Με το φόβο των μπράβων ζει το τελευταίο εικοσιτετράωρο η εκπαιδευτική και μαθητική κοινότητα του λυκείου και Γυμνασίου Δεμενίκων στην Πάτρα. με αφορμή επεισόδιο που σημειώθηκε μεταξύ μαθητών των δυο αυτών κοινοτήτων.
Η εξέλιξη των διαπληκτισμών πήρε απρόβλεπτες διαστάσεις, καθώς στον απόηχο της συμπλοκής, μερίδα μαθητών του Γυμνασίου επέστρεψε χθες στο συγκρότημα, προκειμένου να «λύσει» τις διαφορές ,με τους μαθητές του λυκείου όπως αναφέρει το patrastimes.gr
Για να αποφευχθούν τα χειρότερα επενέβησαν οι καθηγητές με αποτέλεσμα οι μαθητές του γυμνασίου να ζητήσουν την... βοήθεια «φουσκωτών» από κλαμπ ομάδας οπαδών του κέντρου, που έχει σύνδεσμο και στην Πάτρα.
Αποτέλεσμα της «κόντρας» που έχει προκύψει ήταν οι «φουσκωτοί» οπαδοί να φύγουν και να δηλώνουν πως σήμερα θα επιστρέψουν, απειλώντας ακόμα και με μαχαίρωμα όσους επενέβησαν προκειμένου να μην υπάρξει συμπλοκή.
Σύμφωνα με καλά πληροφορημένες πηγές του patrastimes.gr ήδη έχει ενημερωθεί η ασφάλεια της Πάτρας και στην αστυνομική Διεύθυνση Αχαΐας έχει σημάνει συναγερμός.
Ειναι τοις πασι γνωστο οτι τετοια ζητηματα δημιουργουνται οταν συναυλιζονται μαθητες διαφορετικων ηλικιων και σχολειων. Η λυση επομενως ειναι απλη,διαφορετικα δαλειματα και αναπτυξη δεσμων μεταξυ των μαθητων των δυο σχολειων με διαφορες κοινες δρασεις και εκδηλωσεις.
διογενης
Η ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΙΑΤΙΣΤΑΣ ΤΟΥ ΚΚΕ
Το ΚΚΕ στηρίζει τους αγώνες για τα Μουσικά Σχολεία
Τη στιγμή που το υπουργείο Παιδείας προκλητικά ομολογεί ότι δεν πρόκειται να καλύψει τα κενά που υπάρχουν στα Μουσικά Σχολεία και ενώ στο Μουσικό Σχολείο Σιάτιστας υπάρχουν 288 ώρες εβδομαδιαία κενά, η διεύθυνση του Σχολείου καθησυχάζει γονείς, μαθητές, εκπαιδευτικούς ότι δεν υπάρχει πρόβλημα, ότι όλα πάνε καλά και ότι η κυβέρνηση έχει πρόθεση να λύσει όλα τα προβλήματα. Μάλιστα, προέτρεπε γονείς, εκπαιδευτικούς και μαθητές να μη συμμετάσχουν στην κινητοποίηση που έγινε προχτές στη Θεσσαλονίκη, με τη δικαιολογία ότι έτσι δυσφημίζεται το σχολείο.
Στην προσπάθειά της να εμποδίσει τις αγωνιστικές διαθέσεις, η Διεύθυνση του Μουσικού Σχολείου Σιάτιστας χρησιμοποίησε προβοκατόρικα την Ερώτηση για τα Μουσικά Σχολεία που κατέθεσε ο βουλευτής του ΚΚΕ Γιάννης Γκιόκας, και μοίραζε σε μαθητές και γονείς απόκομμα του δημοσιεύματος του «Ριζοσπάστη» με θέμα τις κινητοποιήσεις των Μουσικών Σχολείων, την ανακοίνωση που εξέδωσε η ΚΝΕ για το θέμα, θέλοντας να παρουσιάσει ότι η κινητοποίηση οργανώνεται από το ΚΚΕ, άρα δεν πρέπει και να συμμετάσχουν.
Με ανακοίνωσή της, η ΚΟ Σιάτιστας του ΚΚΕ, σημειώνει: «Το ΚΚΕ δεν κρύβει ούτε έκρυψε ποτέ ότι στηρίζει τους αγώνες των εργαζομένων. Πάντα ήταν στην πρώτη γραμμή υπερασπίζοντας τα δικαιώματά τους και στην προκειμένη περίπτωση υπερασπίζει το δικαίωμα στη μόρφωση όλων των παιδιών». Τονίζει ότι «οι αγώνες υποκινούνται από τα ίδια τα προβλήματα, από την πολιτική της κυβέρνησης που τσάκισε τους μισθούς των εκπαιδευτικών, που αφήνει χιλιάδες γονείς άνεργους ή με μισθό 300 - 400 ευρώ χωρίς ασφάλεια, που αφήνει γονείς, εκπαιδευτικούς, μαθητές, οικογένειες χωρίς θέρμανση στις δύσκολες συνθήκες του χειμώνα στην περιοχή μας.
Οι εκπαιδευτικοί, οι μαθητές και οι γονείς δεν πρέπει να αρκούνται στις φραστικές διαβεβαιώσεις του υπουργού ότι όλα πάνε καλά. Αλλωστε, οι ίδιοι ζουν καθημερινά τις ελλείψεις στα σχολεία, τα κενά σε εκπαιδευτικό προσωπικό, την υποχρηματοδότηση, τη διάλυση της δημόσιας εκπαίδευσης».
Η ΚΟ του ΚΚΕ καλεί τους γονείς, τους εκπαιδευτικούς, τους μαθητές να παλέψουν από κοινού, να διεκδικήσουν: Να καλυφθούν οι ανάγκες σε υποδομές, μαζικές προσλήψεις μόνιμου εκπαιδευτικού και βοηθητικού προσωπικού. Δωρεάν και ασφαλείς μεταφορές για όλους τους μαθητές. Να ολοκληρωθούν τα αναλυτικά προγράμματα, εξασφαλίζοντας όλη την αναγκαία υποδομή (οργάνων, βιβλίων κ.τ.λ.) για την απρόσκοπτη ολοκλήρωση των μουσικών και καλλιτεχνικών σπουδών από όλους τους μαθητές. Να προχωρήσει το υπουργείο στην πιστοποίηση των μουσικών σπουδών στο δημόσιο εκπαιδευτικό σύστημα. Να παλέψουμε για μια αναβαθμισμένη αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν μουσική εκπαίδευση που θα είναι στοιχείο της Γενικής Παιδείας.
α παιδιά μεταναστών είναι ισότιμα μέλη της ελληνικής κοινωνίας
08:35, 31 Ιαν 2013 | tvxsteamtvxs.gr/node/118382
Φωτογραφία: Αλέξανδρος Κατσής/ FosPhotos
Η Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπουεγκαινίασε την ενημερωτική της καμπάνια για το δικαίωμα των παιδιών μεταναστών που ζουν στην Ελλάδα στην ελληνική ιθαγένεια, σε συνέντευξη Τύπου που πραγματοποιήθηκε στην Τεχνόπολη. Κεντρικό σύνθημα «Τα παιδιά των μεταναστών που έχουν φέρει τη ζωή τους εδώ έχουν δικαίωμα στην ελληνική ιθαγένεια». Γράφει ο αντιπρόεδρος της Ελληνικής Ένωσης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, Δημήτρης Χριστόπουλος.
Καμία έννοια, και πρωτίστως έννοιες όπως ο λαός και το έθνος, δεν μπορεί να είναι στατική και αναλλοίωτη. Σε αυτό έγκειται σε τελευταία ανάλυση, και η δυναμική τους. Έννοιες που προσπαθούν να αιχμαλωτίσουν το χρόνο είναι καταδικασμένες σε μαρασμό. Η δυναμική του ελληνικού - όπως και κάθε - έθνους έγκειται στη διαρκώς ανατροφοδοτούμενη δυνατότητά να συμπεριλαμβάνει και να ενοποιεί ανθρώπους που έχουν ενώσει τη μοίρα τους συμβιώνοντας και δημιουργώντας από κοινού το βιωτικό τους πρόγραμμα. Αυτό είναι έθνος. Αυτό είναι η κληρονομιά της πολιτικής νεωτερικότητας που κρατάμε. Από την άλλη, υπάρχει στην κληρονομιά αυτή και η απειλή του ναζισμού που ξαναχτυπάει την πόρτα μας.
Αυτή τη λειτουργία συμπερίληψης επιτελεί ένα σύγχρονο δίκαιο ιθαγένειας.
Στη δεύτερη ήδη δεκαετία του 21ου αιώνα, το δίκαιο της ελληνικής ιθαγένειας βρίσκεται ενώπιον κρίσιμων προκλήσεων που επανασημασιοδοτούν το «ποιοι είμαστε» ως πολιτική κοινότητα.
Σε αυτές τις προκλήσεις επιχείρησε να απαντήσει ο Ν. 3838/2010.
Από μόνο του το δίκαιο του αίματος δεν θα μπορούσε ποτέ να συμπεριλάβει νέους ανθρώπους στον ελληνικό λαό, όπως και σε κανέναν λαό, διότι είναι εξ ορισμού στατικό. Για το λόγο αυτό, στο σύγχρονο κόσμο προβλέπονται πάντα και άλλοι τρόποι κτήσης της ιθαγένειας που είτε προκύπτουν από τον τόπο γέννησης είτε από τον τόπο κοινωνικοποίησης και ανατροφής. Αυτό αφορά κατεξοχήν τη δεύτερη μεταναστευτική γενιά και δεν είναι τυχαίο πως από τα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης των 15 (των κρατών δηλαδή που είναι κατεξοχήν δέκτες μεταναστευτικών ροών) μόνο η Ελλάδα δεν είχε κάποια πρόβλεψη στον Κώδικα Ιθαγένειας που να διαφοροποιεί τα παιδάκια μεταναστών που γεννήθηκαν εδώ από τους γονείς τους που ήρθαν.
Η συγγραφέας Μαρία Παπαγιάννη μετέφερε την ιστορία του μικρού Γιάννη: «Η μαμά και ο μπαμπάς ήρθαν από μια μακρινή χώρα που τη λένε Πακιστάν. Την έχω δει στο χάρτη. Μια παλάμη είναι, αλλά μη νομίζετε, κι η Ελλάδα μια παλάμη είναι».
Με τη μεταρρύθμιση του ν. 3838/2010, έγινε ένα σημαντικό βήμα προς την κατεύθυνση της ενσωμάτωσης των παιδιών αυτών. Ακούω εσχάτως το επιχείρημα πως υπάρχουν δύο σχολές, επ'αυτούι: η πρώτη που βλέπει την ιθαγένεια σανβραβείο στο τέλος του δρόμου της ένταξης και αυτή που τη βλέπει ως μέσο ένταξης. Όντως, υπάρχουν δύο σχολές πλην όμως καμία δεν αφορά τα ανήλικα. Και οι δύο αφορούν την πολιτογράφηση ενηλίκων. Τα παιδιά κατά τη διάρκεια της παιδικής τους ηλικίας «ρουφάνε» το πολιτισμικό περιβάλλον τους ενσωματώνοντας γρηγορότερα από τους ενήλικες τις παραστάσεις του. Αυτό είναι κοινός τόπος. Για το λόγο αυτό ο νομοθέτης στα περισσότερα κράτη της Ευρώπης που δέχονται μετανάστες προσέχει να τα συμπεριλαμβάνει πιο γενναιόδωρα από τους γονείς τους στο λαό του κράτους που ζούνε.
Ζούμε σε μια περίοδο οριακή για τη χώρα μας. Η συγκυρία μας δημιουργεί μια οξυμένη αίσθηση της σημασίας που έχει η πολιτική συμπερίληψη και η κοινωνική ενσωμάτωση, όπως και αντίστροφα, ο κοινωνικός αποκλεισμός και η πολιτική περιχαράκωση των μεταναστών. Σε τελευταία ανάλυση, η πορεία προς την ενσωμάτωση ή προς τον αποκλεισμό δεν αφορά μόνο τους μετανάστες αλλά όλους μας.
Είναι βαθιά πεποίθησή μας ότι κανόνες που εξασφαλίζουν την πρόσβαση στην ελληνική ιθαγένεια στα παιδιά των μεταναστών που έχουν στεριώσει στην Ελλάδα αποτελούν ένα σημαντικό βήμα στην κατεύθυνση της συγκρότησης μιας ασφαλούς και συνεκτικής πολιτικής κοινότητας. Μιας κοινότητας που συναπαρτίζεται από όλους τους ανθρώπους που έχουν μεταφέρει στη χώρα το κέντρο των βιοτικών τους σχέσεων, σχεδιάζουν το πρόγραμμα της ζωής τους στην ελληνική επικράτεια και τέλος, υπόκεινται στους νόμους της, στη δημιουργία των οποίων έχουν δικαίωμα να συμμετέχουν.
Αυτή είναι πολιτική διαφύλαξης της τόσο εύθραυστης κοινωνικής συνοχής σε καιρούς δύσκολους. Αυτή είναι( η) πραγματική ελληνική δημοκρατία. Αυτό είναι, σε τελευταία ανάλυση, το έθνος «σαν καθημερινό δημοψήφισμα». Ένα έθνος, δημιουργία της κοινής βούλησης και συνείδησης. Όχι έθνος φυλής, όπως το θέλουν οι εχθροί της δημοκρατίας. Δημοκρατικό και φιλελεύθερο. Ένα έθνος σύγχρονο.
Ο Αντώνης Καφετζόπουλοςεπανέλαβε την πεποίθησή του ότι οι μετακινήσεις των ανθρώπων ήταν πάντα η κινητήριος δύναμη που κατάφερε να κάνει αυτόν τον πλανήτη, πλανήτη των ανθρώπων.
Πριν δύο περίπου χρόνια ένας αθηναίος δικηγόρος και κάποια σωματεία προσέβαλαν τη συνταγματικότητα του νόμου για τους όρους κτήσης της ιθαγένειας από τα παιδιά των μεταναστών που γεννιούνται ή ανατρέφονται στην Ελλάδα και τη συμμετοχή των μεταναστών στις τοπικές εκλογές. Στις 2 Δεκεμβρίου 2012 η υπόθεση δικάστηκε ενώπιον της ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας με εισήγηση του Δ' Τμήματος κατά την οποία η κτήση της ιθαγένειας με δήλωση για τη δεύτερη γενιά και για τα παιδιά που πάνε σχολείο στην Ελλάδα είναι αντισυνταγματική.
Σύμφωνα με το Δ' Τμήμα, τα παιδιά αυτά δεν μπορούν να είναι τμήμα του ελληνικού έθνους το οποίο αναπαράγεται ελέω δικαίου του αίματος και μόνο. Το περιεχόμενο της απόφασης διέρρευσε στον τύπο το Φθινόπωρο του 2012 και, όπως φαίνεται, επικυρώνει λίγο ως πολύ (πόσο, μένει να δούμε όπου να'ναι) το σκεπτικό της εισήγησης του Τμήματος. Με απροσχημάτιστη σπουδή μάλιστα ο - πρώην δικαστικός - αρμόδιος Υφυπουργός Εσωτερικών έστειλε εγκύκλιο με την οποία ζητάει την αναστολή των διαδικασιών του νόμου «εν όψει της έκδοσης της απόφασης», την οποία, παρά την κατακραυγή, δεν απέσυρε.
Οι δήμαρχοι των μεγαλυτέρων δήμων της χώρας του έστειλαν επιστολή με την οποία του επεσήμαναν το αυτονόητο ότι δηλαδή, «αναστολή δεν νοείται επί νόμων παρά μόνον επί διοικητικών πράξεων, και εκείνων μόνον αν έχει εκδοθεί σχετική δικαστική απόφαση αναστολής» και πως θα συνεχίσουν να εφαρμόζουν το νόμο. Ματαίως. Ο δικαστής διερωτήθηκε δημοσίως λίγες μέρες μετά: «οι άλλοι δήμαρχοι γιατί δεν υπέγραψαν;» βεβαιώνοντας πανηγυρικά έτσι τη δικαίωσή του.
Η Κατεβάν Ντιναλισβίλι επισήμανε πως χάρη στους ανθρώπους που βλέπουν κάτι πέρα από τη γλώσσα κατάφερε να σταθεί στα πόδια της στη χώρα: «Η Ελλάδα είναι πλέον δική μου πατρίδα και, όταν μιλάω για εμάς, μιλάω πλέον και εσάς και εμένα μαζί».
Ας είμαστε σαφείς: η διαρροή της απόφασης στον τύπο δεν περιποιεί τιμή στο ΣτΕ. Η εγκύκλιος του Αν. Υπεσ. που ζητά την αναστολή της εφαρμογής του 3838 εν όψει της επικείμενης δημοσίευσης της απόφασης είναι προφανής παραβίαση της αρχής της νομιμότητας και θα έπρεπε να ανακληθεί. Όμως - και αυτό είναι σημαντικότερο - : το Συμβούλιο της Επικρατείας δεν είναι ο μουφτής της ελληνικής κοινωνίας να επιβάλλει με την τήβεννο της συνταγματικότητας το ποιος είναι έλληνας πολίτης. Το ΣτΕ δεν είναι καν συνταγματικό δικαστήριο. Αποτελεί θεσμικό εκτροχιασμό, πολιτειακό ατόπημα το ότι έκρινε αντισυνταγματικό ένα νομοθέτημα για το οποίο αποφάσισε ο ελληνικός λαός δια των αντιπροσώπων του, καθιστώντας τις ιδεολογικο-πολιτικές προτιμήσεις της πλειοψηφίας του ως τις μόνες σύμφωνες με το σύνταγμα. Το ΣτΕ δεν είχε να πει ούτε αν είναι καλός ούτε αν είναι κακός ο 3838. Είχε να δηλώσει αναρμόδιο.
Για το θέμα έχει λόγο η εκάστοτε δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση. Αυτό είναι δημοκρατία. Το ελληνικό σύνταγμα λέει: Δεν είναι τυχαίο ότι σε ζητήματα κτήσης ιθαγένειας κανένα άλλο ανώτατο διοικητικό δικαστήριο στην Ευρώπη δεν έχει έρθει σε τέτοια αντίθεση με τη νομοθετική επιταγή. Το «ποιος είναι λαός» είναι κατεξοχήν θέμα του λαού και των αντιπροσώπων του σε μια κοινοβουλευτική δημοκρατία και όχι των δικαστών του.
Ο ηθοποιός Στέφανος Μουαγκιέ τόνισε πως δεν υπάρχουν ξένες ψυχές, υπάρχουν μόνο ψυχές που ξενίζουν.
Αυτό το λέει ρητά το ίδιο το Σύνταγμα (Άρθρο 4& 3): «Έλληνες πολίτες είναι όσοι έχουν τα προσόντα που ορίζει ο νόμος». Η διάταξη αυτή δεν είναι διόλου τυχαία, αλλά προϊόν ενός σοφού και έντιμου συμβιβασμού ήδη από την 1η Εθνοσυνέλευση το 1844. Μόνον αν ο νομοθέτης νομοθετούσε παραβιάζοντας ευθέως μη αναθεωρητέα συνταγματική διάταξη, αν έλεγε πχ. «την ελληνική ιθαγένεια μπορούν να αποκτούν μόνο λευκοί άνδρες», τότε το Συμβούλιο της Επικρατείας θα μπορούσε και θα όφειλε να πει πως η εν λόγω διάταξη παραβιάζει την συνταγματικά κατοχυρωμένη αρχή της ισότητας.
Η απόφαση της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας αναμένεται άμεσα, στις αρχές του 2013. Ενώπιον της έκδοσης της απόφασης αυτής αλλά και μετά τη δημοσίευσή της, πρέπει με κάθε τρόπο να δημιουργηθεί ένα κοινωνικό αντίβαρο. Πρέπει οι έλληνες πολίτες, οι αντίπαλοι του ρατσισμού που δηλητηριάζει τα θεμέλια της κοινωνίας μας, που θέλουμε τους ριζωμένους στη χώρα μετανάστες ενσωματωμένους και όχι στοιβαγμένους στα υπόγεια και αθέατους από την ελληνική έννομη τάξη να μιλήσουμε.
Η ελληνική κοινωνία έχει (και) άλλο λόγο.
Να πούμε ότι:
ΘΕΛΟΥΜΕ ΠΑΙΔΙΑ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ
* ενσωματωμένα στην πολιτική κοινότητα μας και όχι περιχαρακωμένα στις εθνικές τους ομάδες
* με ταυτότητα, κυριολεκτικά και μεταφορικά: με δελτίο ταυτότητας αλλά και ορατά στη δημόσια σφαίρα και όχι παιδιά από το πουθενά
* να νιώθουν ότι δικαιούνται να ανήκουν στο ελληνικό έθνος. Διότι, πολλά από αυτά, άλλο έθνος δεν ξέρουν
* να νιώθουν ασφάλεια στην Ελλάδα και όχι φόβο: ο φόβος είναι εχθρός της κοινωνικής συνοχής
* ενταγμένα στην κοινωνία και όχι περιθωριοποιημένα και αποκλεισμένα
* συμμέτοχα στην κοινή μοίρα των ελλήνων εργαζομένων, εφόσον και τα ίδια ή/και οι γονείς τους το επιθυμούν
Για το λόγο αυτό θέλουμε παιδιά μεταναστών, τα οποία, εφόσον οι γονείς τους, έχουν ριζώσει στον τόπο αυτό, να δικαιούνται το κομμάτι που τους αναλογεί από το ανήκειν στον ελληνικό λαό. Θέλουμε δηλαδή, δικαιώματα, ειρήνη και κοινωνική ισορροπία για όλους τους ανθρώπους που ζουν σε αυτόν τον τόπο, επειδή ακριβώς ζούνε μαζί. Αν τα παιδιά των μεταναστών δεν μπορούν να ανήκουν στον ελληνικό λαό, (έχουμε σκεφτεί ,άραγε) πού θα ανήκουν;
Θέλουμε
ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΩΝ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΦΕΡΕΙ ΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥΣ ΕΔΩ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΘΑΓΕΝΕΙΑ
TVXS
Ένταση στην Υποεπιτροπή της Βουλής για τα θέματα των ατόμων με αναπηρία
Με καταγγελίες για ψηφοθηρική χρήση πόρων που προορίζονταν για την εκπαίδευση των αυτιστικών παιδιών, από την προηγούμενη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, εμφανίστηκε στην Υποεπιτροπή της Βουλής για τα θέματα των ατόμων με αναπηρία, ο Γιάννης Σταυρόπουλος, πρόεδρος της Εθνικής Ομοσπονδίας για τα Δικαιώματα του Αυτιστικού Φάσματος.
Οι καταγγελίες του κ. Σταυρόπουλου, προκάλεσαν τις έντονες διαμαρτυρίες της βουλευτού του ΠΑΣΟΚ, Εύης Χριστοφιλοπούλου, η οποία αποχώρησε από την συνεδρίαση.
Ενώπιον της Υποεπιτροπής της Βουλής, ο κ. Σταυρόπουλος ανέφερε πως η Πολιτεία υιοθέτησε μέρος των προτάσεων της Ομοσπονδίας για την εκπαίδευση των αυτιστικών παιδιών, σε νόμο της το 2008, τον οποίον στη συνέχεια, άρχισε να τον αναιρεί.
«Για να καλύψει το κενό εκπαίδευσης για τον αυτισμό, η Πολιτεία πήρε μερικά ειδικά σχολεία που απευθύνονται στη νοητική στέρηση και όχι στον αυτισμό, τα βάφτισε "Ειδικά Σχολεία Αυτισμού" χωρίς να είναι, με αποτέλεσμα να γίνουν νέα άσυλα και να τους κάνουν ζημιά», υποστήριξε ο κ. Σταυρόπουλος.
«Το ελληνικό κράτος, έπρεπε να κάνει μια εκπαίδευση 1.200 ωρών σε ψυχολόγους, καθηγητές και δασκάλους που έχουν σπουδάσει κάτι σχετικά με τον αυτισμό, και να πάρουν μια επιπρόσθετη εκπαίδευση. Αντ' αυτού πήρε 35 εκατ. από την Ε.Ε. προορισμένα για παράλληλη στήριξη των αυτιστικών μαθητών, έκανε προεκλογικούς διορισμούς ανθρώπων ημιμαθών και επικίνδυνων, καθώς πολλοί απ' αυτούς απεχθάνονται το αντικείμενο, αλλά μπροστά στο φάσμα της ανεργίας αναγκάστηκαν να μπουν εκεί και υποτίθεται να εκπαιδευτούν. Τα 35 εκατ. ευρώ δόθηκαν για να γίνουν έξι ώρες εκπαίδευσης, όπου αναμασήθηκαν αυτά που λέγονται ως αρχικές γνώσεις σε έναν άσχετο άνθρωπο. Είναι άπειρες οι καταγγελίες για την καταπίεση που υπέστησαν τα παιδιά αυτά από τους δασκάλους τους, οι οποίοι δεν φταίνε σε τίποτα, καθώς δεν επέλεξαν ποτέ να πάνε στην ειδική αγωγή», πρόσθεσε.
Οι καταγγελίες του προέδρου της Ομοσπονδίας του Αυτιστικού Φάσματος, προκάλεσαν την αντίδραση της παριστάμενης πρώην υφυπουργού Παιδείας του ΠΑΣΟΚ, Εύης Χριστοφιλοπούλου, η οποία δήλωσε «οργισμένη και αγανακτισμένη».
Η πρώην υφυπουργός Παιδείας, τόνισε πως «η παράλληλη στήριξη ξεκίνησε με προσπάθεια δική μας - δεν υπήρχε καθόλου προηγουμένως ως θεσμός, ούτε πόροι» και πως «όταν η χώρα ήταν στο πρόβλημα που ήταν, έπρεπε να αξιοποιηθούν ευρωπαϊκοί πόροι».
Η προκήρυξη για πρόσληψη εξειδικευμένου προσωπικού ετοιμάστηκε σε συνεργασία με το ΑΣΕΠ, «αλλά έπεσε θύμα των γενικών προκηρύξεων».
Από κει και πέρα, ο πίνακας των αναπληρωτών εκπαιδευτικών δεν ήταν δυνατόν να παραβιαστεί - «εξ ου και το πρόβλημα ότι πάνε δάσκαλοι ανειδίκευτοι και καταβάλλεται προσπάθεια να γίνει οποιαδήποτε επιμόρφωση», ισχυρίστηκε η κ. Χριστοφιλοπούλου, προσθέτοντας: «Επιφυλάσσομαι να συντάξω έκθεση, την οποία θα υποβάλω προς κρίση στα μέλη της Επιτροπής - και επιφυλάσσομαι παντός νομίμου δικαιώματός μου».
Αμέσως μετά αποχώρησε από την αίθουσα.
Ανταπαντώντας, ο κ. Σταυρόπουλος επέμεινε στις απόψεις του, ότι «το συγκεκριμένο πρόγραμμα της κ. Διαμαντοπούλου χρηματοδότησε προεκλογικές εκστρατείες» - ενώ επικαλέστηκε και σχετικό ψήφισμα που έχει σταλεί στον πρωθυπουργό, «το οποίο υπογράφουν 8.162 γονείς και ειδικοί».
Σχολιάζοντας τα λεχθέντα, η πρόεδρος της Υποεπιτροπής, Κατερίνα Παπακώστα, συμφώνησε με την κ. Χριστοφιλοπούλου πως «πράγματι υπάρχει ένας απαράβατος όρος και δεν χωράει καμία είδους παρέμβαση στους πίνακες των εκπαιδευτικών - και ευτυχώς».
Διευκρίνισε δε τα εξής: «Το θέμα, λοιπόν, της εκπαίδευσης, θα πρέπει να τίθεται στην Πολιτεία, ώστε στους εκπαιδευτικούς που εντάσσονται στο σύστημα εκπαίδευσης, να μπαίνουν και εκπαιδευτικοί που μπορούν να πάρουν εκπαίδευση για θέματα Ειδικής Αγωγής».
Με τύμπανα, ντέφια και την συμπαράσταση γνωστών καλλιτεχνών, εξέφρασαν οι μαθητές των μουσικών σχολείων τη διαμαρτυρία τους για τις ελλείψεις διδακτικού προσωπικού και τα προβλήματα μεταφοράς και σίτισης των ίδιων.
Η συναυλία που πραγματοποιήθηκε στην πλατεία Κλαυθμώνος ξεκίνησε με το σχήμα τζαζ του μουσικού σχολείου της Παλλήνης. Στην εξέδρα ανέβηκαν στη συνέχεια πολλοί τραγουδιστές και τραγουδοποιοί δηλώνοντας αλληλέγγυοι στους μαθητές με στίχους και μουσική. Ο Κώστας Γανωτής, ο Παντελής Θαλασσινός, ο Γιάννης Νικολάου, ο Βαγγέλης Κορακάκης, ο Βασίλης Λέκας, ο Μίλτος Πασχαλίδης, ο Λάκης Παπαδόπουλος, ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου, ο Χρήστος Θηβαίος, ο Γιάννης Γιοκαρίνης και τα Κίτρινα Ποδήλατα έδωσαν το δικό τους μουσικό «παρών» στη συγκέντρωση των μελλοντικών συνάδελφών τους.
Στην πορεία διαμαρτυρίας που ξεκίνησε νωρίτερα από την πλατεία Κλαυθμώνος με προορισμό τη Βουλή συμμετείχαν αντιπροσωπείες μαθητών από μουσικά σχολεία όλης της Ελλάδας. Στην πλατεία Συντάγματος, μαθητές, γονείς και καθηγητές έστρεψαν τα πανό τους προς το κτίριο του κοινοβουλίου φωνάζοντας συνθήματα στον ρυθμό των κρουστών.
«Ζητάμε αποκλειστική δημόσια εκπαίδευση και άμεση κάλυψη των κενών με μόνιμους καθηγητές στα μουσικά σχολεία» έγραφε το πανό που κρατούσαν οι μαθητές του μουσικού σχολείου Ζακύνθου. «Τα μουσικά σχολεία υπηρετούν την τέχνη, δεν είναι στόχος κανενός ερασιτέχνη» ήταν το σύνθημα στο πανό των μαθητών από την Αργολίδα. Οι μαθητές από την Κέρκυρα ζήτησαν «δημόσια δωρεάν μουσική παιδεία». «Αρχισαν τα όργανα, σήκω από τη θέση σου» ήταν το κάλεσμα των μαθητών του μουσικού σχολείου Αλίμου.
«Βρίσκομαι εδώ σήμερα γιατί δεν κάνουμε σωστό μάθημα» δήλωσε στο ΑΜΠΕ η 15χρονη Ηλέκτρα, μαθήτρια του μουσικού σχολείου Πειραιά. «Λόγω της έλλειψης καθηγητών την ώρα των ατομικών μαθημάτων κάνουμε μάθημα τρία και τέσσερα παιδιά μαζί. Δεν μπορείς να διδαχθείς έτσι μουσική. Αλλά δεν είναι μόνο στα μουσικά μαθήματα που έχουμε ελλείψεις. Το σχολείο μας δεν έχει ούτε καθηγητή Φυσικής» προσθέτει.
Εκπρόσωποι της Πανελλήνιας Ενωσης Γονέων Μουσικών και Καλλιτεχνικών Σχολείων επέδωσαν ψήφισμα στα κόμματα της βουλής (πλην της Χρυσής Αυγής) με το οποίο καταγγέλλουν, ότι σε σύνολο 12.000 κενών ωρών που υπάρχουν σε εβδομαδιαία βάση σε όλη την Ελλάδα, το υπουργείο Παιδείας προτίθεται να καλύψει μόλις τις 546.
«Δεν θα αφήσουμε τα σχολεία μας να μαραζώσουν, δεν θα τα παραδώσουμε αμαχητί στην πολιτική της απαξίωσης της δημόσιας εκπαίδευσης, βορά στα κοράκια της ιδιωτικοποίησης, στην πολιτική της ερήμωσης και της καταστροφής» αναφέρουν στο ψήφισμά τους μεταξύ άλλων.
Μιλώντας στο ΑΜΠΕ, ο πρόεδρος του συλλόγου γονέων και κηδεμόνων του μουσικού σχολείου Αλίμου Μιχάλης Κοκκόλης υπογράμμισε την πρόθεση της μουσικής και καλλιτεχνικής κοινότητας της εκπαίδευσης να συνεχίσει τις κινητοποιήσεις της. «Μπορούμε να σηκώσουμε όλα τα βάρη. Δεν μπορούμε, όμως, να ανεχθούμε περικοπές στη γνώση. Δηλαδή υπάρχουν χρήματα για την βίλα Αμαλία και δεν υπάρχουν για τα σχολεία;» διερωτήθηκε για να υπενθυμίσει ότι επελέγη ως ημέρα διαμαρτυρίας η γιορτή των Τριών Ιεραρχών ώστε να μην χάσουν τα παιδιά μάθημα.
Μικροένταση σημειώθηκε πριν από την έναρξη της συναυλίας με αφορμή την παρουσία των ΜΑΤ στην οδό Σταδίου εξαιτίας της συμβολικής κατάληψης που πραγματοποίησε το ΠΑΜΕ στο παρακείμενο υπουργείο Εργασίας.
Κλειστό θα παραμείνει σήμερα για προληπτικούς λόγους το 9ο δημοτικό σχολείο στη Θεσσαλονίκη, στο οποίο φοιτούσε ο 6χρονος που διαγνώστηκε με μηνιγγιτιδοκοκκική σηψαιμία.Εκτός κινδύνου ο 6χρονος μαθητής
Ο 6χρονος βρίσκεται εκτός κινδύνου και η κατάσταση της υγείας του εξελίσσεται φυσιολογικά. Χθες το πρωί μεταφέρθηκε από το νοσοκομείο Παπαγεωργίου στη Παιδιατρική Κλινική του νοσοκομείου Ειδικών Παθήσεων.
«Το παιδάκι διακομίστηκε στο νοσοκομείο με υψηλό πυρετό και εξάνθημα, του χορηγήθηκε αγωγή, η κατάσταση της υγείας εξελίσσεται πολύ καλά και θα νοσηλευτεί για επτά ημέρες», ανέφερε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο διευθυντής της Παιδιατρικής Κλινικής του νοσοκομείου Ειδικών Παθήσεων Διονύσης Χανιωτάκης.
«Η μηνιγγιτιδοκική σηψαιμία δεν παρατηρείται συχνά. Οφείλεται σε ένα πάρα πολύ “κακό” μικρόβιο το οποίο όμως είναι πάρα πολύ ευαίσθητο και αν το προλάβουμε με τη φαρμακευτική αγωγή δεν αφήνει βλάβες. Σε αντίθετη περίπτωση μπορεί να προκαλέσει νεκρώσεις. Τα παιδιά σήμερα εμβολιάζονται για την μηνιγγίτιδα αλλά το εμβόλιο προστατεύει από έναν συγκεκριμένο τύπο της νόσου που είναι ο πιο επικίνδυνος. Αυτό σημαίνει ότι το εμβόλιο δεν καλύπτει 100% γιατί δεν προστατεύει από τους άλλους τύπους» εξήγησε ο κ Χανιωτάκης.
Το σχολείο στο οποίο φοιτά ο 6χρονος έχει απολυμανθεί. «Με απόφαση του δήμου Θεσσαλονίκης το σχολείο έκλεισε για προληπτικούς λόγους και χτες έγινε απολύμανση. Σήμερα, που είναι γιορτή των Τριών Ιεραρχών, τα παιδιά δεν πήγαν σχολείο ούτε και στην εκκλησία.Το σχολείο θα μείνει κλειστό και αύριο για να γίνει πιο σχολαστική καθαριότητα» ανέφερε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο αντιδήμαρχος Παιδείας και δια Βίου Μάθησης Αντώνης Καρούμπης.
«Ενημερωθήκαμε για το περιστατικό και κινηθήκαμε άμεσα σε συνεργασία με τη αρμόδια Διεύθυνση Εκπαίδευσης και με τη Διεύθυνση του σχολείου. Έχει ήδη γίνει αναφορά του κρούσματος στη Διεύθυνσης Υγείας της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας και προτάθηκε προληπτική αγωγή. Στη σχολική μονάδα έχουν ληφθεί όλα τα απαραίτητα μέτρα υγιεινής και απολύμανσης. Αν και δεν συνιστάται κλείσιμο του σχολείου η σχολική μονάδα θα παραμείνει κλειστή για προληπτικούς λόγους και θα επαναλειτουργήσει μετά την Πέμπτη. Έχουν ενημερωθεί όλοι δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας» ανέφερε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο περιφερειακός διευθυντής εκπαίδευσης Κεντρικής Μακεδονίας Γιώργος Καρατάσιος.
newsbeast.gr
Διαμαρτυρία για τα προβλήματα των μουσικών σχολείων
Πρώτη καταχώρηση: Τετάρτη, 30 Ιανουαρίου 2013, 12:04
Η Πανελλήνια Ένωση Γονέων Μουσικών και Καλλιτεχνικών Σχολείων διοργανώνει σήμερα πανελλήνια εκδήλωση διαμαρτυρίας για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα μουσικά σχολεία. Οι γονείς διεκδικούν την κάλυψη όλων των κενών θέσεων στα εν λόγω εκπαιδευτικά ιδρύματα, την επίλυση των προβλημάτων που αφορούν στη μεταφορά των μαθητών και στη σίτιση αυτών κ.ά..
Στην Αθήνα περίπου 400 μαθητές, γονείς και καθηγητές συγκεντρώθηκαν στην πλατεία Κοραή και έκαναν πορεία προς τη Βουλή. Στη συγκέντρωση συμμετείχαν όλα τα μουσικά σχολεία της Αττικής, το Καλλιτεχνικό του Γέρακα, τα μουσικά σχολεία της Κεντρικής και Δυτικής Ελλάδας καθώς και αυτά της Πελοποννήσου.
Στη Θεσσαλονίκη, στην πλατεία Αριστοτέλους, πραγματοποιείται εκδήλωση με καλλιτεχνικά δρώμενα από όλα τα μουσικά σχολεία της Βόρειας Ελλάδας και Θεσσαλίας καθώς και από το Καλλιτεχνικό Σχολείο Θεσσαλονίκης, ενώ θα ακολουθήσει πορεία.
Στο Ηράκλειο της Κρήτης, εκδήλωση θα διοργανωθεί από τα μουσικά σχολεία του νησιού και από το Καλλιτεχνικό Σχολείο του Ηρακλείου.
Προς: Τα μέλη του Συλλόγου, ΔΟΕ, Συλλόγους Εκπ/κών Π.Ε., Αιρετούς Α΄ ΠΥΣΠΕ Αθήνας, Αιρετούς ΑΠΥΣΠΕ Αττικής, Αιρετούς ΚΥΣΠΕ, Α’ ΑΠΥΣΠΕ, συμβούλους σχολικής και προσχολικής αγωγής της περιοχής μας
Θέμα : Νέα στήλη στο survey: Πόσους μαθητές χωράει κάθε τάξη;
Το σχέδιο διάλυσης της δημόσιας εκπαίδευσης βρίσκεται σε απόλυτη εξέλιξη και εξυπηρετείται ταυτόχρονα με καταιγίδα ρυθμίσεων, εντολών, απόκρυφων σχεδιασμών, Προεδρικών διαταγμάτων, διοικητικής αυθαιρεσίας και τακτικών που σπέρνουν τρόμο. Στο στόχαστρο φυσικά όλοι οι συντελεστές της εκπαίδευσης, εμείς οι εκπαιδευτικοί, το σχολείο και τώρα η σειρά των μαθητών.
Λίγο πριν δημοσιοποιηθεί το προεδρικό διάταγμα για την αξιολόγηση, οι διοικητικοί εγκέφαλοι του Υπουργείου Παιδείας μας δίνουν ένα ακόμη κομματάκι από το παζλ της εικόνας του αυριανού σχολείου. Ζήτησαν από τους διευθυντές να συμπληρώσουν στο survey μια νέα φρέσκια και ύποπτη στήλη. Δίπλα από το πεδίο στο οποίο αναφέρεται ο αριθμός των μαθητών ανά τάξη ζητάνε από το/τη διευθυντή/ντρια ή τον/την προϊστάμενο/νη της σχολικής μονάδας να αναγράψει κατ΄ εκτίμησηπόσους μαθητές χωράει η κάθε αίθουσα!!! Η διευκρίνιση για τον αν η εκτίμηση αφορά καθήμενους ή ορθίους αναμένεται σε προσεχή διευκρινιστική εγκύκλιο ή αν αυτό δεν καταστεί δυνατό, θα το διαπιστώσει ο εισπράκτορας/ελεγκτής, συγγνώμη ο δάσκαλος, με την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς. Φυσικά, δεν μπαίνει στον κόπο να διευκρινίσει με ποια κριτήρια θα συμπληρωθεί η συγκεκριμένη στήλη. Ακόμα πιο ανησυχητικό είναι ότι η συμπλήρωση αυτής της στήλης είναι υποχρεωτική για να αποδεχτεί τοsurvey την ανανέωση των στοιχείων.
Είναι σαφές, και οφείλουμε να το δηλώσουμε παντού ότι τα σχολικά κτήρια στις περισσότερες περιπτώσεις αδυνατούν να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις μιας σύγχρονης εκπαίδευσης. Γιατί πλήθος σχολείων -και του συλλόγου μας- δεν έχουν καν αίθουσες πολλαπλών χρήσεων ενώ έχουν μετατρέψει αποθήκες και την αίθουσα πολλαπλών χρήσεων σε αίθουσες διδασκαλίας. Οι αίθουσες μας λοιπόν, με το ζόρι χωράνε 20-25 μαθητές ενώ πολλές απ’ αυτές δε χωράνε ούτε καν τους μισούς!!! Αυτή την πραγματικότητα θα αποτυπώσουν τα σχολεία στο survey.
Τα χειρότερα για την εκπαίδευση είναι πια εδώ. Αξιολόγηση δούρειος ίππος για τις απολύσεις, μισθολογική καθήλωση, απόλυτη υποχρηματοδότηση, αύξηση ωραρίου, συγχωνεύσεις τμημάτων, καταργήσεις σχολείων, ενοικίαση σχολικών βιβλίων, αναγκαστικές μετακινήσεις σε όλη την επικράτεια, νέες μειώσεις σε μισθούς καιφυσικά αύξηση μαθητών ανά τμήμα. Πόσους; Μα όσους χωράει η τάξη! Είναι γνωστό ότι χίλιοι καλοί χωράνε! Άλλωστε πρώτα ο μαθητής! Συγγνώμη ξεχάσαμε και την ποιοτική αναβάθμιση που είναι βέβαια ο προφανής στόχος όλων των προτεινόμενων πολιτικών.
Απαιτούμε να αποσυρθεί η συγκεκριμένη στήλη, η οποία είναι σαφώς παραπλανητική!
Συνάδελφοι,
Όλα αυτά δεν είναι απόσπασμα από βιβλίο του Όργουελ. Είναι η καθημερινότητά μας από την 1η Σεπτέμβρη του 2013. Εκτός και αν; Εκτός και αν πούμε ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠO ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΜΑΣ
ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ
alfavita.gr
Η πολιτική του Μνημονίου δεν έχει χώρο για τυφλό μαθητή
Πρώτη καταχώρηση: Τετάρτη, 30 Ιανουαρίου 2013, 04:02
Αντιμέτωπος με την… οικονομική ευημερία των αριθμών, που πρεσβεύει η αντιλαϊκή πολιτική των Μνημονίων, βρίσκεται ένας 12χρονος μαθητής με προβλήματα όρασης από τα Σφακιά της Κρήτης.
Όπως επισημαίνεται σε άρθρο του cretalive.gr, το παιδί ολοκλήρωσε με επιτυχία το Δημοτικό Σχολείο και φέτος γράφτηκε στο Γυμνάσιο της Χώρας Σφακίων, ωστόσο κινδυνεύει να μην προχωρήσει την εκπαίδευσή του, καθώς υπάρχει σοβαρή έλλειψη διδακτικού προσωπικού Ειδικής Αγωγής, με συνέπεια ο 12χρονος να μην μπορεί να παρακολουθήσει όλα τα μαθήματά του.
Παρ' όλο που έχουν γίνει όλες οι απαραίτητες ενέργειες από πλευράς του σχολείου και της Διεύθυνσης Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Χανίων για την πρόσληψη ενός μαθηματικού και ενός φιλολόγου, ειδικευμένων στη γραφή Braille, το υπουργείο Παιδείας συνεχίζει να αδρανεί, θέτοντας σε δεύτερη μοίρα την εκπαίδευση ενός παιδιού με τεράστια αποθέματα θέλησης και δίψας για μάθηση.
Για το συγκεκριμένο θέμα τοποθετήθηκε και ο δήμος Σφακίων, ο οποίος απέστειλε σχετική επιστολή προς το υπουργείο, σε μια ύστατη προσπάθεια για την πρόσληψη καθηγητών Ειδικής Αγωγής, προκειμένου ο 12χρονος να μη χάσει τη φετινή σχολική χρονιά.
Επιμέλεια: Μάριος Βελέντζας
zougla.gr
Τελευταία ενημέρωση: Τετάρτη, 30 Ιανουαρίου 2013, 04:02
Ομοφοβία στο ελληνικό σχολείο
στις .
Μια ανάλυση του τρόπου που ομοφοβία βλάπτει σοβαρά τα παιδιά στο σχολικό περιβάλλον.
της Ζαχαρένιας Καραθανάση Νηπιαγωγός Ειδικής Αγωγής και Εκπαίδευσης, Msc στις Σπουδές Φύλου, Υποψήφια Διδακτόρισσα Τ.Ε.Π.Α.Ε.Σ. Παν/μίου Αιγαίου, Μέλος της Ομάδας «Ομοφοβία στην Εκπαίδευση»
Τρία είναι τα βασικά σημεία στα οποία θα μπορούσαμε να εστιάσουμε, θέλοντας να αναφερθούμε στο θέμα της ομοφυλοφιλίας στο χώρο της Εκπαίδευσης:
ο εκφοβισμός (bullying) και η παρενόχληση (harassment) που υφίστανται οι μαθήτριες και μαθητές αλλά και οι εκπαιδευτικοί με ομοερωτικό προσανατολισμό,
ο αντίκτυπος αυτών των μορφών συμπεριφοράς στα ίδια τα άτομα και
η ανυπαρξία θεμάτων σεξουαλικού προσανατολισμού στα Αναλυτικά Προγράμματα Σπουδών (Α.Π.Σ.) της Εκπαίδευσης.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση σημειώνει ότι «υπάρχουν σημαντικά στοιχεία διακρίσεων λόγω σεξουαλικού προσανατολισμού στα σχολεία, με βασικότερο τον ομοφοβικό εκφοβισμό».
Σύμφωνα με την Takács (2006) «στις έφηβες και τους έφηβους με "διαφορετικό" σεξουαλικό προσανατολισμό τίθενται όρια έκφρασης φύλου και συμπεριφοράς από τους-τις ομήλικους-ες, τους εκπαιδευτικούς, τους-τις φίλους-ες και τα μέλη της οικογένειας». Μελέτες και έρευνες Εθνικών Φορέων Ισότητας και Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων (ΜΚΟ) ΛΟΑΤ, σχετικά με την ομοφοβία και τις διακρίσεις στο χώρο της εκπαίδευσης, αποδεικνύουν ότι οι εκδηλώσεις ομοφοβίας είναι ένα σημαντικό πρόβλημα στο συγκεκριμένο χώρο σχεδόν σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες (Hunt & Jensen, 2007).
Εξίσου σημαντικό ζήτημα όσον αφορά το υπό εξέταση αντικείμενο είναι και η «αορατότητα» των θεμάτων σεξουαλικού προσανατολισμού στα σχολεία, γεγονός που μπορεί να οδηγήσει σε αρνητικές συνέπειες για την αυτοεκτίμηση των ΛΟΑΤ μαθητριών και μαθητών. Ηλεκτρονική έρευνα που διεξήχθη από ΛΟΑΤ ΜΚΟ όλων των κρατών – μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης δείχνει ότι το 65% των ερωτηθέντων πιστεύει ότι τα Α.Π.Σ. «δε λαμβάνουν υπ' όψη» ή «ασχολούνται ελάχιστα» με ζητήματα ΛΟΑΤ ατόμων (μη παραδοσιακές μορφές οικογένειας, σχέσεις, ρόλοι φύλων, σεξουαλικές προτιμήσεις). Σχετικές μελέτες επίσης δείχνουν ότι είναι ανεπαρκής η πληροφόρηση και η κατάρτιση τόσο στους-στις εκπαιδευτικούς όσο και στους-στις μαθητές-τριες σε θέματα ΛΟΑΤ (Pelleriaux & Van Ouytsel, 2003).
Τα περιστατικά βίας και σχολικού εκφοβισμού σε άτομα ΛΟΑΤ, εντός του εκπαιδευτικού περιβάλλοντος, επηρεάζουν τις σχολικές επιδόσεις και την ευημερία γενικότερα των μαθητριών–μαθητών, οδηγώντας στην περιθωριοποίηση και συχνά την εγκατάλειψη του σχολείου. Οι σχολικές αρχές σε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση δείχνουν ελάχιστη προσοχή σε αυτά τα ανησυχητικά φαινόμενα και οι εκπαιδευτικοί συχνά στερούνται της ευαισθητοποίησης, ενημέρωσης και απαραίτητης εκπαίδευσης για να μπορέσουν να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά τέτοιου είδους προβλήματα (European Union Agency for Fundamental Rights – FRA, 2008).
Ο ρόλος της Εκπαίδευσης στην καταπολέμηση της ομοφοβίας
Τα παιδιά εμφανίζουν την τάση να αντιλαμβάνονται τον περιβάλλοντα σε αυτά χώρο σαν να αποτελείται περισσότερο από ανθρώπους που διαφέρουν από αυτά και λιγότερο από ανθρώπους που τους μοιάζουν. Η τάση αυτή είναι σχεδόν απόλυτη σε παιδιά ηλικίας έως 6 ετών (δηλαδή κατά την είσοδό τους στο σχολείο) και λιγότερο άκαμπτη σε παιδιά ηλικίας 10-14 ετών. Το γεγονός αυτό αποτελεί λογική συνέπεια της νοητικής ανάπτυξης των παιδιών. Τα παιδιά αρχικά μαθαίνουν να βλέπουν τις διαφορές και αργότερα ανακαλύπτουν και κατανοούν τις ομοιότητες.
Στο σημείο αυτό θα πρέπει να τονιστεί η σημασία του γεγονότος ότι οι ενήλικες (γονείς και εκπαιδευτικοί) συνηθίζουν να τονίζουν συχνότερα στα παιδιά τις διαφορές (και πολλές φορές να περιορίζονται σε αυτές) και σπανιότερα τις ομοιότητες. Γνωρίζουμε ότι τα μικρά παιδιά δεν έχουν αντίληψη της σταθερότητας κάποιων γνωρισμάτων και αυτό αφορά ακόμη και φυσικά γνωρίσματα, για τα οποία δεν έχουν την αντίληψη ότι παραμένουν αναλλοίωτα. Η γνώση αυτού του γεγονότος έχει σημασία για την κατανόηση του τρόπου με τον οποίο τα παιδιά αντιλαμβάνονται τις κοινωνικές κατηγορίες και την ένταξη των ανθρώπων σε αυτές. Γι' αυτό το λόγο η κατηγοριοποίηση ενός ατόμου εκ μέρους των παιδιών δεν είναι σταθερή. Επιπλέον οι στάσεις απέναντι σε κάποιες κατηγορίες ανθρώπων δε σταθεροποιούνται πριν σταθεροποιηθεί η αντίληψη για τη συγκεκριμένη κατηγορία. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα απέναντι σε εθνικές, θρησκευτικές, φυλετικές ή άλλες ομάδες ανθρώπων.
Τα παιδιά δεν έχουν σταθερές στάσεις, είτε θετικές είτε αρνητικές, πριν αναπτύξουν την πεποίθηση ότι η εθνική, θρησκευτική, φυλετική ταυτότητα αποτελεί σταθερό γνώρισμα των ανθρώπων. Κατανοούμε λοιπόν ότι η εκμάθηση των «ενδεδειγμένων στάσεων και συμπεριφορών» απέναντι σε ορισμένες κατηγορίες ανθρώπων δεν είναι αποτέλεσμα σχετικών βιωμάτων των παιδιών αλλά προηγούνται ακόμη και της τυχόν συνάντησής τους με άτομα της συγκεκριμένης κατηγορίας ή ακόμη και της ικανότητας αναγνώρισης των συγκεκριμένων ατόμων. Στη συμπεριφορά των ενηλίκων οφείλεται η πρώτη αρνητική καταγραφή των διαφορών στον παιδικό νου (Τσιάκαλος, 2000).
Αποτελέσματα των παραπάνω παρουσιάζονται σε έρευνα που πραγματοποιήθηκε από τις Δεληγιάννη-Κουιμτζή και Ρέντζη (1997-98) σε μαθητές και μαθήτριες της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, στο πλαίσιο ερευνητικού Ευρωπαϊκού Προγράμματος με θέμα «Διευρύνοντας τις ανδρικές ταυτότητες στην εφηβεία». Τα νεαρά άτομα του δείγματος, σε ερώτημα σχετικό με τις απόψεις τους για την ομοφυλοφιλία ως μορφή σεξουαλικής έκφρασης, για τις εμπειρίες τους σχετικά με άλλα ομοφυλόφιλα άτομα και για τον τρόπο με τον οποίο ο κοινωνικός τους περίγυρος αντιμετωπίζει το θέμα αυτό, αποδεικνύουν ξεκάθαρα ότι το σχολείο αποτελεί πλαίσιο εκδήλωσης ομοφυλοφοβικής συμπεριφοράς.
Όταν ένας έφηβος ή μία έφηβη γίνεται αντιληπτός-ή ως ομοφυλόφιλος ή λεσβία εντός του σχολικού πλαισίου, απομονώνεται και αντιμετωπίζεται εχθρικά (χρήση προσβλητικών εκφράσεων, απομόνωση, περιθωριοποίηση, σωματική και λεκτική βία και πολύ συχνά ετικετοποίηση). Σημαντικός παράγοντας για την αποφυγή ή τουλάχιστον τη μείωση αυτού του είδους συμπεριφορών από πλευράς μαθητών-τριών είναι ο τρόπος αντιμετώπισης του θέματος από την κοινότητα των εκπαιδευτικών. Οι ίδιοι οι μαθητές και μαθήτριες της έρευνας περιγράφουν εκδηλώσεις ρατσιστικών συμπεριφορών και περιστατικά διακριτικής μεταχείρισης από τους καθηγητές και τις καθηγήτριές τους εναντίον ομοφυλόφιλων ατόμων στο σχολικό πλαίσιο.
Αποτέλεσμα τέτοιου είδους συμπεριφορών είναι η δημιουργία μιας «θεσμικής ομοφυλοφοβίας» από το ίδιο το σχολικό σύστημα. Αντίθετα, οι εκπαιδευτικοί, υιοθετώντας διαφορετικού είδους συμπεριφορές θα μπορούσαν να παρέμβουν θετικά, βοηθώντας στη δημιουργία ενός σωστού χώρου διαμόρφωσης των ταυτοτήτων φύλου (βασικός ρόλος του σχολείου), προασπιζόμενοι ουσιαστικά την ιδέα της ισότητας και της διασφάλισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων (Δεληγιάννη-Κουιμτζή & Ρέντζη, 2004). Πολλοί φοβούνται πως δημιουργώντας ένα αποδεκτό για τα ομοφυλόφιλα άτομα περιβάλλον στο χώρο του σχολείου, ενθαρρύνουν την ομοφυλοφιλία.
Κάτι τέτοιο φυσικά δεν υποστηρίζεται από σχετικές έρευνες. Η πληροφόρηση δεν προκαλεί ούτε ενθαρρύνει ομοφυλόφιλες συμπεριφορές (Στογιαννίδου, 2004). Όπως αναφέρει η Παπαζήση (2004) «Χρειάζονται ράγες για να κινηθεί το τρένο, χωρίς ράγες δεν κουνιέται. Αλλά το ότι υπάρχουν ράγες, δε σημαίνει ότι περνάει το τρένο, ότι έχουμε καλή συγκοινωνία. Για να λειτουργήσει αυτό που λέμε ισότητα, θα πρέπει να αλλάξουν οι κοινωνικές αντιλήψεις. Δε μας φτάνει το νομικό πλαίσιο, οι ράγες. Το νομικό πλαίσιο αλλού υπάρχει, αλλού δεν υπάρχει. Εκείνο που χρειαζόμαστε είναι να κινείται το τρένο, οι προσωπικές μας αντιλήψεις, οι οποίες θα αλλάξουν πρώτα και κύρια μέσα από την εκπαίδευση, η οποία θα απομακρύνει από πάνω μας όλες τις προκαταλήψεις, πράγμα που έχει συμβεί σε άλλους τομείς π.χ. τον τομέα της ελευθερίας. Αν δεν ξεκινήσουμε από την εκπαίδευση δε θα φτάσουμε ποτέ σε μια πραγματική ισότητα, η οποία είναι κοινωνική αντίληψη, δεν είναι νομική, και πιστεύω ότι αυτό είναι το ζητούμενο» (Παπαζήση, 2004).
Όσον αφορά την αντίληψη των εκπαιδευτικών για το θέμα της ομοφυλοφιλίας, υπάρχουν ποιοτικά ερευνητικά δεδομένα σε δημοτικά σχολεία, τα οποία δείχνουν ότι γενικότερα οι εκπαιδευτικοί θεωρούν το θέμα της ομοφυλοφιλίας ως «μη φυσιολογικό», «ανωμαλία», «διαταραχή και αρρώστια», «παραβίαση της ετεροσεξουαλικής κανονικότητας» και θεωρούν ότι οι ομοφυλόφιλοι χρειάζονταν τη συμπόνια των συνανθρώπων τους. «Λαμβάνοντας υπόψη ότι οι εκπαιδευτικοί οργανισμοί αποτελούν σημαντικούς πολιτισμικούς χώρους, μέσα στους οποίους κατασκευάζονται, αναπαράγονται και βιώνονται νοήματα και πρακτικές που αφορούν τη σεξουαλικότητα και το φύλο μέσω των αναλυτικών προγραμμάτων, των σχολικών εγχειριδίων και του παραπρογράμματος, οι γνώσεις, αλλά, πολύ περισσότερο, οι στάσεις των μελλοντικών εκπαιδευτικών γύρω από το ζήτημα της ομοφυλοφιλίας ανδρών και γυναικών φαίνεται να είναι καθοριστικές, καθώς αναμένεται να επηρεάσουν την ενασχόληση ή μη με αυτά τα θέματα αλλά και τον τρόπο προσέγγισής τους» (Πολίτης, 2006).
Σε επίπεδο Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης, υπάρχουν αποτελέσματα έρευνας που διενεργήθηκε σε 111 φοιτητές–τριες του Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, σχετικά με τη στάση τους απέναντι στο θέμα της ομοφυλοφιλίας. Ο μέσος όρος των ερωτηθέντων παρουσιάζει μέτρια αρνητική τάση, γεγονός όμως που δε μπορεί να γενικευτεί λόγω του περιορισμένου πληθυσμού της μελέτης. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι οι στάσεις των φοιτητριών είναι περισσότερο αρνητικές για τους ομοφυλόφιλους άνδρες παρά για τις λεσβίες (Γρηγορόπουλος, Παπαχαρίτου, Μωραίτου, 2010).
Ομάδα «Ομοφοβία στην Εκπαίδευση»
Η «Ομοφοβία στην Εκπαίδευση» δημιουργήθηκε το φθινόπωρο του 2009 και είναι μια πρωτοβουλία ατόμων που ασχολούνται με το παιδί και τον-την έφηβο-η (εκπαιδευτικοί, ψυχολόγοι, κοινωνιολόγοι, κοινωνικοί λειτουργοί, παιδοψυχίατροι).
Η Ομάδα υποστηρίζει τις θέσεις κατά του ρατσισμού, των διακρίσεων, της περιθωριοποίησης και του κοινωνικού αποκλεισμού, όπως αυτές διατυπώνονται στο Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και στο Χάρτη Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ.
Ειδικότερα μας απασχολούν τα ανθρώπινα δικαιώματα που αφορούν την ελευθερία έκφρασης σεξουαλικής ταυτότητας και ταυτότητας φύλου, καθώς και την ισότητα φύλων. Η εκδήλωση ομοφοβικών και τρανσφοβικών συμπεριφορών εντός του σχολικού περιβάλλοντος είναι ζήτημα όλων μας (εκπαιδευτικών, παιδιών, οικογένειας, Πολιτείας).
Οι στόχοι της Ομάδας συνοψίζονται σε τρεις άξονες:
Η εσωτερική δουλειά. Μελέτη και εμβάθυνση θεωρητικών θεμάτων, επεξεργασία εμπειριών των μελών της Ομάδας.
Η ενεργή συμμετοχή στο κοινωνικό γίγνεσθαι. Επικοινωνία με φορείς που ασχολούνται με το παιδί, δικτύωση με άλλες ομάδες, συμμετοχή σε εκδηλώσεις.
Η οργάνωση και εξωτερίκευση των σκέψεων των μελών της Ομάδας. Δημιουργία ιστοσελίδας, δημιουργία βάσης με εκπαιδευτικό και πληροφοριακό υλικό (δραστηριότητες - βιωματικά εργαστήρια), που θα απευθύνεται κυρίως σε εκπαιδευτικούς και άτομα που ασχολούνται με το παιδί, στοχευμένες παρεμβάσεις.
Ο ομοφοβικός σχολικός εκφοβισμός (homophobic bullying) σε gay μαθητές και λεσβίες μαθήτριες αποτελεί το μεγάλο μυστικό των ελληνικών σχολείων, που ξεκινά ή βρίσκει αφορμές σε προκαταλήψεις και στερεότυπα γύρω από τη διαφορετικότητα και χρόνια τώρα αποσιωπάται.
Ως Ομάδα θεωρούμε πως το σημαντικότερο μέσο αλλαγής των στερεοτυπικών αντιλήψεων της κοινωνίας μας είναι η εκπαίδευση. Όχι όμως η στείρα εκπαίδευση που έχει σα βασικό σκοπό την απλή μετάδοση γνώσεων, αλλά μια ευαισθητοποιημένη εκπαίδευση, η οποία αντιλαμβάνεται την κοινωνική πραγματικότητα, προωθεί την ισότητα, αναγνωρίζει την αναγκαιότητα της σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης, παρουσιάζει πρότυπα, δίνει ορατότητα και αφήνει χώρο στο «διαφορετικό». Η ανεκτικότητα σε θέματα ομοφυλοφιλίας και η καταπολέμηση της ομοφοβίας μπορούν να καταπολεμηθούν μόνο με αυτή τη μορφή εκπαίδευσης.
Η Ομάδα έχει συμμετάσχει στο Φεστιβάλ Υπερηφάνειας (Athens Gay Pride) με δικό της περίπτερο, σε Συνέδρια και Σεμινάρια (με εκπροσώπηση από μέλη της) και τα τελευταία δύο χρόνια διενεργεί έρευνα σχετιζόμενη με ομοφοβικά περιστατικά ατόμων κατά τη διάρκεια της σχολικής τους ζωής.
Ανοίγουμε ένα θέμα που θεωρείται ταμπού, επιθυμούμε να το κρατήσουμε ανοιχτό και προσπαθούμε να το προωθήσουμε για δημόσιο προβληματισμό.
Στο ερώτημα «Τι διαφορά μπορεί να κάνει μια Ομάδα εκπαιδευτικών;» τα μέλη της Ομάδας απάντησαν: «Σπάει το ταμπού. Δημιουργείται το παράδειγμα. Φέρνουμε στο προσκήνιο ένα θέμα που η κοινωνία θέλει να κρατάει ανύπαρκτο». Αυτό απλά και μόνο του είναι σημαντικό. Δεν είμαστε εμείς αυτοί που θα πάρουν τις αποφάσεις ή που θα δώσουν λύσεις. Εμείς απλά νομιμοποιούμε, πρώτα μέσα μας και ύστερα κοινωνικά, το άνοιγμα του θέματος και μια σοβαρή συζήτηση για αυτό. Τα προβλήματα ενδοσχολικής βίας ξεκινούν ή βρίσκουν αφορμές σε προκαταλήψεις και στερεότυπα γύρω από τη διαφορετικότητα».
Η Εκπαιδευτική πραγματικότητα της Ελλάδας σήμερα: πόσο έτοιμος είμαστε ως λαός να εκπαιδευτούμε και να εκπαιδεύσουμε σε θέματα ομοφυλοφιλίας;
Δεν είναι λίγες οι φορές που διαβάζουμε ως επιχείρημα κατά της ομοφοβίας ότι η ελευθερία των ομοφυλοφίλων είναι συνταγματικά κατοχυρωμένη. Σαφώς και όλοι οι δημοκρατικοί άνθρωποι συμφωνούν με αυτό: είναι δικαίωμα και πρέπει να είναι συνταγματικά κατοχυρωμένο Αλήθεια όμως, πότε στην ιστορία μειονότητα κατάφερε να προστατεύσει μόνη της τον εαυτό της; Εάν δεν επιχειρηθεί μία προσπάθεια υπεράσπισής της σε εθνικό επίπεδο, η θεωρία περί συνταγματικότητας και δικαιωμάτων μένει απλά θεωρία. Και επειδή «Όλα είναι θέμα Παιδείας» γίνεται κατανοητό ότι η Εκπαίδευση είναι αυτή που αποτελεί το πρώτο και βασικότερο βήμα προς αυτή την κατεύθυνση.
Στις 27 Ιουνίου 2010 (τελευταία ημέρα του Αντιρατσιστικού Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης) η μαθητική ομάδα «Οι Κυρίες της Αυλής» παρουσίασε ένα βίντεο με αποσπάσματα από μαγνητοσκοπημένες απαντήσεις μαθητών, στους οποίους υποβλήθηκαν ερωτήματα σχετικά με την ομοφυλοφιλία και την ομοφοβία.
Στην ερώτηση «Γνωρίζετε ότι ο Καβάφης ήταν ομοφυλόφιλος; Πιστεύετε ότι θα έπρεπε να διδασκόμαστε τα ερωτικά του ποιήματα στο σχολείο;» οι μαθητές και μαθήτριες απάντησαν πολλές φορές με τον ίδιο τρόπο: «Δε μας ενδιαφέρει τι έκανε ο Καβάφης στο κρεβάτι του, έτσι κι αλλιώς ήταν μέγιστος». Και μόνο αυτή η φράση αντανακλά τη στάση των παιδιών και ίσως να μπορούσαμε να την ονομάσουμε «στάση της καλής πρόθεσης». Γιατί το άτομο που την υιοθετεί έχει μάθει ότι δεν πρέπει να είναι ρατσιστής και έχει την πρόθεση να απαντήσει «μη ρατσιστικά». Έχει φοιτήσει στο ελληνικό σχολείο από τα τέλη της δεκαετίας του '90 και μετά, σε ένα σχολείο δηλαδή που προσπαθεί με διάφορους τρόπους να είναι πολιτικά ορθό, που έχει κολλημένες στους διαδρόμους του αφίσες με αγκαλιασμένα λευκά και μαύρα παιδάκια και που διδάσκει ότι «δεν κρίνουμε τον άλλο γι' αυτό που είναι».
Τι σημαίνει όμως δεν κρίνουμε τον άλλο για αυτό που είναι; Μήπως τελικά αυτό αποτελεί μια εντελώς κενή φράση, μια φράση πάνω στην οποία θεμελιώνεται ένας δεύτερης γενιάς ρατσισμός, ένας ρατσισμός της ανεκτικότητας αλλά της μη αποδοχής; Κι αυτό φαίνεται στην περίπτωση του Καβάφη. «Δεν κρίνουμε λοιπόν τον Καβάφη για αυτό που είναι. Μας ενδιαφέρει τι έκανε στο γραφείο του και όχι στην κρεβατοκάμαρά του. Θέλουμε να μπούμε στο σπίτι του Καβάφη από το παράθυρο του γραφείου του, χωρίς να περάσουμε καθόλου από την κρεβατοκάμαρα. Θέλουμε να προσπεράσουμε, να ανεχτούμε και όχι να αποδεχτούμε την ομοφυλοφιλία του, λόγω και μόνο της αξίας του ποιητικού του έργου. Προτείνουμε δηλαδή στον Καβάφη μια ανταλλαγή, μας δίνει τις «Θερμοπύλες» ή την «Ιθάκη» κι εμείς ανεχόμαστε την ομοφυλοφιλία του σαν ένα είδος ποιητικής άδειας» (Μπαρτσίδη, 2010).
Η απάντηση της Ιωάννας Μπαρτσίδη, μαθήτριας Λυκείου, αλλά και άλλες παρόμοιες αποδεικνύουν πως οι μαθητές και μαθήτριες είναι έτοιμοι-ες να εξαλείψουν το φαινόμενο της ομοφοβίας από το εκπαιδευτικό μας σύστημα. Το θέμα είναι εάν τελικά και οι εκπαιδευτικοί και γενικά η κοινωνία είναι έτοιμοι για κάτι τέτοιο.
Το ίδιο συμβαίνει και με τα κείμενα της Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας που αναφέρονται σε ομοφυλοφιλικές σχέσεις. Αν και εφόσον συζητηθεί το θέμα, αυτό γίνεται πάντα με διευκρίνιση όπως: «οι αρχαίοι Έλληνες ήταν μεγάλοι κι ας είχαν αυτά τα γούστα». Τι θα πει «κι ας είχαν αυτά τα γούστα»; Ότι θα πει και «δεν κρίνουμε τον άλλο γι' αυτό που είναι». Δημιουργούμε μια ανταλλακτική σχέση. Παίρνουμε από τον Πλάτωνα αυτό που θέλουμε να μας δώσει, το επονομαζόμενο «μεγαλείο», και σε αντάλλαγμα ανεχόμαστε τις ομοφυλοφιλικές σχέσεις, τα επονομαζόμενα «γούστα».
Έτσι η «στάση της καλής πρόθεσης» γίνεται «στάση της ανταλλαγής». Σύμφωνα με τα λεγόμενα ενός άλλου μαθητή «Τα ποιήματα που διδάσκονται στο σχολείο πρέπει να είναι καθαρά εκπαιδευτικού περιεχομένου». Φυσικά και πρέπει να είναι εκπαιδευτικού περιεχομένου, συνεπώς να μας παρέχουν παιδεία. Να μας μαθαίνουν τον κόσμο ενός ποιητή, το πνεύμα μιας εποχής. Να κρίνουν τον άλλον γι' αυτό που είναι. Για όλο αυτό που είναι. Πρέπει δηλαδή να μας βάζουν στο σπίτι του Καβάφη και όχι μόνο στο γραφείο του (Μπαρτσίδη, 2010).
Επίλογος
Η αποσιώπηση και η αντιμετώπιση θεμάτων ΛΟΑΤ με παθητικότητα μέσα στο ελληνικό σχολείο αποδεικνύει περίτρανα πως φράσεις όπως «τα πάντα είναι θέμα παιδείας» τείνουν να μείνουν κενό γράμμα.
Χρειάζεται μία ολοκληρωτική αναπροσαρμογή του εκπαιδευτικού μας συστήματος με συμπερίληψη όλων των «μειονοτήτων» και όχι επιλεκτικά κάποιων (μετανάστες, παλλινοστούντες, ρομά) στα Αναλυτικά Προγράμματα Σπουδών.
Χρειάζεται επανεκπαίδευση όλων των εκπαιδευτικών, χώρος στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα, βιωματικά σεμινάρια σχετικά με θέματα ομοφοβίας και αντιμετώπισής της. Γιατί είτε υπάρχει είτε δεν υπάρχει ομόφυλο παιδί μέσα στην τάξη, είτε υπάρχει είτε δεν υπάρχει ομοφυλόφιλος ή λεσβία εκπαιδευτικός στο σχολείο, το θέμα της ομοφυλοφιλίας και του λεσβιασμού είναι πλέον κομμάτι της καθημερινότητάς μας. Και όσο γρηγορότερα το συνειδητοποιήσουμε τόσο λιγότεροι μαθητές και μαθήτριες θα θυματοποιούνται μέσα στα σχολεία μας. Η Πολιτεία είναι αυτή η οποία έχει πρωτίστως χρέος να καταπολεμήσει τις διακρίσεις και να εξασφαλίσει την ισότητα, αρχής γενομένης από το χώρο του σχολείου, αγκαλιάζοντας τους «διαφορετικούς» μαθητές και μαθήτριες και αναγνωρίζοντάς τους το δικαίωμα της ελεύθερης έκφρασης του σεξουαλικού τους προσανατολισμού. Γιατί μόνο τότε θα μπορούμε να μιλάμε για υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και για ένα πραγματικά δημοκρατικό σχολείο. «Οι διάφορες "ανισότητες" της εκπαίδευσης είναι δυνατό να αντιμετωπιστούν μόνο μέσα στα πλαίσια ενός σχολείου το οποίο έχει το ίδιο κατανοήσει ότι δεν αποτελεί έναν κοινωνικά προσδιορισμένο θεσμό αλλά μια συγκεκριμένη σύνθεση τόπων, χώρων και ευκαιριών μάθησης» (Arnot, 2004).
Βιβλιογραφία
Ελληνική
• Γρηγορόπουλος, Ηλίας, Παπαχαρίτου, Σταμάτης, Μωραΐτου, Μάρθα (2010). Προσαρμογή της κλίμακας καταγραφής στάσεων απέναντι σε ομοφυλόφιλες γυναίκες και άνδρες στην ελληνική γλώσσα. Αθήνα: Αρχεία Ελληνικής Ιατρικής.
• Δεληγιάννη-Κουιμτζή, Βασιλική & Ρέντζη, Σοφία (2004). «Ο Θεός έπλασε τον άνδρα και τη γυναίκα.... Απόψεις και στάσεις εφήβων για την ομοφυλοφιλία και την ομοφοβία». Στο Ομοφυλοφιλία – ομοφυλοφοβία. Το φύλο και η συμπεριφορά του (επιμ. Παπαζήση Θεοφανώ - Χατζητρύφων Νίκος - Κτενίδης Θόδωρος). Αθήνα: εκδ. Επίκεντρο.
• Μπαρτσίδη, Ιωάννα (2010). Η κρεβατοκάμαρα του Καβάφη. Ανασύρθηκε από http://blogs.sch.gr/tgiakoum/archives/8181
• Παπαζήση, Θεοφανώ (2004). «Συζήτηση». Στο Ομοφυλοφιλία – ομοφυλοφοβία. Το φύλο και η συμπεριφορά του (επιμ. Παπαζήση Θεοφανώ - Χατζητρύφων Νίκος - Κτενίδης Θόδωρος). Αθήνα: εκδ. Επίκεντρο.
• Πολίτης, Φώτης (2006). Οι ανδρικές ταυτότητες στο σχολείο: ετεροσεξουαλικότητα, ομοφυλοφοβία και μισογυνισμός. Αθήνα: εκδ. Επίκεντρο.
• Στογιαννίδου, Αριάδνη. (2004). «Παροχή ψυχολογικών υπηρεσιών στον ομοφυλοφιλικό κόσμο». Στο Ομοφυλοφιλία – ομοφυλοφοβία. Το φύλο και η συμπεριφορά του (επιμ. Παπαζήση Θεοφανώ-Χατζητρύφων Νίκος-Κτενίδης Θόδωρος). Αθήνα: εκδ. Επίκεντρο.
• Τσιάκαλος, Γιώργος (2000). Οδηγός αντιρατσιστικής εκπαίδευσης. Αθήνα: εκδ. Ελληνικά Γράμματα.
Ξενόγλωσση
• Arnot, M. (2004). Διαδικασίες Αναπαραγωγής του Φύλου. Εκπαιδευτική θεωρία και φεμινιστικές πολιτικές. Αθήνα: Μεταίχμιο.
• European Union Agency for Fundamental Rights (FRA) (2008). Homophobia and Discrimination on Grounds of Sexual Orientation and Gender Identity in the EU Member States – Part II: The Social Situation. Retrieved from http://www.fra.europa.eu/fraWebsite/attachments/FRAhdgso_report-part2_en. pdf
• Hunt, Ruth, Jensen, Johan (2007). The Experiences of Young Gay People in Britain's Schools: The School Report. Retrieved from http://www.fra.europa.eu /fraWebsite/attachments/FRAhdgsoreport-art2en.pdf
• Pelleriaux, Koen & Van Ouytsel, Jeff (2003). De houding van Vlaamse scholieren tegenover holebiseksualiteit', Antwerp. Universiteit Antwerpen. Retrieved from http://www.fra.europa.eu /frawebsite/attachments/FRA_hdgso _reporudyt-part2_en.pdf
• Takács, Judit (2006). Social Exclusion of young lesbian, gay, bisexual and transgender (LGBT) people in Europe. Brussels: ILGA-Europe and IGLYO. Retrieved from http://www.fra.europa.eu/frawebsite/attachments/FRA_dgso_ report-part2_en.pdf
www.10percent.gr
Τρία είναι τα βασικά σημεία στα οποία θα μπορούσαμε να εστιάσουμε, θέλοντας να αναφερθούμε στο θέμα της ομοφυλοφιλίας στο χώρο της Εκπαίδευσης: