Ένα αγοράκι τριών ετών, κακοποιήθηκε βαριά και συστηματικά από την 26χρονη μητέρα του και τον 44χρονο σύντροφό της και  νοσηλεύεται στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας Παίδων του ΠΑΓΝΗ. Η είδηση προκάλεσε σοκ στη δημόσια σφαίρα, όχι όμως έκπληξη στους ειδικούς που γνωρίζουν τα ποσοστά των παιδιών που κακοποιούνται καθημερινά αλλά και το γεγονός ότι στην Ελλάδα υπάρχει παντελής έλλειψη πλαισίου παιδικής προστασίας, όπως λέει στο tvxs ο Γιώργος Νικολαϊδης.

Ο ψυχίατρος και διευθυντής στο  Ινστιτούτο Υγείας του Παιδιού σημειώνει ακόμα μία πληγή, αυτή της έλλειψης σχετικών ερευνών. Τα στοιχεία που έχουν οι ειδικοί στα χέρια τους, προέρχονται από την έρευνα που έκανε το Ινστιτούτο Υγείας του Παιδιού, 10 χρόνια πριν.

«Γνωρίζουμε ότι δεν αλλάζουν θεαματικά τα νούμερα, αλλά πρέπει να κάνουμε νέα έρευνα για να δούμε τι ποσοστά έχουμε στην περίοδο των κρίσεων. Στην Ελλάδα έχουμε βρει τρόπο να παραβλέπουμε το πρόβλημα. Δεν κάνουμε έρευνες άρα δεν υπάρχει».

Η τελευταία έρευνα είχε αναδείξει μεταξύ άλλων πως:

  • Στην Ελλάδα, 1 στα 20 παιδιά θα υποστεί πολλαπλές, διαφορετικού τύπου και βαριές μορφές σωματικής βίας.
  • Σε κάθε σχολικό τμήμα υπάρχει τουλάχιστον ένα παιδί που δέχεται σωματική βία,
  • 1 στα 6 παιδιά έχουν δεχθεί κάποιο είδος σεξουαλικής κακοποίησης
  • Το 3,1% των παιδιών, δηλαδή 1 στα 33 παιδιά θα έχουν μία εμπειρία βιασμού ή απόπειρας βιασμού.

Δεν γνωρίζουμε τα καταγεγραμμένα περιστατικά

«Στην Ελλάδα δεν υπάρχει κανένα σύστημα να καταγράφονται αυτά τα περιστατικά ώστε να ξέρουμε πόσες αναφορές έγιναν σε κάθε υπηρεσία ξεχωριστά. Στον εισαγγελέα, στην αστυνομία, σε νοσοκομεία κλπ» λέει ο κ. Νικολαϊδης.

Προσθέτει επίσης πως είναι λάθος να κρίνουμε από τις εντυπώσεις των στοιχείων της αστυνομίας ή της εισαγγελίας, γιατί δηλώνονται πολύ λίγα περιστατικά.

«Οι αναλογίες είναι για κάθε παιδί που μαθαίνει κάποια υπηρεσία ότι κακοποιείται, υπάρχουν άλλα 100 που δεν θα μάθουμε ότι κακοποιήθηκαν. Γιατί είναι παιδιά, γιατί  οι δράστες συχνά είναι γονείς, φροντιστές, ή άλλοι που τους θαυμάζουν τα παιδιά και γι’αυτό δυσκολεύονται να καταγγείλουν, γιατί όταν είναι μικρό το παιδί νομίζει ότι αυτή είναι η πραγματικότητα κι ότι συμβαίνει σε όλους».

Τι συμβαίνει με τα περιστατικά ψυχολογικής κακοποίησης;

«Είναι δύσκολο να μετρηθεί γιατί υπάρχει πάντα υποκειμενικό σφάλμα στη μέτρηση. Δηλαδή το πως εκλαμβάνει το παιδί την κακοποίηση. Ενώ στη σωματική βία περιγράφουμε γυμνά γεγονότα» απαντά ο ψυχίατρος.


Κακοποίηση βρεφών και η ανύπαρκτη παιδική προστασία

Τι συμβαίνει όμως ειδικά με την κακοποίηση παιδιών που είναι σε ηλικία που είναι αδύνατο να καταγγείλουν;

«Παιδιά κακοποιούνται καθημερινά. Το πιο γνωστό σύνδρομο στα βρέφη και τα νεογνά που έχει σαν αποτέλεσμα κακώσεις και συχνά θανάτους,  είναι το “σύνδρομο ταρακουνημένου βρέφους”. Επειδή κλαίει το μωρό, το ταρακουνάνε δυνατά,  κάνει εγκεφαλική αιμορραγία και καταλήγει με μόνιμη αναπηρία ή νεκρό.

Αυτό συμβαίνει είτε από έλλειψη ενημέρωσης ή από θυμικό που δεν ελέγχεται, ή από κοινωνικές καταστάσεις…. από διάφορα. Όταν πεθαίνει ένα μωρό, δεν υπάρχει μια αιτία, συρρέουν πολλά συνήθως.  Χρήση, ψυχοπαθολογία γονέων, έλλειψη άλλων συστημάτων υποστηρικτικών κοκ».

Ο κ. Νικολαϊδης υπογραμμίζει πως ειδικά σε ό,τι αφορά  μωρά και βρέφη σε όλο τον κόσμο έχουμε τα πιο βαριά περιστατικά λόγω της ευαλωτότητας της ηλικίας. Ωστόσο, σε πολλές χώρες της Ευρώπης υπάρχει πλαίσιο προστασίας και πρόληψης σε αντίθεση με την Ελλάδα.

«Στις περισσότερες κοινωνίες της Ευρώπης υπάρχουν θεσμοί παιδικής προστασίας όπως οι επισκέψεις ειδικών στις λεχώνες. Στις περισσότερες χώρες της γεωγραφικής Ευρώπης, είτε πλούσια είναι μια γυναίκα είτε φτωχή, θα δεχτεί επισκέπτη υγείας και κοινωνικούς λειτουργούς όταν γεννήσει.

»Η ειδικός θα πάει συνεργατικά, υποστηρικτικά. Ήρθε στο νοικοκυριό ένα νέο μέλος,  τι γίνεται; Έχουμε χέρια; Χρειαζόμαστε κάτι; Έτσι μπορείς να εντοπίσεις τις οικογένειες που δυσκολεύονται με το μωρό και να βοηθήσεις ώστε να μην έρθει σε κίνδυνο το παιδί.