Για ακόμη οχτώ προσφυγόπουλα, τρία χθες στα ανοιχτά του Κουσάντασι και πέντε σήμερα τα ξημερώματα στο Φαρμακονήσι, δεν έχει φάτνες. Ούτε καν φέρετρα.
Μόνο τα σκοτεινά, παγωμένα νερά του Αιγαίου.
Επειδή δεν ξέρω τα ονόματά τους, θα τα πω Χριστούς.
Και τις μητέρες τους, ζωντανές ή νεκρές, Παναγίες.
Γιατί δεν μπορώ να μιλήσω στα παιδιά μου, στα αδέρφια τους, για εκείνα, σαν να είναι αριθμοί.
Γιατί ίσως έτσι, παραφράζοντας τον Ντίλαν Τόμας, ο θάνατος να έχει λιγότερη εξουσία...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου