Καισαρ τον Θεο συνδραμει

 





Η αναγραφή της πίστης στα σχολικά εγχειρίδια

11/07/2010 - 07:57


ΤΟΥ ΣΤΑΜΑΤΗ ΣΑΚΕΛΛΙΩΝΑ


Με πρόσφατη εγκύκλιο, το Υπουργείο Παιδείας καθορίζει εκ νέου τον τύπο των απολυτηρίων των σχολείων της χώρας και, ω του θαύματος, εμφιλοχωρεί στο απολυτήριο και πάλι το θρήσκευμα! Είναι προφανές ότι για τους συντάκτες της εγκυκλίου, αλλά προφανώς και για την πολιτική τους προϊσταμένη, δεν συνέβη τίποτε στη χώρα τα τελευταία δέκα χρόνια, σχετικά με το ζήτημα αυτό. Επιπροσθέτως, η "ασήμαντη" λεπτομέρεια ότι το θρήσκευμα δεν αναγράφεται στα πιο σημαντικά δημόσια έγγραφα όπως
η ταυτότητα και το διαβατήριο, πάλι δεν λέει τίποτε στους συντάκτες της εγκυκλίου. Άλλωστε, μπορεί να σκέφτηκαν: γιατί να τα χαλάμε με την "πελατεία"; Η έκφραση «προσωπικά δεδομένα» μάλλον ακούγεται ως ανέκδοτο για την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, που, ω και πάλι του θαύματος, κάνει μια τούμπα και ακυρώνει μια άλλη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Όμως, κάποια στιγμή οφείλουν μια στοιχειώδη σοβαρότητα. Η επιχειρηματολογία υπέρ η κατά της αναγραφής έχει εξαντληθεί. Γράφτηκαν σελίδες επί σελίδων.

Προσωπικά, είχα από χρόνια υποστηρίξει ότι η αναγραφή αυτή δεν προσθέτει τίποτε στον άνθρωπο. Τουναντίον, η μη αναγραφή μπορεί να τον προστατεύσει από το συνήθως αδιάκριτο μάτι του κράτους ή όποιου άλλου κακόβουλου. Δεν αποδεικνύεται η χριστιανοσύνη κάποιου από την αναγραφή. Τουναντίον, θεωρώ ότι η εκκλησία οφείλει η ίδια να διεκδικεί την απομάκρυνσή της από το κράτος. Απόδωτε τα του Καίσαρος τω Καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ. Υπάρχει πιο σαφής διάκριση αρμοδιοτήτων; Πάντα είμαι καχύποπτος απέναντι στα κράτη που θέλουν να είναι χριστιανικά ή ισλαμικά ή άλλως πως θρησκευτικώς οριζόμενα. Πάντα επίσης είμαι καχύποπτος απέναντι στις κρατικές θρησκείες ή εκκλησίες. Γιατί, καλοί μου αναγνώστες, δεν ταιριάζει πάντα το «και τούτο ποιείν» και «το κακείνο μη αφιέναι». Σε περιπτώσεις όπως την συγκεκριμένη, μάλλον η υλοποίηση του προειρημένου παραπέμπει σε δικολάβο μπαγαμπόντη παρά σε άγιο άνθρωπο.

Και το Υπουργείο Παιδείας και διά βίου μάθησης, άραγε πού; μάλλον ως δικολάβος λειτουργεί. Αλλά είναι επίσης πασιφανές ότι οι συντάκτες της εγκυκλίου αυτής δεν σκέφτηκαν ότι υπάρχει και το πιθανό ενδεχόμενο να γίνουν ρεζίλι. Διότι φανταστείτε ένας μαθητής που το απολυτήριό του, του Γυμνασίου, γράφει Χριστιανός Ορθόδοξος, να ζητήσει στην πρώτη Λυκείου απαλλαγή από το μάθημα των Θρησκευτικών; Για έναν οποιοδήποτε άνθρωπο στοιχειώδους σοβαρότητας, αυτό θα ήταν αιτία ακόμη και παραίτησης για λόγους ευθιξίας. Αλλά κάτι τέτοια είναι "ψιλά γράμματα" για τους συντάκτες της εγκυκλίου.

Και άραγε τι λένε αυτοί στο Συμβούλιο της Επικρατείας, στον Συνήγορο του Πολίτη, στην Αρχή Προστασίας προσωπικών δεδομένων, στους βουλευτές που τότε ψήφισαν τη διαγραφή από τις ταυτότητες του θρησκεύματος, τί λένε οι ρέκτες συντάκτες της εγκυκλίου; Τι λένε σε συλλόγους εκπαιδευτικών στα σχολεία, όταν εκείνοι δεν συμπλήρωναν το θρήσκευμα στα απολυτήρια, γιατί υπάρχει η περίπτωση
οποιοσδήποτε μαθητής ή κηδεμόνας να στραφεί εναντίον τους; Όλα αυτά δεν σημαίνουν τίποτε για το Υπουργείο Παιδείας; Είναι προφανές ότι πρέπει πάραυτα να αποσυρθεί αυτή η εγκύκλιος. Είναι προφανές επίσης ότι πρέπει
να υπάρξει νομοθετική πρωτοβουλία που να ακυρώνει τέτοιες εμπνεύσεις.
Και είναι μια καλή αφορμή να ανοίξει ο διάλογος για τον χωρισμό κράτους και εκκλησίας. Δεν ξέρω, κανείς από τους διάφορους υπεύθυνους δεν αισθάνεται την ανάγκη να ζητήσει συγγνώμη για τις καταδίκες της Ελλάδας από το δικαστήριο του Στρασβούργου για ζητήματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων;

ΥΓ. Το να πατάς μονίμως σε δύο βάρκες είναι απλώς δείγμα ακραίου καιροσκοπισμού. Το ζήτημα είναι αν για μια ακόμη φορά θα γίνει αποδεκτή αυτή η συμπεριφορά, αν θα δημιουργήσει και πάλι έθος. Φοβάμαι ότι σε αυτή

τη δύσκολη συγκυρία οι πολίτες θεωρούν αυτά τα ζητήματα δευτερεύοντα. Είναι σαφές αυτό, αλλά όταν δέχεσαι εκπτώσεις ακόμη και στα "δευτερεύοντα", μάλλον ανοίγεις επικίνδυνους δρόμους και για τα πρωτεύοντα.

Η ΑΥΓΗ

Ο Σταμάτης Σακελλίων είναι δημοσιογράφος