάζει αλήθεια αδιανόητο πώς αντέχει αυτό το παιδί που έχει δεχθεί επιπλέον έναν απερίγραπτο διασυρμό, έναν κανονικό διωγμό –ο όρος μπούλινγκ ακούγεται στην περίπτωσή του πολύ επιεικής– με… 200 ώρες αποβολών (!), με κλήση της αστυνομίας να… τον συλλάβουν, τον ανυπόταχτο, αυτόν για τον οποίο, ακούγοντας την ιστορία του χθες ο εισαγγελέας υπηρεσίας Θεσσαλονίκης, εξερράγη λέγοντας στον πατέρα «Να τους κάνετε μήνυση! Αμέσως! Για παράβαση καθήκοντος».
Κι είναι αλήθεια τραγικό και ανειλικρινές –μέσα στη χυδαιότητα των συμβάσεών μας– να μην μπορούμε να μιλήσουμε ανοιχτά, να περιγράψουμε το «πρόβλημα» αυτού του παιδιού που ξύπνησε το κτήνος μέσα στους άλλους, όχι όλους, ευτυχώς, αφού αναμένονται σήμερα παρεμβάσεις υπεράσπισης και από τον σύλλογο γονέων και εκπαιδευτικούς και προϊσταμένους, και σίγουρα απαιτείται άμεση και πολύ γενναία παρέμβαση από το υπουργείο Παιδείας στο οποίο ο πατέρας έχει κάνει ήδη αναφορά.
Είναι αδύνατο, πάντως, μέσα σε λίγες αράδες να μιλήσει κανείς για το θέμα, και την προφανή ανικανότητα διαχείρισής του από τη διεύθυνση του συγκεκριμένου σχολείου.
Κλαίγοντας ο συντετριμμένος πατέρας (γνωστός για την ευαισθησία του και από αγώνες που έδωσε και δίνει στη Θεσσαλονίκη), αυτός που αρνήθηκε να μιλήσει σε όλα τα κανάλια για το θέμα, αρνήθηκε με σθένος να μετατρέψει τον γιο του σε έκθεμα, μας μίλησε περισσότερο για τον διευθυντή και τον δάσκαλο του γιου του στο 1ο Δημοτικό Καλαμαριάς, εξυμνώντας την παιδευτική τους παρουσία, την τρυφερότητα και την ανθρωπιά τους που είχε μεταμορφώσει τον γιο του, για την ακρίβεια τον είχε ξανακάνει άνθρωπο έπειτα από μια πενταετή οδύσσεια που ξεκίνησε από ιδιωτικό εκπαιδευτήριο.
Εξω από τη νόρμα
Και πάνω που πίστεψε ότι όλα θα στρώσουν, με το παιδί να έχει παράλληλη στήριξη από ειδικούς δασκάλους του Δημοσίου, και επιπλέον από ιδιώτη ειδικό και με την απαραίτητη φαρμακευτική αγωγή, αίφνης το παιδί απειλείται με έξωση από το σχολείο επειδή είναι έξω από τη νόρμα, κλότσησε μια πόρτα και αποπειράθηκε να κάνει κακό… στον εαυτό του.
Ο πατέρας κλαίει πάνω από τις εκθέσεις των δασκάλων που περιγράφουν το πρόβλημα του παιδιού και δείχνουν, προτείνουν, τον κατάλληλο χειρισμό, εκθέσεις καθηγητών πανεπιστημίου, χαρτιά ειδικών, κι άλλα χαρτιά, που μιλάνε για ένα παιδί εξωστρεφές και ιδιοφυές, που θέλει ειδική αντιμετώπιση επειδή η φύση τού έπαιξε άσχημο παιχνίδι, παιχνίδι που διέπεται από τους ανελαστικούς κανόνες που επιβάλλει η φυσιολογία.
Τα χαρτιά όμως είναι άψυχα υλικά. Εδώ και παντού το παιδί, όλα τα παιδιά του κόσμου χρειάζονται πρωτίστως αγάπη. Οι ενήλικες, γονείς και καθηγητές, χρειάζεται να κοιταχτούν στον καθρέφτη. Και είναι παλικαριά, ενίοτε, να τον φτύνουν!
Πηγή: Εφημερίδα των Συντακτών / Έντυπη έκδοση

Δεν υπάρχουν σχόλια: