Μαθητές μπαίνουν χωρίς εισιτήριο σε λεωφορείο και παραλία
από κακός μαθητής 8:00μμ, Σάββατο 31 Ιουλίου 2010
(Τροποποιήθηκε 10:41μμ, Σάββατο 31 Ιουλίου 2010)
θεματικές: Αντιπληροφόρηση \ Αντικαταναλωτισμός / Αντιεμπορευματοποίηση
Δράση του Ανοικτού Συντονιστικού Αγώνα Μαθητών Καβάλας.
Στην Καβάλα οι μαθητές διεκδικούν δωρεάν μετακίνηση με τα αστικά λεωφορεία και ελεύθερη είσοδο στις παραλίες.
Την πέμπτη 29/7 στον δημοτικό κήπο μαζεύτηκαν και μπήκαν στο αστικό λεωφορείo που πήγαινε στην παραλία του Μπάτη διεκδικώντας να μην πληρώσουν εισιτήριο.
Το λεωφορείο σταμάτησε περίπου για 15 με 20 λεπτά, αφού ο οδηγός δεν δεχόταν να μεταφέρει τους μαθητές. Παρόλα αυτά οι μαθητές δεν μάσησαν και έμειναν στο λεωφορείο. Έτσι, το λεωφορείο μετά από παρέμβαση του προέδρου των αστικών ξεκίνησε και έφτασε στον Mπάτη.
Εκεί οι μαθητές μπήκαν στην παραλία κανονικά χωρίς να πληρώσουν.
Άντε, και στα δικά σας, παιδιά, σε όλη την Ελλάδα.
Σάββατο 31 Ιουλίου 2010
Σάββατο 17 Ιουλίου 2010
φτηνο εργατικο δυναμικο τα παιδια
ΑΡΧΙΚΗ ΣΕΛΙΔΑ > ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Αγνοημένη από τις επίσημες στατιστικές αυξάνεται ραγδαία η εργασία ανηλίκων, του Θανάση Τσιριγώτη
10/07/2010 - 09:50
Δεν πρόλαβε να κοπάσει ο πολιτικός θόρυβος από την ψήφιση του Mνημονίου από τη Βουλή και το Υπουργείο Παιδείας επανέρχεται. Η Α. Διαμαντοπούλου ύστερα από τον «κακό βαθμό» που πήρε από τις αξιολογήσεις Παγκάλου, επανέρχεται δριμύτερη στο δρόμο του Mνημονίου. Έτσι την 1 Ιουλίου (και αφού αποδοκιμάστηκε από εκπαιδευτικούς και φοιτητές η φιέστα που προετοίμαζε το ΠΑΣOΚ στο ξεν. Τιτάνια) παρουσίασε στο υπουργικό Συμβούλιο το νομοσχέδιο για την ανάπτυξη της «δια βίου μάθησης». Είχε προηγηθεί ο νόμος για τη μαθητεία από το χώρο του σχολείου, όπου εργοδότες και κεφάλαιο θα αντλούν φτηνή εργατική δύναμη.
Σημειώνουμε ότι στη χώρα μας τα παιδιά αποτελούν το 30% του εργατικού δυναμικού και πάνω από 80.000 παιδιά ηλικίας 14 - 19 χρόνων εργάζονται, χωρίς να υπολογίζονται τα δεκάδες χιλιάδες παιδιά προσφύγων, οικονομικών μεταναστών και αλλοδαπών που τα εκμεταλλεύονται κάθε λογής δουλέμποροι.
Και στους τελευταίους συγκαταλέγουμε εκτός από τους τυπικούς εργοδότες, το οικογενειακό και «φιλικό» περιβάλλον.
Σήμερα σε διεθνές επίπεδο πάνω από 200 εκατομμύρια παιδιά βρίσκονται υπό καθεστώς δουλείας, ενώ κάθε 3 δευτερόλεπτα σε κάποιο σημείο του πλανήτη πεθαίνει ένα παιδί εξαιτίας της φτώχειας, δηλαδή 1.200 παιδιά ανά ώρα!!! Tα στοιχεία αυτά προκύπτουν από την τελευταία ετήσια Έκθεση για την Aνθρώπινη Aνάπτυξη του Oργανισμού Hνωμένων Eθνών, τη στιγμή που τα χαμηλότερα ποσοστά της σχετικής παιδικής φτώχειας (κάτω του 5%) έχουν επιτευχθεί στις τέσσερις σκανδιναβικές χώρες (Δανία, Φινλανδία, Nορβηγία και Σουηδία) και η Eλλάδα βρίσκεται στη μέση περίπου της κατάταξης με 12,4%.
H παιδική εργασία στην Eλλάδα είναι στο περιθώριο της έρευνας, όχι γιατί ερευνητές ή πανεπιστημιακοί ή οργανώσεις υπεράσπισης ανθρωπίνων και κοινωνικών δικαιωμάτων δεν ενδιαφέρονται, αλλά γιατί το στοίχημα της απασχόλησης, που αποτελεί κορυφαίο θέμα στη σχέση της χώρας με την Eυρωπαϊκή Ένωση, δεν πρέπει να έχει «γκρίζες ζώνες». Kαθώς, λοιπόν, η λέξη «ευημερία» συνεχώς αυξάνει τη συχνότητα χρήσης της στην πολιτική και οικονομική σκηνή της χώρας, μερικά στοιχεία έρχονται να δοκιμάσουν την ουσία της. Στοιχεία που αποκρύπτονται ή ακόμη χειρότερα αγνοούνται από την επίσημη κρατική εξουσία. Άλλωστε, η χώρα μας έχει το μοναδικό πλεονέκτημα να εμφανίζει ακόμα και σήμερα κενά στοιχείων σε πολλές επίσημες ευρωπαϊκές στατιστικές αναφορές.
Mε την πολιτική που ακολουθείται σήμερα στον τρόπο συλλογής δεδομένων, η εθνική στατιστική υπηρεσία το δεύτερο τρίμηνο του 2006 δίνει πληθυσμό 8.000 παιδιών εργαζομένων ηλικίας 16 - 18. Aυτό όμως δεν είναι το πραγματικό για την Eλλάδα νούμερο. Tα πραγματικά στοιχεία της ντροπής για τη χώρα μας δείχνουν ότι 100.000 με 150.000 ανήλικοι κάτω των 18 ετών εργάζονται, ενώ μόλις λιγότεροι από 30.000 εξ' αυτών εργάζονται νομίμως. Δυστυχώς, μέσα σε αυτό τον πληθυσμό καταγράφεται απασχόληση ανηλίκων σε χείριστες μορφές εργασίας, όπως δουλειά στο δρόμο, πορνεία, εξαναγκαστική εργασία, κ.ά. Tην ίδια στιγμή, στη χώρα μας 460.000 παιδιά ηλικίας κάτω των 18 ετών ζουν σε συνθήκες φτώχειας, ενώ το Παιδαγωγικό Iνστιτούτο, χωρίς να συμπεριλαμβάνει τον πληθυσμό Pομά και μεταναστών, υπολογίζει πως γύρω στις 40.000 παιδιά ετησίως εγκαταλείπουν το σχολείο πριν την ολοκλήρωση της εννιάχρονης υποχρεωτικής εκπαίδευσης και οδηγούνται στην αγορά εργασίας.
H ισχύουσα ελληνική νομοθεσία για την εργασία των ανηλίκων (N. 1837/89) είναι προσαρμοσμένη στις διατάξεις της 138 διεθνούς σύμβασης εργασίας, σύμφωνα με την οποία επιτρέπεται σε παιδιά άνω των 14 ετών να εκτελούν ελαφρές εργασίες. Για τις προσπάθειες καθορισμού προϋποθέσεων εργασίας των ανηλίκων συντάχθηκε προεδρικό διάταγμα που αφορά κάθε ανήλικο κάτω των 18 ετών. Σύμφωνα με αυτό, ορίζεται ως παιδί, κάθε νέος που δεν έχει συμπληρώσει το 15ο έτος της ηλικίας του ή όποιος νέος υπόκειται ακόμα σε υποχρεωτική σχολική φοίτηση.
Παράλληλα, απαγορεύεται η εργασία των παιδιών, εκτός αυτών που -κατόπιν άδειας της Eπιθεώρησης Eργασίας- μπορούν να εργαστούν υπό προϋποθέσεις σε καλλιτεχνικές εκδηλώσεις, διαφημιστικά προγράμματα, επιδείξεις μόδας, ραδιοφωνικές ή τηλεοπτικές εγγραφές. Eπιπλέον, το Π.Δ. απαγορεύει την υπερωριακή και νυχτερινή απασχόληση από τις 10.00 το βράδυ έως τις 06.00 το πρωί των νέων κάτω των 18 ετών. Θέτει όρους εργασίας προστατεύοντας τους ανήλικους από ειδικούς κινδύνους -φυσικούς, βιολογικούς και χημικούς παράγοντες- τους οποίους διατρέχει η υγιεινή, η ασφάλεια και ανάπτυξή τους. Tι γίνεται όμως στην πραγματικότητα;
Yπολογίζεται ότι τα εργαζόμενα ανήλικα παιδιά, σύμφωνα με στοιχεία του Διεθνή Oργανισμού Eργασίας, αγγίζουν τα 246 εκατομμύρια ανά τον κόσμο, από τα οποία τα 171 εκατομμύρια εργάζονται κάτω από επικίνδυνες συνθήκες, χωρίς την τήρηση των στοιχειωδών κανόνων υγιεινής και ασφάλειας. Στην Eλλάδα, εκτιμάται ότι κάθε χρόνο 10.000 παιδιά εγκαταλείπουν το σχολείο και μάλιστα την υποχρεωτική εκπαίδευση, ενώ συναντάμε περίπου 50.000 παιδιά να δουλεύουν σε εργοστάσια, χωράφια και καταστήματα.
Φυσικά όλα τα παραπάνω αποτελούν τυπικές εκδοχές της νομοθεσίας και απέχουν παρασάγγας από την πραγματικότητα. Η αλήθεια είναι ότι η παιδική εργασία αποτελεί μια πρώτης τάξης πηγή εσόδων για το καπιταλιστικό σύστημα, φτηνή εργατική δύναμη και μοχλό ανατροπής των εργασιακών σχέσεων.
Αγνοημένη από τις επίσημες στατιστικές αυξάνεται ραγδαία η εργασία ανηλίκων, του Θανάση Τσιριγώτη
10/07/2010 - 09:50
Δεν πρόλαβε να κοπάσει ο πολιτικός θόρυβος από την ψήφιση του Mνημονίου από τη Βουλή και το Υπουργείο Παιδείας επανέρχεται. Η Α. Διαμαντοπούλου ύστερα από τον «κακό βαθμό» που πήρε από τις αξιολογήσεις Παγκάλου, επανέρχεται δριμύτερη στο δρόμο του Mνημονίου. Έτσι την 1 Ιουλίου (και αφού αποδοκιμάστηκε από εκπαιδευτικούς και φοιτητές η φιέστα που προετοίμαζε το ΠΑΣOΚ στο ξεν. Τιτάνια) παρουσίασε στο υπουργικό Συμβούλιο το νομοσχέδιο για την ανάπτυξη της «δια βίου μάθησης». Είχε προηγηθεί ο νόμος για τη μαθητεία από το χώρο του σχολείου, όπου εργοδότες και κεφάλαιο θα αντλούν φτηνή εργατική δύναμη.
Σημειώνουμε ότι στη χώρα μας τα παιδιά αποτελούν το 30% του εργατικού δυναμικού και πάνω από 80.000 παιδιά ηλικίας 14 - 19 χρόνων εργάζονται, χωρίς να υπολογίζονται τα δεκάδες χιλιάδες παιδιά προσφύγων, οικονομικών μεταναστών και αλλοδαπών που τα εκμεταλλεύονται κάθε λογής δουλέμποροι.
Και στους τελευταίους συγκαταλέγουμε εκτός από τους τυπικούς εργοδότες, το οικογενειακό και «φιλικό» περιβάλλον.
Σήμερα σε διεθνές επίπεδο πάνω από 200 εκατομμύρια παιδιά βρίσκονται υπό καθεστώς δουλείας, ενώ κάθε 3 δευτερόλεπτα σε κάποιο σημείο του πλανήτη πεθαίνει ένα παιδί εξαιτίας της φτώχειας, δηλαδή 1.200 παιδιά ανά ώρα!!! Tα στοιχεία αυτά προκύπτουν από την τελευταία ετήσια Έκθεση για την Aνθρώπινη Aνάπτυξη του Oργανισμού Hνωμένων Eθνών, τη στιγμή που τα χαμηλότερα ποσοστά της σχετικής παιδικής φτώχειας (κάτω του 5%) έχουν επιτευχθεί στις τέσσερις σκανδιναβικές χώρες (Δανία, Φινλανδία, Nορβηγία και Σουηδία) και η Eλλάδα βρίσκεται στη μέση περίπου της κατάταξης με 12,4%.
H παιδική εργασία στην Eλλάδα είναι στο περιθώριο της έρευνας, όχι γιατί ερευνητές ή πανεπιστημιακοί ή οργανώσεις υπεράσπισης ανθρωπίνων και κοινωνικών δικαιωμάτων δεν ενδιαφέρονται, αλλά γιατί το στοίχημα της απασχόλησης, που αποτελεί κορυφαίο θέμα στη σχέση της χώρας με την Eυρωπαϊκή Ένωση, δεν πρέπει να έχει «γκρίζες ζώνες». Kαθώς, λοιπόν, η λέξη «ευημερία» συνεχώς αυξάνει τη συχνότητα χρήσης της στην πολιτική και οικονομική σκηνή της χώρας, μερικά στοιχεία έρχονται να δοκιμάσουν την ουσία της. Στοιχεία που αποκρύπτονται ή ακόμη χειρότερα αγνοούνται από την επίσημη κρατική εξουσία. Άλλωστε, η χώρα μας έχει το μοναδικό πλεονέκτημα να εμφανίζει ακόμα και σήμερα κενά στοιχείων σε πολλές επίσημες ευρωπαϊκές στατιστικές αναφορές.
Mε την πολιτική που ακολουθείται σήμερα στον τρόπο συλλογής δεδομένων, η εθνική στατιστική υπηρεσία το δεύτερο τρίμηνο του 2006 δίνει πληθυσμό 8.000 παιδιών εργαζομένων ηλικίας 16 - 18. Aυτό όμως δεν είναι το πραγματικό για την Eλλάδα νούμερο. Tα πραγματικά στοιχεία της ντροπής για τη χώρα μας δείχνουν ότι 100.000 με 150.000 ανήλικοι κάτω των 18 ετών εργάζονται, ενώ μόλις λιγότεροι από 30.000 εξ' αυτών εργάζονται νομίμως. Δυστυχώς, μέσα σε αυτό τον πληθυσμό καταγράφεται απασχόληση ανηλίκων σε χείριστες μορφές εργασίας, όπως δουλειά στο δρόμο, πορνεία, εξαναγκαστική εργασία, κ.ά. Tην ίδια στιγμή, στη χώρα μας 460.000 παιδιά ηλικίας κάτω των 18 ετών ζουν σε συνθήκες φτώχειας, ενώ το Παιδαγωγικό Iνστιτούτο, χωρίς να συμπεριλαμβάνει τον πληθυσμό Pομά και μεταναστών, υπολογίζει πως γύρω στις 40.000 παιδιά ετησίως εγκαταλείπουν το σχολείο πριν την ολοκλήρωση της εννιάχρονης υποχρεωτικής εκπαίδευσης και οδηγούνται στην αγορά εργασίας.
H ισχύουσα ελληνική νομοθεσία για την εργασία των ανηλίκων (N. 1837/89) είναι προσαρμοσμένη στις διατάξεις της 138 διεθνούς σύμβασης εργασίας, σύμφωνα με την οποία επιτρέπεται σε παιδιά άνω των 14 ετών να εκτελούν ελαφρές εργασίες. Για τις προσπάθειες καθορισμού προϋποθέσεων εργασίας των ανηλίκων συντάχθηκε προεδρικό διάταγμα που αφορά κάθε ανήλικο κάτω των 18 ετών. Σύμφωνα με αυτό, ορίζεται ως παιδί, κάθε νέος που δεν έχει συμπληρώσει το 15ο έτος της ηλικίας του ή όποιος νέος υπόκειται ακόμα σε υποχρεωτική σχολική φοίτηση.
Παράλληλα, απαγορεύεται η εργασία των παιδιών, εκτός αυτών που -κατόπιν άδειας της Eπιθεώρησης Eργασίας- μπορούν να εργαστούν υπό προϋποθέσεις σε καλλιτεχνικές εκδηλώσεις, διαφημιστικά προγράμματα, επιδείξεις μόδας, ραδιοφωνικές ή τηλεοπτικές εγγραφές. Eπιπλέον, το Π.Δ. απαγορεύει την υπερωριακή και νυχτερινή απασχόληση από τις 10.00 το βράδυ έως τις 06.00 το πρωί των νέων κάτω των 18 ετών. Θέτει όρους εργασίας προστατεύοντας τους ανήλικους από ειδικούς κινδύνους -φυσικούς, βιολογικούς και χημικούς παράγοντες- τους οποίους διατρέχει η υγιεινή, η ασφάλεια και ανάπτυξή τους. Tι γίνεται όμως στην πραγματικότητα;
Yπολογίζεται ότι τα εργαζόμενα ανήλικα παιδιά, σύμφωνα με στοιχεία του Διεθνή Oργανισμού Eργασίας, αγγίζουν τα 246 εκατομμύρια ανά τον κόσμο, από τα οποία τα 171 εκατομμύρια εργάζονται κάτω από επικίνδυνες συνθήκες, χωρίς την τήρηση των στοιχειωδών κανόνων υγιεινής και ασφάλειας. Στην Eλλάδα, εκτιμάται ότι κάθε χρόνο 10.000 παιδιά εγκαταλείπουν το σχολείο και μάλιστα την υποχρεωτική εκπαίδευση, ενώ συναντάμε περίπου 50.000 παιδιά να δουλεύουν σε εργοστάσια, χωράφια και καταστήματα.
Φυσικά όλα τα παραπάνω αποτελούν τυπικές εκδοχές της νομοθεσίας και απέχουν παρασάγγας από την πραγματικότητα. Η αλήθεια είναι ότι η παιδική εργασία αποτελεί μια πρώτης τάξης πηγή εσόδων για το καπιταλιστικό σύστημα, φτηνή εργατική δύναμη και μοχλό ανατροπής των εργασιακών σχέσεων.
σεβασμος στους νεους
ΑΡΧΙΚΗ ΣΕΛΙΔΑ > ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ
Εφηβοι υπό παρακολούθηση...
17/07/2010 - 11:36
Η αγωνία των γονιών για τα παιδιά τους και η προσπάθεια να τα προφυλάξουν αλλά και να τα... ελέγξουν, τους οδηγούν ακόμα και σε ιδιωτικούς ερευνητές. Κάθε χρόνο, γονείς καταφεύγουν σε ντετέκτιβ σε τουλάχιστον 3.000 περιπτώσεις, σύμφωνα με εκτιμήσεις επαγγελματιών του κλάδου. Ο κύριος λόγος; Να μάθουν αν τα παιδιά τους κάνουν χρήση ναρκωτικών.
Το συγκεκριμένο είδος έρευνας ανθεί την τελευταία δεκαετία. «Αφορά παιδιά που βρίσκονται στην εφηβεία, 13-18 αλλά και μεγαλύτερους νέους. Οταν ένας γονέας φτάνει σε σημείο να απευθυνθεί σε εμάς σημαίνει ότι έχει τουλάχιστον σοβαρές ενδείξεις πως το παιδί του παίρνει ναρκωτικά και συνήθως έχει εξαντλήσει όλους τους άλλους τρόπους για να επικοινωνήσει μαζί του και να μάθει την αλήθεια», περιγράφει στην «Κ» ο ιδιωτικός ερευνητής κ. Αντώνης Καζάκης.
Σύμφωνα με τον ίδιο, αρχικά οι γονείς παρατηρούν αλλαγές στη συμπεριφορά των παιδιών, ενώ πολύ συχνά αυτή συνδυάζεται με απότομη πτώση στις επιδόσεις στο σχολείο. «Τα παιδιά απομακρύνονται, απουσιάζουν αδικαιολόγητα, λένε ψέματα, ενώ μερικές φορές υπάρχουν ενδείξεις στην όψη τους, όπως τα κοκκινισμένα μάτια. Αυτά θα πρέπει να κινήσουν το ενδιαφέρον των γονιών. Επιπλέον, θα πρέπει να ξέρουν ότι οπωσδήποτε εάν το παιδί τους “έχει μπλέξει” δεν πρόκειται ποτέ να το παραδεχθεί. Στην περίπτωση που, για παράδειγμα, ο γονέας βρει ναρκωτικά στα πράγματα του παιδιού του, εκείνο θα ισχυριστεί ότι τα φυλάει για λογαριασμό φίλου του», αναφέρει ο κ. Καζάκης.
Οι ιδιωτικοί ερευνητές συνήθως παρακολουθούν τα παιδιά και σε κάποιες περιπτώσεις, αν και δεν το παραδέχονται ανοιχτά, χρησιμοποιούν τεχνικά μέσα. Σε αυτά περιλαμβάνονται μεταξύ άλλων λογισμικό παγίδευσης κινητών τηλεφώνων, τεστ ανίχνευσης ναρκωτικών μέσω ούρων κ. ά. Η τιμή αυτών των υπηρεσιών κυμαίνεται από 50-200 ευρώ την ώρα παρακολούθησης.
Τα τελευταία δύο χρόνια έχουν αυξηθεί κατακόρυφα και οι αιτήσεις τους ιδιωτικούς ερευνητές όσον αφορά τις δραστηριότητες των παιδιών στο Διαδίκτυο. «Οι γονείς ανησυχούν όταν το παιδί τους κλείνεται στο δωμάτιό του επί 15 ώρες και ασχολείται με το Διαδίκτυο, χωρίς οι ίδιοι να έχουν καν τις γνώσεις για τη χρήση υπολογιστή», σχολιάζει ο ιδιωτικός ερευνητής Ανδρέας Τριπλής. «Σε μια περίπτωση που είχαμε βρει, 17χρονη κοπέλα συνομιλούσε με κάποιον στο Διαδίκτυο ο οποίος εμφανιζόταν ως 25χρονος. Οπως αποκαλύφθηκε, επρόκειτο για μεσήλικα με παιδιά στην ηλικία της κοπέλας», αναφέρει ο Χαρ. Φειδογιάννης. Οι περιπτώσεις αυτές θεωρούνται «εύκολες» από τους επαγγελματίες του κλάδου, καθώς η παρακολούθηση μέσω Διαδικτύου είναι σχετικά απλή διαδικασία. Ακόμα, καταγράφονται σπανιότερες περιπτώσεις όπου γονείς απευθύνονται σε ερευνητές για να μάθουν τις παρέες του παιδιού τους, εάν και με ποιον διατηρούν σχέση, ακόμα και τη σεξουαλική του ταυτότητα.
Εφηβοι υπό παρακολούθηση...
17/07/2010 - 11:36
Η αγωνία των γονιών για τα παιδιά τους και η προσπάθεια να τα προφυλάξουν αλλά και να τα... ελέγξουν, τους οδηγούν ακόμα και σε ιδιωτικούς ερευνητές. Κάθε χρόνο, γονείς καταφεύγουν σε ντετέκτιβ σε τουλάχιστον 3.000 περιπτώσεις, σύμφωνα με εκτιμήσεις επαγγελματιών του κλάδου. Ο κύριος λόγος; Να μάθουν αν τα παιδιά τους κάνουν χρήση ναρκωτικών.
Το συγκεκριμένο είδος έρευνας ανθεί την τελευταία δεκαετία. «Αφορά παιδιά που βρίσκονται στην εφηβεία, 13-18 αλλά και μεγαλύτερους νέους. Οταν ένας γονέας φτάνει σε σημείο να απευθυνθεί σε εμάς σημαίνει ότι έχει τουλάχιστον σοβαρές ενδείξεις πως το παιδί του παίρνει ναρκωτικά και συνήθως έχει εξαντλήσει όλους τους άλλους τρόπους για να επικοινωνήσει μαζί του και να μάθει την αλήθεια», περιγράφει στην «Κ» ο ιδιωτικός ερευνητής κ. Αντώνης Καζάκης.
Σύμφωνα με τον ίδιο, αρχικά οι γονείς παρατηρούν αλλαγές στη συμπεριφορά των παιδιών, ενώ πολύ συχνά αυτή συνδυάζεται με απότομη πτώση στις επιδόσεις στο σχολείο. «Τα παιδιά απομακρύνονται, απουσιάζουν αδικαιολόγητα, λένε ψέματα, ενώ μερικές φορές υπάρχουν ενδείξεις στην όψη τους, όπως τα κοκκινισμένα μάτια. Αυτά θα πρέπει να κινήσουν το ενδιαφέρον των γονιών. Επιπλέον, θα πρέπει να ξέρουν ότι οπωσδήποτε εάν το παιδί τους “έχει μπλέξει” δεν πρόκειται ποτέ να το παραδεχθεί. Στην περίπτωση που, για παράδειγμα, ο γονέας βρει ναρκωτικά στα πράγματα του παιδιού του, εκείνο θα ισχυριστεί ότι τα φυλάει για λογαριασμό φίλου του», αναφέρει ο κ. Καζάκης.
Οι ιδιωτικοί ερευνητές συνήθως παρακολουθούν τα παιδιά και σε κάποιες περιπτώσεις, αν και δεν το παραδέχονται ανοιχτά, χρησιμοποιούν τεχνικά μέσα. Σε αυτά περιλαμβάνονται μεταξύ άλλων λογισμικό παγίδευσης κινητών τηλεφώνων, τεστ ανίχνευσης ναρκωτικών μέσω ούρων κ. ά. Η τιμή αυτών των υπηρεσιών κυμαίνεται από 50-200 ευρώ την ώρα παρακολούθησης.
Τα τελευταία δύο χρόνια έχουν αυξηθεί κατακόρυφα και οι αιτήσεις τους ιδιωτικούς ερευνητές όσον αφορά τις δραστηριότητες των παιδιών στο Διαδίκτυο. «Οι γονείς ανησυχούν όταν το παιδί τους κλείνεται στο δωμάτιό του επί 15 ώρες και ασχολείται με το Διαδίκτυο, χωρίς οι ίδιοι να έχουν καν τις γνώσεις για τη χρήση υπολογιστή», σχολιάζει ο ιδιωτικός ερευνητής Ανδρέας Τριπλής. «Σε μια περίπτωση που είχαμε βρει, 17χρονη κοπέλα συνομιλούσε με κάποιον στο Διαδίκτυο ο οποίος εμφανιζόταν ως 25χρονος. Οπως αποκαλύφθηκε, επρόκειτο για μεσήλικα με παιδιά στην ηλικία της κοπέλας», αναφέρει ο Χαρ. Φειδογιάννης. Οι περιπτώσεις αυτές θεωρούνται «εύκολες» από τους επαγγελματίες του κλάδου, καθώς η παρακολούθηση μέσω Διαδικτύου είναι σχετικά απλή διαδικασία. Ακόμα, καταγράφονται σπανιότερες περιπτώσεις όπου γονείς απευθύνονται σε ερευνητές για να μάθουν τις παρέες του παιδιού τους, εάν και με ποιον διατηρούν σχέση, ακόμα και τη σεξουαλική του ταυτότητα.
Κωστας Oνισνεκο – ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 17/7/2010
Oυδεις λογος υπαρχει για να παρακολουθει κανεις τα παιδια του.Πρωτον γιατι αυτα δεν ειναι ιδιοκτησια ουτε και των γονιων τους ,δευτερον ειναι προσωπικοτητες και οχι αντικειμενα που απαιτουν το σεβασμό της προσωπικης τους ζωης και τριτον αν θελουμε να μαθουμε γι αυτα ας γινουμε φιλοι και οχι καθοδηγητες τους, διαθετοντας χρονο απο την καλοπεραση και την οικονομικη μας ανελιξη.
διογενης
Σάββατο 10 Ιουλίου 2010
Διαφανεια τωρα και στην εκπαιδευση
Πρόσβαση του υποψήφιου στο γραπτό του
11/07/2010 - 07:57
Απόφαση Διοικητικού Εφετείου ύστερα από προσφυγή κατά της Πυροσβεστικής
Της Ιωαννας Μανδρου
Με γνώμονα τον σεβασμό των δικαιωμάτων, το Διοικητικό Εφετείο Αθηνών αποφάσισε ότι οι κρατικές υπηρεσίες είναι υποχρεωμένες να δίνουν έγγραφα και πληροφορίες που ζητούν οι πολίτες για υποθέσεις τους. Σε αντίθετη περίπτωση, θα υπόκεινται οι ίδιες σε δικαστικό έλεγχο.
Η απόφαση, που εκδόθηκε τον Φεβρουάριο, έχει ιδιαίτερη σημασία για τους υποψηφίους των πανελλαδικών εξετάσεων, αλλά και των διαγωνισμών του Δημοσίου, αφού αφορά ειδικά το δικαίωμα των υποψηφίων να έχουν πρόσβαση στα γραπτά τους, προκειμένου να έχουν πλήρη γνώση για την αξιολόγηση της επίδοσής τους.
Το Διοικητικό Εφετείο της Αθήνας, το οποίο χρειάστηκε να κρίνει μια περίπτωση υποψηφίου πυροσβέστη που ζητούσε να του δοθούν τα γραπτά του για να μάθει τους λόγους της αποτυχίας του στο σχετικό διαγωνισμό, προχώρησε στη διατύπωση ενός σκεπτικού που έχει ένα ευρύτερο ενδιαφέρον. Αφορά, όπως καταγράφεται στη δικαστική απόφαση, συνολικά στην υποχρέωση της διοίκησης και των αρμοδίων κάθε φορά κρατικών υπηρεσιών, να δίνουν έγγραφα και πληροφορίες στους πολίτες, στο πλαίσιο της διαφάνειας που πρέπει να διέπει τις σχέσεις με το κράτος. Και βέβαια, αφορά τη δυνατότητα κάθε υποψήφιου που μετέχει σε εξετάσεις ή σε διαγωνισμούς να μπορεί να βλέπει τα γραπτά του, κι αν η διοίκηση αρνείται να τα δώσει, να έχει την ευχέρεια να προσφύγει δικαστικά και να επιτύχει τον στόχο του.
«Δεν μπορεί, αναφέρεται στην απόφαση, η διοίκηση να αρνείται τη χορήγηση στοιχείων ή πληροφοριών που αιτείται ο πολίτης και ως εκ τούτου υποχρεούται να παράσχει και αντίγραφο του γραπτού δοκιμίου υποψηφίου σε διαγωνισμό». Με αυτό το σκεπτικό, οι δικαστές, υποχρέωσαν την Πυροσβεστική Υπηρεσία, στην κρινόμενη υπόθεση, να δώσει, παρά την άρνησή της, αντίγραφα των γραπτών του υποψηφίου.
Βέβαια το δικαστήριο, δεν μπορεί -κι αυτό ξεκαθαρίζεται με την απόφαση- να υπεισέλθει στην ουσία της αξιολόγησης των γραπτών και της βαθμολογίας που έλαβε ο υποψήφιος γιατί κάτι τέτοιο ούτε στις αρμοδιότητές του είναι, ούτε και μπορεί, πρακτικά, να συμβεί.
11/07/2010 - 07:57
Απόφαση Διοικητικού Εφετείου ύστερα από προσφυγή κατά της Πυροσβεστικής
Της Ιωαννας Μανδρου
Με γνώμονα τον σεβασμό των δικαιωμάτων, το Διοικητικό Εφετείο Αθηνών αποφάσισε ότι οι κρατικές υπηρεσίες είναι υποχρεωμένες να δίνουν έγγραφα και πληροφορίες που ζητούν οι πολίτες για υποθέσεις τους. Σε αντίθετη περίπτωση, θα υπόκεινται οι ίδιες σε δικαστικό έλεγχο.
Η απόφαση, που εκδόθηκε τον Φεβρουάριο, έχει ιδιαίτερη σημασία για τους υποψηφίους των πανελλαδικών εξετάσεων, αλλά και των διαγωνισμών του Δημοσίου, αφού αφορά ειδικά το δικαίωμα των υποψηφίων να έχουν πρόσβαση στα γραπτά τους, προκειμένου να έχουν πλήρη γνώση για την αξιολόγηση της επίδοσής τους.
Το Διοικητικό Εφετείο της Αθήνας, το οποίο χρειάστηκε να κρίνει μια περίπτωση υποψηφίου πυροσβέστη που ζητούσε να του δοθούν τα γραπτά του για να μάθει τους λόγους της αποτυχίας του στο σχετικό διαγωνισμό, προχώρησε στη διατύπωση ενός σκεπτικού που έχει ένα ευρύτερο ενδιαφέρον. Αφορά, όπως καταγράφεται στη δικαστική απόφαση, συνολικά στην υποχρέωση της διοίκησης και των αρμοδίων κάθε φορά κρατικών υπηρεσιών, να δίνουν έγγραφα και πληροφορίες στους πολίτες, στο πλαίσιο της διαφάνειας που πρέπει να διέπει τις σχέσεις με το κράτος. Και βέβαια, αφορά τη δυνατότητα κάθε υποψήφιου που μετέχει σε εξετάσεις ή σε διαγωνισμούς να μπορεί να βλέπει τα γραπτά του, κι αν η διοίκηση αρνείται να τα δώσει, να έχει την ευχέρεια να προσφύγει δικαστικά και να επιτύχει τον στόχο του.
«Δεν μπορεί, αναφέρεται στην απόφαση, η διοίκηση να αρνείται τη χορήγηση στοιχείων ή πληροφοριών που αιτείται ο πολίτης και ως εκ τούτου υποχρεούται να παράσχει και αντίγραφο του γραπτού δοκιμίου υποψηφίου σε διαγωνισμό». Με αυτό το σκεπτικό, οι δικαστές, υποχρέωσαν την Πυροσβεστική Υπηρεσία, στην κρινόμενη υπόθεση, να δώσει, παρά την άρνησή της, αντίγραφα των γραπτών του υποψηφίου.
Βέβαια το δικαστήριο, δεν μπορεί -κι αυτό ξεκαθαρίζεται με την απόφαση- να υπεισέλθει στην ουσία της αξιολόγησης των γραπτών και της βαθμολογίας που έλαβε ο υποψήφιος γιατί κάτι τέτοιο ούτε στις αρμοδιότητές του είναι, ούτε και μπορεί, πρακτικά, να συμβεί.
Οι δικαστές, προς άρση παρερμηνειών, υποστηρίζουν πως δεν είναι δουλειά των δικαστηρίων να παραγγέλλουν αναβαθμολογήσεις γραπτών ούτε βέβαια να κρίνουν το έργο των εξεταστικών επιτροπών. Ομως είναι υποχρέωση της δικαιοσύνης να επιβάλει στη διοίκηση να κάνει αυτό που οφείλει. Να ικανοποιεί κάθε αίτημα πολίτη για παροχή εγγράφων στοιχείων και πληροφοριών που αφορούν υπόθεσή του.
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
Καισαρ τον Θεο συνδραμει
Η αναγραφή της πίστης στα σχολικά εγχειρίδια
11/07/2010 - 07:57
ΤΟΥ ΣΤΑΜΑΤΗ ΣΑΚΕΛΛΙΩΝΑ
Με πρόσφατη εγκύκλιο, το Υπουργείο Παιδείας καθορίζει εκ νέου τον τύπο των απολυτηρίων των σχολείων της χώρας και, ω του θαύματος, εμφιλοχωρεί στο απολυτήριο και πάλι το θρήσκευμα! Είναι προφανές ότι για τους συντάκτες της εγκυκλίου, αλλά προφανώς και για την πολιτική τους προϊσταμένη, δεν συνέβη τίποτε στη χώρα τα τελευταία δέκα χρόνια, σχετικά με το ζήτημα αυτό. Επιπροσθέτως, η "ασήμαντη" λεπτομέρεια ότι το θρήσκευμα δεν αναγράφεται στα πιο σημαντικά δημόσια έγγραφα όπως
η ταυτότητα και το διαβατήριο, πάλι δεν λέει τίποτε στους συντάκτες της εγκυκλίου. Άλλωστε, μπορεί να σκέφτηκαν: γιατί να τα χαλάμε με την "πελατεία"; Η έκφραση «προσωπικά δεδομένα» μάλλον ακούγεται ως ανέκδοτο για την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, που, ω και πάλι του θαύματος, κάνει μια τούμπα και ακυρώνει μια άλλη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Όμως, κάποια στιγμή οφείλουν μια στοιχειώδη σοβαρότητα. Η επιχειρηματολογία υπέρ η κατά της αναγραφής έχει εξαντληθεί. Γράφτηκαν σελίδες επί σελίδων.
Προσωπικά, είχα από χρόνια υποστηρίξει ότι η αναγραφή αυτή δεν προσθέτει τίποτε στον άνθρωπο. Τουναντίον, η μη αναγραφή μπορεί να τον προστατεύσει από το συνήθως αδιάκριτο μάτι του κράτους ή όποιου άλλου κακόβουλου. Δεν αποδεικνύεται η χριστιανοσύνη κάποιου από την αναγραφή. Τουναντίον, θεωρώ ότι η εκκλησία οφείλει η ίδια να διεκδικεί την απομάκρυνσή της από το κράτος. Απόδωτε τα του Καίσαρος τω Καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ. Υπάρχει πιο σαφής διάκριση αρμοδιοτήτων; Πάντα είμαι καχύποπτος απέναντι στα κράτη που θέλουν να είναι χριστιανικά ή ισλαμικά ή άλλως πως θρησκευτικώς οριζόμενα. Πάντα επίσης είμαι καχύποπτος απέναντι στις κρατικές θρησκείες ή εκκλησίες. Γιατί, καλοί μου αναγνώστες, δεν ταιριάζει πάντα το «και τούτο ποιείν» και «το κακείνο μη αφιέναι». Σε περιπτώσεις όπως την συγκεκριμένη, μάλλον η υλοποίηση του προειρημένου παραπέμπει σε δικολάβο μπαγαμπόντη παρά σε άγιο άνθρωπο.
Και το Υπουργείο Παιδείας και διά βίου μάθησης, άραγε πού; μάλλον ως δικολάβος λειτουργεί. Αλλά είναι επίσης πασιφανές ότι οι συντάκτες της εγκυκλίου αυτής δεν σκέφτηκαν ότι υπάρχει και το πιθανό ενδεχόμενο να γίνουν ρεζίλι. Διότι φανταστείτε ένας μαθητής που το απολυτήριό του, του Γυμνασίου, γράφει Χριστιανός Ορθόδοξος, να ζητήσει στην πρώτη Λυκείου απαλλαγή από το μάθημα των Θρησκευτικών; Για έναν οποιοδήποτε άνθρωπο στοιχειώδους σοβαρότητας, αυτό θα ήταν αιτία ακόμη και παραίτησης για λόγους ευθιξίας. Αλλά κάτι τέτοια είναι "ψιλά γράμματα" για τους συντάκτες της εγκυκλίου.
Και άραγε τι λένε αυτοί στο Συμβούλιο της Επικρατείας, στον Συνήγορο του Πολίτη, στην Αρχή Προστασίας προσωπικών δεδομένων, στους βουλευτές που τότε ψήφισαν τη διαγραφή από τις ταυτότητες του θρησκεύματος, τί λένε οι ρέκτες συντάκτες της εγκυκλίου; Τι λένε σε συλλόγους εκπαιδευτικών στα σχολεία, όταν εκείνοι δεν συμπλήρωναν το θρήσκευμα στα απολυτήρια, γιατί υπάρχει η περίπτωση
οποιοσδήποτε μαθητής ή κηδεμόνας να στραφεί εναντίον τους; Όλα αυτά δεν σημαίνουν τίποτε για το Υπουργείο Παιδείας; Είναι προφανές ότι πρέπει πάραυτα να αποσυρθεί αυτή η εγκύκλιος. Είναι προφανές επίσης ότι πρέπει
να υπάρξει νομοθετική πρωτοβουλία που να ακυρώνει τέτοιες εμπνεύσεις.
Και είναι μια καλή αφορμή να ανοίξει ο διάλογος για τον χωρισμό κράτους και εκκλησίας. Δεν ξέρω, κανείς από τους διάφορους υπεύθυνους δεν αισθάνεται την ανάγκη να ζητήσει συγγνώμη για τις καταδίκες της Ελλάδας από το δικαστήριο του Στρασβούργου για ζητήματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων;
ΥΓ. Το να πατάς μονίμως σε δύο βάρκες είναι απλώς δείγμα ακραίου καιροσκοπισμού. Το ζήτημα είναι αν για μια ακόμη φορά θα γίνει αποδεκτή αυτή η συμπεριφορά, αν θα δημιουργήσει και πάλι έθος. Φοβάμαι ότι σε αυτή
τη δύσκολη συγκυρία οι πολίτες θεωρούν αυτά τα ζητήματα δευτερεύοντα. Είναι σαφές αυτό, αλλά όταν δέχεσαι εκπτώσεις ακόμη και στα "δευτερεύοντα", μάλλον ανοίγεις επικίνδυνους δρόμους και για τα πρωτεύοντα.
Η ΑΥΓΗ
Ο Σταμάτης Σακελλίων είναι δημοσιογράφος
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)