Πόση φαιά ουσία καταναλώθηκε για την αξιολόγηση και την τηλεκπαίδευση, ενώ δεν έγινε τίποτα για τη βία στα σχολεία που φέρνει θανάτους;
Με αφορμή το τραγικό περιστατικό της αυτοκτονίας ενός μικρού μαθητή, σε κεντρικό σχολείο της Αθήνας , η οποία όπως φαίνεται ήταν αποτέλεσμα τρομοκρατίας που ασκούσαν πάνω του διάφοροι συμμαθητές του, μας δίνεται η δυνατότητα, να διερευνήσουμε τους λόγους και τις αιτίες που τέτοια φαινόμενα παρουσιάζονται πολύ έντονα τα τελευταία χρόνια και να προσπαθήσουμε να αναλύσουμε το τι είναι αυτό οδηγεί που οδηγεί σε τέτοιες συμπεριφορές.
Καταρχάς όλοι γνωρίζουν ότι η βία δεν παράγεται στο σχολείο αλλά εκεί εκδηλώνεται και εκφράζεται. Η βία είναι το αποτέλεσμα οικονομικών και κοινωνικών ανισοτήτων μιας κοινωνίας στην οποία κυριαρχεί η έλλειψη αντισταθμιστικών θεσμών, στις ανισότητες αυτές, καθώς και η έλλειψη βοήθειας στους αδικημένους της ζωής και αφού η ανισότητες αυτές εγκατασταθούν μέσα στην οικογένεια των παιδιών, η βία αρχίζει να αναπαράγεται και εκφράζεται από αυτά , στους χώρους στους οποίους οι μαθητές βρίσκονται. Ένας από αυτούς τους χώρους είναι και το σχολείο.
Με αυτή την αρχή, πρέπει να εξετάσουμε, για να γίνουμε ωφέλιμοι, τι συνέβη τους τελευταίους μήνες στους χώρους του σχολείου και να δούμε πώς η ελληνική Πολιτεία αντιμετωπίζει, αν αντιμετωπίζει αυτά τα ζητήματα.
Όλοι π.χ θυμόμαστε πριν λίγους μήνες το επεισόδιο που συνέβη και μέσα στην τάξη ενός ΕΠΑΛ, όπου όπως φαίνεται σε βίντεο, τα οποία τράβηξαν μαθητές της τάξης και παρουσιάστηκαν στα μέσα μαζικής ενημέρωσης ,καθηγητής δίνει ένα χαστούκι σε μαθήτρια συγκεκριμένου τμήματος του ΕΠΑΛ .
Η αντίδραση της πολιτείας πριν ίσως γίνει επίσημη ενημέρωση και δοθούν κατάλληλες εξηγήσεις και για να ικανοποιήσει το κοινό αίσθημα, απόλυσε άμεσα το συγκεκριμένο εκπαιδευτικό. Βέβαια αν παρατηρήσουμε λίγο καλύτερα το συγκεκριμένο θέμα θα δούμε ,ότι οι μαθητές σαν έτοιμοι από καιρό βρίσκονται με τα κινητά τους έτοιμα να αποθανατίσουν μία μη σωστή βέβαια, συμπεριφορά, που δημιουργήθηκε όταν συγκεκριμένα μαθήτρια απαιτούσε από τον καθηγητή να μην της βάλει απουσία, επειδή είχε συγκεντρώσει πολλές και με την απουσία αυτή πιθανόν κινδύνευε να χάσει το έτος.
Και ενώ συνάδελφός του καθηγητή προσπαθεί να τον συγκρατήσει ώστε να μην επιτεθεί αφού είναι εκνευρισμένος από τις βρισιές που δέχεται, η μαθήτρια αυτή τον τραβάει, τον σπρώχνει, με αποτέλεσμα νεαρός καθηγητής να την χτυπήσει.
Οι υπόλοιποι μαθητές όπως έγινε γνωστό , για να τιμωρήσουν τον συγκεκριμένο καθηγητή με βία αναποδογύρισαν και κατέστρεψαν το μικρό αυτοκίνητο που είχε.
Το αποτέλεσμα αυτού του σκηνικού ήταν η άμεση καταδίκη του καθηγητή μέσα από τα Μ.Μ.Ε πρώτα και μετά από το Υπουργείο.
Περιστατικό δεύτερο συνέβη πριν από ένα μήνα, όταν γονέας μαθητή εισέβαλε στο σχολείο πιστεύοντας ότι ο γιος του δεν προστατεύεται ως πρέπει από τους υπόλοιπους μαθητές του σχολείου και άρχισε να χειροδικεί εναντίον των εκπαιδευτικών του σχολείου με αποτέλεσμα τον τραυματισμό ενός από αυτούς .Όλα αυτά βέβαια μπροστά στα έκπληκτα μάτια των μικρών μαθητών .
Νέο περιστατικό που εμπεριέχει μορφή βίας, αρχή της εβδομάδας τα Μ.Μ.Ε μας ενημερώνουν, ότι μια εκπαιδευτικός, διευθυντής ειδικού σχολείου δάγκωσε μαθητή, τη στιγμή που αυτός της τραβούσε από τα μαλλιά και τη δάγκωνε.. Η αντίδραση της πολιτείας ήταν ότι "οι εκπαιδευτικοί Ε.Α έχουν ειδικευτεί να αντιμετωπίζουν τέτοιες καταστάσεις"
Άλλο περιστατικό είναι όταν μαθητής εισβάλει στο σχολείο κουβαλώντας την καραμπίνα του πατέρα του ,θέλοντας να εκφοβίσει τους συμμαθητές του επειδή η συμπεριφορά απέναντί του δεν ήταν, όπως ο ίδιος ισχυρίστηκε σωστή.
Φτάνω στο τελευταίο γεγονός της αυτοκτονίας μαθητή ,επειδή όπως φαίνεται μέχρι τώρα οι συμμαθητές του τον στοχοποίησαν , τον κορόϊδευαν και βιαιοπραγούσαν.
Τα ερωτήματα από τη μεριά της κοινής γνώμης όπως αυτή διαμορφώνεται τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης είναι γιατί οι καθηγητές δεν γνώριζαν τα γεγονότα που συνέβαιναν στο σχολείο και δεν είχαν επιβληθεί πρότερα ποινές για τις συγκεκριμένες συμπεριφορές.
Ωσπου ξαφνικά η μητέρα ενός συμμαθητή του αναφέρει στην κάμερα κάτι το οποίο μπορεί να είναι μία μεγάλη αλήθεια, λέει ότι οι καθηγητές έκαναν ότι μπορούσαν μέχρι εκεί που μπορούσαν ,δεν μπορούσαν να κάνουν κάτι τίποτα άλλο αφού σαν άνθρωποι φοβόντουσαν τους "γνωστούς-αγνώστους”
Αν διερευνήσουμε όλα τα περιστατικά που αναφέραμε παραπάνω θα δούμε
- Πάντα η αθώωση των μαθητών η γονέων και η καταδίκη των εκπαιδευτικών. Σε κάθε περίπτωση είναι το βασικό αξίωμα λειτουργίας στο εκπαιδευτικό μας σύστημα ,ο μαθητής και οι γονείς του έχουν πάντα δίκιο, πληθώρα καταγγελιών βρίσκονται σε κάθε γραφείο εκπαίδευσης, για κάποιο λόγο, κάθε σχολείο έχει μια καταγγελία εναντίον ενός εκπαιδευτικού. Οι καταγγελίες αυτές που τις πολλές φορές είναι αβάσιμες αλλά και κάποιες φορές ανώνυμες, αναγκάζουν τους εκπαιδευτικούς να συντάξουν απαντήσεις, να καταθέσουν σε προανακριτικές επιτροπές, να αισθάνονται εγκλωβισμένοι σε διαδικασίες ,οι οποίες ούτε εύκολες θεωρούνται αντίθετα είναι μάλιστα πολύχρονες, γνωρίζοντας και την αδυναμία κάποιων διοικήσεων να τους υποστηρίξουν.
- Ο ρόλος και οι ευθύνες της Διοίκησης , υποτιμάται παρόλο που όλοι γνωρίζουμε ότι όσο δεν υπάρχει ένα Πλαίσιο προστασίας εκπαιδευτικών από τις άδικες επιθέσεις οποιαδήποτε γονέα, όσο απουσιάζουν από το σχολείο ψυχολόγοι -κοινωνικοί λειτουργοί, όσο τα κενά των σχολείων καλύπτονται αλλά μετά τα Χριστούγεννα κι άλλα μετά το Πάσχα , όσο δεν υπάρχουν σχολές γονέων ώστε να μπορούν αυτοί να γνωρίζουν πώς μπορούν καλύτερα να συνεργάζονται με τους εκπαιδευτικούς, όσο απουσιάζουν, το φαινόμενο της βίας στα σχολεία χρόνο με το χρόνο θα οξύνεται και πολύ φοβάμαι ότι θα έχουμε στο μέλλον πολύ πιο άσχημες εξελίξεις , αν και θα ήθελα να διαψευστώ σε αυτή μου την πρόβλεψη, όμως είμαι σίγουρος ότι εκεί οδηγούμαστε. Εάν δεν παρέμβει η πολιτεία έστω τώρα.
Αλήθεια ποιά είναι η επιμόρφωση των εκπαιδευτικών από την πολιτεία στα θέματα της βίας στα σχολεία;
Ποιες είναι οι αντισταθμιστικές δομές στην εκπαίδευση, για παραβατικούς μαθητές;
Ποια είναι τα οικονομικά και κοινωνικά βοηθήματα, στους οικονομικά ασθενέστερους μαθητές
Ποιές είναι οι ώρες που μπορούν να αφιερωθούν για να βοηθηθούν αυτοί οι μαθητές;
Πόση φαιά ουσία καταναλώθηκε για την αξιολόγηση και την τηλεκπαίδευση, ενώ δεν έγινε τίποτα για τη βία στα σχολεία που φέρνει θανάτους;
Για να κάνουμε όμως κάτι, θα πρέπει να ακούσουμε τις φωνές των εκπαιδευτικών των τάξεων και όχι των κάποιων στελεχών που ενώ η επαγγελματική ταυτότητα γράφει εκπαιδευτικός, δυστυχώς η απουσία τους δεκαετίες ολόκληρες από τις τάξεις τους έχει στερήσει την πραγματική κατανόηση των όρων του προβλήματος, η γνώμη ανθρώπων που μπορεί να αποκαλούνται σύμβουλοι υπουργών οι, οποίοι μπορεί να βρίσκονται στην κεντρική διοίκηση για πάνω από 20 χρόνια ,δεν σημαίνει όμως ότι έχουν γνώση στο αντικείμενο ,αφού ένα τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα απέχουν από τη μάχιμη με εκπαίδευση, είναι το πρώτο λάθος που γίνεται όταν καταρτίζονται σχέδια και γίνονται προγραμματισμοί.
Και θυμίζοντας και παραφράζοντας ένα τραγούδι του Λουκιανού
Γιατί για όλα φταιν οι δάσκαλοι,
οι πρώην και οι επόμενοι
και......... γενικώς
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΓΡΙΒΑΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΚΑΙ ΚΕΙΜΕΝΟΓΡΑΦΟΣ, 18 Δ.Σ ΑΜΑΡΟΥΣΙΟΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου