Η ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΣΤΟΝ ΤΥΠΟ

Ασφυξία λόγω διοξειδίου στις τάξεις

19/12/2010 - 14:47

Διπλάσιες οι τιμές από τα όρια

Της Γαληνης Φουρα

Κακή διάθεση, αίσθημα κόπωσης αλλά και κακή επίδοση των παιδιών στο σχολείο συνδέονται συχνά με την έλλειψη καθαρού αέρα και τη μεγάλη συγκέντρωση διοξειδίου του άνθρακα στις σχολικές αίθουσες. Μετρήσεις που έγιναν τα τελευταία πέντε χρόνια σε σχολεία του Λεκανοπεδίου έδειξαν ότι συχνά οι συγκεντρώσεις του διοξειδίου του άνθρακα στους εσωτερικούς χώρους των σχολείων είναι διπλάσιες των ανώτερων ανεκτών ορίων. Το πρόβλημα επιδεινώνεται τους χειμερινούς μήνες και είναι μεγαλύτερο σε παιδικούς σταθμούς, νηπιαγωγεία και σχολικές τάξεις με μικρούς μαθητές.

«Οι δάσκαλοι αποφεύγουν να ανοίγουν τα παράθυρα με το σκεπτικό ότι είναι μικρά παιδιά και μπορεί να κρυώσουν», λέει στην «Κ» η λέκτορας του Εργαστηρίου Μέτρησης Ποιότητας Εσωτερικού Περιβάλλοντος που ανήκει στο τμήμα Φυσικής του Πανεπιστημίου Αθηνών, Μαργαρίτα Ασημακοπούλου. «Το διοξείδιο του άνθρακα δεν είναι τοξικό, αλλά σε πολύ υψηλές συγκεντρώσεις προκαλεί υπνηλία, έλλειψη συγκέντρωσης και πιθανόν πονοκέφαλο, που δεν αφήνει τα παιδιά να παρακολουθήσουν το μάθημα και έχουν επίπτωση στην επίδοσή τους. Οταν υπάρχουν 30 άτομα σε ένα κλειστό χώρο που εκπνέουν διοξείδιο του άνθρακα, είναι φυσικό να αυξάνεται η συγκέντρωσή του στον χώρο».

Σχεδόν όλες οι μετρήσεις που έχουν γίνει την τελευταία πενταετία από το εργαστήριο δείχνουν υψηλές συγκεντρώσεις διοξειδίου στα σχολεία. «Το όριο που έχει τεθεί από διεθνείς οργανισμούς», επισημαίνει η ίδια, «είναι 600 ppm και τα τελευταία χρόνια έχει αυξηθεί στα 1.000 ppm, επειδή αυξάνονται οι συγκεντρώσεις στους εξωτερικούς χώρους. Θεωρούμε ότι τα 1.000 ppm είναι οριακά ανεκτά και εμείς έχουμε μετρήσει στα σχολεία έως και 2.000 ppm».

«Συνήθως ο οργανισμός μπορεί να αντιμετωπίσει την αύξηση του διοξειδίου του άνθρακα και να κρατά μια σχετική ισορροπία», λέει στην «Κ» ο καθηγητής παιδιατρικής Γεώργιος Χρούσος, «καθώς έχουμε ομοιοστατικούς μηχανισμούς μέσα στον εγκέφαλό μας, οι οποίοι αναγνωρίζουν τις συγκεντρώσεις οξυγόνου και διοξειδίου του άνθρακα. Μετά όμως από ένα όριο ο οργανισμός δυσχεραίνεται, αλλάζει ενδεχομένως η οξεοβασική ισορροπία και η οξυγόνωση των ιστών και παράγεται γαλακτικό οξύ που προκαλεί ένα αίσθημα κόπωσης».

Εκτός από τις υψηλές συγκεντρώσεις διοξειδίου του άνθρακα, από τις μετρήσεις έχουν βρεθεί, κυρίως σε νηπιαγωγεία και σε τάξεις με μικρά παιδιά που χρησιμοποιούν μαρκαδόρους, πτητικές οργανικές ενώσεις, σε επίπεδα όμως κάτω του τοξικού.

Επίσης παρατηρήθηκαν υψηλά επίπεδα σκόνης μεγάλης διαμέτρου (PM 10), την ώρα που οι δάσκαλοι και τα παιδιά γράφουν με κιμωλία ή σβήνουν τον πίνακα. Λόγω του μεγέθους τους, όμως, τα σωματίδια αυτά σταματούν στη μύτη ή στο στόμα και δεν φτάνουν στον πνεύμονα.

ας ειναι καλα οι διαδρασtικοι πινακες!!!

Διανύουν χιλιόμετρα με τα πόδια για να πάνε στο σχολείο

Πρώτη καταχώρηση: Δευτέρα, 20 Δεκεμβρίου 2010, 03:58


Το δικό τους «Γολγοθά» ανεβαίνουν καθημερινά νεαροί μαθητές λόγω της «δίψας» τους για μάθηση.

Περισσότεροι από 25 μαθητές διασχίζουν χιλιόμετρα με τα πόδια, στο πλέον επικίνδυνο σημείο της Εθνικής Οδού, ανάμεσα στους νομούς Ηλείας και Αχαΐας, προκειμένου να φτάσουν στην πρώτη στάση του λεωφορείου του ΚΤΕΛ Αχαΐας για να μεταβούν στο σχολείο τους, στο ΕΠΑΛ Κάτω Αχαΐας.

Οι μαθητές στο σύνολό τους είναι κάτοικοι Βάρδας, Παλαιάς και Νέας Μανολάδας αλλά και Λεχαινών.

Η τελευταία στάση των λεωφορείων του ΚΤΕΛ Ηλείας είναι στην Νέα Μανωλάδα, ενώ η πρώτη των λεωφορείων του ΚΤΕΛ Αχαΐας στο Βουπράσιο. Με ζέστη και με κρύο, με ήλιο και βροχή, μέσα στην κίνηση και τα αυτοκίνητα, οι περισσότεροι από τους μαθητές διασχίζουν κάθε μέρα εδώ και χρόνια, αυτή την απόσταση με τα πόδια!

Η ειδικότητα που επέλεξαν οι μαθητές δεν υπάρχει στο ΕΠΑΛ Κάτω Αχαΐας, ούτε στο ΕΠΑΛ Λεχαινών αλλά ούτε και στο ΕΠΑΛ Αμαλιάδας. Αυτό όμως που δεν γνώριζαν οι μαθητές επιλέγοντάς της, ήταν ότι πρέπει καθημερινά να παίζουν τη ζωή τους «κορώνα – γράμματα», προκειμένου να φτάσουν στο σχολείο τους… εξαντλημένοι από το περπάτημα και τις καιρικές συνθήκες!
ΠΗΓΗ:εφ. Πατρίς

για τα ανθρωπινα δικαιωματα

ΑΡΧΙΚΗ ΣΕΛΙΔΑ > ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ



Τα ανθρώπινα δικαιώματα σε μια εποχή κατεδάφισης των κοινωνικών δικαιωμάτων, της Γιώτας Ιωαννίδου

14/12/2010 - 11:28



*

Μιλώντας για τα ανθρώπινα δικαιώματα, οφείλουμε να έχουμε κατά νου κάποια βασικά κριτήρια.

Κατ’ αρχάς τα ανθρώπινα δικαιώματα δεν αποτελούν θέσφατα, δεν έχουν παγιωμένο νόημα αλλά είναι ιστορικά μεταβαλλόμενες έννοιες. Δηλαδή δεν αποτελούν κάτι που δόθηκε στην ανθρωπότητα σαν τις εντολές του Μωυσή, αλλά που προέκυψε και προκύπτει από την παρέμβαση των ιστορικών υποκειμένων, δηλ. των ανθρώπων, των συλλογικοτήτων και της δράσης τους. Η συνεχής, ουσιαστική διεύρυνσή τους, αποτελεί ένα μέτρο συνολικής προόδου της ανθρωπότητας.

Για να μην είναι το δικαίωμα κάτι «που διάγει βίο φαντάσματος στα κεφάλια των φιλοσόφων» ή που ευδοκιμεί στα χείλη των πολιτικών της εξουσίας, ως άλλοθι, οφείλει να εμπεριέχει την δυνατότητα να διεκδικείται, να απαιτείται, να επιβάλλεται.

Η έννοια «ανθρώπινα» δικαιώματα, δηλ. δικαιώματα που πρέπει να τα κατέχουν όλοι οι άνθρωποι, με μόνη, αυτή την ιδιότητά τους, ανεξάρτητα άλλων χαρακτηριστικών τους, χρώματος, φυλής, φύλου, τόπου προέλευσης ή διαμονής κλπ. γίνεται αντιληπτή από δύο σκοπιές:

-βλέποντας τα, σαν δικαιώματα του ατόμου, ξεκομμένου από την κοινωνία και το σύνολο των σχέσεών του σε αυτή,( μιας δηλ. καπιταλιστικής κοινωνίας σήμερα, που από τη φύση της παράγει ανισότητες αφού στηρίζεται στην εκμετάλλευση, αφού αποκλείει την πλειοψηφία των ανθρώπων της, από την νομή του παραγωγικού πλούτου που οι ίδιοι παράγουν και που ακόμη οι εξουσιαστικές δομές της, επιτείνουν αυτές τις κοινωνικές ανισότητες και τις αναπαράγουν)

-βλέποντας τα δικαιώματα, όχι στα «όρια του ανθρώπινου ιδιωτικού συμφέροντος, του κέρδους και της ιδιωτικής αυθαιρεσίας», αλλά του ατόμου μέσα στην κοινωνία, στον αντίποδα των προνομίων που αυτή γεννά σήμερα για το κεφάλαιο, συνυφασμένα με τις κοινωνικές ανάγκες

Εμείς οφείλουμε να μιλήσουμε από τη δεύτερη σκοπιά, να μην συγκαλύπτουμε την πηγή γέννησης των κοινωνικών αντιθέσεων, ανισοτήτων και προνομίων, να αμφισβητήσουμε όχι μόνο την αδικία αλλά και το πλαίσιο που την αναπαράγει, να διεκδικήσουμε κοινωνικές ανάγκες, έχοντας κατά νου ότι «το πιο θεμελιακό δικαίωμα της ανθρωπότητας είναι να γίνει επιτέλους, ανθρώπινη».

Είναι φανερό, ότι μια τέτοια σκοπιά αντιμετώπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, δεν μπορεί παρά να συγκρούεται με τις δομημένες σχέσεις εξουσίας. Η ισότητα απέναντι στο νόμο, χάνεται «γιατί η εξουσία έχει την κακή συνήθεια να στρογγυλοκάθεται πάνω σε ένα από τα δύο τάσια της ζυγαριάς, που κρατάει η δικαιοσύνη». Η ιστορική εξέλιξη εξάλλου, δείχνει ότι τα δικαιώματα υπήρξαν αποτέλεσμα των συσχετισμών που προέκυπταν από κοινωνικές συγκρούσεις –και δη επαναστατικές – κι όχι από συναινετικές διαδικασίες. Γαλλική επανάσταση, Οκτωβριανή επανάσταση, 2ος παγκόσμιος πόλεμος. Κι ακόμη περισσότερο, αυτές οι συγκρούσεις δεν αμφισβήτησαν μόνο τις κοινωνικές ανισότητες, αλλά έθεσαν στο στόχαστρο και τις αιτίες και τις σχέσεις, που τις γεννούν και τις αναπαράγουν.





Υπάρχουν ανθρώπινα δικαιώματα σε μια εποχή κατεδάφισης δικαιωμάτων;

Για να περιγράψουμε τα ανθρώπινα δικαιώματα στη σημερινή εποχή, ας δανειστούμε τα «Βασικά μαθήματα αδικίας», όπως τα ανέπτυξε ο ουρουγουανός συγγραφέας Εντουάρντο Γκαλεάνο, στο βιβλίο του «Ένας κόσμος ανάποδα».

«Ο κόσμος μας είναι ταυτόχρονα ισοπεδωτικός και άνισος», γράφει. «Ισοπεδωτικός με τις ιδέες και τις συνήθειες που επιβάλλει και άνισος στις ευκαιρίες που προσφέρει».

Η οικονομική ανισότητα είναι σκανδαλώδης: το 1960 το πλουσιότερο 20% της ανθρωπότητας κατείχε 30 φορές περισσότερο πλούτο από το φτωχότερο 20%. Το 2000, αυτό έγινε 90 φορές και σήμερα γίνονται όλο και λιγότεροι αυτοί που κατέχουν τα πάντα και όλο και περισσότεροι αυτοί που δεν κατέχουν τίποτε.

Η κοινωνική δικαιοσύνη έχει αναχθεί σε ποινική. Το κράτος επαγρυπνά για την δημόσια ασφάλεια, και μαζεύει φόρους, ενώ τις υπόλοιπες υπηρεσίες έχει αναλάβει η αγορά. Τα δικαιώματα του πολίτη είναι τα ρουσφέτια της εξουσίας.

Η φτώχεια σκοτώνει κάθε χρόνο περισσότερους από το Β παγκόσμιο πόλεμο.

Η παγκόσμια ειρήνη βρίσκεται στα χέρια των πέντε δυνάμεων, που έχουν τα μεγαλύτερα κέρδη από το εμπόριο του πολέμου.

Η δημόσια υγεία και εκπαίδευση μετατρέπονται με γοργά βήματα σε μορφή δημόσιας ελεημοσύνης. Εν μέσω πλατειών διακηρύξεων για καινοτομίες και δικαιώματα και ταυτόχρονα την πιο βαθιά απαξίωση τους.

Τα «ανθρωπιστικά» φράγματα στη μετανάστευση, ορατά, όπως στα σύνορα ΗΠΑ – Μεξικού και αόρατα, όπως στη χώρα μας, φρονηματίζουν τους εργαζόμενους που δεν εννοούν να καταλάβουν ότι η ελευθερία να περνάς, από τη μια χώρα στην άλλη, είναι προνόμιο του χρήματος και των πολυεθνικών και όχι δικαίωμα δικό τους.

Η μνήμη της εξουσίας, η μοναδική που διαδίδεται ως αληθινή από τα εκπαιδευτικά κέντρα και τα ΜΜΕ, δεν ακούει παρά τις φωνές που επαναλαμβάνουν, μονότονα την καθοσίωσή της. Για όσους δεν πείθονται υπάρχει η καταστολή και η μοντέρνα δικαιοσύνη. «Αυτή η δικαιοσύνη που είναι σαν τα φίδια. Δαγκώνει μόνο τους ξυπόλυτους» (Ο.Α.Ρομέρο. αρχιεπίσκοπος Σαν Σαλβαδόρ, δολοφονήθηκε το 1980)

Ο ηθικός κώδικας του τέλους της χιλιετίας, δεν καταδικάζει την αδικία αλλά την αποτυχία. Η φτώχεια θεωρείται δίκαιη τιμωρία της ανικανότητας.

Κατά τα άλλα, ορισμένα πράγματα δεν είναι σωστό να λέγονται δημόσια. Έτσι:

Ο καπιταλισμός λέγεται οικονομία της αγοράς και οι ανάγκες του κεφαλαίου ανάγκες του ανταγωνισμού και της αγοράς εργασίας. Ο ιμπεριαλισμός, παγκοσμιοποίηση. Η απομάκρυνση των φτωχών παιδιών από το εκπαιδευτικό σύστημα, σχολική λιποταξία, το δικαίωμα του αφεντικού να απολύει χωρίς αποζημιώσεις και εξηγήσεις, ευελιξία της αγοράς εργασίας

Και παντού πλανιέται ο φόβος, χωρίς ελπίδα.. όσοι δουλεύουν φοβούνται ότι θα χάσουν τη δουλειά τους και όσοι είναι άνεργοι ότι δε θα δουλέψουν ποτέ.

Αν έτσι περιέγραφε την κατάσταση ο Γκαλεάνο, την προηγούμενη δεκαετία, τώρα η όξυνση της κρίσης και οι επιλογές για το ξεπέρασμά της, αποκαλύπτουν το βασιλιά της καπιταλιστικής ανισότητας, γυμνό. Το μνημόνιο και οι πολιτικές στήριξης των τραπεζών και του κεφαλαίου με τη λεηλασία όλων ανεξαιρέτως των κοινωνικών δικαιωμάτων, από όλους ΕΕ, ΔΝΤ, κυβερνήσεις, κόμματα, έδειξε πόσο ιεραρχούνται τα ανθρώπινα δικαιώματα, στις επιλογές της εξουσίας. Τι κι αν η Εθνική Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, στην Ελλάδα, απεφάνθη ότι το μνημόνιο παραβιάζει τα ανθρώπινα δικαιώματα. Τι κι αν το άρθρο 25 παράγραφος 1 του Συντάγματος, αναφέρει ότι τα μέτρα δεν πρέπει να είναι μονομερή, άνισα και δυσανάλογα επαχθή, ιδίως σε βάρος των πιο ευάλωτων ομάδων, με σοβαρό και μόνιμο αντίκτυπο στα δικαιώματά τους .

Μιλάμε για μια ιστορικού χαρακτήρα αποδιάρθρωση της κοινωνίας που οικοδομήθηκε μετά τον πόλεμο, πάνω στα δικαιώματα της σταθερής εργασίας, με αξιοπρεπή μισθό, ωράριο, εργασιακές σχέσεις ασφάλιση και της μαζικής, εκπαίδευσης με ισότητα ευκαιριών για όλους, τουλάχιστον ως προτάγματα. Στα συντρίμμια αυτής της κοινωνίας, οικοδομείται μια βαθύτερα ταξική κοινωνία, απείρως πιο εκμεταλλευτική αφού στηρίζεται σε εργασιακές σχέσεις 19ου αιώνα με παραγωγικό πλούτο και ανάπτυξη παραγωγικών δυνάμεων 21ου.

Είναι βέβαιο ότι μιλάμε για μια πολεμική κατάσταση. Σ΄ αυτήν φαίνεται όσο ποτέ αναγκαίο να μην μείνουμε στο προνόμιο της συζήτησης των δικαιωμάτων της τρίτης και τέταρτης γενιάς (περιβαλλοντικά, πολιτισμικού αυτοπροσδιορισμού, ρατσισμού, πληροφορίας, επικοινωνίας) αλλά να τα εξετάσουμε στο έδαφος του επαναορισμού και της επανακατάκτησης των δικαιωμάτων των προηγούμενων γενιών, και κυρίως αυτών της εργασίας, παιδείας, δημοκρατίας.

Δικαιώματα υπάρχουν, όσο οι άνθρωποι με τα κινήματά τους, τις συνδικαλιστικές, πολιτικές και άλλες συλλογικότητες κάθε εποχής, τα ιστορικά υποκείμενα, τα διεκδικούν.

Αρκετές νέες μορφές ξεπηδούν σε γειτονιές, μπλογκ, εδώ στο Θριάσιο, με την επιτροπή ενάντια στην περιβαλλοντική καταστροφή της περιοχής με την επέκταση της Πετρόλα κλπ Δεν φτάνουν. Σήμερα αυτό είναι όσο ποτέ άλλοτε φανερό, όσο η επίθεση οξύνεται. Σίγουρα η κρίση και η αναζήτηση των ανθρώπων πρέπει να γεννήσει νέες μορφές και εργαλεία διεκδίκησης και όσο το δυνατόν γρηγορότερα. Ταυτόχρονα, όμως αποδεικνύεται και η υστέρηση των μορφών ή των υποκατάστατων της κοινωνικής, πολιτικής, συλλογικής δράσης που κυρίως η επίσημη πολιτική πρότεινε όλη την προηγούμενη περίοδο.

Θεσμών απεύθυνσης του πολίτη, κατάθεσης καταγγελιών, εθελοντικής δράσης κλπ Αρκετοί από αυτούς τους θεσμούς ανέδειξαν θέματα, ευαισθητοποίησαν γύρω από αυτά. Όπου όμως αυτές οι μορφές τοποθετήθηκαν σε αντιπαράθεση με τις μορφές μαζικής διεκδίκησης, ή σαν υποκατάστατα της, τελικά πήραν το μέρος της εξουσίας, αποκαλύπτοντας ότι άλλος ήταν ο σκοπός της δημιουργίας τους. Μιλάμε για αρκετές ΜΚΟ, χρηματοδοτούμενες πολλές φορές απευθείας από την ΕΕ, ή τις κρατικές κυβερνήσεις (137 στην Ελλάδα το 2005) Για παράδειγμα ο Μπερνάρ Κουσνέρ, από τους ιδρυτές των Γιατρών Χωρίς Σύνορα, έγινε κατοπινός απολογητής των «ανθρωπιστικών πολέμων» εναντίον της Γιουγκοσλαβίας και … πολιτικός διοικητής του ΝΑΤΟ στο Κοσσυφοπέδιο ή η Green Peace, μετά την Διάσκεψη του Ρίο ντε Ζανέιρο (1992) και την ανάληψη της ηγεσίας της, από τον Β. Χομόλκα, εξελίχθηκε σε στρατηγικό σύμμαχο των «πράσινων» πολυεθνικών (Mobil, Texaco, BP, Fiat, Toyota κλπ).

Από αυτή τη σκοπιά:

Ο Συνήγορος του Πολίτη δεν μπορεί να ασκήσει ουσιαστικό ρόλο, χωρίς ενεργούς πολίτες που θα διεκδικούν και θα επιβάλλουν την τήρηση των δικαιωμάτων τους.

Οι έννοιες της συλλογικότητας, της πρωτοβουλίας και της αλληλεγγύης πρέπει να είναι οι οδηγοί για την υπεράσπιση των ανθρώπων από την αδικία.

Οι εθελοντές για την ανάδειξη ενός θέματος, δεν μπορεί να υπομένουν τις αδικίες στην εκπαίδευση, την εργασία, την καταστολή. Γιατί το μπλουζάκι της εθελοντικής δράσης, που στο πίσω μέρος διαφημίζει το χορηγό της, την αναιρεί πριν καν την υπηρετήσει.

Οφείλαμε να γίνουμε «δεθελοντές» στην Ολυμπιάδα του 2004, που τα δάνεια και τις ρεμούλες της πληρώνουμε σήμερα, όπως τώρα οφείλουμε να γίνουμε δεθελοντές στην ανεργία και το σχολείο της αγοράς, αν δεν θέλουμε η περιβαλλοντική δράση, τα μουσικά σχολεία, τα αθλητικά, το αξιοπρεπές μάθημα σε αξιοπρεπή τάξη, τα ενισχυτικά μέτρα για τα παιδιά των υποβαθμισμένων περιοχών μας, να είναι ότι περισσεύει για κόψιμο στην προκρούστεια κλίνη των μνημονιακών πολιτικών.

Οι πιο μεγάλες στιγμές εθελοντικής δράσης, είναι οι στιγμές που οι άνθρωποι με την έμπνευση ενός δίκαιου οράματος, συνειδητοποίησαν πως αυτοί είναι τα υποκείμενα της ιστορίας και άλλαξαν τη ροή της.

Στην αρχή του καλοκαιριού η ΕΛΜΕ συμμετείχε στην αντιπροσωπεία, «ένα σχολείο για τη Γάζα» που βρέθηκε εκεί, προκειμένου να παραδώσει τα πρώτα χρήματα που μαζεύτηκαν από εκπαιδευτικούς, μαθητές και εργαζόμενους για το ξανακτίσιμο ενός σχολείου που βομβάρδισαν οι Ισραηλινοί. Η κυβέρνηση, το ΥΠΕΠΘ και τα ΜΜΕ, δεν είδαν, δεν άκουσαν. Εξ άλλου δεν ήθελαν να χαλάσουν το κλίμα της επίσκεψης Ντετανιάχου, που ακολούθησε. Οι δολοφονίες των μελών του στόλου της ελευθερίας είχαν ήδη παραπεμφθεί στις αρμόδιες επιτροπές ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Οι παλαιστίνιοι μας υποδέχθηκαν με μια διαπίστωση ελπίδας και ένα μήνυμα γραμμένο στους τοίχους των σχολείων που είχαν απομείνει όρθιοι.

Η διαπίστωση ελπίδας: «Η συνείδηση της ανθρωπότητας δεν είναι λοιπόν νεκρή».

Το μήνυμα: «Αν θέλεις να ζεις με αξιοπρέπεια, πρέπει να αλλάξεις τη μοίρα σου».

Αυτό το μάθημα δικαιωμάτων οφείλουμε να διδάξουμε στους μαθητές μας.

Γιώτα Ιωαννίδου

ΔΣ Α ΕΛΜΕ Δυτικής Αττικής (Ελευσίνας)

*Το παραπάνω κείμενο αποτελεί παρέμβαση της Α ΕΛΜΕ Δυτικής Αττικής (Ελευσίνας), στο σεμινάριο «Περιβαλλοντική Εκπαίδευση και Αγωγή Υγείας: Μιλώντας για τα ανθρώπινα δικαιώματα», για εκπαιδευτικούς, που πραγματοποιήθηκε από το αντίστοιχο τμήμα της Διεύθυνσης Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Δυτικής Αττικής, στις 2 Δεκέμβρη 2010, στο 1ο ΓΕΛ Ελευσίνας.

ΥΠΔΒΜΘ, συνωνυμο της υποβαθμισης

Οπερα... μπούφα από το υπουργείο

18/12/2010 - 12:19



ΜΟΥΣΙΚΑ ΣΧΟΛΕΙΑ: ΠΩΣ ΦΤΑΣΑΜΕ ΣΤΗΝ ΥΠΟΝΟΜΕΥΣΗ ΕΝΟΣ ΘΕΣΜΟΥ ΠΟΥ ΞΕΚΙΝΗΣΕ ΠΡΙΝ ΑΠΟ 20 ΧΡΟΝΙΑ

Της ΟΛΥΜΠΙΑΣ ΛΙΑΤΣΟΥ

Δύο γεγονότα που δεν είδαν το φως της δημοσιότητας και η πρόσφατη απόφαση του υπουργείου Παιδείας να καταργήσει για οικονομικούς λόγους τα Αθλητικά Σχολεία, ήταν η αιτία για να διατυπωθεί η ερώτηση: «Μήπως ακούγονται οι τελευταίες νότες στα Μουσικά Σχολεία του Μνημονίου;».

Ας δούμε όμως τα δύο γεγονότα που προηγήθηκαν.

1. Τον Απρίλιο του 2010 σε υπηρεσιακό έγγραφο διευθύντριας της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Γ' Αθήνας (με αριθμό πρωτοκόλλου 3.154) που κυκλοφορεί για εσωτερική χρήση, προτείνεται η κατάργηση των Μουσικών και Καλλιτεχνικών σχολείων. Το έγγραφο αποσιωπάται με εντολή της ηγεσίας του υπουργείου Παιδείας.

2. Τον Σεπτέμβριο του 2010 καλούνται στο γραφείο του περιφερειακού διευθυντή Πρωτοβάθμιας-Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Αττικής οι διευθυντές των τεσσάρων Μουσικών Σχολείων της Αττικής. Το θέμα της συνάντησης: Η τύχη των Μουσικών Σχολείων. Το αποτέλεσμα της συνάντησης: «Κάντε οικονομία γιατί λεφτά δεν υπάρχουν και τα σχολεία πάνε για κλείσιμο».

«Οχι», απάντησε η υφυπουργός Παιδείας Εύη Χριστοφιλοπούλου στη βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Λίτσα Αμμανατίδου-Πασχαλίδου. «Τα Μουσικά Σχολεία δεν κλείνουν. Πρόθεσή μας είναι να τα αναμορφώσουμε στο πλαίσιο του νέου σχολείου».

Φέτος πάντως, 20 χρόνια μετά την καθιέρωση του θεσμού, η χρονιά ξεκίνησε με «βουνό» τα προβλήματα. Χωρίς αναλυτικά προγράμματα σπουδών στα μουσικά μαθήματα και με τους καθηγητές να αυτοσχεδιάζουν, χωρίς βιβλία μουσικής, χωρίς ωρολόγιο πρόγραμμα. Με επιπλέον προβλήματα στη μεταφορά και στη σίτιση των μαθητών. Και το σημαντικότερο: χωρίς διδακτικό προσωπικό, με αποτέλεσμα το κάθε σχολείο να έχει κενά που ξεπερνούν τις 500 ώρες την εβδομάδα.

«Ψαλίδι» στις πιστώσεις

Ο μεγάλος αριθμός των εκπαιδευτικών που συνταξιοδοτήθηκαν και οι περιορισμένες πιστώσεις για αναπληρωτές -374 προσλήψεις έγιναν φέτος-είχαν δραματικές συνέπειες στο διδακτικό έργο των Μουσικών Σχολείων που συρρικνώθηκε κυριολεκτικά. Πώς γίνεται, για παράδειγμα, 21 καθηγητές να καλύψουν 84 ώρες διδασκαλίας του ίδιου αντικειμένου;

Κι όμως γίνεται, στο Μουσικό Σχολείο Πειραιά, ενώ ανάλογη και χειρότερη κατάσταση επικρατεί στο πρώτο Μουσικό Σχολείο της χώρας, το Πειραματικό της Παλλήνης, στο Ιλιον, στον Αλιμο. Η διδασκαλία πιάνου και ατομικού οργάνου από ατομικό μάθημα έγινε, αναγκαστικά, συλλογικό.

Η εφεύρεση των Αναπληρωτών Μειωμένου Ωραρίου που εγκαινιάστηκε φέτος οδήγησε στο εξής κωμικοτραγικό: αφού τελείωσαν οι πιστώσεις για αναπληρωτές, οι καθηγητές ΠΕ και ΤΕ μπορούν να προσληφθούν μόνον ως ωρομίσθιοι, επειδή αν πάρουν 5 ώρες και πάνω θα πρέπει να γίνουν Αναπληρωτές Μειωμένου Ωραρίου.

Είναι απαραίτητο να διευκρινίσουμε το εξής: η πρόσληψη είτε Ωρομισθίων είτε Αναπληρωτών Μειωμένου Ωραρίου είναι παράνομη όταν τα κενά είναι πλήρη. Δίπλα λοιπόν σ' αυτή την παρανομία προστίθεται και η απίστευτη απόφαση να μην επιτρέπει το σύστημα διορισμό καθηγητών ΠΕ ή ΤΕ πάνω από 4 ώρες για να μη γίνουν αναπληρωτές.

Πώς θα βρεθούν, λοιπόν, όσοι καθηγητές μουσικής χρειάζονται, οι οποίοι μάλιστα να δεχτούν διορισμό 4 ωρών υποχρεωτικά σε τουλάχιστον δύο μέρες, αφού τα μαθήματα διδάσκονται σε δύο ώρες την εβδομάδα και πρέπει να μην είναι την ίδια ημέρα; Επιπλέον, γνωρίζουν ότι δεν πρόκειται να εγγράψουν προϋπηρεσία, άρα, πιθανότατα, τα κενά δεν θα καλυφθούν ποτέ.

Αν, παρ' όλα αυτά, υποθέσουμε ότι δέχονται να προσληφθούν στα σχολεία ωρομίσθιοι 4 ωρών, στην περίπτωση αυτή ο αριθμός των καθηγητών θα είναι περίπου ίσος με εκείνον των μαθητών. Σε ένα σχολείο δηλαδή 230 μαθητών, που είναι ο μέσος όρος μαθητικού πληθυσμού στα Μουσικά Σχολεία, θα υπάρχουν 100 καθηγητές αυτής της κατηγορίας.

«Πιστεύει κανείς ότι ένα σχολείο με 150 καθηγητές και 230 μαθητές μπορεί να λειτουργήσει, να διοικηθεί, να ανασάνει;» αναρωτιέται ο Στ. Μαρίνης, που είναι υποδιευθυντής του Μουσικού Σχολείου Πειραιά. «Ούτε ποιος είναι αυτός ο κύριος στην πόρτα δεν θα ξέρει ο υπεύθυνος για τις εισόδους του σχολείου, αν υποθέσουμε ότι υπήρχε φύλακας ή επιστάτης στο σχολείο».

Πόσο περήφανη;

Να μην παραλείψουμε και κάτι άλλο σημαντικό. Οι ωρομίσθιοι των 4 ωρών, που καλούνται να υπηρετήσουν στα σχολεία αυτά και να μεταλαμπαδεύσουν στα παιδιά γνώσεις και κυρίως αγάπη για τη μουσική, αμείβονται με 150 ευρώ το μήνα. Πόσο περήφανη μπορεί να είναι η πολιτεία γι' αυτό;

Η έλλειψη καθηγητών Μουσικής είναι φυσικά το πιο μελανό σημείο στη λειτουργία των σχολείων. Αλλά δεν είναι το μόνο. Η μεταφορά και η σίτιση είναι πάγια προβλήματα στα περισσότερα από τα 42 Μουσικά Σχολεία της χώρας.

Επειδή τα Μουσικά Σχολεία έχουν ολοήμερη λειτουργία με 17 ώρες επιπλέον την εβδομάδα για τη διδασκαλία μουσικών μαθημάτων, προβλέπεται η παροχή φαγητού. Η ευθύνη για τη σίτιση, όπως και για τη μεταφορά, είναι της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης και από το 2011 θα περάσει στους δήμους που δημιουργούνται με τον «Καλλικράτη». Και για τα δύο θέματα, η Νομαρχία κάνει μειοδοτικό διαγωνισμό, που πολλές φορές καθυστερεί ή αποβαίνει άκαρπος με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Ετσι, στο Μουσικό της Θεσσαλονίκης, το πρόβλημα της μεταφοράς λύθηκε ένα μήνα μετά την έναρξη της χρονιάς, ενώ το θέμα της σίτισης ακόμη εκκρεμεί.

Υπολογίζεται ότι για ένα σχολείο δυναμικότητας 250 μαθητών το κονδύλι που απαιτείται για τη σίτιση και τη μεταφορά είναι περίπου 250.000 ευρώ το χρόνο. Σύμφωνα με στοιχεία του υπουργείου Παιδείας, μόνο για τη σίτιση των μαθητών των Μουσικών Σχολείων ξοδεύεται το ποσό των 3 εκατομμυρίων ευρώ το χρόνο. «Πρόκειται για ποσό τεράστιο», είπε η υφυπουργός Παιδείας Εύη Χριστοφιλοπούλου και «πολλές φορές το φαγητό πετιέται είτε γιατί δεν είναι κατάλληλο είτε γιατί έχουμε καθυστερήσεις στους διαγωνισμούς. Αυτό θα σταματήσει». Ανέφερε μάλιστα χαρακτηριστικά ότι μόνο στο Μουσικό Σχολείο του Θερίσου «ξοδεύονται 36.000 ευρώ για τη σίτιση 36 μαθητών».

Η Πανελλήνια Ενωση Γονέων Μουσικών Σχολείων, που προχώρησε φέτος σε συντονισμένες κινητοποιήσεις διαμαρτυρίας με την έναρξη της χρονιάς, τονίζει ότι η μόνη λύση για να μπορέσουν τα σχολεία αυτά να λειτουργήσουν και να παράξουν έργο είναι η προκήρυξη και άμεση κάλυψη των απαραίτητων οργανικών θέσεων για καθηγητές όλων των ειδικοτήτων γενικής και μουσικής παιδείας.

Μπροστά στην κατάσταση που έχει δημιουργηθεί, το υπουργείο Παιδείας καλείται να ανοίξει όλα τα οργανικά κενά στις θέσεις των Μουσικών Μαθημάτων. «Μόνο τότε, λένε εκπαιδευτικοί και γονείς, θα μας πείσει ότι πραγματικά δεν σχεδιάζει να κλείσει τα σχολεία αυτά». *
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

που σπουδαζουν τα ΔΙΚΑ ΤΟΥΣ παιδια;

2ο Γυμνάσιο και Λύκειο Φυλακών Αυλώνα - Κλείστο λόγω Μνημονίου;

19/12/2010 - 08:21





Κι όμως, το μοναδικό Γυμνάσιο - Λύκειο της χώρας που βρίσκεται εντός Φυλακών Ανηλίκων, στον Αυλώνα -Ανατολικής Αττικής παραμένει ουσιαστικά 4 μήνες κλειστό, αφού δεν έχει προσλάβει αναπληρωτές καθηγητές λίγο πριν από τα Χριστούγεννα (λειτουργεί με 20-30 αναπληρωτές καθηγητές οι οποίοι δεν έχουν προσληφθεί ακόμα!). Για την διαδικασία πρόσληψης των καθηγητών αρμόδια είναι η Διεύθυνση Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Ανατολικής Αττικής καθώς και το Υπουργείο Παιδείας.

Δυστυχώς, αυτή είναι η ευαισθησία η οποία διακρίνει τόσο την ηγεσία του Υπουργείου, όσο και όλους τους άλλους αρμόδιους φορείς। Για πρώτη φορά, φέτος, η ηγεσία του Υπουργείου τολμάει ουσιαστικά να δηλώσει με τις πράξεις της, πως το δικαίωμα των κρατουμένων στην μόρφωση είναι πολυτέλεια ή υπερβολή. Θεωρεί ουσιαστικά τους νεαρούς κρατούμενους παιδιά ενός κατώτερου θεού, που θα πρέπει να θυσιαστούν πρώτοι, στο βωμό της οικονομικής κρίσης.
अल्फविता

δεν πληρωνουμε

από ΓΟΝΕΙΣ ΣΤΑ ΔΥΤΙΚΑ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ 9:48πμ, Σάββατο 18 Δεκεμβρίου 2010
(Τροποποιήθηκε 1:18μμ, Σάββατο 18 Δεκεμβρίου 2010)
θεματικές: Πόλη - Δημόσιοι/Ελεύθεροι Χώροι



http://goneisstaditikatispolis.blogspot.com/
Σάββατο, 18 Δεκεμβρίου 2010 Δ Ε Ν Π Λ Η Ρ Ω Ν Ο Υ Μ Ε … Ω Σ Ε Δ Ω ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΜΕ ΤΩΡΑ ΤΟΥΣ ΑΡΠΑΓΕΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟΥ ΜΑΣ ΕΙΣΟΔΗΜΑΤΟΣ Κ Α ΤΑ Γ Γ Ε Λ Ι A Tον Οκτώβρη του 2010 (παραμονές εκλογών) η Super Star Ελευθερία Τοκατλίδη, Πρόεδρος Νομικού Προσώπου των Παιδικών Σταθμών του Δήμου Χαϊδαρίου, δήλωνε: «Το κόστος ανά παιδί έχει μειωθεί κατά 50%» σε σύγκριση με άλλες χρονιές «οπότε παραλάβαμε τα ηνία του ΝΠΔΔ (Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου).Ακούγεται παράδοξο σε μία εποχή όπου τα κόστη ανεβαίνουν κατακόρυφα εξαιτίαςτης γενικευμένης κρίσης που διέρχεται η οικονομία μας. Εντούτοις, ο εξορθολογισμός των εξόδων συντήρησης των σταθμών μέσα από τον επισταμένο έλεγχο και την πλήρη καταγραφή όλων των δαπανών κατέστησε εφικτό το χαμηλό κόστοςτροφείων. Με πνεύμα εξορθολογισμού των δαπανών καταφέραμε να βάλουμε τάξη σταοικονομικά του Νομικού Προσώπου μηχανογραφώντας τη λειτουργία των Παιδικών Σταθμών. Έτσι καταφέραμε από τη μία να ελέγξουμε μία σειρά από σπατάλες που υπήρχαν με μία αύξηση οριακή της τάξης του 10% ». Αυτή που δήλωνε τα παραπάνω ζητούσε εκείνη την περίοδο, από τον κόσμο του Χαϊδαρίου την ψήφο του ως υποψήφια δημοτική σύμβουλος με το δεξιό ψηφοδέλτιο του Μαραβέλια. Την Δευτέρα 13 Δεκέμβρη νύχτα όπως θα λέγαμε όλοι εμείς που θέλουμε να ζούμε αξιοπρεπώς η Τοκατλίδου και η παρέα της αποφάσισαν, από 1/1/2011 αύξηση των τροφείων των παιδικών σταθμών Χαϊδαρίου κατά 40%. Αν δεν γίνουν οι αυξήσεις θα κλείσουν κάποιοι παιδικοί σταθμοί διεμήνυσε. Αυτό είναι πολιτικό σκάνδαλο και προσωπική ήττα της Τοκατλίδου και των κολλητών της. Εμείς που δεν αντέχουμε άλλο την ληστεία που γίνεται σε βάρος μας απαντάμε, μην τολμήσετε να κάνετε πράξη αυτά που σχεδιάζετε… αυτό είναι προειδοποίηση. Ο οικογενειακός προγραμματισμός και το εισόδημα του κόσμου δεν αντέχει άλλες κλεψιές, άλλα μέτρα λιτότητας. Αν θέλετε να έχετε την τύχη που είχαν και άλλοι χαραμοφάηδες σαν και του λόγου σας, κάντε το. Εμείς θα βρεθούμε δίπλα σε όλους τους πολίτες που αρνούνται να συναινέσουν σε πολιτικές και μέτρα που τον οδηγούν στην εξαθλίωση, σε όλους όσους δεν έχουν να χάσουν απολύτως τίποτα γιατί πολύ απλά, δεν έχουν για να χάσουν. Α Π Α Ι Τ Ο Υ Μ E Κ Α Ι Δ Ε Ν Π Α Ζ Α Ρ Ε Υ Ο Υ Μ Ε 1ον Να συγκληθεί άμεσα το Δημοτικό συμβούλιοΧαϊδαρίου και να μπλοκάρει το κλείσιμο και τις παράνομες αυξήσεις στα τροφεία, παίρνοντας απόφαση για κατάργηση των τροφείων. Να είμαστε όλοι εκεί. 2ον Να μπλοκαριστούν και να ανοιχτούν όλοι οι τραπεζικοί λογαριασμοί κρατικών νομικών και φυσικών προσώπων όλων όσων έχουν και είχαν εμπλοκή με αυτούς. 3ον Οιπαιδικοί σταθμοί και η διαχείρισή τους να περάσουν στα χέρια των γονιών τωνδασκάλων των εργαζομένων στη καθαριότητα και την σίτιση των παιδιών μας. 4ον Να μην απολυθεί κανένας εργαζόμενος, να μονιμοποιηθούν όλοι οι συμβασιούχοι 5ον Να φύγουν τώρα οι άρπαγες και κλέφτες διαχειριστές νομικών ή άλλων προσώπων 6ον Να επανακτήσουμε το κοινωνικό, Δημόσιοκαι δωρεάν έργο και χαρακτήρα των παιδικών σταθμών και όχι την λειτουργία τους ως ιδιωτικές επιχειρήσεις. ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΘΥΜΩΜΕΝΩΝ ΓΟΝΕΩΝ ΧΑΪΔΑΡΙΟΥ Αναρτήθηκε από ΓΟΝΕΙΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΚΑΙ ΑΝΕΡΓΟΙ ΣΤΑ ΔΥΤΙΚΑ

οχι στη νεα χουντα

ΔΗΛΩΣΗ ΣΥΝΗΓΟΡΟΥ
από ΑΡΕΤΗ ΣΚΟΥΝΑΚΗ 4:30μμ, Σάββατο 18 Δεκεμβρίου 2010
(Τροποποιήθηκε 4:35μμ, Σάββατο 18 Δεκεμβρίου 2010)
θεματικές: Κρατική καταστολή - Κοινωνικός έλεγχος \ Εξέγερση Δεκέμβρης 2008

ΔΗΛΩΣΗ ΣΥΝΗΓΟΡΟΥ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ
Η δίωξη και παραπομπή σε δίκη των 11 ανήλικων μαθητών της Λάρισας (διαδηλωτών και μη), που κατηγορήθηκαν (μεταξύ άλλων κακουργημάτων και πλημμελημάτων) και για σύσταση εγκληματικής οργάνωσης, κατά τα γεγονότα της θης Δεκεμβρίου 200θ στη Λάρισα, υπήρξε η σοβαρότερη θεσμική εκτροπή των τελεφταίων χρόνων.
Επιβεβαίωσε με τον πιο δραματικό τρόπο τους φόβους όλων εκείνων που αντέδρασαν και αντιδρούν στην ψήφιση των τρομονόμων.
Απέδειξε ότι στόχοι της αντι-τρομοκρατικής νομοθεσίας δεν είναι οι δήθεν ένοπλες ομάδες, αλλά κάθε μαζικό, μαχητικό, κοινωνικό κίνημα και άρα κάθε αγωνιζόμενος που κατεβαίνει στο δρόμο, αντιδρά, διαμαρτύρεται, διεκδικεί και αμφισβητεί. Πριν απ’ όλα όμως κατέδειξε ότι δίπλα στον κρατικό αφταρχισμό αναπτύσσεται κι ένας ιδιόμορφος ρατσισμός απέναντι στη νεολαία και το κίνημά της, για τα οποία φαίνεται να καθιερώνεται πλέον ένα μόνιμο τεκμήριο υποψίας, ενώ οι ποινικές δίκες μετατρέπονται σε αιχμηρότατο πολιτικό εργαλείο.
Η απόφαση του Τριμελούς Δικαστηρίου Ανηλίκων Λάρισας, με την πλήρη απαλλαγή των 9 από τους 11 κατηγορουμένους ανηλίκους από κάθε κατηγορία, υπήρξε μια -εν μέρει- γενναία απόφαση.
Ο εφιάλτης όμως που έζησαν τα παιδιά αφτά, βρισκόμενα σε δικαστική ομηρία για δύο ολόκληρα χρόνια, ασφαλώς σημάδεψε την ψυχοσύνθεσή τους σε μια πολύ εvαίσθητη ηλικία, γεγονός που θέλω να πιστεύω ότι δεν θα αποτελέσει τροχοπέδη για την ομαλή εξέλιξη της πολιτικής και κοινωνικής τους συνειδητοποίησης.
Είναι άλλωστε χαρακτηριστικό ότι τα δύο ανήλικα παιδιά, που σύμφωνα με την απόφαση «τέλεσαν τα αδικήματα της έκρηξης και των διακεκριμένων φθορών (ο ένας εξ αφτών κατ’ εξακολούθηση)», υπήρξαν οι πιο αδύναμοι κρίκοι αφτής της αλυσίδας, αφού είχαν το «μειονέκτημα» ο μεν ένας να είναι αλβανικής καταγωγής, ο δε άλλος να έχει ιδιαίτερα υψηλό ανάστημα..!
Κι από την άλλη πλεvρά, η πόρτα των τρομονόμων παραμένει μισάνοιχτη. Είναι προφανές ότι κινούμαστε με ιλινγιώδη ταχύτητα προς έναν διοικητικό ολοκληρωτισμό, που κυριαρχείται από το δόγμα της «μηδενικής ανοχής», την άμεση και εντατική ποινικοποίηση των διαδηλώσεων και κάθε διαμαρτυρίας και τη θεαματική αύξηση των αφθαίρετων και τυχαίων συλλήψεων.
Ευθύνη όλων μας να υπερασπιστούμε σταθερά και επίμονα τα κοινωνικά δικαιώματα και τις πολιτικές ελεφθερίες και να αντισταθούμε με κάθε τρόπο στην πολιτική αφθαιρεσία και βαρβαρότητα, που όπως φαίνεται συμβαδίζουν απόλυτα με τον εργασιακό μεσαίωνα που μας επιφυλάσσουν.



Θεσσαλονίκη 17 Δεκεμβρίου 2010
Αρετή Σκουνάκη,
Συνήγορος υπεράσπισης μίας (εκ των αθωωθέντων) ανήλικης μαθήτρ

βια στο σχολειο

Υποδιευθυντής χτύπησε το κεφάλι μαθητή στα κάγκελα

15/12/2010 - 16:08

Ανάστατη είναι η πατρινή κοινωνία, μετά την καταγγελία ενός γονέα μαθητή Γυμνασίου ότι ο υποδιευθυντής του σχολείου χτύπησε το κεφάλι του παιδιού του στα κάγκελα.

Σύμφωνα με την καταγγελία, το περιστατικό σημειώθηκε στον προαύλιο χώρο του σχολείου, όταν οι μαθητές θέλησαν να κάνουν κατάληψη.

Ο υποδιευθυντής αντέδρασε και -σύμφωνα πάντα με τα λεγόμενα του πατέρα- έπιασε τον μαθητή και άρχισε να του χτυπά το κεφάλι στα κάγκελα.

Το περιστατικό συνέβη μπροστά στα έκπληκτα μάτια των συμμαθητών του και αμέσως ειδοποιήθηκαν οι γονείς του συγκεκριμένου μαθητή.

Ο πατέρας του παιδιού καταγγέλλει μάλιστα πως δεν είναι η πρώτη φορά που ο συγκεκριμένος μαθητής έχει χτυπηθεί από τον υποδιευθυντή του σχολείου.

Σύμφωνα με πληροφορίες, χθες το μεσημέρι οι γονείς του μαθητή και ο συγκεκριμένος εκπαιδευτικός είχαν συνάντηση αρκετών ωρών προκειμένου να συζητήσουν το περιστατικό.

Η καταγγελία ερευνάται ήδη, μάλιστα δόθηκε εντολή ένορκης διοικητικής εξέτασης από την Περιφερειακή Διεύθυνση।

Δεν ειναι η πρωτη φορα που οι μαθητες δεχονται τη βια -σωματικη ή ψυχολογικη -μερικων εκπαιδευτικων, καθως και παραβιαση των δικαιωματων τους .Ας ανοιξει λοιπον απο σημερα μια τεκμηριωμενη και ακριβης λιστα αυτων που παραβιαζουν τα δικαιωματα των μαθητων ,σαν ενα πρωτο μετρο της προασπισης των μαθητικων δικαιωματων.

διογενης

η κριτικη σκεψη βλαπτει

Η ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΣΤΟΝ ΤΥΠΟ

Χωρίς κριτική σκέψη οι Ελληνες μαθητές

17/12/2010 - 10:27

Από τις χειρότερες επιδόσεις μεταξύ 65 χωρών στον διαγωνισμό PISA

Του Αποστολου Λακασα

Ενας στους πέντε Ελληνες μαθητές διαβάζοντας ένα κείμενο αδυνατεί να αναγνωρίσει το κύριο θέμα του, να εντοπίσει μία με σαφήνεια διατυπωμένη πληροφορία εντός του κειμένου, να κάνει μια απλή συσχέτιση ανάμεσα στις πληροφορίες του κειμένου και σε κοινές, καθημερινές γνώσεις. Αυτό προκύπτει από την επιμέρους ανάλυση των επιδόσεων Ελλήνων μαθητών στον διαγωνισμό PISA που διενεργήθηκε το 2009. Οι 15χρονοι μαθητές 65 χωρών εξετάστηκαν στην κατανόηση κειμένου, τα μαθηματικά και τις φυσικές επιστήμες. Ο διαγωνισμός διενεργείται ανά τριετία, και κάθε φορά από τον ΟΟΣΑ δίνεται βάρος σε μία μαθησιακή δεξιότητα. Φέτος ήταν η σειρά του αναγνωστικού εγγραμματισμού (κατανόηση κειμένου). Παρότι η Ελλάδα βελτίωσε τη μέση επίδοσή της σε σχέση με τον διαγωνισμό του 2006, αυτό δεν ανατρέπει την εικόνα, καθώς οι επιμέρους επιδόσεις των μαθητών στην ικανότητα να κατανοούν γραπτά κείμενα, να τα χρησιμοποιούν και να τα αξιοποιούν για την προσωπική τους γνωστική βελτίωση, δείχνουν ότι το εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας πάσχει σοβαρά. Μάλιστα, οι χειρότερες επιδόσεις των Ελλήνων μαθητών είναι στον εντοπισμό της πληροφορίας (δηλαδή, την κριτική σκέψη), και την κατανόηση κειμένων που περιέχουν βοηθητικά σχήματα, π.χ. κόμικς, χάρτες. Δηλαδή, σε μία εποχή που η απόκτηση πληροφοριών γίνεται από πολλές πηγές, τα Ελληνόπουλα παρουσιάζονται προσκολλημένα στην παραδοσιακή μορφή του βιβλίου, το οποίο μάλλον... παπαγαλίζουν. Ειδικότερα, με βάση τα επιμέρους στοιχεία που παρουσιάζει η «Κ» για τις επιδόσεις των Ελλήνων μαθητών στην κατηγορία της κατανόησης κειμένου προκύπτουν τα ακόλουθα:

- Στη γενική κατηγορία της κατανόησης κειμένου στον διαγωνισμό του 2009 η Ελλάδα συγκέντρωσε 483 βαθμούς και βρέθηκε στην 31η θέση μεταξύ 65 χωρών. Στον διαγωνισμό του 2006 είχε 460 βαθμούς και ήταν στην 36η θέση μεταξύ 57 χωρών. Η ελληνική επίδοση βελτιώθηκε μόνο κατά 9 μονάδες συγκριτικά με τον διαγωνισμό του 2000 (ήταν 25η μεταξύ 31 χωρών), όταν και πάλι ο διαγωνισμός είχε δώσει βάρος στην κατανόηση κειμένου. Ομως, και τότε όπως και στον τελευταίο διαγωνισμό η Ελλάδα είναι στην ομάδα των χωρών που είναι κάτω από τον μέσο όρο του ΟΟΣΑ (493 βαθμοί το 2009).

- Ομως, το 21,3% των Ελλήνων μαθητών είχε επίδοση που δείχνει ότι αντιμετωπίζουν σοβαρό πρόβλημα στην κατανόηση κειμένου. Συγκεκριμένα, βρέθηκε κάτω από το επίπεδο 2 (με ανώτατο επίπεδο το 6), το οποίο θεωρείται το κατώφλι για την ποιότητα του εκπαιδευτικού συστήματος. Στον ΟΟΣΑ κατά μέσο όρο το 18,8% των μαθητών είχαν επίδοση κάτω του 2.

- Στον αντίποδα, στα υψηλά επίπεδα 5 και 6 (δείχνουν τους άριστους μαθητές) βρέθηκε μόνο το 5% και 0,6% αντίστοιχα των Ελλήνων μαθητών, ενώ ο μέσος όρος του ΟΟΣΑ είναι 7,2% και 0,8% αντίστοιχα. Να σημειωθεί πάντως ότι σε τρεις χώρες -Τουρκία, Μεξικό και Χιλή- κανένας μαθητής δεν βρέθηκε στο ανώτατο επίπεδο 6.

- Οι περισσότεροι Ελληνες μαθητές κινούνται στη μετριότητα, καθώς στο επίπεδο 2 βρέθηκε το 24% και στο επίπεδο 3 το 28,9% των μαθητών.

- Ως προς τις πέντε υποκατηγορίες, η χειρότερη επίδοση των Ελλήνων μαθητών ήταν στον εντοπισμό των πληροφοριών που περιέχει το κείμενο. Πήραν 468 βαθμούς έναντι 495 του μέσου όρου του ΟΟΣΑ.

- Εξίσου άσχημα πήγαν οι μαθητές στην κατανόηση μη συνεχών κειμένων (στα οποία παρεμβάλλονται βοηθητικά χάρτες, σχήματα, κόμικς κ.λπ.) όπου συγκέντρωσαν 472 έναντι 493 βαθμών του μέσου όρου.

- Πάλι χαμηλότερα -αλλά με μικρότερη απόκλιση- από τον μέσο όρο του ΟΟΣΑ ήταν οι επιδόσεις στη σύνθεση και ερμηνεία κειμένου (484 βαθμοί έναντι 493), στην κατανόηση συνεχών κειμένων (χωρίς γραφικά κ।λπ.) με 487 βαθμούς έναντι 494 του μέσου όρου, και στην αξιολόγηση ενός κειμένου (489-494).

Η ΚΡΙΤΙΚΗ ΣΚΕΨΗ ΒΛΑΠΤΕΙ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ ΤΟΣΟ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΟΣΟ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΑΙ ΓΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΛΟΓΟ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΕΞΟΡΙΣΜΕΝΗ ΑΠΟ ΤΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΜΑΣ ΣΥΣΤΗΜΑ.

διογενης

ΟΧΙ ΣΤΟ ΚΛΕΙΣΙΜΟ ΣΧΟΛΕΙΩΝ

Των μαθητών του Αθλητικού Γυμνασίου Δράμας

Ο σύλλογος των μαθητών του Αθλητικού Γυμνασίου της Δράμας διαμαρτύρεται έντονα για την απαράδεκτη κατάσταση που έχει διαμορφωθεί την φετινή σχολική χρονιά στα Αθλητικά Γυμνάσια της χώρας.

Συγκεκριμένα και ενώ έχουμε φτάσει στον Δεκέμβριο το Γυμνάσιο μας δεν λειτουργεί ως Αθλητικό, γιατί το Υπουργείο Παιδείας δεν έχει ολοκληρώσει τη διαδικασία πρόσληψης γυμναστών.

Έτσι, αν και στο πρόγραμμα σπουδών των Αθλητικών Γυμνασίων προβλέπονται 6 ώρες προπόνησης την εβδομάδα στο άθλημα που κάθε μαθητής/μαθήτρια έχει επιλέξει (π.χ. άρση βαρών, πάλη, ποδόσφαιρο, τοξοβολία, σκοποβολή, χιονοδρομία) μέχρι στιγμής δεν έχει γίνει ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΩΡΑ προπόνησης.

Με πρόφαση τη δεινή οικονομική κατάσταση το Υπουργείο δεν φροντίζει έστω να καλυφθούν αυτές οι 6 ώρες με γυμναστές που αυτή τη στιγμή έχουν μειωμένο ωράριο.

Σ’ όλη την Ελλάδα έχουν εδώ και καιρό ξεκινήσει διαμαρτυρίες, αποχές, καταλήψεις κτλ. για την οικτρή αυτή κατάσταση.

Οι συνεχείς οχλήσεις στους παράγοντες του Υπουργείου Παιδείας δεν βρήκαν ανταπόκριση.

Εμείς κάναμε μέχρι τώρα υπομονή, η οποία όμως εξαντλήθηκε. Είναι η πρώτη μας κίνηση διαμαρτυρίας, να είστε όμως βέβαιοι ότι θα ακολουθήσουν και άλλες, ΠΟΛΥ ΔΥΝΑΜΙΚΟΤΕΡΕΣ.

Αν μέχρι τα Χριστούγεννα δεν έχει γίνει κάτι, εμείς, οι μαθητές του Αθλητικού Γυμνασίου της Δράμας, θα χτυπήσουμε το χέρι μας στην έδρα σας.

Καλούμε τους μαθητές όλου του Νομού να μας συμπαρασταθούν ενεργά.

ΧΡΗΜΑΤΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΓΕΝΙΚΟΤΕΡΑΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ ,ΓΙΑΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΛΗΡΩΘΟΥΝ ΟΙ ΦΟΡΟΙ ΥΠΟΤΕΛΕΙΑΣ ΠΡΟΣ δ.ν.τ . ΚΑΙ ε.ε. ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΟΣΦΥΟΚΑΜΠΤΕΣ ΤΗΣ ΞΕΝΟΔΟΥΛΕΙΑΣ।

διογενης

ας κανουμε ολες τις ημερες ,ημερες του παιδιου

Παγκόσμια Ημέρα του Παιδιού. Συγκλονίζουν τα στοιχεία

Πρώτη καταχώρηση: Σάββατο, 11 Δεκεμβρίου 2010, 08:25

Παγκόσμια Ημέρα του Παιδιού η σημερινή και εκατομμύρια παιδιά συνεχίζουν να πεθαίνουν από ασιτία και να εργάζονται υπό άθλιες συνθήκες. Σύμφωνα με στοιχεία της Unicef, σε όλο τον κόσμο περισσότερα από 22.500 παιδιά χάνουν ημερησίως τη ζωή τους από έλλειψη εμβολίων, ακάθαρτο νερό, έλλειψη τροφής ή κακή διατροφή. Εκτιμάται ότι 980.000 - 1.250.000 παιδιά πέφτουν κάθε χρόνο θύματα εμπορίας ανθρώπων (για πορνεία, παιδική εργασία, αφαίρεση οργάνων) και 158 εκατ. παιδιά, ηλικίας 5 - 14 ετών εργάζονται υπό σκληρές και απάνθρωπες συνθήκες. Αισιόδοξο στοιχείο αποτελεί η είδηση ότι εκατομμύρια περισσότερα παιδιά παρακολουθούν σήμερα σχολείο απ’ ό,τι πριν από 10 χρόνια.

Η κατάσταση στην Ελλάδα

Στην Ελλάδα, σύμφωνα με το Κοινωνικό Πορτρέτο της Ελλάδας 2010 (ΕΚΚΕ), 450.000 παιδιά και έφηβοι διαβιούν υπό ενδεείς συνθήκες. Κι αν τα ελληνικά νοικοκυριά με ανήλικα παιδιά μειώνονται σε απόλυτους αριθμούς, ο αριθμός των φτωχών παιδιών αυξάνεται σταθερά. Σήμερα το 23,3% των παιδιών ηλικίας 0 -17 ετών ζουν στη φτώχεια, στο περιθώριο της κοινωνίας και το ποσοστό βαίνει αυξανόμενο.

Το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα αδυνατεί να παράσχει ισότιμη σχολική φοίτηση σε όλα τα παιδιά. Το 7% των μαθητών εγκαταλείπουν το σχολείο στο δημοτικό ή το γυμνάσιο. Ανάλογο ποσοστό εφήβων εγκαταλείπει το Λύκειο, ανεβάζοντας στο 14,6% το ποσοστό των παιδιών που αδυνατούν να ολοκληρώσουν τη 12ετή εκπαίδευση. Ειδικά μεταξύ των φτωχών παιδιών, αναλφάβητα είναι το 71,2%.

Σε ό,τι αφορά την παιδική εργασία, όπως επισημαίνει ο Συνήγορος του Παιδιού Γιώργος Μόσχος, ακμάζει στη χώρα μας. Σύμφωνα με στοιχεία της Έρευνας Εργατικού Δυναμικού, περίπου 20.000 έφηβοι εργάζονται νόμιμα. Όμως, ο πραγματικός αριθμός των ανηλίκων εργαζομένων είναι 5πλάσιος. Όπως εκτιμάται από το Συνήγορο του Παιδιού, 75.000 επιπλέον έφηβοι εργάζονται στη μαύρη αγορά εργασίας.

Κατά τα άλλα, δεν ξεπερνούν τους 70 οι ανήλικοι φυλακισμένοι, ενώ 5.000 παιδιά με αναπηρία ή χρόνιες παθήσεις διαβιούν σε ιδρύματα. Ο Συνήγορος του Παιδιού διεξάγει εδώ και χρόνια αγώνα για να κλείσουν τα παλαιά, μεγάλα ιδρύματα και να αντικατασταθούν από μικρές δομές εναλλακτικές του εγκλεισμού και από ειδικές στέγες προστατευτικής φιλοξενίας. Έχει καταθέσει σχετική εισήγηση στο ΚΕΣΑΘΕΑ (Κεντρικό Επιστημονικό Συμβούλιο για την Πρόληψη και την Αντιμετώπιση της Θυματοποίησης και της Εγκληματικότητας των Ανηλίκων) του υπουργείου Δικαιοσύνης για τους εφήβους με ροπή προς την παραβατικότητα ή ήδη φυλακισμένους. Αντίστοιχη εισήγηση έχει κάνει στο υπουργείο Υγείας για τα Κέντρα Περίθαλψης Παιδιών με αναπηρίες και χρόνιες παθήσεις. Όπως επισημαίνει ο κ. Μόσχος «οι μικρές δομές έχουν μικρότερο κόστος και επιπλέον δίνουν μεγαλύτερη σημασία στο επιστημονικό προσωπικό και λιγότερο στο διοικητικό, στο οποίο επικεντρώνονται οι μεγάλες μονάδες». Επίσης, έχει προτείνει στις Περιφέρειες να αναλάβουν τη διάδοση του θεσμού της αναδοχής, σύμφωνα με τον οποίο, οικογένειες με την υποστήριξη της Πολιτείας αναλαμβάνουν τη φροντίδα παιδιών. Και πάλι το κόστος της υποστήριξης που προσφέρει η Πολιτεία είναι μικρότερο από αυτό της συντήρησης των ιδρυμάτων.

Τέλος, άλυτο παραμένει το σοβαρότατο κοινωνικό πρόβλημα των 7.000 - 8.000 αλλοδαπών παιδιών που εισέρχονται ετησίως ασυνόδευτα και ανυπεράσπιστα στην Ελλάδα, εύκολα θύματα κάθε εγκληματικής δραστηριότητας.

Το Συμβούλιο Εφήβων

Κι αν ο τρόπος που η κοινωνία των ενηλίκων αντιμετωπίζει τα παιδιά γεννά απογοήτευση, η σκέψη και η δράση των παιδιών που η ζωή τούς επιτρέπει να συνεχίζουν κανονικά τις σπουδές τους, μπορεί να μας γεμίσει αισιοδοξία. Ενδεικτικές οι Προτάσεις της Ομάδας Εφήβων Συμβούλων του Συνηγόρου του Παιδιού, που υποβλήθηκαν τον περασμένο Οκτώβριο στο συνέδριο του Ευρωπαϊκού Δικτύου Συνηγόρων του Παιδιού στο Στρασβούργο. Από τις προτάσεις συμπεραίνεται ότι τα παιδιά γνωρίζουν πολύ καλά τα προβλήματα της εκπαίδευσης, της υγείας, του Διαδικτύου. Οι συγκεκριμένες προτάσεις είναι εξαιρετικά εύστοχες και ειδικά αυτές για την προστασία των ανηλίκων από το Ιντερνετ συνιστούν ό,τι δεν μπορεί να σκεφθεί ένας γονιός και του δείχνει το παιδί του…

Εκδηλώσεις

Κατά τα άλλα, η Ελληνική Επιτροπή της Unicef με ευκαιρία την Παγκόσμια Ημέρα του Παιδιού διοργανώνει σειρά εκδηλώσεων:

-την Κυριακή 12 Δεκεμβρίου έκθεση παιδικής ζωγραφικής στο Εκθεσιακό Κέντρο Expo Athens σε συνεργασία με τον Πανελλήνιο Σύλλογο Ιδιοκτητών Παιδικών Σταθμών (ΠΑΣΙΠΣ).

-Τη Δευτέρα 13 Δεκεμβρίου τηλεμαραθώνιο Αγάπης στην ΕΤ-1 για την προστασία των παιδιών στην Ελλάδα και τον κόσμο. Προσφορές στα τηλέφωνα 801 500 12345, με SMS κενό μήνυμα στο 54234, σε όλες τις τράπεζες.

-Στις 19 Δεκεμβρίου στο Κλειστό Γυμναστήριο ΜΕΤΣ γίνεται η μεγάλη διαπολιτισμική γιορτή της Unicef με παιδιά από σχολεία της Αττικής.

-Στις 21 - 22 - 23 Δεκεμβρίου πραγματοποιείται μεγάλη έκθεση φωτογραφίας και μπαζάρ στην αίθουσα του μετρό στο Σύνταγμα.

ΑΡΧΙΚΗ ΣΕΛΙΔΑ > Η ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΣΤΟΝ ΤΥΠΟ

Η ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΣΤΟΝ ΤΥΠΟ

Απαράδεκτο το κάρφωμα μαθητών

11/12/2010 - 08:49

ΕΝΩΣΗ ΓΟΝΕΩΝ ΚΑΙ ΚΗΔΕΜΟΝΩΝ ΑΝΩ ΛΙΟΣΙΩΝ

Απαράδεκτο το κάρφωμα μαθητών

Οξύτατη αντίδραση για την αντιπαιδαγωγική στάση καθηγητών του 3ου Λυκείου Ανω Λιοσίων

Απαράδεκτο και αντιπαιδαγωγικό χαρακτηρίζει, με ανακοίνωση, η Ενωση Γονέων και Κηδεμόνων Ανω Λιοσίων το γεγονός ότι με ευθύνη εκπαιδευτικών του 3ου Λυκείου Ανω Λιοσίων δόθηκαν στην αστυνομία ονόματα μαθητών που συμμετείχαν στην κατάληψη και ότι τηλεφωνεί σε γονείς εκφοβίζοντάς τους «να μαζέψουν τα παιδιά τους για να μην βρεθούν αυτά στα δικαστήρια και εκείνοι στον εισαγγελέα».

Ταυτόχρονα, η διοίκηση της Ενωσης, εκτός από την ανακοίνωση - καταγγελία, σε χθεσινή της συνεδρίαση αποφάσισε σειρά παρεμβάσεων ενάντια στις προσπάθειες τρομοκρατίας και εκφοβισμού γονιών και μαθητών και συγκεκριμένα: Να παραστεί εκπρόσωπός της στη σύσκεψη που θα κάνουν την Κυριακή μαθητές όλων των σχολείων της πόλης, με στόχο τη δημιουργία Συντονιστικού Αγώνα και τη Δευτέρα θα προχωρήσει σε παρεμβάσεις στον διευθυντή του σχολείου, στον προϊστάμενο της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και στο αστυνομικό τμήμα Ανω Λιοσίων.

«Θεωρούμε απαράδεκτο και αντιπαιδαγωγικό, επισημαίνει ακόμα στην ανακοίνωση, το γεγονός να αντιμετωπίζονται σαν εγκληματικά στοιχεία ανήλικοι μαθητές γιατί πραγματοποίησαν τρεις μέρες κατάληψη, διεκδικώντας μια καλύτερη εκπαίδευση και ανθρώπινο σχολείο. Ο στόχος τους είναι φανερός. Επιδιώκουν να ενοχοποιήσουν τους αγώνες στη συνείδηση των νέων ανθρώπων, να τρομοκρατήσουν αυτούς και τους γονείς τους υπενθυμίζοντάς τους πως οι αγώνες (καταλήψεις) συνιστούν ποινικό αδίκημα, για να υλοποιείται χωρίς αντιστάσεις η αντιεκπαιδευτική πολιτική τους».

Τέλος, η Ενωση καλεί εκπαιδευτικούς, μαθητές, μαζικούς φορείς της περιοχής, να συντονιστούν και να αντιδράσουν τώρα, να καταδικάσουν κάθε προσπάθεια για «στήσιμο» μαθητοδικείων. «Κανέναν, σημειώνει, δεν πρέπει να τρομοκρατήσουν αυτές οι ενέργειες, αντίθετα σήμερα όσο ποτέ άλλοτε είναι επιτακτική η ανάγκη να συγκροτηθεί ένα μεγάλο μέτωπο αγώνα, να αντιπαρατεθεί στην αντιεκπαιδευτική πολιτική και να διεκδικήσει ένα σχολείο που να εξυπηρετεί τις σύγχρονες ανάγκες μαθητών - εκπαιδευτικών - γονιών».

ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

«Νέο σχολείο»: ούτε νέο ούτε σχολείο

07/12/2010 - 12:46

Βαγγέλης Γούλας*

Βασίλης Μουλιανίτης**

Κώστας Γιαννόπουλος***

Οι εξαγγελίες του Υπ. Παιδείας για το «Νέο Σχολείο» και η υλοποίηση προς ομόλογη κατεύθυνση ρυθμίσεων για την Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση τείνουν να επαναπροσδιορίσουν την οργάνωση, τη λειτουργία και το περιεχόμενο της βασικής εκπαίδευσης στη χώρα μας. Αφήνουν όμως αναπάντητα μια σειρά από θεμελιώδη ερωτήματα:

Α) Ποιο είναι το «παλιό» και «ξεπερασμένο» που πρέπει να αντικατασταθεί και γιατί;

Β) Ποια είναι τα χαρακτηριστικά που συγκροτούν το «νέο σχολείο» ως νέο;

Γ) Ποια δεδομένα τεκμηριώνουν την ανάγκη του «νέου σχολείου», σε ποιες κοινωνικές ανάγκες απαντάει και πως;

Α) Το «νέο σχολείο» δεν φαίνεται να αντικαθιστά το σχολείο των ΔΕΠΠΣ – ΑΠΣ, το σχολείο της διαθεματικότητας, της «ευέλικτης ζώνης», της συστημικής αντίληψης για την πραγματικότητα, του επικοδομητισμού. Θα μπορούσε μάλιστα βάσιμα κάποιος να ισχυριστεί πως είναι όλα αυτά που αποκτούν «επιχειρησιακό» χαρακτήρα αναδιατάσσοντας τη σχέση των μαθητών με τη γνώση, τη σχέση δασκάλων – μαθητών, τη σχέση του σχολείου και των κοινωνικά προσδιορισμένων «αποτελεσμάτων» του. Αν όμως το «ξεπερασμένο» δεν είναι το σχολείο των ΔΕΠΠΣ – ΑΠΣ τότε ποιο είναι; Θα προσπαθήσουμε να δείξουμε στη συνέχεια πως το «παλιό» και «ξεπερασμένο» είναι αυτό καθαυτό το σχολείο, όπως συγκροτήθηκε από το διαφωτισμό και μετά.

Β) Αν κανείς προσπαθήσει να δει πίσω από τον κουρνιαχτό και τις πομπώδεις εξαγγελίες θα διαπιστώσει πως όλο το «νέο σχολείο» συγκροτείται από τις νεφελώδεις (τουλάχιστον) εξαγγελίες για την «ψηφιακά υποστηριζόμενη μάθηση» και την εισαγωγή της εκμάθησης «ξένων γλωσσών» από την Πρώτη τάξη του δημοτικού σχολείου. Η έλλειψη τεκμηρίωσης αυτών των εξαγγελιών και των σύστοιχων παρεμβάσεων είναι εξόφθαλμη και οδηγεί σε αστειότητες του τύπου «έτσι γίνεται και σε άλλες χώρες» ή «δεν έχει αποδειχθεί η αρνητική επίδραση τέτοιων πρακτικών», κ.τ.ο. Θα προσπαθήσουμε να δείξουμε στη συνέχεια πως αν το «νέο» είναι συζητήσιμο και προβληματικό, το «σχολείο» τίθεται σαφώς «εν αμφιβόλω».

Γ) Το Υπ. Παιδείας, ακολουθώντας την «πεπατημένη» επιχειρεί να «τεκμηριώσει» την ανάγκη του «νέου σχολείου», στις «σύγχρονες εξελίξεις», τις «ανάγκες επικοινωνίας», «το μέλλον της εργασίας», κ.τ.ο., όπως πριν λίγα χρόνια «τεκμηρίωνε» τα ΔΕΠΠΣ – ΑΠΣ στην «κοινωνία της γνώσης», τη «ρευστότητα του σύγχρονου κόσμου» και συναφείς αερολογίες ή γενικολογίες του τύπου «σεισμός είναι οι σεισμικές δονήσεις» !… Έτσι “αποδεικνύει” πως το «νέο σχολείο» είναι νέο γιατί δεν μπορεί να είναι το παλιό! Θα προσπαθήσουμε να δείξουμε στη συνέχεια πως το «νέο σχολείο» είναι στην πραγματικότητα – στο βαθμό που υλοποιηθούν οι εξαγγελίες - ένα «εκπαιδευτικό κατάστημα», οι γνώσεις εμπορεύματα που εκτίθενται στα ράφια, η ελευθερία των μαθητών έγκειται στο ότι έχουν δικαίωμα να περιδιαβαίνουν μπροστά από τα ράφια, αλλά στο «ταμείο» θα πάνε με κείνες τις γνώσεις που μπορούν να αγοράσουν. Οι κοινωνικά προσδιορισμένες εκπαιδευτικές ανισότητες «φυσικοποιήθηκαν», η ευθύνη ανήκει στους μαθητές, η ιδεολογία των φυσικών χαρισμάτων «λουστραρισμένη» ποζάρει κι αυτή για νέα!

1.- Η παιδαγωγική έχει …ιστορία

Οι παιδαγωγικοδιδακτικές αντιλήψεις δεν πέφτουν όμως απʼ τον ουρανό ούτε γεννώνται στα σοφά κεφάλια των παιδαγωγών. Παράγονται κοινωνικά, νομιμοποιούνται και υιοθετούνται (ή αμφισβητούνται) απʼ τους παιδαγωγούς και προκρίνονται ως αυτονόητες και αναμφισβήτητες αλήθειες. Τα όσα διδάσκονται στο σχολείο είναι συνάρτηση των αντιλήψεων που επικρατούν σε κάθε ιστορική εποχή σχετικά με:

l Τη γνώση

l Τη μάθηση

l Τη διδασκαλία

Σχεδόν τηλεγραφικά θα αναφερθούμε σε τρεις διακριτές περιόδους, όπως αυτές μας είναι γνωστές τόσο από την Παιδαγωγική όσο και από την κοινωνιολογία της εκπαίδευσης

Ερβαρτιανή παιδαγωγική

Αντίληψη για τη γνώση: Η γνώση είναι αντικειμενική (θετικισμός), παράγεται στα Πανεπιστήμια από τους «οργανικούς διανοούμενους» και μεταβιβάζεται από κάποιον που ξέρει (δάσκαλο) σε κάποιον που δεν ξέρει (μαθητή). Η αποκτημένη γνώση λειτουργεί ηθικοπλαστικά και διαμορφώνει τον πολίτη του έθνους-κράτους.

Αντίληψη για τη μάθηση: ο μαθητής παρακολουθεί «με σταυρωμένα χέρια», αποστηθίζει τη γνώση και την επαναποδίδει επακριβώς, υποτάσσεται και πειθαρχεί στο δάσκαλο, τιμωρείται με σωματικές ποινές «για το καλό του». Η μάθηση θεωρείται ως μια κοπιαστική διαδικασία.

Αντίληψη για τη διδασκαλία: Η διδασκαλία θεωρείται ως τέχνη και τεχνική μετάδοσης της επιστημονικής γνώσης στο μαθητή. Τα διδακτικά περιεχόμενα θεωρούνται αυτονόητα. Αναλυτικό Πρόγραμμα δεν υφίσταται, πέρα από γενικόλογες διακηρύξεις εθνικοθρησκευτικού χαρακτήρα. Ο δάσκαλος λιώνει για να φωτίσει το μαθητή. Ο δάσκαλος εδώ θεωρείται Αυθεντία σε σχέση με τη γνώση.

Νέα Αγωγή

Η Νέα Αγωγή αμφισβητεί τον γνωσεοκεντρικό χαρακτήρα του ερβαρτιανού σχολείου. Το αποκαλεί βιβλιοκεντρικό (Buchschule), απομνημονευτικό (Lernschule) και τιμωρητικό ίδρυμα (Straffanstalt )

Η αντίληψη για τη γνώση μεταβάλλεται όχι ως προς τον τρόπο παραγωγής της αλλά ως προς την απόκτηση και την εφαρμογή-αξιοποίηση στην καθημερινή ζωή. Η αποκτώμενη γνώση πρέπει να έχει επιχειρησιακό χαρακτήρα. Το σχολείο πρέπει να συνδεθεί με τη ζωή. «Ξερή» γνώση δεν έχει νόημα

Αλλάζει η αντίληψη για τη μάθηση. Αποκτά ιδιαίτερη σημασία ο τρόπος με τον οποίο ο μαθητής υποδέχεται τη γνώση. Αυτό οδηγεί στην ανάπτυξη της Ψυχολογίας στις αρχές του 20ού αιώνα. Η διερεύνηση του τρόπου με τον οποίο μαθαίνει ο άνθρωπος, στοχεύει στη διαμόρφωση κινήτρων για να αποκτήσει ο μαθητής το δικό του δρόμο προσέγγισης της γνώσης. Ο κοπιαστικός χαρακτήρας της μάθησης αίρεται μερικώς.

Διδασκαλία: Ο δάσκαλος πρέπει να ενεργοποιήσει τις εσωτερικές δυνάμεις του μαθητή, να δημιουργήσει γιʼ αυτό το κατάλληλο περιβάλλον (διαμόρφωση της τάξης και παιδαγωγικό κλίμα), έτσι ώστε ο μαθητής να πειραματίζεται, να ανακαλύπτει και να δημιουργεί. Ο δάσκαλος εποπτεύει-καθοδηγεί ώστε η γνώση και οι Κώδικες που αποκτά ο μαθητής να είναι οι κυρίαρχοι και οι κοινωνικά αποδεκτοί. Ο δάσκαλος θεωρείται αυθεντία ως προς την εποπτεία-καθοδήγηση

«Μετανεωτερική» ή «μεταμοντέρνα» παιδαγωγική

Η γνώση αποκτά χαλαρό χαρακτήρα. Ως γνώση ορίζεται ο ιδιαίτερος τρόπος με τον οποίο ο μαθητής συσχετίζει τα δεδομένα και ερμηνεύει τα πράγματα. Ιδιαίτερη σημασία αποκτούν οι προϋπάρχουσες εμπειρίες των μαθητών, οι ανάγκες και τα ενδιαφέροντα, οι ιδιαίτερες κλίσεις, οι επιθυμίες και οι προτιμήσεις.

Η μάθηση αποτελεί μια ευχάριστη διαδικασία, κάτι ανάμεσα στη διασκέδαση και την εκπαίδευση (διασκαίδευση). Επιλεκτική ανάγνωση του γνωστικού αντικειμένου με αισθητικά κριτήρια.

Η διδασκαλία χαρακτηρίζεται από τη δημιουργία ευχάριστης, παιγνιώδους ατμόσφαιρας για τη συγκινησιακή-αισθητική πρόσληψη των περιεχομένων, (από «χρώματα κι αρώματα», όπως τονίζουν κάποιοι απʼ τους δημιουργούς του Αναλυτικού Προγράμματος), συζήτηση, υποθέσεις, εκτιμήσεις, πιθανές ερμηνείες και χρήσεις.

Ο Δάσκαλος δεν μεταβιβάζει αλήθειες, απλά διασφαλίζει το πλαίσιο και τις διαδικασίες, παρέχει τις δυνατότητες και διαμορφώνει το κλίμα για την «επιλεκτική ανάγνωση» απʼ την πλευρά του μαθητή. Δεν καθοδηγεί στο «σωστό δρόμο», αφού καθένας κατασκευάζει τον κόσμο σύμφωνα με τη δική του οπτική, τα δικά του κριτήρια, ενδιαφέροντα κ.λ.π. Θεωρείται Αυθεντία ως προς τη διαμόρφωση και τη διαχείριση του παιδαγωγικού περιβάλλοντος.

2.- «Η τσάντα στο σχολείο», ο μαθητής στην τύχη του, οι εκπαιδευτικοί στο έλεος της αγοράς

Οι αρχές αυτές εμπεριέχονται στο Αναλυτικό Πρόγραμμα του 2002 και συγκροτούνται με άξονες τη γνωστή «διαθεματικότητα» και την «ευέλικτη ζώνη», άξονες που αποτελούν το όχημα για τη μετάλλαξη του σχολείου, αφού συμβάλλουν τα μέγιστα στην κυριαρχία των αισθητικών μορφών πρόσληψης και επεξεργασίας των περιεχομένων. Ταυτόχρονα στα διδακτικά εγχειρίδια κυριαρχεί η εικόνα και το χρώμα. Σύμφωνα με το Α. Π. η εικόνα πρέπει να καταλαμβάνει το 50-60% του συνολικού χώρου κάθε σελίδας. Αναβαθμίζεται η αισθητική αγωγή ως διδακτικό αντικείμενο. Στα δε 800 πιλοτικά σχολεία «διευρυμένου ωραρίου» οι ώρες της Αισθητικής Αγωγής και της Γυμναστικής στις μικρότερες τάξεις είναι όσες και των Μαθηματικών.

Τα νέα διδακτικά αντικείμενα ή η αύξηση των ωρών διδασκαλίας ήδη υπαρχόντων δεν απαντούν σε κάποιες δήθεν νέες ανάγκες αλλά συνιστούν τη «συγκολλητική ουσία» η οποία συνενώνει το σύνολο της σχολικής γνώσης ως ασύνδετες πληροφορίες σε ένα αβαθές δεξιοτήτων το οποίο έλκει την εγκυρότητά του από την (πρόσκαιρη) χρηστικότητά του στην αγορά εργασίας. Οι μαθητές – αυριανοί εργαζόμενοι καλούνται σε μια συνεχή πορεία «διά βίου μάθησης», δηλαδή την αποδοχή της ευθύνης για τη θέση τους στον καταμερισμό εργασίας και της ενοχοποίησης του συλλογικού εργαζόμενου ως υπεύθυνου για την ελαστική - ανασφαλή εργασία και την ανεργία.

Το σχολείο της Νέας Αγωγής ή της μεταρρυθμιστικής Παιδαγωγικής του 20ού αιώνα αποκλήθηκε Νέο Σχολείο. Από τις αρχές της δεκαετίας του 70 το σχολείο αυτό αμφισβητείται. Ελπίζουμε ότι το Υπουργείο Παιδείας με τον όρο ΄΄Νέο Σχολείο΄΄ δεν εννοεί το σχολείο της Νέας Αγωγής, διότι τότε η σύγχυση και η άγνοια είναι μη αναστρέψιμες. Ότι ορίζεται λοιπόν ως «νέο σχολείο» δεν είναι και τόσο νέο, αφού οι βασικές αρχές του στηρίζονται στο Α. Π. του 2002. Και σίγουρα δεν είναι σχολείο, τουλάχιστον όπως το γνωρίσαμε από το Διαφωτισμό και μετά. Ο τίτλος αποτελεί μάλλον μια ρητορική εξαγγελία, παρά μια επιστημονική ορολογία. Επιχειρείται, ωστόσο, με τον κλεψίτυπο αυτό τίτλο να δοθεί ένα περιεχόμενο που θα αρθρώνει συμπιληματικά αφελείς αντιλήψεις του συρμού, όπως π.χ. ο καθένας πλάθει «τη δική του κοσμοεικόνα και το δικό του κοσμοείδωλο» (ΔΕΠΠΣ-ΑΠΣ), μαθαίνει ό,τι θεωρεί απαραίτητο, ότι του ταιριάζει, οικοδομεί το πτυχίο του» κ.τ.ό. Η ρητορική αυτή συμβάλλει στη χαλάρωση της σχέσης με τη γνώση και ταυτόχρονα οδηγεί στη χρηστική της αντίληψη. Μαθαίνουμε για να βρούμε μια δουλειά. Αυτή η μυωπική αντίληψη μετατρέπει τη γνώση σε πλήθος ασύνδετων πληροφοριών και ταυτίζει τον γνώστη με τον χρήστη. Η προφητεία αυτοεκπληρώνεται: Οι γνώσεις (βλ. πληροφορίες) αχρηστεύονται κάθε τρία ή πέντε ή επτά χρόνια… (στʼ αλήθεια το Χάρβαρντ διαγράφει τους πτυχιούχους του ή «θεωρεί» τα πτυχία που χορηγεί στα αντίστοιχα χρονικά διαστήματα;) και δώσʼ του πάλι απʼ την αρχή να εκπαιδεύεσαι…

Είναι φανερό και όχι μόνο στη χώρα μας ότι παρʼ όλες τις φιλότιμες προσπάθειες που καταβάλλονται, η ρητορική αυτή δεν φαίνεται να πείθει. Αντίθετα γίνεται όλο και πιο κατανοητό ότι καταστρέφει το σχολείο της Νεωτερικότητας και από αυτή την άποψη οδηγεί στη διαμόρφωση ενός νέου τύπου σχολείου. Ένα σχολείο που θα διαχειρίζεται, χωρίς να παρεμβαίνει, το «πολιτιστικό κεφάλαιο» που φέρνουν μαζί τους οι μαθητές, που θα εξισώνει τη δοξασία με την επιστήμη, την άγνοια με τη γνώση. Ένα σχολείο πραγματικά ταξικό. Μʼ έναν εκπαιδευτικό που απλά θα θυμίζει στον κάθε μαθητή ότι είναι υπεύθυνος για τη μοίρα του…

Σαφώς δεν πιστεύουμε ότι στα υπουργεία παιδείας των σύγχρονων καπιταλιστικών κρατών έπαθαν ομαδική παράκρουση. Αντίθετα είναι περισσότερο από σαφές ότι μια τέτοια εκπαιδευτική πολιτική οδηγεί στην καταστροφή ή αν προτιμάτε την αναδιάταξη των ικανοτήτων του εργατικού δυναμικού, με όχημα τη χρήση των Νέων Τεχνολογιών. Οι τελευταίες προσφέρονται για τη δημιουργία χρηστών, οι οποίοι απλά θα επεξεργάζονται «φόρμες» χωρίς να μπορούν να τις κατανοήσουν. Διαμορφώνεται έτσι ένα «ευέλικτο» εργατικό δυναμικό με αβαθείς, εκτατικού χαρακτήρα ικανότητες και ακριβώς γιʼ αυτό το λόγο αναλώσιμο, αδύναμο και ανίκανο να ερμηνεύσει τον κόσμο, ελεγχόμενο εκ του μακρόθεν. Σωστά έχει επισημανθεί ότι οδηγούμαστε σʼ έναν Μεσαίωνα με συντροφιά την Τεχνολογία.

Αν το σχολείο του 20ού αιώνα προετοίμαζε ένα εργατικό δυναμικό με ειδίκευση και κίνητρα να εργαστεί, με διάκριση ανάμεσα στον ελεύθερο και τον εργάσιμο χρόνο και με αντίστοιχα δικαιώματα, το σημερινό σχολείο διαμορφώνει τον Ολοήμερο εργαζόμενο που κάνει την επιχείρηση σπίτι του και το σπίτι του επιχείρηση, ναρκισιστή, εγκλωβισμένο στο μικρόκοσμό του, έναν εργαζόμενο που ταυτίζει τη γνώμη με τη γνώση, που αντί για δυνατά ερμηνευτικά σχήματα κατανόησης του κόσμου κατασκευάζει collage και patchworks, που δεν είναι πια constructer (κατασκευαστής) αλλά Bastler (ερασιτέχνης μάστορας). Που θα μαζεύει καθημερινά τα συντρίμμια του ανάμεσα στην απόλυση, την επανειδίκευση, την ανασφάλεια.

Βεβαίως τα παραπάνω δεν συνιστούν τόσο διαμορφωμένη κατάσταση όσο, κυρίως, πολιτική στόχευση και ως εκ τούτου πολιτικό διακύβευμα. Η κυριαρχία τους ή μη εξαρτάται από την αντίσταση των εργαζομένων και η τελευταία σχετίζεται άμεσα με τη δυνατότητα της Αριστεράς να κατανοήσει τη συγκεκριμένη πολιτική επιλογή και να την αντικρούσει. Και αυτό δεν είναι πάντα εύκολο. Προκαλεί θλίψη το γεγονός ότι ακόμα και εκπαιδευτικοί που ισχυρίζονται ότι βρίσκονται στην Αριστερά υμνούν τη διαθεματικότητα και την ευέλικτη ζώνη ή ακόμα χειρότερα την αξιολόγηση. Οποιαδήποτε συζήτηση επιμέρους ζητημάτων εντός του πεδίου των κυρίαρχων επιλογών της εκπαιδευτικής πολιτικής είναι παγίδα, εφόσον δεν κατανοούνται επαρκώς οι πολιτικές επιλογές και οι κοινωνικές τους αναφορές. Η κατανόηση δυσκολεύεται ακόμα περισσότερο από το γεγονός ότι το τοπίο είναι ακόμα ρευστό, υπό διαμόρφωση. Αυτό όμως αποτελεί και μια ενδιαφέρουσα πρόκληση για νʼ ανοίξει επιτέλους μια συζήτηση με (νεο-μετα) μαρξιστικούς όρους.

Το Υπ. Παιδείας επιχειρεί (παρά τους όρκους στη δημόσια διαβούλευση) να κλείσει τη συζήτηση και να αναδείξει ως μοναδικό διακύβευμα τους ρυθμούς υλοποίησης του «νέου σχολείου» διατεινόμενο πως η πρότασή του συνιστά πέρασμα «από το χτες στο αύριο». Ωστόσο είναι το σήμερα στο οποίο παρεμβαίνει, το σήμερα το οποίο θέλει να ελέγξει μʼ έναν ορισμένο τρόπο. Το σήμερα στο οποίο το σύνθημα «πρώτα ο μαθητής» μετατρέπεται σε «πρώτα φταίει ο μαθητής», το σήμερα στο οποίο επιχειρεί να εξαφανίσει τις κοινωνικά προσδιορισμένες αφετηρίες των μαθητών, το σήμερα στο οποίο επιχειρεί να εμφανίσει σαν ουδέτερα τα λεγόμενα «σχολικά αποτελέσματα».

Το σύνθημα «η τσάντα στο σχολείο» εκφράζει με εύηχο τρόπο την εκπαιδευτική πολιτική η οποία συγκροτείται από την κατεύθυνση «η τσάντα στο σχολείο, ο μαθητής στην τύχη του και οι εκπαιδευτικοί στο έλεος της αγοράς». Αφήνει επίτηδες αναπάντητα ερωτήματα όπως «τι θα περιέχει η τσάντα;», αφού γιʼ αυτά έχει θεωρήσει ως αποκλειστικούς υπεύθυνους μαθητές και εκπαιδευτικούς.

Πρόκειται, αν υλοποιηθούν οι εξαγγελίες του Υπ. Παιδείας, για μια ουσιαστική τροποποίηση του περιεχομένου, της οργάνωσης και της λειτουργίας της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης η οποία:

α) μεταβάλλει ουσιαστικά τη σχέση των μαθητών με τη γνώση,

β) μεταβάλλει προς το χειρότερο τις εργασιακές σχέσεις των εκπαιδευτικών καθώς οι ελαστικές μορφές εργασίας θα τείνουν να αποτελέσουν κυρίαρχη μορφή,

γ) Θα δυσκολέψει ακόμα περισσότερο τη δυνατότητα συλλογικών μορφών αντίδρασης και πάλης των εκπαιδευτικών - το συνδικαλιστικό κίνημα των εκπαιδευτικών αποτελεί σε κάθε κρατική ρύθμιση (φανερά ή κρυφά) επίδικο αντικείμενο. z

* Δρ. Παιδαγωγικής Φ.Π.Ψ. Παν. Ιωαννίνων

**Δρ. Παιδαγωγικής Π.Τ.Δ.Ε. Παν. Ιωαννίνων

*** Δρ. Παιδαγωγικής Φ.Π.Ψ. Παν. Ιωαννίνων

ΑΡΧΙΚΗ ΣΕΛΙΔΑ > Η ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΣΤΟΝ ΤΥΠΟ

Η ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΣΤΟΝ ΤΥΠΟ

«Μαθητές, μένουμε Ελλάδα»

07/12/2010 - 11:37

Εγκύκλιο με την οποία θα προτρέπει τα σχολεία να προτιμήσουν ελληνικούς προορισμούς στις πολυήμερες και κυρίως τις πενθήμερες εκδρομές θα αποστείλει η υπουργός Παιδείας.
Αποδεχόμενη το σχετικό αίτημα που δέχτηκε πρόσφατα από τη ΓΣΕΒΕΕ η κ. Διαμαντοπούλου, όπως είπε στην εκπομπή «Ωρα Μέγκα», χθες το πρωί, τις επόμενες ημέρες θα στείλει εγκύκλιο στα σχολεία, ώστε οι καθηγητές να ενθαρρύνουν τους μαθητές σε εκδρομές εσωτερικού. Παράλληλα, όμως, θα επιδιώξει ώστε να γίνουν συστάσεις προς όλους όσοι εμπλέκονται στον λεγόμενο εσωτερικό σχολικό τουρισμό ώστε να προβούν και στις δέουσες προσφορές. «Πρέπει να βοηθήσουν όλοι», δήλωσε χαρακτηριστικά.

Στην ίδια εκπομπή, η κ. Διαμαντοπούλου αναφέρθηκε στις αλλαγές που αφορούν τα πανεπιστήμια και με στρογγυλεμένες διατυπώσεις επιχείρησε να αμβλύνει τις έντονες διαφορές με τους πανεπιστημιακούς αλλά και τις διοικήσεις.

Για το μοντέλο διοίκησης: η πλειοψηφία του συμβουλίου θα είναι εκλεγμένοι ακαδημαϊκοί. Το ίδιο το ίδρυμα θα επιλέγει τις προσωπικότητες εκτός ιδρύματος που θα συμμετέχουν. Ο δε πρύτανης δεν θα διορίζεται. Θα γίνεται πρόσκληση ενδιαφέροντος και οι ενδιαφερόμενοι θα περνούν από δημόσια ακρόαση από τη Σύγκλητο. Φοιτητές και καθηγητές, μέσω του Διαδικτύου, θα παρακολουθούν την ακρόαση των υποψηφίων και η Σύγκλητος θα γνωμοδοτεί για την τελική απόφαση.

Για την προοπτική μονοετών, διετών σπουδών: πρόκειται για προγράμματα της Διά Βίου Μάθησης.

Για τον χωροταξικό ανασχεδιασμό: είναι αναγκαίος. Εχουμε 499 τμήματα! Στο Πάντειο υπάρχει τμήμα χωρίς φοιτητές.

Για τα ηλεκτρονικά συγγράμματα: μέχρι τώρα εμφανίζονταν 450 χιλιάδες φοιτητές που χρειάζονται βιβλία, τώρα καταγράφηκαν 250 χιλιάδες.

Α.ΑΝΔΡ.

συμβαινει συχνα

ΕΙΔΗΣΕΙΣ

Δικαιώθηκαν 2 Eλληνίδες εις βάρος καθηγητή τους

03/12/2010 - 15:26

Μέσω της αρχής προστασίας προσωπικών δεδομένων πήραν πίσω τετράδιο που τους πήρε στο σχολείο καθηγητής

Οι 2 ανήλικες μαθήτριες την ώρα του μαθήματος είδαν με απογοήτευση τον καθηγητή τους να τους παίρνει από τα χέρια ένα τετράδιο που κρατούσαν γεμάτο με προσωπικές σημμειώσεις.

Ανένδοτος ο καθηγητής δεν το επέστρεφε όσο και αν παρακαλούσαν οι μαθήτριες, οι οποίες έβαλαν μετά τους γονείς τους να το ζητήσουν από το σύλλογο διδασκόντων και η απάντηση ήταν και πάλι αρνητική.

Τότε οι γονείς απευθύνθηκαν στην Αρχή Προσωπικών Δεδομένων, η οποία διέταξε να επιστραφεί το τετράδιο στις μαθήτριες και να καταστραφούν τυχόν αντίγραφα του περιεχομένου του.

Newsit.gr

ΕΙΔΗΣΕΙΣ

ΕΛΜΕ Ν. Αθήνας: Μαθήματα αλληλεγγύης και κοινωνικής συνείδησης

06/12/2010 - 08:38

Με απόφαση της Γενικής Συνέλευσης της ΕΛΜΕ Νότιας Αθήνας, στις 2 Νοεμβρίου, έγινε δεκτό το αίτημα για δημιουργία θεσμού «Μαθημάτων αλληλεγγύης».

Το κοινωνικό δίκτυο αλληλεγγύης θεωρείται περισσότερο αναγκαίο από ποτέ, καθώς, λόγω της οικονομικής κρίσης, είναι πολύ δύσκολο για τους εργαζόμενους να στηρίξουν τη επιμόρφωση των παιδιών τους με φροντιστηριακά μαθήματα.

Τα τελευταία κρίνονται όλο και πιο απαραίτητα, αφού, σύμφωνα με την ανακοίνωση του Δ.Σ., το δημόσιο σχολείο δέχεται τις συνέπειες αυτής της πολιτικής με ιδιαίτερη οξύτητα, με αποτέλεσμα να χειροτερεύουν διαρκώς οι συνθήκες μόρφωσης των μαθητών, ενώ ένα από τα πιο ανάλγητα μέτρα είναι η διακοπή της πρόσθετης και της ενισχυτικής διδασκαλίας που πλήττει κατευθείαν τους πιο φτωχούς μαθητές.

Υπό αυτές τις συνθήκες, οι μαθητές από οικογένειες με χαμηλό εισόδημα αδυνατούν να έχουν ίσες ευκαιρίες στη διδασκαλία με τους συμμαθητές τους που ξοδεύουν χιλιάδες ευρώ το χρόνο για ιδιαίτερα αλλά και φροντιστηριακά μαθήματα.

Για αυτό το λόγο, η ΕΛΜΕ Νότιας Αθήνας αποφάσισε να λάβει δράση και να προσφέρει αρωγή στους μαθητές που έχουν ανάγκη.

Τα μαθήματα αυτά θα προσφέρονται δωρεάν από καθηγητές του δημοσίου, οι οποίοι θα εργάζονται εθελοντ

Η ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΣΤΟΝ ΤΥΠΟ

Διαδηλώσεις για την επέτειο των δύο χρόνων απο τη δολοφονία Γρηγορόπουλου

04/12/2010 - 15:35

Δύο χρόνια από τη δολοφονία του 15χρονου μαθητή Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου συμπληρώνονται την προσεχή Δευτέρα και ήδη έχουν προγραμματιστεί συγκεντρώσεις, πορείες, εκδηλώσεις μνήμης από μαθητές, φοιτητικούς συλλόγους, πολιτικές και εργατικές οργανώσεις.

Από το πρωί στο κέντρο της Αθήνας, θα πραγματοποιούνται εκδηλώσεις για την επέτειο των δύο χρόνων, με πρώτο το συλλαλητήριο εκπαιδευτικών και μαθητών στις 12 στα Προπύλαια. Με απόφαση, μάλιστα, της Γενικής Συνέλευσης των προέδρων των ΕΛΜΕ θα πραγματοποιηθεί και τρίωρη στάση εργασίας, ενώ παναττική στάση εργασίας 12 με 3 και συμμετοχή στο συλλαλητήριο αποφάσισε και η ΑΔΕΔΥ.

Τα συλλαλητήρια θα συνεχιστούν με καλέσματα πάλι στα Προπύλαια το μεσημέρι και το απόγευμα. Στις 3 μ.μ. καλεί το Συντονιστικό Αντίστασης Μαθητικών Πρωτοβουλιών, ενώ στις 4 μ.μ. έχουν καλέσει φοιτητικοί σύλλογοι, πρωτοβάθμια σωματεία, πολιτικές και κοινωνικές οργανώσεις από το Δίκτυο για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα, τη Νεολαία ΣΥΝ, την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, το ΚΚΕ (μ-λ),την ΚΟΕ, τη ΔΕΑ, την Αντιεξουσιαστική Κίνηση, ομάδες αναρχικών, κ.λπ.

Στις 9 το βράδυ η επιτροπή πρωτοβουλία μνήμης θα πραγματοποιήσει συγκέντρωση "μνήμης και οργής" στο σημείο της δολοφονίας Μεσολογγίου και Τζαβέλα στα Εξάρχεια.

Παρασκευή, 03 Δεκέμβριος 2010 08:37

Μπορούν οι εκπαιδευτικοί να αφαιρέσουν από μαθητές τετράδια με προσωπικές σημειώσεις?

Ρεπορτάζ:esos.gr

Την ώρα του μαθήματος των θρησκευτικών, η καθηγήτρια αφαίρεσε ένα τετράδιο από την μαθήτρια **, ηλικίας 14 ετών, παρά τη ρητή άρνηση της μαθήτριας και τη δήλωσή της πως αφορούσε προσωπικές

σημειώσεις της ίδιας και μιας συμμαθήτριάς της, άσχετες με το μάθημα. Οι γονείς της μαθήτριας, στους οποίους δόθηκε φωτοαντίγραφο του τετραδίου, ζήτησαν από το γυμνασιάρχη και από το σύλλογο καθηγητών, όπου τους παρέπεμψε ο τελευταίος, να τους επιστραφεί το εν λόγω τετράδιο, αλλά το αίτημά τους απορρίφθηκε με απόφαση του συλλόγου να παραμείνει το τετράδιο στο αρχείο του σχολείου μέχρι το τέλος της σχολικού έτους ώστε να συνεκτιμηθεί ως προς τη διαγωγή των εν λόγω μαθητριών.

Το περιεχόμενο του τετραδίου έγινε γνωστό στην καθηγήτρια όσο και στο γυμνασιάρχη καθώς και στον προιστάμενο της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης **, όπου κατέφυγαν οι γονείς της μαθήτριας, και πιθανώς στο σύλλογο των καθηγητών και σε αόριστο αριθμό μαθητών.

Οι γονείς της μαθήτριας προσφεύγουν στην Αρχή Προσωπικών Δεδομένων και καταγγέλλουν παραβίαση προσωπικών δεδομένων που αφορούν την κόρη τους, **.

Η Αρχή διέταξε να επιστραφεί το εν λόγω τετράδιο στη μαθήτρια στην οποία ανήκει και να καταστραφούν τυχόν φωτοαντίγραφα που τηρούνται στο αρχείο του σχολείου.

Το σκεπτικό της απόφασης της Αρχής , έχει ως εξής:

Σύμφωνα με το άρθρο 2 του ν.2472/97, η κατοχή, καταχώριση σε αρχείο προσωπικών δεδομένων (σημειώσεων) καθώς και η διάδοση αυτών εμπίπτουν στην έννοια της επεξεργασίας του ν.2472/97. Εξάλλου, σύμφωνα με το άρθρο 4 παρ.1α , τα δεδομένα πρέπει να συλλέγονται κατά τρόπο θεμιτό και νόμιμο για καθορισμένους, σαφείς και νόμιμους σκοπούς και να υφίστανται θεμιτή και νόμιμη επεξεργασία εν όψει των σκοπών αυτών.

Η συγκεκριμένη συμπεριφορά των μαθητριών, της ανταλλαγής δηλ. κατά την ώρα της διδασκαλίας πρόχειρου τετραδίου στο οποίο αναγράφονταν, επίσης κατά την ώρα του μαθήματος, διάφορες απόψεις τους, προδήλως είναι δυνατόν να θεωρηθεί επιλήψιμη και να επισύρει πειθαρχικές κυρώσεις.

Η βίαιη όμως και χωρίς τη θέληση της μαθήτριας αφαίρεση του τετραδίου, η παράδοσή του στο σύλλογο των καθηγητών και πολύ περισσότερο η ανάγνωση του περιεχομένου του αποτελούν πράξεις που εξέρχονται του καλώς εννοούμενου δικαιώματος του καθηγητή για επιβολή πειθαρχικών κυρώσεων εις βάρος του μαθητή και επομένως η επεξεργασία και καταχώρισή του τετραδίου σε αρχείο είναι παράνομη। Η προσβολή της προσωπικότητας του μαθητή στην κρίσιμη ηλικία της εφηβείας είναι ασυγκρίτως βαρύτερη και του οφέλους που θα επιφέρει σε αυτόν η πειθαρχική ποινή που τυχόν θα επιβληθεί, αλλά και του γενικού οφέλους που θα επιφέρει στη μαθητική κοινότητα η τιμωρία αυτή.

एसोस.gr

το βαρετο σχολειο

Η ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΣΤΟΝ ΤΥΠΟ

Τα θρανία της βαρεμάρας

03/12/2010 - 11:45

Βαριούνται που ζουν... στις τάξεις των ελληνικών σχολείων περισσότεροι από τους μισούς μαθητές της Γ' Λυκείου.
Τους λείπει, λένε, η διδασκαλία με δημιουργικότητα, εφευρετικότητα, αλλά και χιούμορ! Τα στοιχεία αυτά αναδεικνύει επιστημονική έρευνα, η οποία παρουσιάζεται σε διεθνές συνέδριο ψυχολογίας του ΑΠΘ.

Την έρευνα πραγματοποίησε η ψυχολόγος Βασιλεία Συμεωνίδου, το Φεβρουάριο του 2010, σε δείγμα 1.069 μαθητών της Γ' Λυκείου, στο πλαίσιο εκδήλωσης του γραφείου Διασύνδεσης μαζί με τα ΚΕΣΥΠ (Κέντρα Συμβουλευτικού Προσανατολισμού) Θεσσαλονίκης. Σύμφωνα με τα στοιχεία, από τους μαθητές που απάντησαν στα ερωτηματολόγια προκύπτει ότι:

**Περισσότεροι από τους μισούς, το 51,6% θεωρούν «βαρετή, πληκτική, ανιαρή και μονότονη» τη διδασκαλία στις τάξεις τους.

** Η συντριπτική πλειονότητα, το 75,4% των παιδιών θεωρούν τις πανελλήνιες εξετάσεις ως μία από τις καταστάσεις που «μας γεμίζουν άγχος».

Ν.ΦΩΤ.

28/11/2010 - 12:46

ΣΤΟΙΧΕΙΑ-ΝΤΡΟΠΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΤΩΝ ΡΟΜΑ

Της ΝΤΙΝΑΣ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ

Αποκλεισμό και διακρίσεις εις βάρος των τσιγγανόπουλων κατέγραψε έρευνα σε 28 κοινότητες Ρομά ανά την Ελλάδα

Σε αρκετές περιοχές της Ελλάδας οι μικροί Ρομά δεν μπορούν να πάνε στο πλησιέστερο σχολείο γιατί δεν υπάρχει μεταφορικό μέσο. Σε άλλες περιοχές πάλι τα τσιγγανόπουλα αποκλείονται λόγω αντιδράσεων της τοπικής κοινωνίας. Καλοί οι Τσιγγάνοι, οι Ρομά, όπως τους αποκαλούμε για λόγους πολιτικής ορθότητας, αρκεί να μην μπλέκονται στα πόδια μας. Να τους βλέπουμε από μακριά. Οπως ας πούμε στις ταινίες του Κουστουρίτσα. Οχι όμως και κοντά στα δικά μας παιδιά. Εκεί πρέπει να τηρούνται οι αποστάσεις ασφαλείας. Ετσι γίνεται και στην εκπαίδευση.

Για να ξεχωρίζουν οι αμνοί από τα ερίφια. Η ισότιμη πρόσβαση των τσιγγανόπουλων στην εκπαίδευση παραμένει γράμμα κενό: Οκτώ κοινότητες Ρομά δεν έχουν πρόσβαση σε παρακείμενα σχολεία λόγω αντιδράσεων, επτά σχολεία έχουν μετατραπεί σε γκέτο. Λειτουργούν αποκλειστικά με μαθητές Ρομά. Ενώ τα παιδιά 13 κοινοτήτων Τσιγγάνων παραμένουν χωρίς πρόσβαση στα σχολεία της περιοχής τους, λόγω απουσίας μεταφορικού μέσου, το οποίο, οι αρμόδιες υπηρεσίες των Περιφερειών είναι υποχρεωμένες να παράσχουν, όπως κάνουν και με τους γηγενείς μαθητές.

Τα στοιχεία προέρχονται από την έρευνα που πραγματοποίησε σε 28 κοινότητες των Ρομά το Ελληνικό Παρατηρητήριο Συμφωνιών των Αρχών του Ελσίνκι, το Ευρωπαϊκό Κέντρο Δικαιωμάτων των Ρομά και η Ελληνική Ομάδα για τα δικαιώματα των Μειονοτήτων.

Οι εκπρόσωποι των οργανώσεων εξηγούν ότι η εκπαίδευση στα «αμιγή σχολεία» για τσιγγάνους μαθητές είναι είτε υποβαθμισμένη, είτε ανύπαρκτη. Τονίζουν δε, ότι παρά την καταδίκη της Ελλάδας από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου για τον εκπαιδευτικό αποκλεισμό μαθητών Ρομά στο Ψάρι Ασπροπύργου, ο σχολικός διαχωρισμός και αποκλεισμός είναι πραγματικότητα για την πλειονότητα των τσιγγανόπουλων.

Τα τελευταία κρούσματα σημειώθηκαν στο 5ο δημοτικό Λαμίας και στην Περαία (3ο και 4ο). Οι σύλλογοι γονέων και κηδεμόνων αντέδρασαν έντονα στη δημιουργία τάξεων υποδοχής μαθητών Ρομά, μη στέλνοντας τα παιδιά τους στο σχολείο. Στη συνέχεια, οι αντιδράσεις κάμφθηκαν και τα παιδιά δεν... μπήκαν ποτέ σε σχολική αίθουσα! Στη Λαμία, οι τάξεις υποδοχής δεν έχουν ακόμη στελεχωθεί με εκπαιδευτικούς και στην Περαία η νομαρχία δεν διαθέτει σχολικό για τη μεταφορά τους.

Ο Μιχάλης Καλογραίας, διευθυντής πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης Αν. Θεσσαλονίκης, εξηγεί ότι μετά τις αντιδράσεις των γονέων, ακολούθησε ένας εξαντλητικός διάλογος μαζί τους προκειμένου να πειστούν. «Καταγράψαμε 31 παιδιά σχολικής ηλικίας από 6 έως 16 ετών, στα οποία έγιναν οι απαραίτητες εξετάσεις και εμβολιασμοί σε συνεργασία με τη διεύθυνση υγεινής. Τα παιδιά όμως δεν πηγαίνουν σχολείο γιατί δεν μπήκε λεωφορείο. Με αλλεπάλληλα έγγραφα ενημερώσαμε τη νομαρχία που είναι και ο υπεύθυνος φορέας. Μας απάντησαν ότι δεν μπορεί να δρομολογηθεί, γιατί δεν περιλαμβάνεται στη σύμβαση που υλοιποιείται το τρέχον διάστημα. Ζητήσαμε βοήθεια και από τον Δήμο Θερμαϊκού, ο οποίος μας διεμήνυσε ότι διαθέτει ένα παλιό λεωφορείο, το οποίο δεν είναι κατάλληλο».

Και προσθέτει: «Με νέο έγγραφο προς τη νομαρχία ζητήσαμε κατ' εξαίρεση να μπει μεταφορικό μέσο, καθώς πρόκειται για μια ευάλωτη κοινωνική ομάδα. Μας πληροφόρησαν ότι πρέπει να κάνουμε ένα καινούριο έγγραφο προς την Περιφέρεια, για να ικανοποιηθεί το αίτημα στην καινούρια σύμβαση, που θα μπει σε ισχύ από το νέο χρόνο».

Στην εγκύκλιο που στάλθηκε φέτος από το υπουργείο Παιδείας στις αρμόδιες διευθύνσεις αλλά και στο διδακτικό προσωπικό των σχολικών μονάδων της χώρας, επισημαίνονται πρώτη φορά οι γραφειοκρατικές αγκυλώσεις που έχουν μέχρι σήμερα χρησιμοποιηθεί για τον αποκλεισμό των τσιγγανόπαιδων από τα σχολεία και ζητάει την παράκαμψή τους. Πολλοί μίλησαν για ένα θετικό πλην όμως αυτονόητο βήμα, το οποίο στην πράξη αποδείχτηκε μετέωρο.

Ο Παν. Δημητράς, εκπρόσωπος του Ελληνικού Παρατηρητηρίου Συμφωνιών του Ελσίνκι, είναι κατηγορηματικός: «Η Ελλάδα καταδικάστηκε μία φορά και εκκρεμούν άλλες δύο προσφυγές. Εάν δεν θέλει να εισπράττει συνεχώς καταδίκες, πρέπει η κεντρική διοίκηση να αλλάξει πολιτική. Να ανοίξει το δρόμο για την άρση των πάσης φύσεων αποκλεισμών των παιδιών Ρομά από την εκπαίδευση».

Ο επικαιροποιημένος κατάλογος που συνέταξαν οι προαναφερθείσες οργανώσεις, και που στάλθηκε στο υπουργείο Παιδείας, δεν κάνει περήφανο το εν λόγω υπουργείο για την αποτελεσματικότητα των πολιτικών του στο συγκεκριμένο ζήτημα. Ενδεικτικά αναφέρουμε:

*Το 4ο Δημοτικό Σχολείο Σοφάδων: Οι συντάκτες της έρευνας σημειώνουν:

«Στον πρότυπο Νέο Οικισμό Σοφάδων, όπου κτίσθηκαν για τους Ρομά σπίτια 140 τ.μ., τα παιδιά δεν πηγαίνουν στο κατά νόμο πλησιέστερο 1ο δημοτικό σχολείο Σοφάδων, αλλά στο 4ο δημοτικό που λειτουργεί αποκλειστικά με μαθητές και μαθήτριες Ρομά. Αντίθετα τα μη Ρομά παιδιά που μένουν πιο κοντά στο 4ο πηγαίνουν στο 1ο! Υπάρχει δηλαδή συνειδητός εθνοτικός διαχωρισμός των παιδιών κατά παράβαση τόσο της ελληνικής νομοθεσίας όσο και των διεθνών συμβάσεων για τα ανθρώπινα δικαιώματα και ειδικότερα της ΕΣΔΑ όπως αυτή ερμηνεύεται στην υπόθεση Σαμπάνης κατά Ελλάδας».

*Μονοθέσιο Δημοτικό Σχολείο Καστέλλας Ψαχνών. Διαχωρισμός των παιδιών Ρομά από το 3ο Δημοτικό Σχολείο Καστέλλας όπου δεν τους ήθελαν με τη δημιουργία «παραρτήματος» δίπλα στις οικείες των Ρομά, το οποίο στη συνέχεια μετονομάστηκε Μονοθέσιο Δημοτικό Σχολείο Καστέλλας.

*Δημοτικό Σχολείο Γαστούνης (Παλαιά Εθνική Οδό Πάτρας- Πύργου, συνοικία Χελιμοδού). Βρίσκεται δίπλα σε αγελαδοτροφείο. Μόνο για Ρομά του παρακείμενου οικισμού...

Το άρθρο αυτό έχει διαβαστεί 322 φορές

Το άρθρο αυτό έχει εκτυπωθεί 1 φορές