Σε τι κλήθηκαν να εξεταστούν οι υποψήφιοι των ΕΠΑΛ στο πανελλαδικό μάθημα της Υγιεινής του Σαββάτου; Αν έχουν πραγματικά εμπεδώσει την ύλη του μαθήματός τους ή τις αξίες της αστικής τάξης και του κράτους της;
Μάλλον το δεύτερο, καθώς το Υπουργείο Παιδείας και η κυβέρνηση βρήκε την ευκαιρία μέσα από τα θέματα των εξετάσεων να λοιδορήσει τους αγώνες των εργαζομένων. Έτσι οι υποψήφιοι διάβασαν ότι «παραγωγός φρούτων συγκέντρωσε και αποθήκευσε τη συγκομιδή του. Εξαιτίας -όμως- της απεργίας η μεταφορά των προϊόντων καθυστέρησε» με συνέπεια την αλλοίωσή τους! Τι άλλο παρά χυδαία συκοφάντηση της απεργίας, που παρουσιάζεται να θίγει τους παραγωγούς και να στέλνει ξεκάθαρο μήνυμα υποταγής στους αυριανούς εργαζόμενους.
Κεφάλαιο και κυβέρνηση χτυπούν την απεργία, με κάθε τρόπο και με όποια ευκαιρία τους δίνεται, ακόμα και αξιοποιώντας τις Πανελλαδικές Εξετάσεις. Η απεργία είναι όπλο των εργαζομένων, είναι η δύναμή τους απέναντι στην εργοδοσία. Αυτό είναι που ενοχλεί και προσπαθούν να χτυπήσουν. Αυτό αποδεικνύουν οι απεργιακοί αγώνες και οι νίκες των εργαζομένων στην Cosco, στην efood, στους οικοδόμους και σε άλλους κλάδους.
Σε μια περίοδο που η φθηνή και ευέλικτη εργασία είναι ο «κανόνας» για τη νέα γενιά, που οι ανατιμήσεις στα καύσιμα, και στα βασικά είδη κατανάλωσης έχουν πάρει φωτιά και ο μισθός δε φτάνει για να βγει ο μήνας, προσπαθούν να απαξιώσουν το εργατικό κίνημα, την οργανωμένη ταξική πάλη, να καλλιεργήσουν τον εφησυχασμό, την αναποτελεσματικότητα των αγώνων, τις «λύσεις από τα πάνω».
Δε σταματάνε όμως εκεί. Σε επόμενο ερώτημα, οι υποψήφιοι πρέπει να απαντήσουν για «τα μέτρα προφύλαξης που θα έπρεπε να πάρει άτομο» που ταξίδεψε σε χώρα όπου ενδημούσε η πανώλη, για να προστατευτεί! Και πάλι προβάλλεται η ατομική ευθύνη για την προστασία της υγείας. Το έργο το έχουμε ξαναδεί όλο το διάστημα της πανδημίας, καθώς η κυβέρνηση αποθέωσε την ατομική ευθύνη για να κρύψει τις εγκληματικές κρατικές – κυβερνητικές ευθύνες απουσίας ενός σύγχρονου, αποκλειστικά δημόσιου συστήματος υγείας για όλες τις ανάγκες του λαού.
Δεν περιμέναμε βέβαια και κάτι διαφορετικό από το Υπουργείο Παιδείας και την κυβέρνηση. Αυτές οι αναχρονιστικές και αντιεπιστημονικές αντιλήψεις θέλουν να διδάσκονται τα παιδιά μας και σε ανάλογα θέματα εξετάζονται…
Απέναντι σε αυτό το σχολείο που με κάθε αφορμή καλλιεργεί την ατομικότητα, την απαξίωση του συλλογικού αγώνα, την υποταγή σε αυτό το βάρβαρο εκμεταλλευτικό σύστημα, οι εκπαιδευτικοί ένα χρέος έχουμε: μαζί με τους μαθητές μας και τους γονείς τους, μαζί με όλους τους εργαζόμενους, να παλέψουμε για το σχολείο που θα μορφώνει πραγματικά, για τη ζωή με δικαιώματα.
Μαρία Πανταζή
Εκπαιδευτικός, 4ο Γυμνάσιο Ασπροπύργου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου