Νέο σχολείο με λιγότερα μαθήματα

23/06/2011 - 11:08

Οι δράσεις και οι στόχοι της Επιτροπής Παιδείας παρουσιάστηκαν χτες σε συνέντευξη Τύπου που παραχωρήθηκε στην αίθουσα της Συγκλήτου του ΑΠΘ

ΤΗΣ ΛΙΝΑΣ ΚΟΪΝΑ

Τη ριζική αναμόρφωση του σχολείου, μέσα από αλλαγές που θα έχουν ως αφετηρία το νηπιαγωγείο, προτείνει η νεοσύστατη Επιτροπή Παιδείας του ΑΠΘ, στην οποία έχει τεθεί επικεφαλής ο ομότιμος καθηγητής του Παιδαγωγικού Τμήματος, Χρίστος Τσολάκης.

Ο περιορισμός των μαθημάτων, η «γύμναση της ψυχής και του πνεύματος» των μαθητών και ο προσανατολισμός της εκπαίδευσης προς την παιδεία, χωρίς να παραγνωρίζεται ο ρόλος της αγοράς εργασίας αποτελούν τον «κορμό» του σχεδίου που θα επεξεργαστεί η επιτροπή και θα παρουσιαστεί σε πανελλήνιο συνέδριο τον Οκτώβριο στη Θεσσαλονίκη.

Σε μία δύσκολη οικονομική συγκυρία για την Ελλάδα, οι δράσεις, ο ρόλος και οι στόχοι της Επιτροπής Παιδείας, που δημιουργήθηκε στο Αριστοτέλειο, χαρακτηρίζονται ως «ένα κάλεσμα παιδείας». Πρόκειται, σύμφωνα με τις πρυτανικές αρχές, για μία εναλλακτική πρόταση σε μία εποχή που το υπουργείο Παιδείας επιχειρεί μια γραφειοκρατικού τύπου μεταρρύθμιση της ανώτατης εκπαίδευσης με μοναδικό σκοπό την κηδεμόνευση της ελεύθερης έκφρασης των ΑΕΙ.

«Οι κραδασμοί τους οποίους υφίσταται το πολιτικό, οικονομικό, πολιτισμικό, εκπαιδευτικό οικοδόμημα του κόσμου δεν οφείλονται σε έλλειψη τεχνολογίας ή οικονομικής ευρωστίας, αλλά στα τρομακτικά κενά που παρουσιάζει αυτό το οικοδόμημα λόγω της ελλείψεως παιδείας», επισήμανε ο κ. Τσολάκης στη διάρκεια συνέντευξης Τύπου, που παραχωρήθηκε χτες στο κτίριο διοίκησης του ΑΠΘ.

Κέντρα του παιδιού

Η Επιτροπή Παιδείας προτείνει, εξάλλου, στο υπουργείο Παιδείας την ίδρυση Κέντρων του Παιδιού, στα οποία θα φοιτούν τα νήπια από την ηλικία των 2,5-3 χρόνων, ώστε να αποκτούν τα απαραίτητα εφόδια πριν ενταχθούν στη σχολική ζωή, στην ηλικία των έξι ετών. Το «πακέτο» των προτάσεων για τον επαναπροσανατολισμό του εκπαιδευτικού συστήματος, αφού προηγηθούν η σχετική επεξεργασία, ενημερωτικές εκδηλώσεις, συζητήσεις και άλλες δράσεις, θα παρουσιαστεί στο συνέδριο «Η Γλώσσα της παιδείας», το οποίο θα γίνει στις 14-16 Οκτωβρίου στη Θεσσαλονίκη. Τα πορίσματα θα παραδοθούν στην ηγεσία του υπουργείου Παιδείας.

«Προσπάθεια ποδηγέτησης»

Ο πρύτανης του ΑΠΘ, Γιάννης Μυλόπουλος, αφού μίλησε για κάθε λογής συμφέροντα που προσπαθούν να ποδηγετήσουν τα πανεπιστήμια, τόνισε πως η επιτροπή θα προσπαθήσει να επαναφέρει τη συζήτηση για την παιδεία στο σωστό δρόμο. Κάλεσε, δε, τον πρωθυπουργό να επισκεφτεί το ΑΠΘ για να διαπιστώσει εάν είναι πανεπιστήμιο β' κατηγορίας, ενώ παρέθεσε και παραδείγματα αποφοίτων του ιδρύματος που διακρίνονται στο εξωτερικό.

Η ολοένα αυξανόμενη παρέμβαση των αγορών στο χώρο της εκπαίδευσης τόσο στην Αμερική όσο και στην Ευρώπη υπογραμμίζεται από τα μέλη της Επιτροπής Παιδείας. «Η έρευνα των τμημάτων αυτών θα πρέπει ασφαλώς να αφουγκράζεται τις απαιτήσεις της αγοράς. Ωστόσο, θα ήταν απαράδεκτο η αγορά εργασίας να καθορίζει και να καθοδηγεί την έρευνα στα πανεπιστήμια», συμπληρώνουν.

Ποια είναι τα μέλη

Εκτός από τον κ. Τσολάκη, που είναι πρόεδρος, στην Επιτροπή Παιδείας του ΑΠΘ συμμετέχουν ο επίκουρος καθηγητής του Τμήματος Φιλοσοφίας και Παιδαγωγικής, Παναγιώτης Δόικος, ο καθηγητής της Ιατρικής Σχολής, Αλέξανδρος - Αναστάσιος Γαρύφαλλος, ο καθηγητής της Ιατρικής Σχολής, Δημήτρης Ιωαννίδης, η ομότιμη καθηγήτρια του Τμήματος Γερμανικής Γλώσσας και Φιλολογίας, Καίτη Καρπούζα – Dorfmuller, ο πρόεδρος του Συμβουλίου Περιβάλλοντος, καθηγητής της Πολυτεχνικής Σχολής, Κώστας Κατσιφαράκης, η αν. καθηγήτρια του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης, Ιωάννα Μπίμπου, η καθηγήτρια του Τμήματος Γερμανικής Γλώσσας, Ιωάννα Οικονόμου – Αγοραστού, ο διευθυντής του Ινστιτούτου Νεοελληνικών Σπουδών του ΑΠΘ, επίκ. καθηγητής Γιώργος Παπαναστασίου, και ο πρύτανης του ιδρύματος, Γιάννης Μυλόπουλος.

Για το πρόγραμμα «προώθηση της κατανάλωσης φρούτων στα σχολεία»

15/06/2011 - 09:14

ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΓΟΝΕΩΝ ΑΘΗΝΑΣ

Απαντήσεις ζητά η Ομοσπονδία Γονέων Αθήνας για το ζήτημα που προέκυψε με την αποστολή στα σχολεία σταφίδας με ίχνη φυτοφάρμακου στο πλαίσιο του προγράμματος «προώθηση της κατανάλωσης φρούτων στα σχολεία». Η Ομοσπονδία Γονέων και Κηδεμόνων Νομαρχιακού Διαμερίσματος Αθήνας «καταγγέλλει όλους όσοι είχαν εμπλοκή στο ευρωπαϊκό πρόγραμμα για επικίνδυνη, ύποπτη, αλλά και υποκριτική στάση».

Υπενθυμίζεται ότι εδώ και κάποιες βδομάδες στέλνονται στα σχολεία από το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων χάρτινα κουτιά που περιέχουν μήλα, πορτοκάλια, αγγούρια και συσκευασμένες σταφίδες. Μετά και την απόσυρση της ύποπτης παρτίδας από το αρμόδιο υπουργείο, η Ομοσπονδία θέτει μια σειρά ερωτήματα που αφορούν τους απαραίτητους ελέγχους στα προϊόντα, τις ουσίες που ανιχνεύτηκαν, τον τρόπο και τους υπεύθυνους της διανομής, αλλά και το ποιος επωφελήθηκε από το συγκεκριμένο πρόγραμμα που συγχρηματοδοτείται από την ΕΕ.

Επίσης τονίζει: «Πώς μπορείς να εκπαιδεύσεις στη διατροφική αγωγή τους μικρούς μαθητές όταν απαιτείς να τρώνε εκεί που διαβάζουν, μακριά από το οικογενειακό τραπέζι και τους γονιούς, να καταναλώνουν προϊόντα κυλικείου, χωρίς στοιχειώδεις υποδομές τραπεζαρίας και με τους τραπεζοκόμους να είναι άνθρωποι φαντάσματα, αμειβόμενοι κάτω από το τραπέζι, χωρίς υγειονομική πιστοποίηση και αντίστοιχη εκπαίδευση; Δεν θα επιτρέψουμε να γίνουν τα παιδιά μας εύπιστοι καταναλωτές ό,τι πιο σάπιου κυκλοφορεί. Απαιτούμε άμεσα απαντήσεις και ζητάμε: Σύγχρονες υποδομές για πλήρη και δωρεάν σίτιση όλων των παιδιών μέσα στο σχολείο, με ευθύνη του κράτους και πρόσληψη του απαραίτητου προσωπικού».

Παγκόσμιος "πάτος" στις δαπάνες για την εκπαίδευση επιβάλλεται με το Μεσοπρόθεσμο πλαίσιο κυβέρνησης - τρόικας

15/06/2011 - 08:07

Των Ελένης Ζωγραφάκη και Θέμη Κοτσιφάκη (http://thekotsi.blogspot.com), μελών του Δ.Σ. της ΟΛΜΕ, από τις Συνεργαζόμενες Εκπαιδευτικές Κινήσεις

Ξεθεμελιώνει και διαλύει οριστικά τη δημόσια εκπαίδευση η κυβέρνηση με τις εντολές της τρόικας (Ε.Ε.-ΕΚΤ-ΔΝΤ) επιβάλλοντας μιαν εξωφρενική και απίστευτη μείωση των δημόσιων δαπανών μέσω του Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2012-2015.

Έτσι προγραμματίζεται, στο πλαίσιο των συμφωνιών που θα υπογράψει η κυβέρνηση με την τρόικα, να συνεχιστεί χωρίς σταματημό η μείωση των δαπανών για την παιδεία, ώστε το 2015 να φτάσει στον παγκόσμιο πάτο. Όταν οι δαπάνες για τη δημόσια παιδεία φτάσουν, όπως υπολογίζεται, μόλις στο 2,23% (!!) επί του ΑΕΠ, αντιλαμβανόμαστε πως οι επιπτώσεις στο δημόσιο σχολείο θα είναι δραματικές. Αυτά που έχουν γίνει μέχρι σήμερα, δυστυχώς, θα είναι μόνο η αρχή:

Κλείσιμο πάνω από 1.000 σχολικών μονάδων με προγραμματισμό να ξεπεράσουν τις 2.000 τα επόμενα χρόνια.

Συνεχής μείωση του αριθμού των εκπαιδευτικών, με δραματική μείωση των προσλήψεων και με εξώθηση μεγάλου αριθμού στη σύνταξη. Υπολογίζεται ότι θα μειωθεί κατά 25% τα επόμενα χρόνια ο αριθμός τους.

Κατάργηση σημαντικών εκπαιδευτικών προγραμμάτων (ΠΔΣ, ενισχυτικής), ειδικών σχολείων (αθλητικών, μουσικών κ.λπ.), κατάργηση ξένων γλωσσών, κατάργηση βασικών μαθημάτων στο λύκειο, μετατροπή των σχολείων σε ανταγωνιστικές μεταξύ τους μονάδες που θα αναζητούν τους χορηγούς τους για να επιβιώσουν, διάλυση των εργασιακών σχέσεων των εκπαιδευτικών σε όλα τα επίπεδα και ακόμα μεγαλύτερη υποβάθμιση μισθών και συντάξεων.

Σε αυτό το τοπίο η κυβέρνηση παρέδωσε, μέσω του Μνημονίου, και την παιδεία στις ορέξεις και τις επιλογές της τρόικας. Με την επιτροπή που δημιουργήθηκε το υπουργείο Παιδείας θα υπακούει πλέον στις επιλογές της Ε.Ε., της ΕΚΤ και του ΔΝΤ.

Οι δαπάνες για την παιδεία μειώνονται, λοιπόν, σταδιακά μέχρι το 2015. Στο 2,23%. Και ας προέβλεπαν, όχι μόνο οι εξαγγελίες της κυβέρνησης, αλλά και οι δεσμεύσεις της απέναντι στην Ε.Ε., αύξηση μέχρι το 2013 στο 5% επί του ΑΕΠ, να πλησιάσει, δηλαδή, τον μέσο όρο των χωρών της Ε.Ε.

Συγκριμένα, όπως φαίνεται και στον πίνακα, από 7.480 εκατ. ευρώ που ήταν οι κρατικές δαπάνες για την παιδεία (τόσο αυτές του τακτικού προϋπολογισμού όσο και του προγράμματος δημόσιων επενδύσεων) το 2009, μειώθηκαν σε 6.988 εκατ. ευρώ το 2010, θα μειωθούν σε 6.530 εκατ. ευρώ το 2011 (δηλ. 333 εκατ. ευρώ από αυτά που είχαν προϋπολογιστεί), σε 6.362 εκατ. ευρώ το 2012, σε 6.221 εκατ. ευρώ το 2013, σε 6.105 εκατ. ευρώ το 2014, για να κατρακυλήσουν τελικά στο ποσό των 6.044 εκατ. ευρώ το 2015!!

Αντίστοιχα, το ποσοστό των δαπανών αυτών επί του ΑΕΠ θα μειωθεί από 2,75%, όπως είχε προϋπολογιστεί, στο 2,69% για το 2011, στο 2,59% για το 2012, στο 2,46% για το 2013 και στο 2,34% για το 2014, για να φτάσει τελικά στο 2,23% το 2015.

Να σημειώσουμε πως τα ποσά αυτά αφορούν προϋπολογισμούς και σενάρια που ούτε κι αυτά μέχρι σήμερα επιβεβαιώνονται. Στην πραγματικότητα οι δαπάνες θα είναι πολύ λιγότερες. Για να είναι συγκρίσιμα τα ποσά, αφαιρέσαμε τις δαπάνες που προστέθηκαν τα τελευταία χρόνια στο υπουργείο Παιδείας (γεν. γραμματείες Έρευνας - Τεχνολογίας και Διά Βίου Μάθησης - Κατάρτισης), καθώς και τα κονδύλια που προβλέπονται για τον τομέα των Θρησκευμάτων.

Υπολογίζοντας ότι αυτά αποτελούν περίπου το 7 % του προϋπολογισμού τα τελευταία χρόνια, κάναμε ανάλογο υπολογισμό και για τα επόμενα μέχρι το 2015, μια και δεν υπάρχουν οι αναλυτικοί προϋπολογισμοί των επόμενων χρόνων.

Η μείωση, λοιπόν, των κρατικών δαπανών από το 2009 μέχρι το 2015 θα είναι της τάξης των 1.436 εκατ. ευρώ, δηλαδή μείωση κατά 19,2 % (!).

Όπως δε προβλέπεται από το Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2012-2015 για το ΥΠΔΜΘ, «η διαμόρφωση των εξοικονομήσεων στο ύψος των ανωτέρω δαπανών» θα προέλθει από τη μείωση των δαπανών που αφορούν μισθούς «κατά 541,4 εκατ. ευρώ ή ποσοστό 10%, λειτουργικές και λοιπές δαπάνες κατά 98,74 εκατ. ευρώ ή ποσοστό 14,1%, με ιδιαίτερη αναφορά στη μείωση των δαπανών για προμήθειες υλικοτεχνικού εξοπλισμού κατά 39,74 εκατ. ευρώ ή ποσοστό 49,9% και επιχορήγηση φορέων κατά 22,44 εκατ. ευρώ ή ποσοστό 4,2%».

Η ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΣΤΟΝ ΤΥΠΟ

Μάθημα 1ο: Το εμείς πάνω απ' το εγώ

19/06/2011 - 22:13

ΜΗΝΥΜΑΤΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΚΑΙ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗΣ ΣΤΕΛΝΕΙ ΤΟ 5ο ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΚΕΡΑΤΣΙΝΙΟΥ

Κοινωνικό παντοπωλείο για άπορους λειτουργεί ο σύλλογος γονέων, που συγχρόνως συγκεντρώνει ρούχα και χρήματα. Τρεις κενές θέσεις εκπαιδευτικών καλύφθηκαν έπειτα από δεκαήμερη κατάληψη

Του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΜΠΟΥΓΑΝΗ Φωτ.: ΛΑΜΠΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ

Σε μια εποχή που τα λόγια σπάνια συμβαδίζουν με την πράξη και οι καλές προθέσεις περιορίζονται σε ανώδυνες φιλανθρωπίες, οι γονείς του 5ου Δημοτικού Σχολείου Κερατσινίου ψάχνουν για μια καινούρια κουλτούρα αλληλεγγύης και διεκδίκησης.

Δάσκαλοι και γονείς στην αυλόπορτα του σχολείου, με πανό του συλλόγου εκπαιδευτικών. Εδώ και μερικούς μήνες, έπειτα από απόφαση του συλλόγου τους έχει οργανωθεί κοινωνικό παντοπωλείο, ενώ συγκεντρώνονται ρούχα και χρήματα. «Βασικός στόχος είναι η ενίσχυση των οικογενειών που πλήττονται από την ανεργία και τη φτώχεια. Προβλήματα τα οποία δυστυχώς αντικατοπτρίζονται και μέσα στις σχολικές τάξεις» επισημαίνει ο Στέλιος Φωκιανός, δάσκαλος και εκπρόσωπος του συλλόγου εκπαιδευτικών «Νίκος Πλουμπίδης».

Προσθέτει ότι «καθημερινά συναντάς ολοένα και περισσότερα παιδιά τα οποία δεν έχουν να φάνε, ρούχα για να ντυθούν και μένουν σε τρώγλες. Παιδιά που ζουν ανάμεσά μας και είναι αδύνατον να τα κρύψουμε κάτω από το χαλί, όπως κάνει συστηματικά η πολιτεία».

Η ενεργοποίηση γονιών και εκπαιδευτικών υπήρξε άμεση. Τα τρόφιμα, τα ρούχα και τα χρήματα που συγκεντρώθηκαν ξεπέρασαν κάθε προσδοκία. Η Κέλλυ Βογιατζοπούλου, μέλος του συλλόγου γονέων και κηδεμόνων, τονίζει πως «είναι συγκινητικό να βλέπεις μαθητές και μαθήτριες να δίνουν αβασάνιστα το χαρτζιλίκι τους και να αισθάνονται χαρά που στερούνται την αγορά κάποιου παιχνιδιού για να προσφέρουν τα χρήματα στους άπορους συμμαθητές τους». Εξηγεί πως «σκοπός μας είναι η ευαισθητοποίηση των μαθητών, ώστε να μην κοιτάνε μόνο το εγώ αλλά και το εμείς. Να μάθουν να λειτουργούν ομαδικά για το κοινό καλό».

Τα περασμένα Χριστούγεννα οι μαθητές ξεχύθηκαν στο Κερατσίνι και είπαν τα κάλαντα. Τα χρήματα που μαζεύτηκαν μετατράπηκαν σε ένα μεγάλο τσιμπούσι που πραγματοποιήθηκε μέσα στο σχολείο.

Υψηλή συμμετοχή είχε και το παζάρι με δώρα που πραγματοποιήθηκε εκείνο το διάστημα, το οποίο επαναλήφθηκε με επιτυχία το περασμένο Πάσχα. Ωστόσο, η λογική των γονιών ξεπερνάει τα στενά όρια της φιλανθρωπίας. «Αξίζει να τονίσεις πως τα παιδιά ενθουσιάζονται εξίσου όταν βοηθούν τους συμμαθητές τους που έχουν ανάγκη και όταν διεκδικούν τα αυτονόητα δικαιώματά τους, όπως το να έχουν δασκάλους στο σχολείο», λέει η μητέρα Μαργαρίτα Αϊβαλιώτη.

Μας εξηγεί πως πριν από μερικά χρόνια το σχολείο αντιμετώπισε μεγάλη έλλειψη δασκάλων. «Επί δέκα μέρες γονείς και παιδιά κάναμε κατάληψη και ζητούσαμε την άμεση τοποθέτηση των τριών εκπαιδευτικών που έλειπαν για την ομαλή λειτουργία του σχολικού συγκροτήματος. Επρεπε όμως να καταληφθούν τα γραφεία της πρωτοβάθμιας από μαθητές και γονείς ώστε να μας δώσουν σημασία και να λύσουν το πρόβλημα» καταλήγει.

Περισσότερες λεπτομέρειες μας διηγείται ο Στέλιος Φωκιανός: «Τον καιρό της κατάληψης γινόταν κάθε μέρα συνέλευση όπου οι γονείς συναποφάσιζαν για τις δράσεις της επόμενης μέρας. Επίσης, με τη συμμετοχή των δασκάλων πραγματοποιούνταν εναλλακτικές δραστηριότητες, αθλητικές και πολιτιστικές. Ταυτόχρονα γίνονταν αντιμαθήματα με θέμα τους εργατικούς αγώνες στην Ελλάδα. Τα παιδιά έφτιαχναν πικέτες και πανό τα οποία χρησιμοποιούσαν στις πορείες που έκανε η σχολική κοινότητα στο Κερατσίνι και τον Πειραιά».

Ο αγώνας τους υπήρξε νικηφόρος και έδωσε αισιοδοξία και διάθεση να συνεχίσουν να διεκδικούν το καλύτερο δυνατό. Παράλληλα, δεν είναι λίγες οι φορές που στους δρόμους της γειτονιάς αντήχησαν εκατοντάδες παιδικές φωνές διαμαρτυρόμενες και για άλλα σοβαρά κοινωνικά ζητήματα, όπως η «μπόχα» της Ψυττάλειας και οι κεραίες κινητής τηλεφωνίας που ανεύθυνοι τοποθετούν δίπλα σε σχολικά συγκροτήματα (είναι εντυπωσιακό ότι κατάφεραν και έδιωξαν μία κέραια).

Εντονη συμμετοχή υπήρξε και στη συγκέντρωση χρημάτων για την οργάνωση «Ενα σχολείο για τη Γάζα». Κάπως έτσι λοιπόν κοινωνικοί φορείς και συλλογικότητες αυτοοργανώνονται, αναλαμβάνουν δράσεις και συνδέουν τους κοινωνικούς αγώνες του καιρού μας με τους καθημερινούς «μικρούς». Μια ζωντανή απόδειξη ότι η αλληλεγγύη δεν είναι απλώς εφικτή αλλά απαραίτητη τη στιγμή που η οικονομία των λίγων επιτίθεται με μανία στην κοινωνία των πολλών.

Σχολεία χωρίς μέλλον

18/06/2011 - 18:48

Αισθάνθηκα την ανάγκη να πω μερικά λόγια, έξω από τα δόντια, για το έγκλημα που επιτελείται αυτές τις μέρες στον χώρο της εκπαίδευσης (συγχωνεύσεις, κατάργηση ολοήμερων σχολείων, αιφνιδιαστική άρση του δικαιώματος επιλογής της 2ης ξένης γλώσσας σε Δημοτικά και Γυμνάσια και έπεται συνέχεια…).

Είμαι αγανακτισμένη, οργισμένη αλλά και αποφασισμένη να αντισταθώ με όλες μου τις δυνάμεις. Να υπερασπιστώ το δικαίωμα στη δουλειά μου, τα όνειρά μου για το δημόσιο σχολείο, έτσι όπως εγώ το εννοώ, και πάνω απ' όλα τους μαθητές μου.

Τους μαθητές μου, που, ενώ τους είχαν υποσχεθεί τον ουρανό με τʼ άστρα (πρώτα ο μαθητής), τους επιφυλάσσουν ένα σχολείο φτωχό, αποδομημένο, αποστεωμένο, συγκεντρωτικό, ένα σχολείο στηριγμένο στην κοινωνική ανισότητα. Ένα σχολείο χωρίς μέλλον, μια ζωή χωρίς μέλλον.

Είμαι καθηγήτρια Γερμανικών και ζω τις τελευταίες μέρες το θέατρο του παραλόγου. Αν δεν έχω χάσει την οργανική μου θέση τώρα, είναι μαθηματικά βέβαιο ότι θα τη χάσω αύριο, μαζί με χιλιάδες άλλους συναδέλφους μου. Βιώνω τον εφιάλτη της μετάταξης, πράγμα που για μια μάχιμη εκπαιδευτικό σημαίνει παροπλισμό και ψυχική εξόντωση. Μου είναι αδιανόητο να μου στερήσουν την τάξη, είναι σαν να μου στερούν τον αέρα που αναπνέω.

Στην ερώτηση “τι επαγγέλλεσθε” απαντούσα πάντα με περηφάνια: καθηγήτρια. Ναι, καθηγήτρια, αυτό ήταν που ήθελα πάντα, αυτό και τίποτε άλλο. Υπηρέτησα με πάθος και αυταπάρνηση το επάγγελμά μου, που το θεωρούσα πάντα λειτούργημα. Ήμουν ένας ευτυχισμένος άνθρωπος, γιατί κοιτώντας γύρω μου τους συνανθρώπους μου να βλέπουν την εργασία τους ως πάρεργο καταλάβαινα το πλεονέκτημα να κάνει κανείς αυτό που αγαπάει και έχει σπουδάσει.

Είμαι 53 ετών, αλλά μέσα στην τάξη, κοιτώντας τα πρόσωπα των μαθητών μου, αποκτούσα δυνάμεις και κουράγιο 20χρονης. Η επαφή με ό,τι πιο νέο, φρέσκο και αγνό, με τα νιάτα δηλαδή, είναι πηγή αναγέννησης.

Ζούμε σε μια πολυπολιτισμική κοινωνία. Έτσι η γνώση της ξένης γλώσσας αποκτά βαρύνουσα σημασία. Είναι σταθερή μου πεποίθηση, όλα αυτά τα χρόνια που διδάσκω, ότι εκτός από τα τυπικά (γραμματική, συντακτικό, λεξιλόγιο) το άνοιγμα του μαθήματος της ξένης γλώσσας σε τομείς όπως ο πολιτισμός, η ιστορία, η επιστήμη, η λογοτεχνία, όπως και στοιχεία της καθημερινής ζωής, είναι ένας ασφαλής δρόμος, για να αποκτήσουν οι μαθητές καλύτερες γνώσεις, αλλά ταυτόχρονα και πολυπολιτισμική κουλτούρα. Γι' αυτό στο μάθημά μου έχουν θέση ο Μπρεχτ, ο Γκαίτε, ο Σίλερ, ο Μότσαρτ αλλά και οι Σκόρπιονς, ο Βιμ Βέντερς κ.λπ.

Πάντα πίστευα ότι ο καθηγητής δεν πρέπει να είναι μονοδιάστατος, δεν πρέπει να εκπαιδεύει, αλλά να παιδεύει, να πλάθει πνευματικά και ψυχικά τους μαθητές του να γίνονται ελεύθεροι άνθρωποι, με γνώση και κρίση, με τεχνικές αναθεώρησης και με αγωνία απελευθέρωσης.

Όλα αυτά τα χρόνια αγωνίστηκα για ένα δημόσιο σχολείο ζωντανό, ανοιχτό στις ανάγκες και τις ανησυχίες των νέων, αλλά και τις πραγματικές ανάγκες της κοινωνίας. Αγωνίστηκα και ονειρεύτηκα μαζί με τους μαθητές μου ένα σχολείο με θέα στη ζωή και το μέλλον.

Γιʼ αυτό και έζησα μαζί τους, μέσα από πληθώρα προγραμμάτων, σαγηνευτικά ταξίδια στη γνώση, τον πολιτισμό, το περιβάλλον, την αλληλεγγύη. Προγράμματα που τα λαχταρούσαν και τα λαχταρούν όπως η διψασμένη γη τη βροχή, και όμως θυσιάζονται σήμερα, ως ασύμφορα και δαπανηρά. Διαφορετική γνώση που έσπαγε τη μονοτονία της σχολικής καθημερινότητας, που άνοιγε παράθυρα γνώσης και ονειροπόλησης σε κάτι πιο τρανό και πιο μεγάλο.

Αυτήν τη δυνατότητα τους τη στερούν σήμερα, συρρικνώνοντας ακόμη περισσότερο τις ελάχιστες παροχές που υφίσταντο μέχρι χθες. Με λιγότερους καθηγητές, μεγαλύτερα σε αριθμό τμήματα και με τη λογική “να βγάλουμε και από τη μύγα ξίγκι”. Και όλα αυτά μέσα σε ένα σύστημα εντατικοποίησης για μια θέση, αύριο, στα ΑΕΙ και, μεθαύριο, στην ανεργία. Θεωρώ, λοιπόν, ότι είναι κρίμα και άδικο να στερούνται οι μαθητές τα αυτονόητα και οι δείκτες της οικονομίας να μετρούν περισσότερο από τις παιδικές και εφηβικές ψυχές τους.

Ζητώ, λοιπόν, να μʼ αφήσουν ήσυχη να συνεχίσω να κάνω τη δουλειά μου σαν εκπαιδευτικός! Ζητάω πολλά; Την απάντηση τη δίνει, απαράμιλλα, ο Μπέρτολτ Μπρεχτ στον “Κύκλο με την κιμωλία”:

Εσείς, εσείς ακροατές της ιστορίας

του κύκλου με την κιμωλία

σημειώστε τη γνώμη των παλιών

Εδώ πρέπει να ανήκει, αυτό που είναι εδώ,

σʼ αυτούς που είναι καλοί γι αυτό

Δηλαδή

Τα παιδιά στις καλές μητέρες, για να ευδοκιμούν

Τα αμάξια στους καλούς αμαξάδες, για να οδηγούνται καλά

Και η κοιλάδα στους ποτιστές, για να δίνει καρπούς

Ευγενία Σιούτη, Καθηγήτρια Γερμανικών, 2ο Γυμνάσιο Ηλιούπολης