Γράφει ο Νίκος Μπ.

Στο πλαίσιο της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης των τελευταίων ετών (ΕΒΕ, τράπεζα θεμάτων, ιδιωτικά πανεπιστήμια κ.λπ.) συνεχίζονται οι μεταρρυθμίσεις για τα σχολεία, με νομοθετικές αλλαγές και εγκυκλίους. Αρχικά είδαμε με την αρχή του σχολικού έτους την αυστηροποίηση ποινών, την επανεμφάνιση της πενθήμερης αποβολής και τον διαχωρισμό των απουσιών σε δικαιολογημένες και μη που στοχεύει στην επανάληψη της τάξης για τους “παραβατικούς” μαθητές. Στη συνέχεια, πέρασε νομοσχέδιο υπέρτης ίδρυσης “Δημόσιων” Ωνάσειων σχολείων και ακόμη πιο πρόσφατα προτάθηκε η ίδρυση τεχνικών γυμνασίων αποκλειστικά για “παραβατικούς” μαθητές, αλλά και σε περίπτωση αποβολής ο μαθητής να εκτελεί καταναγκαστική εργασία στον χώρο του σχολείου.

Τα Ωνάσεια σχολεία ψηφίστηκαν με συνοπτικές διαδικασίες τον φετινό Γενάρη και ουσιαστικάαφορούν 22 ήδη υπάρχοντα σχολεία πανελλαδικά που περνάνε στη διαχείριση του ιδρύματος “Αλέξανδρος Σ. Ωνάσης”. Το ίδρυμαελέγχει τη χρηματοδότηση για τα πρώτα χρόνια και την ύλη, οι καθηγητές περνάνε από ειδική επιτροπή σύμφωνα με τα κριτήρια του ιδρύματος και η εισαγωγή των μαθητών (γυμνασίου – λυκείου) γίνεται με εξετάσεις σε μορφή πανελληνίων. Στην πραγματικότητα τα Ωνάσεια σχολεία εμφανίζονται σαντη μόνη λύση απέναντι στην εξαθλίωση των υπόλοιπων, ιδιωτικοποιούνται πτυχές του δημόσιου δωρεάν χαρακτήρα του σχολείου, οι μαθητές θα καταφεύγουν από μικρότερη ηλικία σε απογευματινά φροντιστήρια, τα σχολεία θα βαθμολογούνται, όπως και οι καθηγητές. Έτσι με τα παραπάνω οξύνονται οι ταξικοί φραγμοί, η εντατικοποίηση και η πειθάρχηση των μαθητών. Η καταστολή απέναντι στους καθηγητές θα ενταθεί κι άλλο λόγω της βαριάς αξιολόγησης και κατά αυτόν τον τρόπο θα δημιουργηθούν σχολεία που θα κυριαρχεί αποκλειστικά ο κρατικός – καπιταλιστικός λόγος με κανένα περιθώριο για ανατρεπτικές ιδέες και αγώνες.

Τους πρώτους μήνες του 2025, μέσα από μία κυβερνητική επιτροπή για την καταπολέμηση της βίας των ανηλίκων, που συνεργάζεται με 9 διαφορετικά υπουργεία και φορείς όπως η αστυνομία, προτάθηκε η υποχρεωτική κοινωνική εργασία εντός σχολείου σε περίπτωση αποβολής μαθητή, η δημιουργία τεχνικών γυμνασίων αποκλειστικά για “παραβατικούς” μαθητές και γενικότερα η αυστηροποίηση των ποινών εντός της σχολικής μονάδας. Πιο συγκεκριμένα, σχετικά με την αυστηροποίηση προτάθηκε η διαρκής επίβλεψη όλων των χώρων του σχολείου ακόμα και τις ώρες διδασκαλίας, η ένταξη του σχολικού συμβούλου και διαμεσολαβητών μαθητών που θα λειτουργούν κόντρα στους υπόλοιπους συμμαθητές τους με σκοπό να σταματήσουν οι “παραβατικές” συμπεριφορές.Η καταστολή οποιουδήποτε κινήματος εντείνεται, οι διαδικασίες καταγραφής και παρακολούθησης σχετικών φαινομένων θαγίνεται πλέον τυποποιημένα, ώστε αντίστοιχες πράξεις να εντοπίζονται αμέσως. Τα παραπάνω, ενώ επιχειρείται να παρουσιαστούν με θετική χροιά, στην πραγματικότητα οξύνουν τους ταξικούς φραγμούς, δημιουργούν σχολεία διαφορετικών ταχυτήτων, εντείνουντο διαχωρισμό των μαθητών μεταξύ “αρίστων-υπάκουων” και “παραβατικών-κακών’’.Ηδημιουργία σχολείων“παραβατικών” μαθητών στην πραγματικότητα θεσμοθετεί και εγκαθιδρύει “σχολεία – αναμορφωτήρια”,με στόχο την καταστολή τωνκινημάτων, τηστοχοποίηση μαθητών που δεν υποκύπτουν στις εντολές τις διεύθυνσης, τον έλεγχο, την επιτήρηση και τη δημιουργία της λογικής του υπάκουου μαθητή και μετέπειτα εργάτη, που αν δεν υπακούσει θα τιμωρηθεί.

Στα παραπάνω το μαθητικό κίνημα απουσιάζει ή δεν είναι επαρκές. Έπειτα από χρόνια κατασταλτικών μέτρων όπως οι αποβολές, οι απουσίες ενώ το σχολείο είναι υπό κατάληψη, το webexκαι άλλα, είναι πια αρκετά αποδυναμωμένο και οι μαθητές φοβισμένοι. Επίσης, η κοινωνικοποίηση των νέων έχει αλλάξει και οι μαθητές δεν πολιτικοποιούνται τόσο εύκολα ή έντονα όπως παλιότερα, με αποτέλεσμα είτε να μη δείχνουν μεγάλο ενδιαφέρον για αντίστοιχα ζητήματα, είτε να ενδιαφέρονται αλλά λόγω φόβου να μην ασχολούνται αρκετά. Τέλος, ελάχιστες μαθητικές οργανώσεις-ομάδες έχουν ασχοληθεί με τα παραπάνω, πράγμα που δεν βοηθάει να αναλυθούν και να γίνουν ευρύτερα γνωστά. Μάλιστα ορισμένες μαθητικές οργανώσεις, αντί να επιλέξουν να ασχοληθούν με πραγματικά ζητήματα, διοργανώνουνάνευρες, δήθεν μαθητικές, συναυλίες, χωρίς ιδιαίτερο πολιτικό πρόσημο ή κάποια προσπάθεια πολιτικοποίησης των μαθητών.

Η αναζωπύρωση των μαθητικών κινημάτων είναι αναγκαία. Οι μαθητές πρέπει να οργανωθούμε και να δράσουμε, προκειμένου να μπλοκάρουμε την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση και τα υπόλοιπα δυστοπικά σχέδια του κράτους και του κεφαλαίου. Μέσα από οριζόντιες διαδικασίες, γενικές συνελεύσεις, καταλήψεις, διαδηλώσεις και συγκρούσεις. Να εξεγερθούμε στον δρόμο του αγώνα, να γίνει πολιτική ζύμωση που θα μας ακολουθήσει για όλη μας τη ζωή, και να αφήσουμε παρακαταθήκη για τους επόμενους.δυσηνιος ιππος