ΠΟΡΕΙΑ 6 ΔΕΚΕΜΒΡΗ
από Ελευθεριακή Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης Ημέρα/Ώρα: 06/12/2014 στις 12:00:00 ΜΜ, Θεσσαλονίκη / Καμάρα
ΟΤΑΝ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΔΟΛΟΦΟΝΕΙ ΜΟΝΗ ΛΥΣΗ ΕΙΝΑΙ Η ΕΞΕΓΕΡΣΗ
6 Δεκέμβρη 2008. Ο νεαρός Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος πέφτει νεκρός από τα πυρά ενός κοινού μπάτσου. Λίγες ώρες μετά η Αθήνα καίγεται. Κι όχι μόνο: η φλόγα της εξέγερσης που ανάβει σε όλες τις γωνιές της Ελλάδας, ακόμη και στα χωριά είναι η απάντηση στην ωμή βία του κράτους. Ενός κράτους και μιας εξουσίας που όπλισαν το χέρι ενός θρασύδειλου οργάνου του και αφαίρεσαν τη ζωή ενός 15χρονου, που σύντομα έγινε το σύμβολο όχι μόνο των μαθητών, αλλά και μιας γενιάς που έμαθε να αντιστέκεται και να μην υποτάσσεται. Η δολοφονία του Γρηγορόπουλου δεν ήταν ένα τυχαίο περιστατικό, αλλά η ίδια η ουσία του κράτους. Δεν ήταν η χειρότερη στιγμή του, αλλά αποτέλεσμα του αιώνιου καθήκοντός του να επιβάλλει την τάξη.
Η εξέγερση του Δεκέμβρη απέτυχε να πραγματοποιήσει την αναμενόμενη «έφοδο στον ουρανό». Κι αυτό γιατί η κοινωνία αποδείχτηκε ανέτοιμη να πάρει την κατάσταση στα χέρια της, να δείξει ότι μόνο με αδιαμεσολάβητους αγώνες, με την αυτοργάνωση στις γειτονιές, με τις απεργίες και ένα αυτόνομο εργατικό κίνημα μπορεί να κερδίσει τη μάχη απέναντι στην εξουσία. Ποτέ δεν είναι αργά. Καθήκον μας, ως αναρχικοί, είναι να πορευτούμε με την κοινωνία στον δρόμο της κοινωνικής επανάστασης, στη ρήξη με το κράτος και τους θεσμούς του, με το κεφάλαιο και τους λακέδες του, δεξιούς κι αριστερούς.
Τα γεγονότα του Δεκέμβρη μας άφησαν παρακαταθήκη τις συνελεύσεις γειτονιών, την αμεσοδημοκρατία, τις συλλογικές διαδικασίες δράσης. Ενίσχυσαν, όμως, σε ένα κομμάτι της κοινωνίας το φόβο και το συντηρητισμό. Η άνοδος της ακροδεξιάς και του φασισμού στην Ελλάδα της κρίσης δεν αποτελεί τυχαίο περιστατικό. Αποτελεί την απάντηση του πιο φοβικού, μικροαστικού, αποχαυνωμένου κι απαίδευτου κομματιού της κοινωνίας απέναντι στο κίνημα για τη ζωή που σημάδευσε ο Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος.
Λίγα χρόνια μετά, η δολοφονία του Φύσσα από το φασίστα χρυσαυγίτη Ρουπακιά ήταν μια μικρή νίκη του θανάτου απέναντι στην ίδια τη ζωή. Παρόλα αυτά έλαβε την απάντηση που του άξιζε. Την απάντηση εκείνης της κοινωνίας που δε γυρίζει την πλάτη στο συνάνθρωπο, λευκό ή κινέζο, που κρατάει σφιχτά το χέρι μιας ξυλοκοπημένης τρανς, που σηκώνει ψηλά τις γροθιές της αλληλεγγύης έξω από τις φυλακές, που δεν την φοβίζει ο φασισμός, όπως δε φόβισε και τις προηγούμενες γενιές.
Σήμερα, αρχές Δεκέμβρη του 2014, κι ενώ συμπληρώνονται 6 χρόνια από τη δολοφονία Γρηγορόπουλου, το κίνημα βρίσκεται και πάλι μπροστά στη ίδια μάχη για ζωή, αυτή τη φορά μέσα από τη φυλακή. Ο Νίκος Ρωμανός, απεργός πείνας από τις 10/11 διεκδικεί το αυτονόητο: ζωή με αξιοπρέπεια και δικαίωμα στη μόρφωση.
Ο Φύσσας, ο Γρηγορόπουλος, ο Καλτεζάς και πολλοί άλλοι ζωντανοί, με τελευταίο μιας σειράς άλλων αγωνιστών τον αναρχικό απεργό πείνας Νίκο Ρωμανό, δεν αποτελούν σύμβολα της νεολαίας, αλλά έναν λόγο για εξέγερση: απέναντι στο μαύρο του φασισμού, κρατικού και μη.
Δεν θα συνηθίσουμε το θάνατο.
Το κίνημα της ζωής θα νικήσει!
Το κίνημα της ζωής θα νικήσει!
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΑΝΑΡΧΙΚΟ ΑΠΕΡΓΟ ΠΕΙΝΑΣ Ν. ΡΩΜΑΝΟ
ΑΜΕΣΗ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΑΙΤΙΜΑΤΩΝ ΤΟΥ
ΑΜΕΣΗ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΑΙΤΙΜΑΤΩΝ ΤΟΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου