ΥΠΔΒΜΘ, συνωνυμο της υποβαθμισης

Οπερα... μπούφα από το υπουργείο

18/12/2010 - 12:19



ΜΟΥΣΙΚΑ ΣΧΟΛΕΙΑ: ΠΩΣ ΦΤΑΣΑΜΕ ΣΤΗΝ ΥΠΟΝΟΜΕΥΣΗ ΕΝΟΣ ΘΕΣΜΟΥ ΠΟΥ ΞΕΚΙΝΗΣΕ ΠΡΙΝ ΑΠΟ 20 ΧΡΟΝΙΑ

Της ΟΛΥΜΠΙΑΣ ΛΙΑΤΣΟΥ

Δύο γεγονότα που δεν είδαν το φως της δημοσιότητας και η πρόσφατη απόφαση του υπουργείου Παιδείας να καταργήσει για οικονομικούς λόγους τα Αθλητικά Σχολεία, ήταν η αιτία για να διατυπωθεί η ερώτηση: «Μήπως ακούγονται οι τελευταίες νότες στα Μουσικά Σχολεία του Μνημονίου;».

Ας δούμε όμως τα δύο γεγονότα που προηγήθηκαν.

1. Τον Απρίλιο του 2010 σε υπηρεσιακό έγγραφο διευθύντριας της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Γ' Αθήνας (με αριθμό πρωτοκόλλου 3.154) που κυκλοφορεί για εσωτερική χρήση, προτείνεται η κατάργηση των Μουσικών και Καλλιτεχνικών σχολείων. Το έγγραφο αποσιωπάται με εντολή της ηγεσίας του υπουργείου Παιδείας.

2. Τον Σεπτέμβριο του 2010 καλούνται στο γραφείο του περιφερειακού διευθυντή Πρωτοβάθμιας-Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Αττικής οι διευθυντές των τεσσάρων Μουσικών Σχολείων της Αττικής. Το θέμα της συνάντησης: Η τύχη των Μουσικών Σχολείων. Το αποτέλεσμα της συνάντησης: «Κάντε οικονομία γιατί λεφτά δεν υπάρχουν και τα σχολεία πάνε για κλείσιμο».

«Οχι», απάντησε η υφυπουργός Παιδείας Εύη Χριστοφιλοπούλου στη βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Λίτσα Αμμανατίδου-Πασχαλίδου. «Τα Μουσικά Σχολεία δεν κλείνουν. Πρόθεσή μας είναι να τα αναμορφώσουμε στο πλαίσιο του νέου σχολείου».

Φέτος πάντως, 20 χρόνια μετά την καθιέρωση του θεσμού, η χρονιά ξεκίνησε με «βουνό» τα προβλήματα. Χωρίς αναλυτικά προγράμματα σπουδών στα μουσικά μαθήματα και με τους καθηγητές να αυτοσχεδιάζουν, χωρίς βιβλία μουσικής, χωρίς ωρολόγιο πρόγραμμα. Με επιπλέον προβλήματα στη μεταφορά και στη σίτιση των μαθητών. Και το σημαντικότερο: χωρίς διδακτικό προσωπικό, με αποτέλεσμα το κάθε σχολείο να έχει κενά που ξεπερνούν τις 500 ώρες την εβδομάδα.

«Ψαλίδι» στις πιστώσεις

Ο μεγάλος αριθμός των εκπαιδευτικών που συνταξιοδοτήθηκαν και οι περιορισμένες πιστώσεις για αναπληρωτές -374 προσλήψεις έγιναν φέτος-είχαν δραματικές συνέπειες στο διδακτικό έργο των Μουσικών Σχολείων που συρρικνώθηκε κυριολεκτικά. Πώς γίνεται, για παράδειγμα, 21 καθηγητές να καλύψουν 84 ώρες διδασκαλίας του ίδιου αντικειμένου;

Κι όμως γίνεται, στο Μουσικό Σχολείο Πειραιά, ενώ ανάλογη και χειρότερη κατάσταση επικρατεί στο πρώτο Μουσικό Σχολείο της χώρας, το Πειραματικό της Παλλήνης, στο Ιλιον, στον Αλιμο. Η διδασκαλία πιάνου και ατομικού οργάνου από ατομικό μάθημα έγινε, αναγκαστικά, συλλογικό.

Η εφεύρεση των Αναπληρωτών Μειωμένου Ωραρίου που εγκαινιάστηκε φέτος οδήγησε στο εξής κωμικοτραγικό: αφού τελείωσαν οι πιστώσεις για αναπληρωτές, οι καθηγητές ΠΕ και ΤΕ μπορούν να προσληφθούν μόνον ως ωρομίσθιοι, επειδή αν πάρουν 5 ώρες και πάνω θα πρέπει να γίνουν Αναπληρωτές Μειωμένου Ωραρίου.

Είναι απαραίτητο να διευκρινίσουμε το εξής: η πρόσληψη είτε Ωρομισθίων είτε Αναπληρωτών Μειωμένου Ωραρίου είναι παράνομη όταν τα κενά είναι πλήρη. Δίπλα λοιπόν σ' αυτή την παρανομία προστίθεται και η απίστευτη απόφαση να μην επιτρέπει το σύστημα διορισμό καθηγητών ΠΕ ή ΤΕ πάνω από 4 ώρες για να μη γίνουν αναπληρωτές.

Πώς θα βρεθούν, λοιπόν, όσοι καθηγητές μουσικής χρειάζονται, οι οποίοι μάλιστα να δεχτούν διορισμό 4 ωρών υποχρεωτικά σε τουλάχιστον δύο μέρες, αφού τα μαθήματα διδάσκονται σε δύο ώρες την εβδομάδα και πρέπει να μην είναι την ίδια ημέρα; Επιπλέον, γνωρίζουν ότι δεν πρόκειται να εγγράψουν προϋπηρεσία, άρα, πιθανότατα, τα κενά δεν θα καλυφθούν ποτέ.

Αν, παρ' όλα αυτά, υποθέσουμε ότι δέχονται να προσληφθούν στα σχολεία ωρομίσθιοι 4 ωρών, στην περίπτωση αυτή ο αριθμός των καθηγητών θα είναι περίπου ίσος με εκείνον των μαθητών. Σε ένα σχολείο δηλαδή 230 μαθητών, που είναι ο μέσος όρος μαθητικού πληθυσμού στα Μουσικά Σχολεία, θα υπάρχουν 100 καθηγητές αυτής της κατηγορίας.

«Πιστεύει κανείς ότι ένα σχολείο με 150 καθηγητές και 230 μαθητές μπορεί να λειτουργήσει, να διοικηθεί, να ανασάνει;» αναρωτιέται ο Στ. Μαρίνης, που είναι υποδιευθυντής του Μουσικού Σχολείου Πειραιά. «Ούτε ποιος είναι αυτός ο κύριος στην πόρτα δεν θα ξέρει ο υπεύθυνος για τις εισόδους του σχολείου, αν υποθέσουμε ότι υπήρχε φύλακας ή επιστάτης στο σχολείο».

Πόσο περήφανη;

Να μην παραλείψουμε και κάτι άλλο σημαντικό. Οι ωρομίσθιοι των 4 ωρών, που καλούνται να υπηρετήσουν στα σχολεία αυτά και να μεταλαμπαδεύσουν στα παιδιά γνώσεις και κυρίως αγάπη για τη μουσική, αμείβονται με 150 ευρώ το μήνα. Πόσο περήφανη μπορεί να είναι η πολιτεία γι' αυτό;

Η έλλειψη καθηγητών Μουσικής είναι φυσικά το πιο μελανό σημείο στη λειτουργία των σχολείων. Αλλά δεν είναι το μόνο. Η μεταφορά και η σίτιση είναι πάγια προβλήματα στα περισσότερα από τα 42 Μουσικά Σχολεία της χώρας.

Επειδή τα Μουσικά Σχολεία έχουν ολοήμερη λειτουργία με 17 ώρες επιπλέον την εβδομάδα για τη διδασκαλία μουσικών μαθημάτων, προβλέπεται η παροχή φαγητού. Η ευθύνη για τη σίτιση, όπως και για τη μεταφορά, είναι της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης και από το 2011 θα περάσει στους δήμους που δημιουργούνται με τον «Καλλικράτη». Και για τα δύο θέματα, η Νομαρχία κάνει μειοδοτικό διαγωνισμό, που πολλές φορές καθυστερεί ή αποβαίνει άκαρπος με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Ετσι, στο Μουσικό της Θεσσαλονίκης, το πρόβλημα της μεταφοράς λύθηκε ένα μήνα μετά την έναρξη της χρονιάς, ενώ το θέμα της σίτισης ακόμη εκκρεμεί.

Υπολογίζεται ότι για ένα σχολείο δυναμικότητας 250 μαθητών το κονδύλι που απαιτείται για τη σίτιση και τη μεταφορά είναι περίπου 250.000 ευρώ το χρόνο. Σύμφωνα με στοιχεία του υπουργείου Παιδείας, μόνο για τη σίτιση των μαθητών των Μουσικών Σχολείων ξοδεύεται το ποσό των 3 εκατομμυρίων ευρώ το χρόνο. «Πρόκειται για ποσό τεράστιο», είπε η υφυπουργός Παιδείας Εύη Χριστοφιλοπούλου και «πολλές φορές το φαγητό πετιέται είτε γιατί δεν είναι κατάλληλο είτε γιατί έχουμε καθυστερήσεις στους διαγωνισμούς. Αυτό θα σταματήσει». Ανέφερε μάλιστα χαρακτηριστικά ότι μόνο στο Μουσικό Σχολείο του Θερίσου «ξοδεύονται 36.000 ευρώ για τη σίτιση 36 μαθητών».

Η Πανελλήνια Ενωση Γονέων Μουσικών Σχολείων, που προχώρησε φέτος σε συντονισμένες κινητοποιήσεις διαμαρτυρίας με την έναρξη της χρονιάς, τονίζει ότι η μόνη λύση για να μπορέσουν τα σχολεία αυτά να λειτουργήσουν και να παράξουν έργο είναι η προκήρυξη και άμεση κάλυψη των απαραίτητων οργανικών θέσεων για καθηγητές όλων των ειδικοτήτων γενικής και μουσικής παιδείας.

Μπροστά στην κατάσταση που έχει δημιουργηθεί, το υπουργείο Παιδείας καλείται να ανοίξει όλα τα οργανικά κενά στις θέσεις των Μουσικών Μαθημάτων. «Μόνο τότε, λένε εκπαιδευτικοί και γονείς, θα μας πείσει ότι πραγματικά δεν σχεδιάζει να κλείσει τα σχολεία αυτά». *
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ