Ησυχία, τάξη και... ανασφάλεια - Το σχολικό παρόν και παρελθόν

Τίποτα δεν προκαλεί πλέον εντύπωση, καθώς οι τωρινοί φόβοι των σχολείων ήταν και φαίνεται πως είναι προβλήματα που δεν επιλύθηκαν ποτέ

Είναι γεγονός, πως τα προβλήματα στα σχολεία δεν αποτελούσαν κάτι πρωτόγνωρο ούτε στο παρελθόν, μάλιστα προσιδίαζαν με όσα υπάρχουν σήμερα και με όσα φοβούνται ότι θα χρειαστεί να αντιμετωπιστούν το χειμώνα λόγω της ενεργειακής κρίσης.

Προβλήματα ανέκαθεν

Συγκεκριμένα, χαρακτηριστικό είναι πως κατά την φοίτησή μου στο δημόσιο σύστημα εκπαίδευσης (προ κάποιων ετών), οι αίθουσες αντιμετώπιζαν σοβαρά προβλήματα θέρμανσης και προστασίας από τις καιρικές συνθήκες.

Πολλές φορές τα σώματα του καλοριφέρ δούλευαν μόνο κατά το ήμισυ (οριζοντίως ή καθέτως), ενώ κάποια παράθυρα ήταν σπασμένα ή κακοδιατηρημένα, με αποτέλεσμα να μην κλείνουν και σε περίπτωση κακοκαιρίας οι άτυχοι που κάθονταν δίπλα να μην είχαν τρόπο να προστατευθούν.

Τα προβλήματα δεν σταμάταγαν εκεί, καθώς πολλά απαραίτητα στοιχεία για την διεξαγωγή των μαθημάτων δεν ήταν πάντα διαθέσιμα, όπως οι κιμωλίες και τα χαρτιά και δεν μιλάμε καν για πράγματα εξεζητημένα!

Και φυσικά σε αρκετές περιπτώσεις υπήρχαν κενά καθηγητών, που είχαν ως αποτέλεσμα την καθυστέρηση έναρξης των μαθημάτων, την πίεση προς τους μαθητές να ολοκληρώσουν την προβλεπόμενη ύλη (όταν αυτό ήταν δυνατό) και την βιαστική-άκαρπη διδασκαλία.

Νυν και αεί...

Θυμίζουν κάτι όλα αυτά; Και βέβαια.

Είναι όμοια προβλήματα (για να μην πω ταυτόσημα) με τα σημερινά, κάνοντας ξεκάθαρο ότι τίποτα δεν έχει αλλάξει, η μέριμνα για την ελληνική εκπαίδευση δεν φαίνεται να έχει βελτιωθεί, παρά μόνο να αλλάζουν τα συστήματα εξετάσεων και να θεσπίζονται θεσμοί που δεν είναι απαραίτητοι, καθώς δεν καταφέρνουν να λύσουν τα καίρια κωλύματα που αντιμετωπίζουν τα σχολεία...

Φέτος, με φόντο την ακρίβεια και την ενεργειακή κρίση τα σχολεία δηλώνουν φόβο για το πώς θα κληθούν να διενεργήσουν τη διδασκαλία χωρίς θέρμανση και πώς θα μπορέσουν να αποπληρώσουν το υψηλό κόστος της κατανάλωσης ενέργειας, ενώ παράλληλα τα κενά των εκπαιδευτικών καλύπτονται με πολύ αργούς ρυθμούς, ζητήματα που διαιωνίζονται κάθε χρόνο, διαφορετικά, αλλά ίδια.

Και αυτό είναι αρκετά θλιβερό αν αναλογιστούμε πόσο απαραίτητη είναι η ομαλή λειτουργία του σχολικού συστήματος, γίνεται όμως;

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου